Rządowy projekt ustawy o Państwowej Komisji Badania Wypadków Morskich

– za pośrednictwem
wiatowego Zintegrowanego Systemu
Informacji
eglugowej (GISIS), stanowiącego bazę informacji
w zakresie bezpieczeństwa, ochrony żeglugi i środowiska
morskiego, prowadzoną przez Międzynarodową Organizację
Morską (IMO).

Art. 42. 1. Na dowolnym etapie badania wypadku lub incydentu morskiego,
Komisja, aby zapobiec ryzyku zaistnienia kolejnych wypadków lub incydentów
morskich, może skierować do podmiotów, których działanie może przyczynić się do
zapobiegania wypadkom lub incydentom morskim, w tym armatorów statków, organów
administracji morskiej, służb ratowniczych oraz innych podmiotów uznanych przez
Komisję za właściwe, ostrzeżenie o możliwym niebezpieczeństwie (wczesny alert).
2. W przypadku, gdy w celu zapobieżenia ryzyku zaistnienia
wypadków lub incydentów morskich konieczne jest podjęcie działań przez inne niż
Rzeczpospolita Polska państwa Unii Europejskiej przewodniczący Komisji
niezwłocznie powiadamia Komisję Europejską o konieczności wydania wczesnego
alertu.

Art. 43. 1. Na podstawie informacji uzyskanych podczas badania wypadku lub
incydentu morskiego Komisja sporządza zalecenia dotyczące bezpieczeństwa, zwane
dalej „zaleceniami”.
2. Komisja może sporządzić zalecenia dotyczące bezpieczeństwa na
podstawie analizy danych zbiorczych albo na podstawie ogólnych wyników
przeprowadzonych badań wypadków lub incydentów morskich.
3. Zalecenia nie mogą ustalać odpowiedzialności lub winy.
4. Zalecenia stanowią propozycje działań skierowanych do
podmiotów, które mogą przyczynić się do zapobiegania wypadkom lub incydentom
morskim, w tym armatorów statków, uznanych organizacji, organów administracji
morskiej, Straży Granicznej, Policji, służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy
oraz innych podmiotów uznanych przez Komisję za właściwe.

25

5. Komisja może informować o swoich zaleceniach międzynarodowe
organizacje morskie i instytucje europejskie właściwe w sprawach zapobiegania
wypadkom lub incydentom morskim.

Art. 44. Podmioty, do których skierowane są zalecenia, mają obowiązek
powiadomić przewodniczącego Komisji w terminie do 6 miesięcy od dnia doręczenia
raportu końcowego, o uwzględnieniu lub o przyczynach nieuwzględnienia zaleceń
wydanych przez Komisję.

Art. 45. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres raportów sporządzanych przez Komisję, mając na
uwadze przepisy Unii Europejskiej ustanawiające podstawowe zasady regulujące
dochodzenia w sprawach wypadków w sektorze transportu morskiego2) oraz wymagania
kodeksu badania wypadków.

Art. 46. Komisja może przeprowadzić ponowne badanie wypadku lub
incydentu morskiego, po ogłoszeniu raportu końcowego lub uproszczonego, w razie
pó niejszego ujawnienia faktów lub dowodów, dotyczących wypadku lub incydentu
morskiego, nieznanych Komisji, które mogłyby mieć istotny wpływ na wynik badania.


Rozdział 5
Obowiązki innych podmiotów związane z badaniem wypadków i incydentów morskich

Art. 47. 1. Kto znalazł lub zauważył porzucony statek, wrak, szczątki statku
lub zanieczyszczenie środowiska morskiego albo był świadkiem wypadku lub incydentu
morskiego ma obowiązek niezwłocznie o tym powiadomić najbliższy terenowy organ
administracji morskiej, Morską Służbę Poszukiwania i Ratownictwa, Marynarkę
Wojenną, Straż Graniczną, Policję, Państwową Straż Pożarną lub inne służby ustawowo
powołane do niesienia pomocy.

26

2. Podmioty, które otrzymały powiadomienie, o którym mowa

w ust. 1, są obowiązane niezwłocznie powiadomić Komisję o wypadku lub incydencie
morskim.
3. Armator i kapitan statku, których dotyczy wypadek lub incydent
morski, obowiązani są niezwłocznie powiadomić o wypadku lub incydencie morskim
Komisję oraz kapitanat pierwszego polskiego portu, do którego statek ma wejść po
wypadku lub incydencie morskim, a także zabezpieczyć ślady i dowody dotyczące
wypadku lub incydentu morskiego.
4. Podmiot zarządzający portem i użytkownik infrastruktury
portowej, których dotyczy wypadek morski, w którego wyniku:
1) doszło do śmierci lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu
człowieka lub
2) obiekty infrastruktury portowej zostały uszkodzone lub
spowodowały szkodę
– mają obowiązek powiadomić o wypadku morskim Komisję oraz
zabezpieczyć ślady i dowody dotyczące tego wypadku.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze
rozporządzenia, sposób wykonania obowiązków armatora i kapitana statku, podmiotu
zarządzającego portem oraz użytkownika infrastruktury portowej, w zakresie sposobu
zabezpieczenia śladów i dowodów dotyczących wypadku lub incydentu morskiego,
biorąc pod uwagę konieczność prawidłowego postępowania w przypadku zaistnienia
wypadku lub incydentu morskiego.

Art.
48. Organy administracji publicznej, w tym terenowe organy
administracji morskiej, Morska Służba Poszukiwania i Ratownictwa, Marynarka
Wojenna, Straż Graniczna, Policja oraz Państwowa Straż Pożarna są obowiązane do
udzielania Komisji niezbędnej pomocy przy prowadzeniu czynności związanych
z badaniem wypadku lub incydentu morskiego.

Art. 49. Osoba dysponująca:
1) środkami łączności mogącymi pomóc w przekazaniu wiadomości
dotyczącej wypadku lub incydentu morskiego,

27

2) środkami rejestracji obrazu lub d więku albo materiałami lub
informacjami o śladach mogącymi pomóc w ustaleniu
okoliczności i przyczyn wypadku lub incydentu morskiego
– jest obowiązana udostępnić je niezwłocznie na żądanie Komisji.

Art. 50. 1. Osoba dysponująca:
1) informacjami związanymi z wypadkiem lub incydentem
morskim pochodzącymi z map, dzienników, zapisów
elektronicznych i magnetycznych oraz taśm wideo, łącznie
z informacjami pochodzącymi z rejestratorów VDR lub

S-VDR i innych urządzeń elektronicznych, odnoszących się do
okresu przed, w trakcie i po zajściu badanego wypadku lub
incydentu morskiego jest obowiązana do ich zachowania,
zapobieżenia ich nadpisaniu lub innym zmianom tych
informacji,
2) innymi urządzeniami niż urządzenia, o których mowa w pkt 1,
które mogłyby zostać zasadnie uznane za mające związek
z badaniem wypadku lub incydentu morskiego jest obowiązana
do zapobieżenia ingerencji w te urządzenia
– do czasu poinformowania przez Komisję, że nie są one niezbędne
do prowadzenia badania, nie dłużej jednak niż przez 3 miesiące od
dnia zaistnienia wypadku lub incydentu morskiego.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, po zaistnieniu wypadku lub
incydentu morskiego niezwłocznie informują Komisję o posiadanych informacjach
i urządzeniach wymienionych w ust. 1.

Rozdział 6
Kary pieniężne

Art. 51. 1. Kto:
1) będąc świadkiem wypadku lub incydentu morskiego nie
powiadomił najbliższego terenowego organu administracji

28

morskiej, Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa,
Marynarki Wojennej, Straży Granicznej, Policji, Państwowej
Straży Pożarnej lub innych służb ustawowo powołanych do
niesienia pomocy,
2) uniemożliwia członkom Komisji korzystanie z przysługujących
im uprawnień, o których mowa w art. 29 ust. 1,
3) uniemożliwia ekspertom biorącym udział w pracach Komisji
lub przedstawicielom istotnie zainteresowanych państw
korzystanie z przyznanych im zgodnie z art. 31 uprawnień,
4) nie udostępnia Komisji, na jej żądanie, środków, materiałów
lub informacji o śladach, o których mowa w art. 49,
5) będąc obowiązany do powiadomienia przewodniczącego
Komisji o uwzględnieniu lub o przyczynach nieuwzględnienia
zaleceń wydanych przez Komisję w terminie, o którym mowa
w art. 44, nie powiadomił tego organu
– podlega karze pieniężnej do wysokości nieprzekraczającej
dwudziestokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia
w gospodarce narodowej za rok poprzedzający, ogłaszanego przez
Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.

Art. 52. Kary pieniężne wymierza, w drodze decyzji, minister właściwy do
spraw gospodarki morskiej.

Art. 53. Wpływy z tytułu kar pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa.

Rozdział 7
Zmiany w przepisach obowiązujących

Art. 54. W ustawie z dnia 1 grudnia 1961 r. o izbach morskich (Dz. U.
z 2009 r. Nr 69, poz. 599, z 2010 r. Nr 182, poz. 1228 oraz z 2011 r. Nr 228, poz. 1368)
wprowadza się następujące zmiany:
1) skreśla się odnośnik pierwszy do tytułu ustawy;

29