Sandro i Dodo,
Pozwólcie, że napiszę do Was obu, jesteście takie jednomyślne..
1. Dodo nie zrozumiała, i może Ty też Sandro, mojego 1 listu, bo napisałam o
sytuacji choroby dziecka i tylko ona jest tu problemem (a raczej miejsce
kontaktów dziecka z tatą).
2. Podałam imię Walka żeby nie pisać za każdym razem „mój obecny partner
życiowy”, Wasze stwierdzenia, że dziecko jest bezimienne w tym liście i
robienie z tego zarzutu jest raniące i zjadliwe.
3. Nie chodzi o „ratowanie Waldka” ale o respektowanie praw bezimiennego

dziecka i jego taty. Wasza agresja skierowana w Waszych wypowiedziach wobec
mnie dowodzi tylko jak stronniczo i subiektywnie odbieracie moje słowa.
4. Nie pytałam jak ograniczyć kontakty ojcu ale co zrobić, żeby prawnie
uregulować kwestię...itd.
I Sandro, proszę Cię, nie groź mi jak jasnowidz, co się stanie z relacjami z
moim bezimiennym dzieckiem..
Nie rozumiem dlaczego odebrałyście mój list jako przedkładanie „no tego
Waldka”
nad dziecko? Chciałam wyjaśnić jaki mam problem, żeby ludzie mogli zrozumieć
moją sytuację, a prosiłam o pomoc prawną, nić więcej. Nie prosiłam o
moralizowanie, doradzanie co mam zrobić ze swoim życiem...
Jestem zaskoczona Waszą napaścią na mnie...
Sandro, życzę Ci, żeby Twój facet pokochał tak samo Ciebie jak i Twoje dziecko,
jeśli zaistnieje taka sytuacja, ale wymaganie tego bezwzględnie od faceta jest
dla mnie bujaniem w obłokach.
Rozumiem, że uważasz się Sandro za kogoś lepszego od Waldka, sądzisz, że nie
zrobiłabyś na jego miejscu tego czy tamtego (on zresztą nie stawiał ultimatum,
tylko się nie zgadzał). Dobrze, że masz takie dobre mniemanie o sobie, a życie
je zweryfikuje, czy naprawdę zawsze będziesz się zachowywać tak jak byś
chciała.. ale ludzie w moim wieku mają już trochę więcej pokory wobec siebie i
innych..
Sandro, nie chodzi też o nienawiść...a dziecko może i jest zabierane do ojca,
chodziło o sytuację gdy jest chore
Wiem, że dziecko nie jest sfrustrowane obecności ich obu, bo je znam i bardzo
lubi Waldka, a....
nie mam siły pisać. Czuję się głęboko zraniona Waszymi słowami. Wy wszystko
wiecie na temat mojego życia, tylko ciekawe skąd...
Na przyszłość, trochę więcej obiektywizmu, nieużywania tylu raniących
stwierdzeń. Czuje się przez Was podeptana. Na początku kiedy zaczęłam do Was
pisać, byłam wściekła na Was, teraz tylko zraniona.


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl