ewa napisał(a):

> Życzę Pani Justyno żeby Pani znalazła sie w takiej sytuacji.

To jest dopiero perfidia i chamstwo.

> Jedyne źródło dochodu jakim mogłaby dysponować ta młoda kobietka
> był zasiłek z opieki społecznej wypłacany tylko na urlopie wychowawczym.
> Każdy wie że pozbawił ją tym samym jedynej możliwości egzystencji na granicy
> ubóstwa.

I znając swoją sytuację powinna była ze szczególnym zaangażowaniem
i starannością zadbać o swoje sprawy. Przerzucanie odpowiedzialności
za swoje położenie życiowe na pracodawcę jest ciosem poniżej pasa.
Osobiście znane mi są osoby, które podobnie jak bohaterka wątku
żyją na skraju nędzy. Zauważyłem jednak, że osoby te szczególnie
starannie pilnują tego co mają, pomimo iż jest to niewiele.

> Pytanie do Pani jako "kobiety": Co Pani zrobiłaby w takeij sytuacji?
> Sznurek? Tabletki? A może oddałaby Pani dziecko do adpocji?????

Przede wszystkim nie należało dopuścić do takiej sytuacji.

Swoją drogą, rzeczywiście zacząłem zastanawiać się nad zachowaniem
pracodawcy, który jak domniemywam znał sytuację swojej pracownicy.
Zastanowić się należałoby czy skoro osoba nie jest w stanie
dopilnować swoich własnych, najbardziej istotnych i najpilniejszych
spraw czy była w stanie wywiązywać się w pełni poprawnie ze swoich
obowiązków pracowniczych. Opisane przez Ciebie zachowanie budzi
spore, co do tego, wątpliwości.
Tym samym byłbym skłonnym przychylić się do stanowiska, że nie
dotrzymując terminu pracownica sama dała mu do ręki "rewelacyjne"
narzędzie do jej zwolnienia i pozbycia się nieodpowiedzialnego
pracownika.

To tylko hipoteza, ale powody do jej wysnucia są wystarczająco mocne.
Tym samym w żadnym względzie nie mógłbym się posunąć do postawienia
nawet przypuszczenia, że pracodawca postąpił perfidnie i po chamsku.

Jedyne co mogę od serca poradzić, to szczera rozmowa z tą osobą,
by wzięła się w garść i na przyszłość poważnie zajęła swoimi sprawami.
Jak to się mówi: "Co nas nie zabije, to nas wzmocni!" - myślę, że
tego typu nauczka jest dla niej najlepszym co mogło jej się przytrafić
by w przyszłości postępować z dużo większą odpowiedzialnością.


Pozdrawiam,
Skryba