Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw

– 3 –

§ 3. 1. Wnioskodawca składa wniosek o potwierdzenie wykształcenia lub uprawnień do
kontynuacji nauki, o którym mowa w art. 93a, wraz z oświadczeniem o uzyskanym
wykształceniu lub uprawnieniach do kontynuacji nauki oraz o ukończonych szkołach lub
etapach kształcenia za granicą oraz innymi dokumentami:
1) pozwalającymi w sposób pośredni lub bezpośredni na określenie poziomu wykształcenia,
w tym dokumentami poświadczającymi uzyskane kwalifikacje zawodowe lub zatrudnienie
lub odbyte praktyki lub staże;
2) wymienionymi w § 2 ust. 1.
2. We wniosku wnioskodawca wskazuje poziom wykształcenia w Rzeczypospolitej
Polskiej lub uprawnienia do kontynuacji nauki, o których potwierdzenie ubiega się.
3. Obywatele państw trzecich lub bezpaństwowcy, którzy uzyskali status uchodźcy lub
ochronę uzupełniającą, lub obywatele państw trzecich posiadający zezwolenie na pobyt
czasowy udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c
lub d ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, którzy nie dysponują
zalegalizowanym świadectwem lub dyplomem ukończenia szkoły, przedkładają ponadto
dokument potwierdzający ich status na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 4. 1. Dokumenty dołączone do wniosku, o których mowa w § 2 i § 3, powinny być
przetłumaczone na język polski.
2. Tłumaczenie na język polski dokumentów, o których mowa w § 2 i § 3, powinno być
dokonane przez:
1) osobę wpisaną przez Ministra Sprawiedliwości na listę tłumaczy przysięgłych lub
2) osobę zarejestrowaną jako tłumacz przysięgły w państwie Unii Europejskiej lub państwa
członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym, lub
3) konsula Rzeczypospolitej Polskiej, właściwego dla państwa – miejsca wydania
świadectwa, lub
4) akredytowaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej placówkę dyplomatyczną lub
konsularną państwa, na którego terytorium bądź w którego systemie edukacji wydano
świadectwo lub inny dokument.
3. Jeżeli przetłumaczenie dokumentów na język polski przez podmioty, wskazane
w ust. 2 napotyka trudne do usunięcia przeszkody, kurator oświaty może wyrazić zgodę na
przedłożenie przez wnioskodawcę tłumaczenia dokonanego przez inny podmiot, którego
wiarygodność nie budzi zastrzeżeń.
– 4 –

§ 5. Dokumenty, o których mowa w § 2 ust. 1, powinny być zalegalizowane przez:
1) konsula Rzeczypospolitej Polskiej, właściwego dla państwa, w którego systemie edukacji
lub na którego terytorium wydano świadectwo lub
2) władze oświatowe państwa, na którego terytorium lub w którego systemie edukacji
wydano świadectwo, lub
3) akredytowaną w Polsce lub innym państwie Unii Europejskiej lub państwie członkowskim
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym lub państwie członkowskim Organizacji Współpracy
Gospodarczej i Rozwoju (OECD placówkę dyplomatyczną lub placówkę konsularną
państwa, na którego terytorium lub w którego systemie edukacji wydano świadectwo
– z uwzględnieniem postanowień Konwencji znoszącej wymóg legalizacji zagranicznych
dokumentów urzędowych, sporządzonej w Hadze dnia 5 października 1961 r. (Dz. U.
z 2005 r. Nr 112, poz. 938 i 939), które stosuje się w odniesieniu do świadectw wydanych
w systemach edukacji państw, będących stronami Konwencji.
§ 6. 1. Rozmowa sprawdzająca poziom wykształcenia, o której mowa w art. 93d ustawy
o systemie oświaty, może obejmować następujące przedmioty:
1) w celu uznania lub potwierdzenia wykształcenia gimnazjalnego, zasadniczego
zawodowego oraz średniego – przedmioty humanistyczne (literatura, historia
powszechna), matematykę, przedmioty przyrodnicze (biologia, geografia powszechna,
fizyka) oraz język obcy nowożytny, wybrany spośród języków obcych, z których możliwe
jest przystąpienie do egzaminu potwierdzającego ukończenie danego etapu edukacyjnego
w Polsce; zakres rozmowy dostosowuje się do poziomu kształcenia, o którego
potwierdzenie ubiega się wnioskodawca;
2) w celu uznania lub potwierdzenia wykształcenia podstawowego – literaturę obcą,
matematykę oraz język obcy nowożytny, wybrany spośród języków obcych, z których
możliwe jest przystąpienie do egzaminu potwierdzającego ukończenie danego etapu
edukacyjnego w Polsce.
2. Ustalając zakres rozmowy sprawdzającej, kurator oświaty określa przedmioty lub
bloki przedmiotów spośród wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 2, których będzie dotyczyła
rozmowa sprawdzająca.

§ 7. 1. Komisja, o której mowa w art. 93f ust. 1, składa się z:
– 5 –

1) 3 do 5 osób, w tym przewodniczącego – jeżeli przeprowadza rozmowę sprawdzającą,
mającą na celu uznanie świadectwa lub potwierdzenie wykształcenia na poziomie
gimnazjalnym, zasadniczym zawodowym lub średnim;
2) 3 osób, w tym przewodniczącego – jeżeli przeprowadza rozmowę sprawdzającą, mającą na
celu uznanie świadectwa lub potwierdzenie wykształcenia na poziomie podstawowym.
2. Komisja przygotowuje propozycje pytań oraz kryteriów ich oceniania, które
podlegają akceptacji przez kuratora oświaty.
3. Komisja przeprowadzająca rozmowę sprawdzającą zapewnia wnioskodawcy:
1) warunki sprzyjające przygotowaniu się do rozmowy i jej sprawnemu przeprowadzeniu;
2) czas na przygotowanie odpowiedzi na zadawane pytania;
3) w razie potrzeby, dostosowanie sposobu przeprowadzenia rozmowy do rodzaju
niepełnosprawności;
4) stosowanie bezstronnych i obiektywnych kryteriów w ocenie odpowiedzi wnioskodawcy,
zgodnie z zasadami wynikającymi z Konwencji o uznaniu kwalifikacji związanych
z uzyskaniem wyższego wykształcenia w Regionie Europejskim, sporządzonej w Lizbonie
dnia 11 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 233, poz. 2339).
4. Do sali, w której przeprowadza się rozmowę sprawdzającą, wnioskodawca nie może
wnosić żadnych materiałów, przyborów pomocniczych oraz urządzeń telekomunikacyjnych
ani korzystać z nich w tej sali.
5. Rozmowa sprawdzająca może być unieważniona przez komisję w przypadku
stwierdzenia:
1) niesamodzielnego przygotowywania przez wnioskodawcę odpowiedzi na pytania zadane
przez komisję lub
2) wniesienia przez wnioskodawcę materiałów lub przyborów pomocniczych lub urządzenia
telekomunikacyjnego do sali, w której przeprowadza się rozmowę sprawdzającą, lub
3) korzystania przez wnioskodawcę z wniesionych przez niego materiałów lub przyborów
pomocniczych lub urządzenia telekomunikacyjnego w trakcie rozmowy sprawdzającej.
6. Unieważnienie rozmowy, o którym mowa w ust. 5, skutkuje negatywnym wynikiem
rozmowy sprawdzającej.
7. W przypadku wnioskodawcy, który nie zna języka polskiego, rozmowę sprawdzającą
przeprowadza się w języku obcym, którym posługuje się cudzoziemiec. Podczas rozmowy
sprawdzającej lub w składzie komisji jest obecna osoba władająca językiem obcym, którym
posługuje się cudzoziemiec.
– 6 –

8. Komisja uzgadnia wynik rozmowy sprawdzającej: pozytywny lub negatywny,
większością głosów. W razie równej liczby głosów za i przeciw, głos rozstrzygający ma
przewodniczący komisji.
9. Komisja sporządza protokół z przebiegu rozmowy sprawdzającej i przekazuje go
kuratorowi oświaty. Protokół zawiera w szczególności wynik głosowania oraz zdania odrębne
członków komisji wraz z uzasadnieniem.
10. Protokół z rozmowy sprawdzającej podpisują wszyscy członkowie komisji.
§ 8. Kurator oświaty właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby, o której
mowa w art. 93a pkt 1, udziela kuratorowi oświaty, o którym mowa w art. 93b ust. 2, pomocy
w przeprowadzeniu rozmowy sprawdzającej, w szczególności w organizacji rozmowy
sprawdzającej.
§ 9. 1. Opłatę za rozmowę sprawdzającą wnosi się na rachunek bankowy wskazany
przez kuratora oświaty.
2. W przypadkach, o których mowa w art. 93g ust. 5, jeżeli rozmowa sprawdzająca nie
odbyła się w wyznaczonym terminie, wniesiona opłata podlega zwrotowi, po potrąceniu 10%
kosztów manipulacyjnych.
3. Jeżeli wnioskodawca nie stawi się na rozmowę sprawdzającą w wyznaczonym
terminie i nie zawiadomi o tym kuratora oświaty z co najmniej trzydniowym wyprzedzeniem,
wniesiona opłata nie podlega zwrotowi.
4. W przypadkach zdrowotnych i losowych uniemożliwiających przystąpienie do
rozmowy sprawdzającej w wyznaczonym terminie, kurator oświaty wyznacza nowy termin
rozmowy sprawdzającej.
§ 10. Wynagrodzenie członka komisji wynosi 200 (dwieście) złotych.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 marca 2015 r.)

MINISTER
EDUKACJI NARODOWEJ



3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Edukacji i Nauki z dnia 6 kwietnia
2006 r. w sprawie nostryfikacji świadectw szkolnych i świadectw maturalnych uzyskanych za granicą (Dz. U.
Nr 63, poz. 443).
– 7 –

UZASADNIENIE

Projekt rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej w sprawie warunków i trybu
postępowania w celu uznania świadectw wydanych za granicą zastępuje Rozporządzenie
Ministra Edukacji i Nauki z dnia 6 kwietnia 2006 r. w sprawie nostryfikacji świadectw
szkolnych i świadectw maturalnych uzyskanych za granicą (Dz. U. z 2006 r. Nr 63, poz. 443).
Wydanie nowego rozporządzenia jest konieczne ze względu na projektowane zmiany art. 93
oraz art. 93a–93h ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty.
Projekt rozporządzenia doprecyzowuje i uelastycznia dotychczasowe zasady postępowania
administracyjnego kuratora oświaty jako organu właściwego w sprawach dotyczących
uznawania świadectw szkolnych, wydanych w zagranicznych systemach edukacji.
Zasadnicze zmiany postępowania w celu uznania świadectw wydanych za granicą
w porównaniu z dotychczasowym stanem prawnym zostały określone w ustawie, tj:
1) odejście od uznawania świadectwa wydanego za granicą za równorzędne z konkretnym
świadectwem wydanym w Polsce na rzecz uznania, że świadectwo zagraniczne jest
dokumentem potwierdzającym w Polsce wykształcenie podstawowe, gimnazjalne,
zasadnicze zawodowe lub średnie oraz prawo do kontynuacji nauki na określonym
poziomie (w tym studiów wyższych) (art. 93 ust. 3),
2) uznanie z mocy prawa, oprócz świadectw objętych umowami międzynarodowymi, IB
i EB, także świadectw i dokumentów wydanych w państwach UE, EOG i OECD,
uprawniających do podjęcia studiów w tych państwach, jako potwierdzające wykształcenie
średnie w Polsce oraz uprawniające do ubiegania się o przyjęcie na studia wyższe w Polsce
(art. 93 ust. 1),
3) uznanie zakresu uprawnień do ubiegania się o przyjęcie na studia wyższe w Polsce
w przypadku, jeśli w państwie wydania (UE, EOG lub OECD) posiadane świadectwo
uprawnia do podjęcia studiów jedynie na wybranych kierunkach studiów (art. 93 ust. 4),
4) zmiana trybu postępowania z wydawania zaświadczeń o uznaniu równorzędności
świadectwa ze świadectwem polskim lub postanowień o odmowie uznania w trybie kpa na
podejmowanie decyzji w trybie kpa (art. 93 ust. 3),
5) potwierdzenie wykształcenia uzyskanego za granicą oraz prawa do kontynuowania nauki
w Polsce w przypadkach, gdy przedłożenie zalegalizowanych oryginałów lub duplikatów
świadectw ukończenia szkoły za granicą napotyka na trudne do usunięcia przeszkody
(art. 93a),