> A ja codziennie dojezdzam 25 km i w ogole to jestem szczesliwy ze nie
> robie tego codziennie w Warszawie ... z ktorej godzine temu wrocilem z
> zesłania.

Pomyśl: dojeżdżasz do pracy 25 km, czyli - jeśli samochodem, to dojazd zajmuje
Ci min. 50 min po mieście (od wyjścia z domu do wejścia do pracy). Czyli
dziennie tracisz prawie 2 godz. ze swojego życia na siedzenie w aucie plus czas
pośięcony w pracy na zarobienie na tę podróż. Miesięcznie to będzie jakieś 40
godzin. Czyli zamiast 160 godzin, poświęcasz pracy 200. A co byś powiedział,
gdyby pracodawca zaproponował Ci pracę 10 godz. dziennie za to samo
wynagrodzenie, lecz dwa kroki od domu? Podejrzewam, że byś go wyśmiał. Więc nie
rozumiem Twojego szczęścia.

Ja też dojeżdżam i nie ma w tym dla mnie żadnego problemu. Jednak teraz widzę po
żonie, że dochodzenie do pracy na piechotę to cenna zdobycz, której nie oddaje
się za darmo. Warto skorzystać z takiej możliwości, gdy się zdarzy i nie
odaawać.