Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw

b) rodzaj zawieszenia (elementy zawieszenia pneumatyczne, stalowe lub gumowe, drążek skrętny lub inne),
c) rodzaj dyszla (trójkątny, rurowy lub inny).
6. Kategorie O 3 i O 4
6.1. Typ pojazdu.
6.1.1. „Typ pojazdu” obejmuje pojazdy, dla których wspólne są wszystkie następujące cechy:
a) nazwa przedsiębiorstwa producenta;
zmiana prawnej formy własności przedsiębiorstwa nie wymaga przyznania nowej homologacji,
b) kategoria,
c) rodzaj przyczepy według definicji określonych w części E,
d) następujące cechy projektu i konstrukcji:
(i) projekt i konstrukcja podstawowych elementów tworzących podwozie,
(ii) projekt i konstrukcja podstawowych elementów tworzących karoserię w przypadku przyczep samonośnych,
e) liczba osi,
f) w przypadku pojazdów budowanych wieloetapowo – producent i typ pojazdu na poprzednim etapie.
6.1.2 Typ obejmuje przynajmniej jeden wariant i jedną wersję.
6.2. Warianty.
6.2.1. „Wariant” w ramach typu pojazdu obejmuje pojazdy, dla których wspólne są następujące cechy projektu i konstrukcji:
a) rodzaj nadwozia określony w dodatku 2 (dla pojazdów kompletnych i skompletowanych),
b) etap skompletowania (np. kompletny/niekompletny/skompletowany),
c) rodzaj zawieszenia (elementy zawieszenia stalowe, pneumatyczne lub hydrauliczne),
d) następujące cechy techniczne:
(i) możliwość regulowania podwozia,
(ii) wysokość pokładu (normalny, niskopodłogowy, średnioniskopodłogowy etc.).
6.3. Wersje.
6.3.1. „Wersja” w ramach wariantu obejmuje pojazdy, dla których wspólne są następujące cechy:
a) technicznie dopuszczalna maksymalna masa całkowita pojazdu,
b) podgrupa lub kombinacje podgrup określone w pkt 3.2 i 3.3 załącznika I do dyrektywy 96/53/WE, na które podzielono pojazdy ze
względu na odległość między dwoma kolejnymi osiami,
c) rodzaje osi według następującego podziału:
(i) osie podnoszone (liczba i położenie),
(ii) osie przenoszące obciążenia (liczba i położenie),
(iii) osie kierowane (liczba i położenie).
7. Wspólne wymogi dotyczące wszystkich kategorii pojazdów
7.1. Jeżeli pojazd mieści się w kilku kategoriach ze względu na maksymalną masę lub liczbę miejsc siedzących lub oba te czynniki,
producent musi wybrać kryteria jednej lub drugiej kategorii do określenia wariantów i wersji.
7.1.1. Przykłady:
a) pojazd „A” może być homologowany jako N 1 (3,5 tony) lub N 2 (4,2 tony) odnośnie do jego masy maksymalnej. W takim
przypadku parametry określone dla kategorii N 1 mogą być wykorzystane także dla pojazdu, który mieści się w kategorii N 2 (i vice-
versa),
b) pojazd „B” może być homologowany jako M 1 i M 2 odnośnie do liczby miejsc siedzących (7+1 lub 10+1), parametry określone
dla kategorii M 1 mogą być wykorzystane także dla pojazdu, który mieści się w kategorii M 2 (i vice-versa).
7.2. Pojazd kategorii N może być homologowany na podstawie przepisów wymaganych dla kategorii M 1 lub M 2 , w zależności od
przypadku, w przypadku gdy ma być on przekształcony na pojazd tej kategorii w następnym etapie procedury homologacji
wielostopniowej.
7.2.1. Opcja ta jest dozwolona tylko w przypadku pojazdów niekompletnych.
Takie pojazdy oznacza się specjalnym kodem wariantu, który nadaje producent pojazdu podstawowego.
7.3. Określenie typu, wariantu i wersji.
17
7.3.1. Producent przypisuje każdemu typowi, wariantowi i wersji pojazdu kod alfanumeryczny składający się z rzymskich liter lub
cyfr arabskich.
Dozwolone jest stosowanie nawiasów i myślników, pod warunkiem że nie zastępują one litery lub liczby.
7.3.2. Cały kod określa się jako: Typ-Wariant-Wersja („TVV”).
7.3.3. TVV oznacza w sposób wyraźny i jednoznaczny niepowtarzalne zestawienie cech technicznych odnośnie do kryteriów
określonych w części D niniejszego załącznika.
7.3.4. Ten sam producent może użyć tego samego kodu, aby określić typ pojazdu, jeśli mieści się on w co najmniej dwóch
kategoriach.
7.3.5. Ten sam producent nie może użyć tego samego kodu, aby określić typ pojazdu, w przypadku więcej niż jednej homologacji
typu w ramach tej samej kategorii pojazdu.
7.4. Liczba znaków w TVV.
7.4.1. Liczba znaków nie może przekroczyć:
a) 15 dla kodu typu pojazdu,
b) 25 dla kodu jednego wariantu,
c) 35 dla kodu jednej wersji.
7.4.2. Kompletny alfanumeryczny kod »TVV« nie może zawierać więcej niż 75 znaków.
7.4.3. W przypadku gdy kod TVV jest używany w całości, należy zachować odstęp między typem, wariantem i wersją.
Oto przykład takiego kodu: 159AF[…odstęp]0054[…odstęp]977K(BE).

E. Definicje typów nadwozia

0. Zagadnienia ogólne
0.1. Typ nadwozia jak również kod nadwozia należy oznaczać za pomocą kodów.
Wykaz kodów dotyczy przede wszystkim pojazdów kompletnych i skompletowanych.
0.2. Odnośnie do pojazdów kategorii M kod typu nadwozia składa się z dwóch liter.
0.3. Odnośnie do pojazdów kategorii N i O kod typu nadwozia składa się z dwóch liter.
0.4. W stosownych przypadkach do kodu dodaje się dwie cyfry.
0.4.1. Wykaz cyfr ustalony jest w dodatku 2 do niniejszego załącznika.
0.5. W przypadku pojazdów specjalnego przeznaczenia zastosowany typ nadwozia musi być powiązany z kategorią pojazdu.

1. Pojazdy należące do kategorii M 1

Kod Nazwa
Definicja
AA
pojazd zdefiniowany w normie ISO nr 3833-1977 pkt 3.1.1.1, wyposażony przynajmniej w
Kareta (sedan)
cztery szyby boczne;

AB Hatchback
kareta
(sedan)
według definicji określonej w Kodzie AA z podnoszonymi drzwiami z tyłu
nadwozia;
AC
Kombi
pojazd zdefiniowany w normie ISO nr 3833-1977 pkt 3.1.1.4;
AD
Coupé
pojazd zdefiniowany w normie ISO nr 3833-1977 pkt 3.1.1.5;
AE
Kabriolet
pojazd zdefiniowany w normie ISO nr 3833-1977 pkt 3.1.1.6. Kabriolet może jednak nie
posiadać drzwi;
AF
Pojazd wielozadaniowy
pojazd inny niż o kodzie AG i inny niż pojazdy wymienione w kodzie AA i AE, przeznaczony
do przewozu osób i ich bagaży lub ewentualnie ładunków w tym samym przedziale nadwozia;
AG
Pick-up
pojazd zdefiniowany w normie ISO nr 3833-1977 pkt 3.1.1.4.1. Przedział bagażowy musi być
jednak zupełnie oddzielony od przedziału pasażerskiego. Dodatkowo punkt odniesienia miejsca
siedzącego kierowcy nie musi znajdować się przynajmniej 750 mm nad powierzchnią podparcia
pojazdu;




18
2. Pojazdy należące do kategorii M 2 lub M 3

Kod Nazwa
Definicja
CA Pojazd
jednopokładowy
pojazd, w którym miejsca przeznaczone dla pasażerów umieszczone są na jednym poziomie
lub w taki sposób, aby jeden poziom nie znajdował się nad drugim;
CB Pojazd
dwupokładowy
pojazd zdefiniowany w pkt 2.1.6 załącznika I do dyrektywy 2001/85/WE;
CC Pojazd
przegubowy
pojazd zdefiniowany w pkt 2.1.3 załącznika I do dyrektywy 2001/85/WE z jednym pokładem;
jednopokładowy
CD Pojazd
przegubowy
pojazd zdefiniowany w pkt 2.1.3.1 załącznika I do dyrektywy 2001/85/WE;
dwupokładowy
CE Pojazd
niskopodłogowy
pojazd zdefiniowany w pkt 2.1.4 załącznika I do dyrektywy 2001/85/WE z jednym pokładem;
jednopokładowy
CF Pojazd
niskopodłogowy
pojazd zdefiniowany w pkt 2.1.4 załącznika I do dyrektywy 2001/85/WE z dwoma
dwupokładowy
pokładami;
CG Pojazd
przegubowy
pojazd, który łączy cechy techniczne pojazdów o Kodów: CC i CE
niskopodłogowy
jednopokładowy
CH Pojazd
przegubowy
pojazd, który łączy cechy techniczne pojazdów o kodów CD i CF
niskopodłogowy
dwupokładowy
CI Pojazd
jednopokładowy z
pojazd bez dachu lub z częściowym dachem;
otwartym dachem
CJ Pojazd
dwupokładowy z
pojazd bez dachu nad całym górnym pokładem lub jego częścią;
otwartym dachem
CX
Podwozie autobusu
pojazd niekompletny, tylko z profilem podwozia, zespołem napędowym i osiami, który ma
zostać uzupełniony nadwoziem przystosowanym do potrzeb przewoźnika.

3. Pojazdy silnikowe kategorii N 1 , N 2 lub N 3
Kod Nazwa
Definicja
BA Samochód
ciężarowy
pojazd, który został zaprojektowany i zbudowany wyłącznie lub głównie do
przewozu towarów. Może on również ciągnąć przyczepę;
BB Van
samochód
ciężarowy z przedziałem, w którym kierowca oraz powierzchnia
załadunkowa znajdują się w obrębie jednej jednostki;
BC Ciągnik siodłowy pojazd
ciągnący, który został zaprojektowany i zbudowany wyłącznie lub
głównie do ciągnięcia naczep;
BD Ciągnik drogowy
pojazd ciągnący, który został zaprojektowany i zbudowany wyłącznie lub
głównie do ciągnięcia przyczep innych niż naczepy.
BE
Pick-up
pojazd o masie maksymalnej nieprzekraczającej 3 500 kg, w którym
miejsca siedzące i powierzchnia załadunkowa nie znajdują się w obrębie
jednej jednostki;
BX
Podwozie z kabiną (podwozie do adaptacji)
pojazd niekompletny, tylko z kabiną (kompletną lub częściową), profilem
podwozia, zespołem napędowym i osiami, który ma zostać uzupełniony
nadwoziem przystosowanym do potrzeb przewoźnika.

4. Pojazdy kategorii O
Kod Nazwa
Definicja
DA Naczepa
przyczepa,
która
została zaprojektowana i zbudowana do sprzęgnięcia z ciągnikiem
siodłowym lub z wózkiem jednoosiowym oraz przenosząca znaczne obciążenie
pionowe na pojazd ciągnący lub wózek jednoosiowy. Urządzenie sprzęgające
stosowane do połączenia tych pojazdów składa się ze sworznia i siodła;
DB
Przyczepa z dyszlem
przyczepa o przynajmniej dwóch osiach, z których przynajmniej jedna jest osią
kierowaną: a) wyposażona w zaczep holowniczy, który może poruszać się w pionie (w
stosunku do przyczepy); oraz b) która przenosi mniej niż 100 daN statycznego
obciążenia pionowego na pojazd ciągnący;
DC
Przyczepa z osią centralną
przyczepa, której osie są umiejscowione blisko środka ciężkości pojazdu (przy
równomiernym rozłożeniu ładunku) w taki sposób, że tylko niewielkie statyczne
obciążenie pionowe, nieprzekraczające 10 % masy maksymalnej przyczepy lub
obciążenie 1 000 daN (w zależności która z tych wielkości jest mniejsza) jest
przenoszone na pojazd ciągnący;
DE
Przyczepa ze sztywnym dyszlem
przyczepa z jedną osią lub jedną grupą osi, wyposażona w dyszel, która przenosi
statyczne obciążenie nieprzekraczające 4 000 daN na pojazd ciągnący ze względu na
jego budowę i która nie odpowiada definicji przyczepy z osią centralną. Urządzenie
sprzęgające stosowane do połączenia tych pojazdów nie składa się ze sworznia i
siodła.



19
Dodatek 1
Procedura sprawdzania, czy pojazd może być zaliczony do kategorii pojazdów terenowych
0. Uwaga ogólna
0.1. Do celów zakwalifikowania pojazdu do pojazdów terenowych stosuje się procedurę opisaną w niniejszym dodatku.
1. Warunki przeprowadzania pomiarów geometrycznych
1.1. Pojazdy należące do kategorii M 1 lub N 1 muszą być niezaładowane, z manekinem męskim 50-percentylowym umieszczonym
na siedzeniu kierowcy, wyposażone w płyn chłodzący, smary, paliwo, narzędzia, koło zapasowe (jeżeli znajduje się w oryginalnym
wyposażeniu).
Manekin może zostać zastąpiony podobnym urządzeniem o tej samej masie.
1.2. Pojazdy inne niż te, o których mowa w pkt 1.1, załadowuje się do ich technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy całkowitej.
Rozkład obciążenia na osiach musi stanowić najgorszy przypadek, jeżeli chodzi o spełnienie stosownych kryteriów.
1.3. Pojazd reprezentatywny dla danego typu dostarcza się placówce technicznej w stanie określonym w pkt 1.1 lub 1.2. Pojazd
ustawia się nieruchomo, z kołami skierowanymi na wprost.
Podłoże, na którym dokonuje się pomiarów, musi być tak płaskie i poziome, jak to tylko możliwe (maksymalne nachylenie 0,5 %).
2. Pomiar kąta natarcia, zejścia i kąta rampowego
2.1. Kąt natarcia mierzy się zgodnie z normą ISO 612-1978 pkt 6.10.
2.2. Kąt zejścia mierzy się zgodnie z normą ISO 612-1978 pkt 6.11.
2.3. Kąt rampowy mierzy się zgodnie z normą ISO 612-1978 pkt 6.9.
2.4. Przy pomiarze kąta zejścia urządzenia zabezpieczające przed wjechaniem pod pojazd z tyłu, które mają możliwość regulacji
wysokości, mogą być ustawione w górnej pozycji.
2.5. Zalecenia z pkt 2.4 nie należy traktować jako obowiązek wyposażenia pojazdu podstawowego w urządzenia zabezpieczające
przed wjechaniem pod pojazd z tyłu jako wyposażenia oryginalnego. Producent pojazdu podstawowego musi jednak poinformować
producenta na następnym etapie, że gdy pojazd jest wyposażony w urządzenia zabezpieczające przed wjechaniem pod pojazd z tyłu,
musi on spełniać wymogi w zakresie kąta zejścia.
3. Pomiar prześwitu pojazdu
3.1. Prześwit pojazdu między osiami.
3.1.1. „Prześwit pojazdu między osiami” oznacza najkrótszą odległość między płaszczyzną podłoża i najniżej położonym stałym
punktem pojazdu.
Stosując tę definicję, należy wziąć pod uwagę odległość między ostatnią osią przedniej grupy osi i pierwszą osią tylnej grupy osi.

3.1.2. adna sztywna część pojazdu nie może zachodzić na zacieniony obszar przedstawiony na rysunku.
3.2. Prześwit pojazdu pod osią.
3.2.1. „Prześwit pojazdu pod osią” oznacza wysokość łuku przechodzącego przez środki powierzchni styku z jezdnią opon kół danej
osi (w przypadku kół bliźniaczych pod uwagę bierze się koła wewnętrzne) oraz stycznego do najniższego stałego punktu pojazdu
między tymi kołami.
20

3.2.2. W stosownych przypadkach pomiar prześwitu przeprowadza się na każdej z osi należących do grupy osi.
4. Zdolność pokonywania nachylenia
4.1. „Zdolność pokonywania nachylenia” oznacza zdolność pojazdu do pokonywania wzniesień.
4.2. W celu sprawdzenia zdolności pokonywania nachylenia przez niekompletny lub kompletny pojazd kategorii M 2 , M 3 , N 2 i N 3
przeprowadza się badanie.
4.3. Badanie przeprowadza placówka techniczna na pojeździe reprezentatywnym dla badanego typu.
4.4. Na wniosek producenta i zgodnie z warunkami określonymi w załączniku XVI, zdolność typu pojazdu do pokonywania
nachylenia może zostać wykazana w drodze badania wirtualnego.
5. Warunki badania i kryterium wyniku pozytywnego/negatywnego
5.1. Do dnia 31 października 2014 r. obowiązują warunki określone w pkt 7.5 załącznika I do dyrektywy 97/27/WE.
Od dnia 1 listopada 2014 r. obowiązują warunki badania przyjęte rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr
661/2009 ( 1 ) zgodnie z art. 14 tego rozporządzenia.
5.2. Pojazd pokonuje nachylenie przy stałej prędkości bez wzdłużnego lub poprzecznego poślizgu kół.


Dodatek 2
Cyfry uzupełniające kody stosowane do różnych rodzajów nadwozia
01 Nadwozie-platforma;
02 Opuszczane na bok;
03 Nadwozie skrzyniowe;
04 Nadwozie izotermiczne z wyposażeniem do utrzymania temperatury wewnętrznej;
05 Nadwozie izotermiczne bez wyposażenia do utrzymania temperatury wewnętrznej;
06 Kryte z boku plandeką;
07 Nadwozie wymienne;
08 Kontenerowiec;
09 Pojazd wyposażony w system załadowczy z hakiem zaczepowym;
10 Wywrotka;
11 Cysterna;
12 Cysterna przeznaczona do przewozu towarów niebezpiecznych;
13 Statek do przewozu żywego inwentarza;
14 Pojazd do przewozu pojazdów;
15 Mieszalnik do betonu;
16 Pojazd z pompą do betonu;
21