Rządowy projekt ustawy o środkach ochrony roślin

czynnej, sejfnera lub synergetyku, chyba że państwo
członkowskie rozpatrujące wniosek, o którym mowa w art.
35, zgodzi się dokonać oceny równoważności.
Wnioskodawca przedkłada państwu członkowskiemu
dokonującemu oceny równoważności wszelkie niezbędne
dane.

2. Po umożliwieniu wnioskodawcy złożenia uwag, które N
wnioskodawca przekazuje także państwu członkowskiemu
pełniącemu rolę sprawozdawcy lub rozpatrującemu
wniosek – w zależności od przypadku – państwo
członkowskie
dokonujące
oceny
równoważności
przygotowuje sprawozdanie dotyczące równoważności w
terminie 60 dni od otrzymania wniosku i przekazuje je
Komisji, pozostałym państwom członkowskim oraz
wnioskodawcy.

3. W przypadku pozytywnej oceny równoważności i w N
przypadku gdy nie zgłoszono sprzeciwu wobec takiego
stanowiska, uważa się, że warunki art. 29 ust. 1 lit. b)
zostały spełnione. Jednakże w przypadku gdy państwo
członkowskie rozpatrujące wniosek nie zgadza się ze
stanowiskiem państwa członkowskiego pełniącego rolę
sprawozdawcy lub odwrotnie, informuje ono o tym
wnioskodawcę, pozostałe państwa członkowskie i Komisję,
podając powody.

Państwa członkowskie, których to dotyczy, podejmują
próbę osiągnięcia porozumienia w sprawie zgodności z art.

233
29 ust. 1 lit. b). Zapewniają one wnioskodawcy możliwość
przedstawienia uwag.

4. W przypadku gdy dane państwa członkowskie nie N
osiągną porozumienia w terminie 45 dni, państwo
członkowskie dokonujące oceny równoważności kieruje
sprawę do Komisji. Decyzja w sprawie spełnienia
warunków, o których mowa w art. 29 ust. 1 lit. b), zostaje
przyjęta zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w
art. 79 ust. 3. 45-dniowy okres rozpoczyna się w dniu, w
którym państwo członkowskie rozpatrujące wniosek o
zezwolenie poinformowało państwo członkowskie pełniące
rolę sprawozdawcy lub odwrotnie, że nie zgadza się z jego
stanowiskiem, zgodnie z ust. 3.

Przed przyjęciem takiej decyzji Komisja może zwrócić się
do Urzędu o opinię albo o pomoc naukową lub techniczną,
którą należy zapewnić w terminie trzech miesięcy od daty
otrzymania wniosku.

5. Szczegółowe zasady i procedury dotyczące N
wprowadzania w życie ust. 1–4 mogą zostać ustanowione
zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 79
ust. 3, po konsultacji z Urzędem.

234
Art.39
Sprawozdawczość i wymiana informacji o wnioskach o



zezwolenie

1. Państwa członkowskie sporządzają akta dotyczące N
każdego wniosku. Każde z akt zawiera:

a) kopię wniosku;

b) sprawozdanie zawierające informacje o ocenie i decyzję
w sprawie środka ochrony roślin; format sprawozdania
ustala się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w
art. 79 ust. 2;

c) wykaz decyzji administracyjnych podjętych przez
państwo członkowskie w sprawie wniosku i wykaz
dokumentacji przewidzianej w art. 33 ust. 3 i art. 34, wraz z
jej podsumowaniem;

d) zatwierdzoną etykietę, w stosownych przypadkach.

2. Państwa członkowskie niezwłocznie udostępniają na N
wniosek pozostałym państwom członkowskim, Komisji i
Urzędowi akta zawierające dokumentację przewidzianą w
ust. 1 lit. a) i d).

3. Wnioskodawcy dostarczają na żądanie państwom N
członkowskim, Komisji i Urzędowi kopię dokumentacji,
która ma być przedłożona wraz z wnioskiem, zgodnie z art.
33 ust. 3 i art. 34.

4. Szczegółowe zasady dotyczące wprowadzania w życie N
ust. 2 i 3 mogą być ustanowione zgodnie z procedurą
regulacyjną, o której mowa w art. 79 ust. 3.
Art.40
Wzajemne uznawanie





235
1. Posiadacz zezwolenia udzielonego zgodnie z art. 29 N
może złożyć – w ramach procedury wzajemnego
uznawania przewidzianej w niniejszej podsekcji – wniosek
o zezwolenie dla tego samego środka ochrony roślin,
takiego samego zastosowania i przy zastosowaniu
porównywalnych praktyk rolnych w innym państwie
członkowskim w następujących przypadkach:

a) zezwolenie zostało udzielone przez państwo
członkowskie (państwo członkowskie odniesienia), które
należy do tej samej strefy;

b) zezwolenie zostało udzielone przez państwo
członkowskie (państwo członkowskie odniesienia), które
należy do innej strefy, pod warunkiem że zezwolenie, o
które się ubiegano, nie jest wykorzystywane do celów
wzajemnego uznawania w innym państwie członkowskim z
tej samej strefy;

c) zezwolenie zostało udzielone przez państwo
członkowskie do stosowania w szklarniach lub do
zabiegów po zbiorze plonu, lub do stosowania w pustych
pomieszczeniach lub
pojemnikach używanych do
przechowywania roślin lub produktów roślinnych, lub do
zaprawiania nasion, niezależnie od strefy, do której należy
państwo członkowskie odniesienia.

2. W przypadku gdy środek ochrony roślin nie posiada N
zezwolenia w państwie członkowskim, ponieważ nie
złożono wniosku o zezwolenie w tym państwie

236
członkowskim, podmioty urzędowe lub naukowe zajmujące
się sprawami rolnictwa lub branżowe organizacje rolnicze
mogą – w ramach procedury wzajemnego uznawania, o
której mowa w ust. 1 – wystąpić o zezwolenie dla tego
samego środka ochrony roślin, dla tego samego
zastosowania i tych samych praktyk rolnych w tym
państwie członkowskim, za zgodą posiadacza zezwolenia.
W takim przypadku wnioskodawca musi wykazać, że
stosowanie takiego środka ochrony roślin leży w ogólnym
interesie państwa członkowskiego jego wprowadzenia.
W przypadku gdy posiadacz zezwolenia odmówi zgody,
właściwy organ danego państwa członkowskiego może
przyjąć wniosek, uzasadniając to interesem publicznym.
Art.41
Zezwolenie




1. Państwo członkowskie, w którym złożono wniosek na N
podstawie art. 40, po rozpatrzeniu wniosku i dołączonych
do niego dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 1,
stosownie do okoliczności występujących na jego
terytorium, udziela zezwolenia dla danego środka ochrony
roślin na takich samych warunkach, jak państwo
członkowskie rozpatrujące wniosek, z wyjątkiem
przypadków, w których zastosowanie ma art. 36 ust. 3.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 państwo członkowskie N
może udzielić zezwolenia dla środka ochrony roślin, jeżeli:
a) złożono wniosek o zezwolenie na podstawie art. 40 ust. 1
lit. b);

237