On 13 Sie, 05:31, Johnson <j...@n...pl> wrote:
> tokelau pisze:
>
> > Nie rozumiem. Czy nie jest tak, ze od postanowien SA tez mozna wnosic
> > zazalenia (i rozpatruje je ten sam SA jako sad wyzszej instancji)?
>
> zażalenie na sąd odwoławczy przysługuje tylko wyjątkowo gdy ustawa to
> przewiduje. Zasada jest taka że nie przysługuje. A już na pewno nie
> stosuje się do niego art. 394 kpc

Logicznie rzecz biorac nie status sadu powinien decydowac, tylko
status danego postepowania w danej kwestii inaczej dochodzimy do
takich absurdow jak w tej sprawie, postepowanie wpadkowe konczy de
facto sprawe, a nie ma mozliwosci zlozenia zazalenia, czyli odbiera
sie prawo do sadu i prawo do odwolania (art. 6 i 13 Konwencji o
Ochronie Praw Czlowieka), w tym wypadku odwolania do sadu najwyzszego
i nic nie szkodzi, ze najwyzszego, bo Trybunal w Strasburgu
stwierdzil, ze

"Konwencja nie wymaga od państw członkowskich ustanowienia sądów
apelacyjnych lub kasacyjnych. Jednakże tam, gdzie sądy takie istnieją,
gwarancje art. 6 muszą być spełnione, na przykład w zakresie, w jakim
gwarantuje on uczestnikom postępowania skuteczne prawo
dostępu do sądów w celu rozstrzygania o ich "cywilnych prawach i
obowiązkach" (zob. spośród wielu orzeczeń, Levages Prestations
Services p. Francji, 23 października 1996 r., Reports 1996-V, str.
1544-45, § 44; Poitrimol p. Francji, wyrok z 23 listopada 1993 r.,
Series A nr 277-A, § 13-15)."
"Trybunał ponadto przypomina, że byłoby nie do pomyślenia, gdyby art.
6 § 1 szczegółowo określał gwarancje procesowe, przyznawane stronom w
toczących się postępowaniach sądowych, bez jednoczesnego chronienia
prawa dostępu do sądu, które umożliwia faktyczne korzystanie z tych
gwarancji. Wymogi sprawiedliwego, publicznego i szybkiego postępowania
sądowego nie mają jakiejkolwiek wartości, jeśli brak jest postępowania
sądowego (Golder p. Wielkiej Brytanii, wyrok z 21 lutego 1975 r.,
Series A nr 18, § 31-39). Konwencja ma na celu gwarantowanie praw,
które nie są teoretyczne lub iluzoryczne, ale praw, które są
praktyczne i skuteczne. Dotyczy to w szczególności prawa dostępu do
sądów z uwagi na doniosłą rolę, jaką odgrywa prawo do rzetelnego
procesu w społeczeństwie demokratycznym (zob.
Airey p. Irlandii, wyrok z 9 października 1979 r., Series A nr 32,
str. 12- 13, § 24). Zawężająca wykładnia prawa dostępu do sądu,
gwarantowanego przez art. 6 § 1, nie byłaby zgodna z założeniami i
celem tego postanowienia (De Cubber p. Belgii, wyrok z 26 października
1984 r., Series A nr 86, § 30)."

> > Abstrahujac od SA, dlaczego gdy w sądzie okregowym wniesie sie
> > zazalenie to rozpatruje je ten sam sad okregowy, zamiast przekazac
> > zazalenie do rozpatrzenia do sadu apelacyjnego?
>
> Zażalenie na co?

A jaka roznica i z czego ona wynika?

> > W polskim prawie co najmniej dwuinstancyjność postępowania gwarantuje
> > stronom art. 176 Konstytucji.
>
> I? Przecież jest właśnie II instancja. II instancje muszą być na sprawę
> merytoryczną, a nie na każdą kwestie wpadkową.

Ale to postepowanie wpadkowe w rzeczywistosci konczy sprawe na skutek
odmowy.
Nie mozna abstrahowac od rzeczywistosci, inaczej postepowanie jest
niesprawiedliwe, a wiec prowadzone niezgodnie z art. 45 Konstytucji
RP.

> > Skoro po zakonczeniu postepowania prawomocnym wyrokiem strona zglasza
> > wniosek o ustanowienie pelnomocnika z urzedu to postanowienie jakie
> > sad wydaje co do ustanowienia badz odmowy ustanowienia pelnomocnika
> > moim zdaniem wydaje jako sad pierwszej instancji, bo postepowanie w
> > sprawie ustanowienia pelnomocnika dopiero sie przed SA rozpoczelo (i
> > to moim zdaniem decyzuje o tym, ze SA tu dziala jako sad pierszej
> > instancji,
>
> Nie może być samoistnego postępowania o ustanowienie pełnomocnika z
> urzędu. Zawsze jest on ustanawiany do jakiejś sprawy merytorycznej. A ta
> sprawa merytoryczna przeszła już nawet przez II instancje, więc nie może
> znajdować się w I.

Ale to jest nielogiczne. Jest to typowo pokretne rozumowanie
prawnicze, ktore nie ma za grosz nic wspolnego z logika i zdrowym
rozsadkiem, a juz z pewnoscia nie z konstytucyjnie gwarantowanym
sprawiedliwym przebiegiem sprawy.

> >>> Ponadto czy postanowienie sądu apelacyjnego oddalającego wniosek o
> >>> ustanowienie pełnomocnika należy do postępowań kończących postępowanie
> >>> w sprawie, w rozumieniu art. 394 kpc?
> >> Nie.
>
> > Dlaczego?
>
> Nie bo nie :)

Brawo. :/

> >> Strona przecież może sobie wynająć adwokata.
>
> > Nie moze, gdyby mogla to by nie wnosila o ustanowienie pelnomocnika z
> > urzedu.
>
> Tak ci się tylko wydaje. Zazwyczaj strona ma pieniążki na adwokata tylko
> kombinuje. Wniosek zostaje oddalony i zazwyczaj - w 90 % - przypadków
> pieniądze się znajdują.

Nie bede komentowal co do zasadnosci w/w tezy. Rozwazmy wiec po prostu
te 10% i co wtedy? Dlaczego strona nie moze wniesc zazalenia pomimo,
ze to postepowanie wpadkowe jest postepowaniem konczacym dla niej
sprawe?