Jak to jest, że sędzia wymierzając nawet najbardziej kuriozalne wyroki
może się bronić że twarde prawo, ale prawo, a nie dotyczy to już np.
żołnierzy wypełniających rozkazy?

Lekarz nie musi leczyć, bo może powołać się na klauzulę sumienia, a
piekarz już nie może odmówić upieczenia ciasta ze względu na swoje
przekonania.

Nie, nie będę bronił ani pierwszych ani drugich. Ale wydaje się że
"twarde prawdo" jest jednak dla niektórych "mniej twarde".

Pamiętacie sprawę rozjechanego pieszego który został współwinny bo "auto
było jaskrawe i głośne"?

W kontekście tego co piszę, wyrok za tragedię na A1 - jak poniżej - nie
musi być już taki abstrakcyjny.

"Sąd uznał, że część winy wypadku można przypisać również
poszkodowanemu. W uzasadnieniu wyroku uwzględnił następujące kwestie.

Po pierwsze, jak wspomniano wcześniej, jazda z nadzwyczajną prędkością
oskarżonego stanowiła rażące naruszenie przepisów drogowych i norm
bezpieczeństwa. Jednakże, na autostradach istnieje powszechna świadomość
możliwości przekraczania ograniczeń prędkości przez niektórych
uczestników ruchu. Poszkodowany, jako doświadczony uczestnik ruchu
drogowego, powinien był być świadomy takiej sytuacji i zachować
odpowiednią ostrożność.

Po drugie, zasada ostrożności na drogach nakłada na każdego uczestnika
ruchu obowiązek zachowania czujności i przewidywania możliwych zagrożeń.
W tym przypadku, poszkodowany mógłby być bardziej czujny i zareagować na
zbliżający się pojazd z wyjątkowo dużą prędkością, unikając kolizji lub
zmniejszając jej skutki.

Mimo że oskarżony znacząco przekroczył prędkość, poszkodowany nie może
być zwolniony z obowiązku przestrzegania przepisów i dbałości o własne
bezpieczeństwo na drodze.

Z uwagi na powyższe, Sąd uznał, że poszkodowany również ponosi część
winy za wypadek na autostradzie A1. Wyrok skazujący uwzględnia ten
aspekt i stosuje odpowiednią korektę w ocenie winy obu stron."

--
Pozdrawiam,
Mateusz Bogusz