Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw

przewoźników, jak i wydatki związane z rozpatrzeniem skarg na podmioty zarządzające
wyznaczonymi dworcami wyniosą po 160 000 zł.
Projekt ustawy określa, że kary pieniężne nakładane przez organizatora publicznego transportu
zbiorowego w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym – stanowią
dochód właściwej jednostki samorządu terytorialnego. Natomiast kary pieniężne nakładane przez
marszałków województw stanowią dochód samorządu województwa – w przypadku gdy kary będą
nakładane w ramach realizacji zadań własnych lub dochód budżetu państwa – w przypadku gdy kary
będą nakładane w ramach realizacji zadań zleconych. Jednakże na obecnym etapie nie jest możliwe
oszacowanie wielkości wpływów z tego tytułu, ponieważ nie wiadomo jak będzie kształtowała się
praktyka w zakresie wielkości nakładanych przez marszałków województw kar pieniężnych.
Projektowane przepisy przewidują nakładanie kar pieniężnych w wysokości do 30 000 złotych,
jednak ustalając wysokość kary pieniężnej organ uwzględnia zakres naruszenia, powtarzalność
naruszeń oraz korzyści finansowe uzyskane z tytułu naruszenia.
Wydatki na nowe zadania własne z art. 47a ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym
będą finansowane ze środków pozostających w dyspozycji JST. Biorąc pod uwagę, że wpływy z kar
pieniężnych nakładanych przez JST będą stanowiły dochód tych jednostek, przewiduje się, że
wydatki na ww. nowe zadania własne znajdą finansowe pokrycie we wprowadzanych karach
pieniężnych.
Źródło danych Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju
Wejście w życie projektowanych przepisów nie spowoduje negatywnych skutków dla budżetu
państwa i nie będzie stanowić podstawy do ubiegania się o dodatkowe środki z budżetu państwa na
cele w nich wskazane, z wyjątkiem ww. dotacji celowej.

7. Wpływ na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym funkcjonowanie przedsiębiorców oraz na
rodzinę, obywateli i gospodarstwa domowe
Skutki
Czas w latach od wejścia w życie zmian
0
1
2
3
5
10
Łącznie (0–10)
W ujęciu
duże przedsiębiorstwa







pieniężnym
sektor mikro-, małych







(w mln zł,
i średnich
ceny stałe
przedsiębiorstw
z …… r.)
rodzina, obywatele oraz







gospodarstwa domowe
(dodaj/usuń)







W ujęciu
duże przedsiębiorstwa

niepieniężnym
sektor mikro-, małych

i średnich
przedsiębiorstw
rodzina, obywatele oraz

gospodarstwa domowe
(dodaj/usuń)

Niemierzalne
(dodaj/usuń)
Projektowana ustawa nie będzie miała wpływu na konkurencyjność gospodarki
i przedsiębiorczość, w tym na funkcjonowanie przedsiębiorstw.
(dodaj/usuń)

Dodatkowe informacje,

w tym wskazanie

źródeł danych

i przyjętych do obliczeń
założeń



18

8. Zmiana obciążeń regulacyjnych (w tym obowiązków informacyjnych) wynikających z projektu
nie dotyczy
Wprowadzane są obciążenia poza bezwzględnie
tak
wymaganymi przez UE (szczegóły w odwróconej tabeli
nie
zgodności).
nie dotyczy
zmniejszenie liczby dokumentów
zwiększenie liczby dokumentów
zmniejszenie liczby procedur
zwiększenie liczby procedur
skrócenie czasu na załatwienie sprawy
wydłużenie czasu na załatwienie sprawy
inne:
inne:

Wprowadzane obciążenia są przystosowane do ich
tak
elektronizacji.
nie
nie dotyczy

Komentarz:
Wejście w życie ustawy nie będzie miało wpływu na obciążenia regulacyjne.

9. Wpływ na rynek pracy
Projektowana ustawa nie będzie miała wpływu na rynek pracy.

10. Wpływ na pozostałe obszary



środowisko naturalne
demografia
informatyzacja
sytuacja i rozwój regionalny
mienie państwowe
zdrowie
inne:

Omówienie wpływu




11. Planowane wykonanie przepisów aktu prawnego
II połowa 2014 r./I połowa 2015 r.


12. W jaki sposób i kiedy nastąpi ewaluacja efektów projektu oraz jakie mierniki zostaną zastosowane?
Ewaluacja efektów projektu nastąpi w I połowie 2015 r. Możliwe będzie wtedy określenie liczby wyznaczonych dworców,
w których udzielana jest pomoc osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej.

13. Załączniki (istotne dokumenty źródłowe, badania, analizy itp.)




19


TYTUŁ PROJEKTU:
Projekt ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw
TYTUŁ DOSTOSOWYWANEGO AKTU PRAWNEGO Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 181/2011 z dnia 16 lutego 2011 r.
/ WDRAŻANYCH AKTÓW PRAWNYCH:
dotyczące praw pasażerów w transporcie autobusowym i autokarowym oraz zmieniające
rozporządzenie (WE) nr 2006/2004
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
PRZEPISY UNII EUROPEJSKIEJ
Jedn.
Treść przepisu UE
Koniec
Jedn.
Treść przepisu/ów projektu (*)
Uzasadnienie
red.
zność
red.
uwzględnienia
wdroże (*)
w projekcie
nia
przepisów

wykraczający
T / N
ch poza
minimalne
wymogi
prawa UE
(**)
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 181/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. dotyczące praw pasażerów w transporcie autobusowym
i autokarowym oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2006/2004
Art. 1
Przedmiot
N



Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy w zakresie
transportu autobusowego i autokarowego dotyczące:
a) niedyskryminacji pasażerów w zakresie warunków
transportu oferowanych przez przewoźników;
b) praw pasażerów w przypadku wypadków związanych
ze skorzystaniem z autobusu lub autokaru, którego skutkiem
jest śmierć lub odniesienie obrażeń lub utrata lub uszkodzenie
bagażu;
c) niedyskryminacji osób niepełnosprawnych i osób
o ograniczonej sprawności ruchowej oraz obowiązkowej
pomocy dla nich;
d) praw pasażerów w przypadkach odwołania lub opóźnienia;
e) minimalnych informacji przekazywanych pasażerom;
f) rozpatrywania skarg;
g) ogólnych zasad egzekwowania przepisów.

Art. 2
Zakres stosowania
N



1. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do pasażerów
podróżujących
w
ramach
usług
regularnych
dla nieokreślonych kategorii pasażerów, w przypadku
gdy miejsce, w którym pasażerowie wchodzą na pokład
pojazdu, znajduje się na terytorium państwa członkowskiego
oraz w przypadku gdy zaplanowana długość trasy, na jakiej
świadczona jest usługa, wynosi najmniej 250 km.
2. W odniesieniu do usług, o których mowa w ust. 1, ale gdy
zaplanowana długość trasy, na jakiej świadczona jest usługa,
jest krótsza niż 250 km, stosuje się art. 4 ust. 2, art. 9, art. 10
ust. 1, art. 16 ust. 1 lit. b), art. 16 ust. 2, art. 17 ust. 1 i 2
oraz art. 24-28.
3. Ponadto niniejsze rozporządzenie, z wyjątkiem art. 9-16,
art. 17 ust. 3 oraz rozdziałów IV, V i VI, ma zastosowanie
do pasażerów podróżujących w ramach usług okazjonalnych,
w przypadku gdy początkowe miejsce, w którym pasażerowie
wchodzą na pokład pojazdu, znajduje się na terytorium
państwa członkowskiego.
4. Z wyjątkiem art. 4 ust. 2, art. 9, art. 10 ust. 1, art. 16 ust. 1
lit. b), art. 16 ust. 2, art. 17 ust. 1 i 2 oraz art. 24-28, państwa
członkowskie
mogą
w
sposób
przejrzysty
i niedyskryminujący wyłączyć z zakresu stosowania
niniejszego rozporządzenia krajowe usługi regularne.
Wyłączenia takie mogą być przyznawane począwszy od daty
rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia na okres
nie dłuższy niż cztery lata, który może zostać odnowiony raz.
5. Na okres maksymalnie czterech lat od daty rozpoczęcia
stosowania
niniejszego
rozporządzenia
państwa
członkowskie
mogą
w
sposób
przejrzysty
i niedyskryminujący wyłączyć z zakresu stosowania
niniejszego rozporządzenia określone usługi regularne,
ze względu na to, że znacząca część takich usług regularnych,
w tym co najmniej jeden planowany przystanek, ma miejsce
poza Unią. Takie wyłączenia mogą zostać odnowione raz.
6. Państwa członkowskie informują Komisję o wyłączeniach,
które przyznano na podstawie ust. 4 i 5, dotyczących różnych
typów usług. Komisja podejmuje odpowiednie działania,
jeżeli uzna, że takie wyłączenie nie jest zgodne z przepisami
niniejszego artykułu. Do dnia 2 marca 2018 r. Komisja
przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie
2

sprawozdanie dotyczące wyłączeń przyznanych na podstawie
ust. 4 i 5.
7. Żaden z elementów niniejszego rozporządzenia nie może
być rozumiany jako sprzeczny z istniejącymi przepisami
dotyczącymi wymogów technicznych dla autobusów
lub autokarów
lub
infrastruktury
lub
urządzeń
na przystankach i w terminalach, ani jako wprowadzający
jakiekolwiek dodatkowe wymogi w tym zakresie.
8. Niniejsze rozporządzenie nie ma wpływu na prawa
pasażerów określone dyrektywą 90/314/EWG i nie ma
zastosowania
w
przypadku
odwołania
wycieczki
zorganizowanej, o której mowa w tej dyrektywie, z powodów
innych niż odwołanie usługi regularnej.

Art. 3 Definicje
N



Do celów niniejszego rozporządzenia zastosowanie mają
następujące definicje:
a)
„usługi regularne” oznaczają usługi polegające
na przewozie osób autobusem lub autokarem w określonych
odstępach czasu i na określonych trasach, przy czym
pasażerowie są zabierani z określonych z góry przystanków
i dowożeni na z góry określone przystanki;
b) „usługi okazjonalne” oznaczają usługi, które nie są objęte
definicją usług regularnych oraz których główną cechą jest
to, że obejmują przewóz autobusem lub autokarem grup
pasażerów utworzonych z inicjatywy zleceniodawcy
lub samego przewoźnika:
c) „umowa transportowa” oznacza umowę przewozu zawartą
między przewoźnikiem a pasażerem, dotycząca świadczenia
co najmniej jednej usługi regularnej lub okazjonalnej;
d) „bilet” oznacza ważny dokument lub inny dowód zawarcia
umowy transportowej;
e) „przewoźnik” oznacza osobę fizyczną lub prawną inną
niż organizator wycieczek, biuro podróży lub sprzedawca
biletów, oferującą ogółowi społeczeństwa transport w ramach
usług regularnych lub okazjonalnych;
f) „wykonujący przewóz” oznacza osobę fizyczną lub prawną
inną niż przewoźnik, która faktycznie wykonuje całość
lub część przewozu;
3