Dnia Thu, 21 May 2009 15:08:02 +0200, Johnson napisał(a):

>> Natomiast jeśli uważasz, że oparcie pozwu na art. 189 kpc może być
>> "cieńkie", to podpowiedz "grubsze" rozwiązanie.
>
> Cienkie jest uzasadnienie. Sam fakt bycia strona umowy nie wystarczy.

A fakt "nie bycia" stroną, czemu kontrahent (bank) jednak zaprzecza?
Patrząc na wyrok SN III CSK 204/07 ("Interes prawny w rozumieniu art. 189
k.p.c. z reguły nie zachodzi wtedy, gdy osoba zainteresowana może w innej
drodze, np. w procesie o świadczenie, o ukształtowanie prawa lub stosunku
prawnego, a nawet w drodze orzeczenia o charakterze deklaratywnym,
osiągnąć w pełni ochronę swych praw") klient banku nie ma innej
możliwości dojścia swego -- w jakim innym powództwie można skutecznie
ustalić, że NIE istnieje już stosunek prawny?

Podobnie brzmi wyrok SA w Poznaniu (I ACa 1221/05): Interes prawny w
rozumieniu art. 189 k.p.c. istnieje wówczas, gdy ma miejsce niepewność co
do prawa lub stosunku prawnego. Niepewności tej nie można jednak
traktować bez oderwania od konkretnych okoliczności, które pozwalają
ocenić tę niepewność, jako stanowiącą realne zagrożenie dla sfery prawnej
osoby zainteresowanej, a nie tylko zagrożenie teoretyczne i wyrok SN (II
CK 395/05): Interesu prawnego w żądaniu ustalenia stosunku prawnego lub
prawa nie można zakwestionować, gdy ma ono znaczenie zarówno dla
obecnych, jak i przyszłych (możliwych), ale obiektywnie prawdopodobnych
stosunków prawnych i praw (sytuacji prawnej) podmiotu występującego z
żądaniem ustalenia.

Podpowiedzi udziela także, w mojej ocenie, wyrok I PK 250/05 ("W
przedmiotowej sprawie interes prawny polega na usunięciu niepewności co
do prawa majątkowego, które jeszcze się nie zaktualizowało").

--
pozdrawiam serdecznie, Olgierd
Lege Artis http://olgierd.bblog.pl