Komentarz do art. 77 kodeksu cywilnego (Dz.U.94.16.93), [w:] B. Giesen, W.J.
Katner, P. Księżak, B. Lewaszkiewicz-Petrykowska, R. Majda, E.
Michniewicz-Broda, T. Pajor, U. Promińska, M. Pyziak-Szafnicka, W.
Robaczyński, M. Serwach, Z. Świderski, M. Wojewoda, Kodeks cywilny. Część
ogólna. Komentarz, LEX, 2009.
Stan prawny: 2009.06.05

"W art. 77 § 2 przewidziano, że jeżeli umowa została zawarta w formie
pisemnej, jej rozwiązanie za zgodą obu stron, jak również odstąpienie od
niej albo jej wypowiedzenie powinno być stwierdzone pismem. Przepis ten
dotyczy wszystkich sytuacji, gdy umowa została zawarta na piśmie. Nie ma
przy tym znaczenia, czy pisemność formy była w tym przypadku wymogiem
ustawowym, czy też strony zawarły umowę na piśmie, mimo iż nie było takiego
obowiązku. Rozwiązanie umowy, odstąpienie od niej lub wypowiedzenie wymagają
wówczas zachowania formy pisemnej.

_Należy_opowiedzieć_się_za_poglądem,_że_co_do_zasady
_forma_pisemna_jest_zastrzeżona_dla_tych_czynności_w
yłącznie_dla_celów_dowodowych"

A więc, wg tego komentarza, niezachowanie formy pisemnej to tylko trudność
dowodowa, a nie przeszkoda decydująca o nieważności czynności wypowiedzenia


A teraz wyrok:

Wyrok z dnia 9 grudnia 2005 r. Sąd Najwyższy III CK 307/05
"Zgodnie z art. 73 i 74 k.c., niezachowanie przewidzianej w art. 77 k.c.
formy nie pociąga za sobą nieważności czynności prawnej, która została
dokonana bez jej zachowania. Dlatego też stosownie do treści art. 77 k.c.,
można skutecznie rozwiązać umowę zawartą na piśmie poprzez czynności
konkludentne."