Dnia 06/07/2005 20:23, Roman G. wrote :
> Dnia Tue, 05 Jul 2005 00:01:28 +0200, Przemyslaw 'Pshemekan' Plaskowicki
> napisał w wiadomości news:42c9b1b7$1@news.home.net.pl
>
>
>>No cóż. Tego należało się spodziewać...
>
>
> Poszło ponaglenie do Ministerstwa, uprzedziłem, że w przypadku braku
> reakcji skieruję sprawę na drogę sądową.
>
>
>>Czekamy dalszych raportów :-).
>
>
> Słuchano mnie w charakterze świadka - czy nie powinienem raczej otrzymać
> statusu pokrzywdzonego, aby móc występować potem jako oskarżyciel
> posiłkowy?
> Wedle przesłuchującego mnie policjanta jeśli jest to faktycznie informacja
> publiczna, to prokurator nie będzie miał wyjścia i sprawie musi nadać
> dalszy bieg. Ano zobaczymy:)

Statusu pokrzywdzonego nie nabywa się w jakiś specjalny sposób -- po
prostu się nim jest. To że protokół spisano na formularzu przesłuchania
świadka a nie na formularzu przyjęcia ustnego zawiadomienia o
przestępstwie o niczym nie przesądza. Niektórzy praktykują dosłuchiwanie
zgłaszającego na formularzu protokołu świadka, a niektórzy na formularzu
protokołu przyjęcia ustnego zawiadomienia. To, że jest się traktowanym
jako pokrzywdzony wychodzi przy okazji otrzymania (albo nie otrzymania)
postanowienia na które pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie. Skoro
piszesz, że policjant powiedział że: "jeśli jest to faktycznie
informacja publiczna, to prokurator nie będzie miał wyjścia i sprawie
musi nadać dalszy bieg" to podejrzewam, że w ogóle nie zostało wszczęte
w sprawie dochodzenie i że, jako sprawa jest dość nietypowa, decyzję co
do wszczęcia podejmie prokurator. Stąd być może nie wręczono Tobie
pouczenia dla pokrzywdzonego. W każdym razie zobaczymy.


> Gdyby jednak poszło do sądu, czy jest szansa udowodnić winę umyślną, skoro
> pisałeś raczej o nieznajomości prawa? Czy taka nieznajomość usprawiedliwia
> kuratora w postępowaniu karnym?
>

Trudno mi powiedzieć, w którym kierunku należałoby rozważać problem --
brak mi i wiedzy i doświadczenia, ale są dwie sprawy.
Przepis art. 30 kk -- "Nie popełnia przestępstwa, kto dopuszcza się
czynu zabronionego w usprawiedliwionej nieświadomości jego bezprawności
(...)".
I przepis art. 8 kk -- "Zbrodnię można popełnić tylko umyślnie; występek
można popełnić także umyślnie jeśli ustawa tak stanowi."

Można wywodzić, że kurator działał w nieświadomości bezprawności -- ale
z drugiej strony przecież zapoznał się z ustawą skoro podał odpowiednie
przepisy. Skoro tak, to trudno uznać za usprawiedliwioną nieświadomość
dotyczącą ustawy, którą kurator powinien stosować i którą kurator
najwyraźniej miał w rękach bo się na nią powoływał. Z drugiej strony,
ustawa o dostępie do informacji publicznej jest diabelnie dziwną ustawą
i wiem, że sami profesjonaliści mają z nią poważne problemy interpretacyjne.

Aby zaś popełnić przestępstwo umyślnie, sprawca musi mieć "zamiar jego
popełnienia, to jest chce go popełnić, albo przewidując możliwość jego
popełnienia na to się godzi" (art. 9 § 1 kk) I tenże zamiar trzeba
udowodnić. Przy stosunkowo wiarygodnych spodziewanych wyjaśnieniach
kuratora: "że on by chciał udostępnić, ale bał się złamania przepisów o
ochronie danych osobowych, i w ogóle to ustawa jest taka trudna i on
sobie nie zdawał sprawy itp." wykazanie zamiaru sprawcy może być bardzo
trudne (ale nie niemożliwe: bo gdyby na przykład kurator już
wielokrotnie udzielał takich informacji, wydawał poprawne decyzje
administracyjne itp; to do przyjęcia jest teza, że kurator celowo (z
zamiarem bezpośrednim) odmówił wydania informacji publicznej).

Pozdrawiam,

--
Przemyslaw 'Pshemekan' Plaskowicki
What is truth? (Pontius Pilate)