Rządowy projekt ustawy o Państwowej Komisji Badania Wypadków Morskich

2) w art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Wypadkami morskimi w rozumieniu niniejszej ustawy są:
1) wypadek morski, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1
ustawy z dnia ... o Państwowej Komisji Badania
Wypadków Morskich (Dz. U. poz. …);
2) zdarzenie, lub kilka następujących po sobie zdarzeń,
związane bezpośrednio z eksploatacją statku, zaistniałe
w wyniku świadomego działania lub zaniechania
podjętego z zamiarem naruszenia bezpieczeństwa
statku, wyrządzenia szkody na osobie lub szkody
w środowisku.”;
3) w art. 2 uchyla się ust. 1a;
4) uchyla się art. 3a;
5) w art. 21:
a) w ust. 1:
– uchyla się pkt 1,
– pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) wykonywać określone czynności w drodze pomocy
prawnej.”,
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Konsul Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany, po
otrzymaniu wiadomości o wypadku morskim, przed-
sięwziąć niezwłocznie w ramach swoich uprawnień
czynności, o których mowa w ust. 1.”,
c) uchyla
się ust. 3 – 3b;
6) art. 22 otrzymuje brzmienie:

„Art.
22. Izba morska wszczyna postępowanie na wniosek
zainteresowanego.”;
7) uchyla się art. 22a;
8) w art. 23:
a) uchyla
się ust. 2,
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

30

„4. W sprawach określonych w art. 15 ust. 4 uprawnienia
delegata wynikające z przepisów ust. 1 i 3 przysługują
odpowiednio państwowemu inspektorowi pracy.”;
9) uchyla się art. 24a;
10) uchyla się art. 25a;
11) w art. 28 dodaje się ust. 8 w brzmieniu:
„8. Przepisy ust. 2 – 7 nie naruszają przepisów ustawy
z dnia … o Państwowej Komisji Badania Wypadków
Morskich (Dz. U. poz. ...).”;
12) w art. 35 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Jeżeli zainteresowany członek załogi statku lub pilot
morski, posiadający dokument określający jego
uprawnienia w żegludze morskiej wydany przez właściwy
organ polski, wykazał brak koniecznych umiejętności
niezbędnych do zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi
morskiej lub przez rażące zaniedbania spowodował
wypadek morski lub przyczynił się do jego powstania, izba
morska może, w orzeczeniu, pozbawić go prawa
wykonywania tych uprawnień w częściowym lub pełnym
zakresie na okres od 1 roku do 5 lat.”;
13) uchyla się art. 39a;
14) art. 59 otrzymuje brzmienie:
„Art. 59. 1. Izba
morska
może nałożyć na winnych
nieprzestrzegania przepisu art. 28 ust. 2 karę
pieniężną w wysokości do 5 000 zł.
2. Na postanowienie wydane na podstawie ust. 1 służy
zażalenie.”.

Art. 55. W ustawie z dnia 18 września 2001 r. – Kodeks morski (Dz. U.
z 2009 r. Nr 217, poz. 1689, z pó n. zm.8)) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 66 otrzymuje brzmienie:

31

„Art. 66. § 1. Kapitan obowiązany jest niezwłocznie zawia-
domić o wypadku morskim Państwową Komisję
Badania Wypadków Morskich, z uwzględnieniem
przepisów ustawy z dnia … o Państwowej Komisji
Badania Wypadków Morskich (Dz. U. poz. …).
§ 2. Kapitan obowiązany jest, na żądanie izby morskiej
lub kapitanatu portu, udzielić wyjaśnień o każdym
wypadku morskim.”;
2) art. 229 otrzymuje brzmienie:
„Art. 229 § 1. wiadczenie usług pilotowych w pilotażu
obowiązkowym organizują i koordynują stacje
pilotowe.
§ 2. Stację pilotową tworzy minister właściwy do
spraw gospodarki morskiej, na wniosek dyrektora
urzędu morskiego właściwego dla określonego
rejonu pilotowego, określając wymagania, jakie
powinna spełniać stacja pilotowa, mając na
uwadze określony rejon pilotowy oraz
konieczność zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi
w tym rejonie, a także potrzebę zapewnienia
prawidłowej realizacji usług pilotowych.
§ 3. Dyrektor urzędu morskiego wydaje regulamin
funkcjonowania stacji pilotowej po zasięgnięciu
opinii organizacji społeczno-zawodowej
pilotów.”;
3) w art. 249 uchyla się § 2.

Art. 56. W ustawie z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim
(Dz. U. Nr 228, poz. 1368) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 5:
a) pkt 3 otrzymuje brzmienie:

32

„3) statku rybackim – należy przez to rozumieć statek
przeznaczony lub używany do rybołówstwa morskiego
lub pozyskiwania innych żywych zasobów morza;”,
b) w pkt 23 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) państwo portu – zgodnie z postanowieniami porozumień
międzynarodowych w sprawie inspekcji państwa
portu;”,
c) pkt 24 otrzymuje brzmienie:
„24) Memorandum Paryskim – należy przez to rozumieć
międzynarodowe porozumienie administracji morskich
państw Europy i Kanady w sprawie regionalnego
systemu portowej kontroli statków obcych bander
zawijających do ich portów, podpisane w Paryżu dnia
26 stycznia 1982 r. (Dz. Urz. MI z 2010 r. Nr 14,
poz. 49);”;
d) pkt 36 otrzymuje brzmienie:
„36) państwie trzecim – należy przez to rozumieć państwo
niebędące państwem członkowskim Unii Euro-
pejskiej.”;
2) w art. 12 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Minister
właściwy do spraw gospodarki morskiej określi,
w drodze rozporządzenia, wymagania w zakresie budowy
statku, jego stałych urządzeń i wyposażenia dla statków
nieobjętych umowami międzynarodowymi bąd uzna za
obowiązujące w tym zakresie wymagania określone
w

przepisach technicznych uznanej organizacji lub
podmiotu, o którym mowa w art. 26 ust. 1, kierując się
koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa statków oraz
życia i zdrowia osób przebywających na statkach,
z uwzględnieniem, dla statków rybackich o długości co
najmniej 24 m, przepisów Unii Europejskiej
ustanawiających zharmonizowany system bezpieczeństwa
dla takich statków.”;

33

3) w art. 20 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) wstępnej – przeprowadzanej w celu uzyskania po raz
pierwszy certyfikatu wymaganego dla danego statku,
zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 23
ust. 4;”;
4) art. 22 otrzymuje brzmienie:
„Art. 22. W ramach inspekcji państwa bandery:
1) statek o polskiej przynależności podlega audytowi:
a) wstępnemu – przeprowadzanemu w celu
wydania dokumentu zgodności oraz certy-
fikatu zarządzania bezpieczeństwem lub
dokumentów tymczasowych,
b) pośredniemu – przeprowadzanemu w celu
potwierdzenia ważności certyfikatu zarządza-
nia bezpieczeństwem,
c) odnowieniowemu – przeprowadzanemu w celu
wydania nowego dokumentu zgodności lub
certyfikatu zarządzania bezpieczeństwem
w związku z upływem ich ważności,
d) dodatkowemu – przeprowadzanemu w celu
dodatkowej weryfikacji funkcjonowania
systemu zarządzania bezpieczeństwem
w okresach pomiędzy audytami;
2) armator podlega audytowi w celu potwierdzenia
ważności dokumentu zgodności, corocznie,
w okresie od trzech miesięcy przed upływem daty
rocznicowej do trzech miesięcy po tej dacie.”;
5) w art. 26 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, powinien spełniać
warunki techniczne i organizacyjne oraz posiadać przepisy
techniczne w zakresie budowy i stałego wyposażenia
jachtów morskich, a także zapewnić, aby osoby dokonujące

34