Kilka pytań w związku z art. 394. § 1. pkt. 2 kpc, który stanowi:
"Zażalenie do sądu drugiej instancji przysługuje na postanowienia sądu
pierwszej instancji kończące postępowanie w sprawie, a ponadto na
postanowienia sądu pierwszej instancji i zarządzenia przewodniczącego,
których przedmiotem jest: [...]odmowa ustanowienia adwokata lub radcy
prawnego[...]";

Czy z powyższego wynika, że przepis art. 394. § 1. pkt. 2 kpc stanowi
podstawę wniesienia zażalenia do sądu drugiej instancji jedynie w
przypadku zaskarżenia orzeczenia zapadłego w pierwszej instancji?
A jeśli tak, to czy sąd apelacyjny, do którego strona zwróciła się z
wnioskiem o ustanowienie pełnomocnika prawnego (w związku z przymusem
adwokackim co do możliwości wnoszenia środków zaskarżania do SN)
wydając postanowienie w kwestii wniosku o ustanowienie pełnomocnika,
działał jako sąd pierwszej instancji czy drugiej instancji?

Ponadto czy postanowienie sądu apelacyjnego oddalającego wniosek o
ustanowienie pełnomocnika należy do postępowań kończących postępowanie
w sprawie, w rozumieniu art. 394 kpc? Wydaje się że tak, ze względu na
przymus adwokacki, który powoduje niemożność złożenia środka
zaskarżenia do SN samodzielnie przez stronę.