Rządowy projekt ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego

– 5 –
i kompetencje agencji płatniczej określone w przepisach, o których mowa w art. 1 pkt 1,
w zakresie płatności bezpośrednich i płatności niezwiązanej do tytoniu, uregulowanych
w ustawie.
2. Agencja realizuje również zadania państwa członkowskiego określone w art. 95
rozporządzenia nr 1306/2013.
Art. 5. 1. Kierownik biura powiatowego Agencji jest właściwy w sprawach dotyczących
płatności bezpośrednich oraz płatności niezwiązanej do tytoniu, chyba że ustawa stanowi
inaczej.
2. Właściwość miejscową kierownika biura powiatowego Agencji ustala się według
miejsca zamieszkania lub siedziby rolnika.
Art. 6. Płatności bezpośrednie oraz płatność niezwiązana do tytoniu są przyznawane
rolnikowi, jeżeli są spełnione warunki przyznania tych płatności określone w przepisach,
o których mowa w art. 1 pkt 1, w przepisach ustawy oraz w przepisach wydanych na jej
podstawie.
Art. 7. 1. Płatności bezpośrednie są przyznawane rolnikowi, jeżeli:
1)
został mu nadany numer identyfikacyjny w trybie przepisów o krajowym systemie
ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków
o przyznanie płatności oraz
2)
łączna powierzchnia gruntów objętych obszarem zatwierdzonym będących w posiadaniu
tego rolnika jest nie mniejsza niż 1 ha.
2. Pomimo niespełnienia warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, płatności
bezpośrednie są przyznawane, jeżeli rolnik:
1)
spełnia warunki do przyznania płatności związanych do zwierząt i złożył wniosek
o przyznanie tych płatności oraz
2)
łączna kwota płatności bezpośrednich, przed zastosowaniem art. 63 rozporządzenia
nr 1306/2013, wynosi co najmniej równowartość w złotych kwoty 200 euro.
3. Kwota płatności bezpośrednich, o której mowa w art. 9 ust. 4 rozporządzenia
nr 1307/2013, do której wysokości nie stosuje się art. 9 ust. 2 i 3 tego rozporządzenia, wynosi
równowartość w złotych kwoty 5000 euro.
4. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi może określić, w drodze rozporządzenia,
wykaz rodzajów działalności nierolniczej, które są uznawane za podobne do rodzajów
działalności wymienionych w art. 9 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia nr 1307/2013,
– 6 –
uwzględniając kryteria określone w art. 9 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia nr 1307/2013
oraz mając na względzie założenia Wspólnej Polityki Rolnej w zakresie ukierunkowania
wsparcia i zabezpieczenie przed jego nieuzasadnionym przyznawaniem.
Art. 8. 1. Jednolita płatność obszarowa, płatność za zazielenienie, płatność dla młodych
rolników, płatność dodatkowa i płatności związane do powierzchni upraw, zwane dalej
„płatnościami obszarowymi”, są przyznawane do powierzchni działki rolnej:
1)
położonej na gruntach będących kwalifikującymi się hektarami w rozumieniu art. 32
ust. 2 rozporządzenia nr 1307/2013, zwanych dalej „kwalifikującymi się hektarami”;
2)
będącej w posiadaniu rolnika w dniu 31 maja roku, w którym został złożony wniosek
o przyznanie tych płatności;
3)
o powierzchni nie mniejszej niż 0,1 ha;
4)
nie większej jednak niż maksymalny kwalifikowalny obszar, o którym mowa w art. 5
ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 640/2014, określony w systemie identyfikacji działek
rolnych, o którym mowa w przepisach o krajowym systemie ewidencji producentów,
ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności.
2. Elementy krajobrazu, o których mowa w art. 9 ust. 1 rozporządzenia nr 640/2014,
uznaje się za część działki rolnej, jeżeli ich szerokość nie przekracza szerokości określonej
w przepisach wydanych na podstawie ust. 3 pkt 2.
3. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1)
gatunki drzew, których uprawa stanowi zagajnik o krótkiej rotacji, oraz maksymalny
cykl zbioru dla każdego z tych gatunków drzew, kierując się kryteriami uznania uprawy
za zagajnik o krótkiej rotacji, określonymi w art. 4 ust. 1 lit. k rozporządzenia
nr 1307/2013, oraz mając na względzie zabezpieczenie przed przyznawaniem płatności
bezpośrednich do gruntów, które nie stanowią kwalifikujących się hektarów;
2)
elementy krajobrazu, o których mowa w art. 9 ust. 1 rozporządzenia nr 640/2014, oraz
ich szerokość, kierując się kryteriami określonymi w art. 9 ust. 1 rozporządzenia
nr 640/2014, w szczególności tym, aby ta szerokość odpowiadała tradycyjnej szerokości
takich elementów krajobrazu występujących w danym regionie i nie przekraczała
2 metrów;
3)
maksymalne zagęszczenie drzew, o którym mowa w art. 9 ust. 3 akapit pierwszy lit. b
rozporządzenia nr 640/2014, kierując się kryteriami określonymi w art. 9 ust. 3 akapit
drugi rozporządzenia nr 640/2014 oraz mając na względzie zabezpieczenie przed
– 7 –
przyznawaniem płatności bezpośrednich do gruntów, które nie stanowią kwalifikujących
się hektarów.
Art. 9. 1. Rolnik obowiązany na podstawie art. 43 ust. 1 rozporządzenia nr 1307/2013
do przestrzegania praktyk, o których mowa w tym przepisie:
1)
nie może wykonać tego obowiązku, stosując praktyki równoważne objęte systemami,
o których mowa w art. 43 ust. 3 lit. b tego rozporządzenia;
2)
realizując zobowiązania, o których mowa w art. 43 ust. 3 lit. a tego rozporządzenia,
może wykonać wyłącznie praktyki, o których mowa w części I pkt 2 tiret drugie
załącznika IX do rozporządzenia nr 1307/2013.
2. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi określi, w drodze rozporządzenia, zakres
realizacji zobowiązań, o których mowa w art. 43 ust. 3 lit. a rozporządzenia nr 1307/2013,
który stanowi wykonanie praktyk, o których mowa w części I pkt 2 tiret drugie załącznika IX
do rozporządzenia nr 1307/2013, mając na względzie to, aby realizacja tych zobowiązań
w tym zakresie skutkowała równoważnym lub większym poziomem korzyści dla klimatu
i środowiska w porównaniu z praktyką, o której mowa art. 43 ust. 2 lit. a rozporządzenia
nr 1307/2013.
Art. 10. 1. Okres, o którym mowa w art. 40 ust. 1 rozporządzenia nr 639/2014,
z którego uwzględnieniem ustala się wykonanie praktyki, o której mowa w art. 43 ust. 2 lit. a
rozporządzenia nr 1307/2013, obejmuje okres nie dłuższy niż 2 miesiące.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, datę
rozpoczęcia i zakończenia okresu, o którym mowa w art. 40 ust. 1 rozporządzenia
nr 639/2014, mając na względzie to, aby na ten okres przypadał najistotniejszy okres uprawy
oraz aby w trakcie tego okresu było możliwe zweryfikowanie realizacji przez rolnika
praktyki, o której mowa w art. 43 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1307/2013.
Art. 11. 1. Rolnik, który wbrew zakazowi określonemu w art. 45 ust. 1 akapit trzeci
rozporządzenia nr 1307/2013 przekształcił lub zaorał trwałe użytki zielone, o których mowa
w art. 45 ust. 1 akapit pierwszy tego rozporządzenia, jest obowiązany do ponownego
przekształcenia tego obszaru w trwały użytek zielony, nie później niż do dnia 31 maja roku
następującego po roku złożenia wniosku o przyznanie płatności bezpośrednich.
2. W przypadku stwierdzenia zmniejszenia, o którym mowa w art. 45 ust. 3
rozporządzenia nr 1307/2013, na poziomie krajowym przekształcanie trwałych użytków
zielonych jest niedopuszczalne, a rolnicy, o których mowa w art. 44 ust. 2 akapit drugi
– 8 –
rozporządzenia nr 639/2014, są obowiązani do przywrócenia lub ustanowienia trwałych
użytków zielonych zgodnie z przepisami art. 44 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 639/2014, nie
później niż do dnia 31 maja roku następującego po roku złożenia wniosku o przyznanie
płatności bezpośrednich.
3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 i 2, stwierdza, w drodze decyzji, kierownik biura
powiatowego Agencji, o którym mowa w art. 5.
4. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 i 2, może być stwierdzony również w decyzji
w sprawie o przyznanie płatności bezpośrednich.
5. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi ogłasza do dnia 30 listopada każdego roku,
w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor
Polski”, procent, o jaki zmalał albo zwiększył się stosunek, o którym mowa w art. 45 ust. 2
rozporządzenia nr 1307/2014, w odniesieniu do wskaźnika referencyjnego, o którym mowa
w art. 45 ust. 2 tego rozporządzenia.
6. W przypadku nieprzestrzegania obowiązku, o którym mowa w ust. 1 lub 2, stosuje się
odpowiednio przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji dotyczące grzywny
w celu przymuszenia, z tym że wierzycielem w rozumieniu tych przepisów jest kierownik
biura powiatowego Agencji, o którym mowa w art. 5.
7. Minister właściwy do spraw rolnictwa wyznaczy, w drodze rozporządzenia, trwałe
użytki zielone, o których mowa w art. 45 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia nr 1307/2013,
mając na uwadze zapewnienie ochrony trwałych użytków zielonych wartościowych pod
względem środowiskowym.
Art. 12. 1. Praktyka, o której mowa w art. 43 ust. 2 lit. c rozporządzenia nr 1307/2013,
jest realizowana przez utrzymanie obszarów uznawanych za proekologiczne w przepisach
wydanych na podstawie ust. 4.
2. Rolnicy mogą wspólnie realizować obowiązek, o którym mowa w art. 46 ust. 1
rozporządzenia nr 1307/2013, zgodnie z art. 46 ust. 6 tego rozporządzenia.
3. Do ustalenia powierzchni obszarów uznawanych za proekologiczne w przepisach
wydanych na podstawie ust. 4 stosuje się współczynniki przekształcenia (konwersji)
i ważenia, określone w załączniku X do rozporządzenia nr 1307/2013.
4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, obszary
uznawane za obszary proekologiczne oraz warunki wspólnej realizacji praktyki utrzymania
tych obszarów, w tym warunki uznawania gospodarstw za znajdujące się w bliskiej
odległości i wymagania, jakim powinna odpowiadać umowa, o której mowa w art. 47 ust. 4
– 9 –
rozporządzenia nr 639/2014, uwzględniając rodzaje obszarów wymienionych w art. 46 ust. 2
rozporządzenia nr 1307/2013 oraz kryteria ich uznawania za obszary proekologiczne,
określone w art. 45 rozporządzenia nr 639/2014, a także mając na względzie zapewnienie
osiągnięcia jak najkorzystniejszego oddziaływania na środowisko wykonywania praktyki
utrzymania obszarów uznawanych za proekologiczne.
Art. 13. Do przyznawania płatności dla młodych rolników stosuje się art. 50 ust. 8
rozporządzenia nr 1307/2013, a płatność ta przysługuje do powierzchni gruntów objętych
obszarem zatwierdzonym dla tego rolnika do jednolitej płatności obszarowej nie większej niż
50 ha.
Art. 14. 1. Płatność dodatkowa jest przyznawana rolnikowi, jeżeli łączna powierzchnia
gruntów objętych obszarem zatwierdzonym dla tego rolnika do jednolitej płatności
obszarowej jest większa niż 3 ha.
2. Płatność dodatkowa przysługuje do powierzchni gruntów objętych obszarem
zatwierdzonym do jednolitej płatności obszarowej będących w posiadaniu rolnika:
1)
nie większej niż 30 ha oraz
2)
pomniejszonej o 3 ha.
Art. 15. 1. Płatności związane do powierzchni upraw przysługują do uprawy w plonie
głównym roślin wysokobiałkowych, ziemniaków skrobiowych, buraków cukrowych,
pomidorów, chmielu, owoców miękkich (truskawek lub malin), lnu lub konopi włóknistych.
2. Płatność związana do powierzchni upraw roślin wysokobiałkowych jest przyznawana
rolnikowi do powierzchni upraw roślin wysokobiałkowych gatunków określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 34 ust. 1 i 2, nie większej niż 75 ha.
3. Płatności związane do powierzchni upraw ziemniaków skrobiowych, buraków
cukrowych i pomidorów są przyznawane rolnikowi, jeżeli zawarł umowę na daną uprawę.
4. W umowie na uprawę, o której mowa w ust. 3, rolnik zobowiązuje się do
wytworzenia i dostarczenia odbiorcy oznaczonej ilości produktów rolnych z oznaczonej
powierzchni gruntów, a odbiorca zobowiązuje się te produkty odebrać w umówionym
terminie i zapłacić za nie umówioną cenę, a w przypadku:
1)
ziemniaków – przeznaczyć je na produkcję skrobi ziemniaczanej;
2)
buraków cukrowych – przeznaczyć je na produkcję cukru.
5. Do umowy na uprawę, o której mowa w ust. 3, stosuje się odpowiednio przepisy
o kontraktacji, z tym że umowa ta dodatkowo zawiera wskazanie numeru identyfikacyjnego