Rządowy projekt ustawy o Państwowej Komisji Badania Wypadków Morskich

Art. 21. 1. Komisja prowadzi badanie wypadku lub incydentu morskiego
samodzielnie.
2. Komisja może:
1) przekazać kierowanie badaniem wypadku lub incydentu
morskiego innemu niż Rzeczpospolita Polska państwu istotnie
zainteresowanemu wypadkiem lub incydentem morskim;
2) dopuścić do udziału w badaniu wypadku lub incydentu
morskiego inne niż Rzeczpospolita Polska państwo istotnie
zainteresowane wypadkiem lub incydentem morskim;
3) dołączyć do badania wypadku lub incydentu morskiego
prowadzonego przez inne niż Rzeczpospolita Polska państwo
istotnie zainteresowane wypadkiem lub incydentem morskim.
3. Za państwo istotnie zainteresowane wypadkiem lub incydentem
morskim, zwane dalej „istotnie zainteresowanym państwem”, uznaje się państwo:
1) bandery statku uczestniczącego w wypadku lub incydencie
morskim lub
2) nadbrzeżne, na którego morskich wodach wewnętrznych lub
morzu terytorialnym doszło do wypadku lub incydentu
morskiego, lub
3) którego środowisko naturalne, w tym wody i terytorium, nad
którymi państwo to sprawuje jurysdykcję, doznało szkody
w znacznych rozmiarach w wyniku wypadku morskiego, lub
4) które, w odniesieniu do sztucznych wysp, konstrukcji
i urządzeń, nad którymi państwo to sprawuje jurysdykcję,
doznało w wyniku wypadku lub incydentu morskiego szkody
lub było zagrożone niebezpieczeństwem wyrządzenia szkody,
lub
5) którego obywatele w wyniku wypadku morskiego ponieśli
śmierć lub ciężki uszczerbek na zdrowiu, lub
6) dysponujące istotnymi informacjami, które Komisja uznała za
użyteczne w badaniu przyczyn wypadku lub incydentu
morskiego, lub

15

7) które z innych powodów ma interes w badaniu wypadku lub
incydentu morskiego, uznany za istotny przez Komisję.

Art. 22. 1. Komisja może przekazać kierowanie badaniem wypadku lub
incydentu morskiego innemu niż Rzeczpospolita Polska istotnie zainteresowanemu
państwu (państwo kierujące badaniem) po uzgodnieniu z organem właściwym
w sprawie badania wypadków lub incydentów morskich tego państwa, że przejmie ono
odpowiedzialność za kierowanie badaniem wypadku lub incydentu morskiego i będzie
prowadzić badanie zgodnie z kodeksem badania wypadków.
2.
Do czasu uzgodnienia, które państwo ma być państwem
kierującym badaniem, Komisja jest odpowiedzialna za prowadzenie badania wypadku
lub incydentu morskiego i prowadzi je samodzielnie.

Art. 23. 1. Komisja dopuszcza do udziału w badaniu wypadku lub incydentu
morskiego inne niż Rzeczpospolita Polska istotnie zainteresowane państwo po złożeniu
przez odpowiedni organ tego państwa do przewodniczącego Komisji pisemnego
wniosku o dopuszczenie do udziału w badaniu. Dopuszczenie może nastąpić po
podjęciu badania przez Komisję.
2. Komisja dopuszcza do udziału w badaniu wypadku lub incydentu
morskiego inne niż Rzeczpospolita Polska istotnie zainteresowane państwo
członkowskie Unii Europejskiej po uzgodnieniu zakresu i sposobu prowadzenia
badania, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia przedstawicielowi tego państwa
takiego samego prawa do wysłuchania osób i dostępu do dowodów, jaki mają
członkowie Komisji.
3. Komisja dopuszcza do udziału w badaniu wypadku lub incydentu
morskiego istotnie zainteresowane państwo trzecie, po zawarciu z organem właściwym
w sprawie badania wypadków lub incydentów morskich tego państwa porozumienia,
którego postanowienia zapewniają prowadzenie badania zgodnie z wymaganiami
kodeksu badania wypadków.

Art. 24. 1. Jeżeli badanie wypadku lub incydentu morskiego, w stosunku do
którego Rzeczpospolita Polska jest państwem istotnie zainteresowanym, podjął organ

16

właściwy do badania wypadków lub incydentów morskich innego niż Rzeczpospolita
Polska istotnie zainteresowanego państwa, Komisja, z uwzględnieniem art. 15,
rozstrzyga o dołączeniu do tego badania.
2. W celu dołączenia do badania wypadku lub incydentu morskiego,
prowadzonego przez organ właściwy do badania wypadków lub incydentów morskich
innego niż Rzeczpospolita Polska istotnie zainteresowanego państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, Komisja uzgadnia z tym organem zakres i sposób prowadzenia
badania.
3. W celu dołączenia do badania wypadku lub incydentu morskiego
prowadzonego przez organ właściwy do badania wypadków lub incydentów morskich
istotnie zainteresowanego państwa trzeciego, Komisja zawiera z tym organem
porozumienie, którego postanowienia zapewniają prowadzenie badania zgodnie
z wymaganiami kodeksu badania wypadków.

Art. 25. 1. W wyjątkowych przypadkach, jeżeli wymaga tego dobro
prowadzonego badania Komisja prowadzi własne badanie wypadku lub incydentu
morskiego, pomimo prowadzenia badania przez inne niż Rzeczpospolita Polska istotnie
zainteresowane państwo członkowskie Unii Europejskiej (badanie równoległe).
2. O powodach podjęcia badania równoległego przewodniczący
Komisji powiadamia Komisję Europejską.
3.
W przypadku prowadzenia badania równoległego Komisja
powstrzymuje się od stosowania środków, które mogłyby w nieuzasadniony sposób
uniemożliwiać lub opó niać prowadzenie badania w sprawie wypadku lub incydentu
morskiego, oraz współpracuje z państwem, o którym mowa w ust. 1, w szczególności
poprzez wymianę informacji zebranych w trakcie prowadzonych badań, w celu
osiągnięcia, o ile to możliwe, jednakowych wyników.

Art. 26. 1. W badaniu wypadku lub incydentu morskiego Komisja posługuje
się wspólną metodologią badań wypadków i incydentów morskich określoną
w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1286/2011 z dnia 9 grudnia 2011 r. w sprawie
przyjęcia wspólnej metodologii badań w sprawie wypadków i incydentów morskich

17

opracowanej zgodnie z art. 5 ust. 4 dyrektywy 2009/18/WE Parlamentu Europejskiego
i Rady (Dz. Urz. UE L 328 z 10.12.2011, str. 36).
2. Komisja może, w szczególnym przypadku, odstąpić od
metodologii, o której mowa w ust. 1, jeżeli w opinii członków Komisji, opartej na ich
wiedzy zawodowej, można uzasadnić takie odstępstwo oraz jeżeli jest to potrzebne do
osiągnięcia celów badania. Odstąpienie od przyjętej metodologii wymaga zgody
przewodniczącego Komisji.

Art. 27. 1. Przewodniczący Komisji może zwrócić się do organu innego
państwa o przeprowadzenie czynności badawczych na rzecz Komisji.
2. W przypadku, gdy przeprowadzenie czynności badawczych na
rzecz Komisji ma zostać dokonane przez organ innego niż Rzeczpospolita Polska
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, uczestniczącego w prowadzonym przez
Komisję badaniu wypadku lub incydentu morskiego, przewodniczący Komisji może
zwrócić się do tego organu o przeprowadzenie tych czynności bezpłatnie, na zasadzie
wzajemności.
3. W przypadku, gdy przeprowadzenie czynności badawczych na
rzecz Komisji ma zostać dokonane przez organ innego niż Rzeczpospolita Polska
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, które nie uczestniczy w prowadzonym
przez Komisję badaniu wypadku lub incydentu morskiego, lub organ państwa trzeciego,
przewodniczący Komisji uzgadnia koszty związane z przeprowadzeniem tych
czynności.

Art. 28. 1. W przypadku złożenia wniosku przez organ innego niż
Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej o przeprowadzenie
czynności związanych z badaniem wypadku lub incydentu morskiego, jeżeli
Rzeczpospolita Polska jest istotnie zainteresowanym państwem, Komisja przeprowadza
te czynności bezpłatnie, na zasadzie wzajemności.
2.
W przypadku złożenia wniosku przez organ innego niż
Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej o przeprowadzenie
czynności związanych z badaniem wypadku lub incydentu morskiego, jeżeli
Rzeczpospolita Polska nie jest istotnie zainteresowanym państwem, lub przez organ

18

państwa trzeciego, Komisja przeprowadza te czynności po uzgodnieniu przez
przewodniczącego Komisji z tym organem kosztów związanych z przeprowadzeniem
tych czynności.

Art. 29. 1. Członkowie Komisji są uprawnieni do:
1) dostępu do miejsca wypadku lub incydentu morskiego;
2) dostępu do statku, jego wraku, wyposażenia, ładunku oraz ich
szczątków;
3) udziału w poszukiwaniu lub usuwaniu wraku, szczątków
i elementów statku lub substancji wymagających ekspertyzy,
badania lub analizy;
4) wystąpienia z wnioskiem do przewodniczącego Komisji
o wykonanie ekspertyz, badań lub analiz, o których mowa
w art. 10 ust. 4, rzeczy lub substancji, o których mowa w pkt 3,
oraz dostępu do wyników tych ekspertyz, badań lub analiz;
5) dostępu do dokumentów, w tym ich kopiowania i używania,
informacji i danych, w tym danych z rejestratora VDR lub
S-VDR – odnoszących się do statku, jego podróży, ładunku,
załogi i pasażerów;
6) dostępu do wyników badań ciał ofiar wypadku morskiego lub
do wyników badań próbek pobranych z ciał ofiar;
7) żądania przeprowadzenia badań członków załogi statku lub
innych osób uczestniczących w eksploatacji statku, mogących
mieć znaczenie dla badania wypadku lub incydentu morskiego,
w szczególności pobrania odcisków daktyloskopijnych,
włosów, moczu, krwi, śliny, zapachu, wymazu ze śluzówki
policzków, próby pisma, wykonania fotografii osoby lub
dokonania utrwalenia głosu oraz dostępu do wyników tych
badań;
8) wysłuchania osób;
9) dostępu do informacji i dokumentacji dotyczącej przeglądów
statku, będących w dyspozycji armatora, państwa bandery

19