Rządowy projekt ustawy - Prawo restrukturyzacyjne

– 110 –
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do postępowań w sprawach o należne od dłużnika
alimenty oraz odszkodowania i renty z tytułu odpowiedzialności za uszkodzenie ciała lub
rozstrój zdrowia albo utratę żywiciela oraz z tytułu zamiany uprawnień objętych treścią prawa
dożywocia na dożywotnią rentę.
Art. 307. 1. Postępowanie egzekucyjne skierowane do majątku dłużnika wchodzącego
w skład masy sanacyjnej wszczęte przed otwarciem postępowania sanacyjnego ulega
zawieszeniu z mocy prawa z dniem otwarcia postępowania. Na wniosek dłużnika lub
zarządcy sędzia-komisarz postanowieniem stwierdza zawieszenie postępowania
egzekucyjnego. Postanowienie to doręcza się również organowi egzekucyjnemu.
2. Sędzia-komisarz na wniosek dłużnika lub zarządcy może uchylić zajęcia dokonane
przed otwarciem postępowania sanacyjnego w postępowaniu egzekucyjnym lub
zabezpieczającym skierowanym do majątku dłużnika wchodzącego w skład masy sanacyjnej,
jeżeli jest to konieczne dla dalszego prowadzenia przedsiębiorstwa. Przepis ust. 1 zdanie
trzecie stosuje się odpowiednio.
3. Sumy uzyskane w zawieszonym postępowaniu egzekucyjnym, a jeszcze niewydane,
przelewa się do masy sanacyjnej niezwłocznie po wydaniu postanowienia o otwarciu
postępowania.
4. Po otwarciu postępowania niedopuszczalne jest skierowanie egzekucji do majątku
dłużnika wchodzącego w skład masy sanacyjnej oraz wykonanie postanowienia
o zabezpieczeniu roszczenia lub zarządzenia zabezpieczenia roszczenia na tym majątku.
5. Przepisów ust. 1–4 nie stosuje się do egzekucji świadczeń alimentacyjnych oraz rent
z tytułu odpowiedzialności za uszkodzenie ciała lub utratę żywiciela albo rozstrój zdrowia
oraz z tytułu zamiany uprawnień objętych treścią prawa dożywocia na dożywotnią rentę.
DZIAŁ III
Przygotowanie i realizacja planu restrukturyzacyjnego
Art. 308. 1. W terminie jednego miesiąca od dnia otwarcia postępowania zarządca
w porozumieniu z dłużnikiem składa sędziemu-komisarzowi plan restrukturyzacyjny. Jeżeli
zarządca nie zdoła porozumieć się z dłużnikiem co do treści planu, składa plan, dołączając
zastrzeżenia dłużnika i uzasadnienie przyczyn, dla których tych zastrzeżeń nie uwzględnił.
2. W uzasadnionych przypadkach termin na złożenie planu restrukturyzacyjnego może
być przedłużony przez sędziego-komisarza do trzech miesięcy.
– 111 –
Art. 309. Jeżeli w postępowaniu sanacyjnym przewiduje się redukcję zatrudnienia
z wykorzystaniem uprawnień zarządcy, o których mowa w art. 295, oraz podjęcie działań
określonych w art. 293 i art. 318, w planie restrukturyzacyjnym dodatkowo wskazać należy
zasady zwalniania pracowników, w szczególności liczbę pracowników objętych zamiarem
zwolnienia, okres, w ciągu którego nastąpi takie zwolnienie, oraz proponowane kryteria
doboru pracowników do zwolnienia, mienie podlegające zbyciu oraz umowy, od których
zarządca zamierza odstąpić.
Art. 310. 1. Sędzia-komisarz wydaje postanowienie w przedmiocie zatwierdzenia planu
restrukturyzacyjnego po uzyskaniu opinii rady wierzycieli.
2. Sędzia-komisarz może nakazać realizację określonych działań bądź też wydać zakaz
wdrażania niektórych działań przewidzianych w planie, kierując się celami postępowania
sanacyjnego i ochroną słusznych praw wierzycieli oraz osób trzecich niebędących
uczestnikami postępowania.
Art. 311. Zarządca realizuje plan restrukturyzacyjny po zatwierdzeniu przez sędziego-
-komisarza.
Art. 312. Przed zatwierdzeniem planu restrukturyzacyjnego zarządca może podjąć
działania mające na celu przywrócenie dłużnikowi zdolności wykonywania zobowiązań,
jeżeli brak ich niezwłocznego podjęcia istotnie utrudniłby możliwość osiągnięcia celu
postępowania sanacyjnego. O zamiarze podjęcia działań zarządca informuje sędziego-
-komisarza, który może w terminie trzech dni zakazać podjęcia wskazanych działań.
Art. 313. W toku realizacji planu restrukturyzacyjnego, stosownie do zmiany
okoliczności sprawy, może on być zmieniany. Do zmiany planu restrukturyzacyjnego stosuje
się odpowiednio przepisy art. 250 oraz art. 301 i art. 302.
Art. 314. Jeżeli plan restrukturyzacyjny zakłada udzielenie pomocy publicznej, do
udzielenia której jest konieczna zgoda właściwego organu, zarządca niezwłocznie po
zatwierdzeniu planu restrukturyzacyjnego wszczyna postępowanie w celu uzyskania takiej
zgody.
DZIAŁ IV
Przebieg postępowania sanacyjnego
Art. 315. W terminie jednego miesiąca od dnia otwarcia postępowania zarządca
sporządza i składa sędziemu-komisarzowi spis wierzytelności.
– 112 –
Art. 316.
1. Niezwłocznie po zrealizowaniu całości lub części planu
restrukturyzacyjnego przewidzianej do wykonania w toku postępowania sanacyjnego, nie
później jednak niż przed upływem dwunastu miesięcy od daty otwarcia postępowania
sanacyjnego, sędzia-komisarz zwołuje zgromadzenie wierzycieli w celu głosowania nad
układem.
2. Jeżeli w terminie, o którym mowa w ust. 1, nie został zatwierdzony spis
wierzytelności lub nie została zakończona procedura uzyskiwania zgody na udzielenie
pomocy publicznej, sędzia-komisarz zwołuje zgromadzenie wierzycieli niezwłocznie po
zatwierdzeniu spisu lub zakończeniu procedury uzyskiwania zgody na udzielenie pomocy
publicznej.
Art. 317. 1. Przepis art. 259 ust. 1 stosuje się odpowiednio do zawiadamiania
wierzycieli o terminie zgromadzenia.
2. Przepisy art. 259 ust. 1 i ust. 2 zdanie drugie stosuje się również do wierzyciela,
którego dotyczy sprzeciw, jeżeli nie został on prawomocnie rozpoznany do dnia zwołania
zgromadzenia.
Art. 318. 1. Za zgodą sędziego-komisarza, który określi warunki zbycia, składniki
majątkowe należące do dłużnika i wchodzące w skład masy sanacyjnej mogą zostać zbyte
przez zarządcę, z zastrzeżeniem art. 74.
2. O zamiarze zbycia składników majątku służących do prowadzenia działalności
w dziedzinie obronności i bezpieczeństwa państwa zarządca zawiadamia Ministra Obrony
Narodowej, który w terminie tygodniowym od zawiadomienia może przedstawić sędziemu-
-komisarzowi opinię.
3. Sprzedaż w trybie określonym w ust. 1 ma skutki sprzedaży dokonanej przez syndyka
w postępowaniu upadłościowym.
4. Zarządca sporządza odrębny plan podziału sum uzyskanych ze sprzedaży rzeczy,
wierzytelności i praw obciążonych hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem
skarbowym i hipoteką morską zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. − Prawo
upadłościowe.
5. Przepisy ust. 1–4 nie mają zastosowania, gdy zbycie składników majątkowych
odbywa się w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i nie przekracza zakresu
zwykłego zarządu.
– 113 –
TYTUŁ V
Zakończenie i umorzenie postępowania restrukturyzacyjnego
Art. 319. 1. Postępowanie restrukturyzacyjne zostaje zakończone z dniem
uprawomocnienia się postanowienia o zatwierdzeniu układu albo o odmowie zatwierdzenia
układu.
2. O zakończeniu postępowania restrukturyzacyjnego obwieszcza się.
Art. 320. 1. Sąd umorzy postępowanie restrukturyzacyjne, jeżeli:
1)
prowadzenie postępowania zmierzałoby do pokrzywdzenia wierzycieli;
2)
dłużnik wniósł o umorzenie postępowania i wyraziła na to zgodę rada wierzycieli;
3)
układ nie został przyjęty.
2. Sąd może umorzyć postępowanie restrukturyzacyjne, jeżeli z okoliczności sprawy,
w szczególności z zachowania dłużnika, wynika, że układ nie będzie wykonany.
3. Sąd może umorzyć postępowanie restrukturyzacyjne, jeżeli dłużnik nie wykonuje
poleceń sędziego-komisarza i wyraziła na to zgodę rada wierzycieli.
Art. 321. 1. Sąd umorzy przyspieszone postępowanie układowe w razie stwierdzenia, że
suma wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad układem przekracza 15%
sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem, z zastrzeżeniem art. 163
ust. 4.
2. Sąd umorzy postępowanie układowe albo postępowanie sanacyjne, jeżeli dłużnik
utracił zdolność do bieżącego zaspokajania kosztów postępowania i zobowiązań powstałych
po jego otwarciu oraz zobowiązań, które nie mogą zostać objęte układem; domniemywa się,
że dłużnik utracił zdolność do zaspokajania zobowiązań, jeżeli opóźnienie w ich
wykonywaniu przekracza trzydzieści dni.
3. Sąd umorzy postępowanie sanacyjne, jeżeli brak jest realnych możliwości
przywrócenia dłużnikowi zdolności do wykonywania zobowiązań.
Art. 322. 1. Na postanowienie o umorzeniu postępowania przysługuje zażalenie.
2. Na postanowienie oddalające wniosek o umorzenie postępowania zażalenie służy
wyłącznie wnioskodawcy.
3. Zażalenie wnosi się w terminie dwóch tygodni.
Art. 323. 1. Jeżeli podstawą umorzenia przyspieszonego postępowania układowego albo
postępowania układowego jest przepis art. 320 ust. 1 pkt 2 albo pkt 3, wraz z wnioskiem
– 114 –
o umorzenie postępowania albo w terminie tygodniowym od dnia odbycia zgromadzenia
wierzycieli, na którym nie przyjęto układu, albo w terminie do złożenia zażalenia na
postanowienie o odmowie zatwierdzenia układu dłużnik może złożyć uproszczony wniosek
o otwarcie postępowania sanacyjnego.
2. Uproszczony wniosek o otwarcie postępowania sanacyjnego musi spełniać wymogi
pisma procesowego oraz zawierać żądanie otwarcia postępowania sanacyjnego. Przepisu
art. 279 nie stosuje się.
Art. 324. 1. Z chwilą zakończenia postępowania albo uprawomocnienia się
postanowienia o umorzeniu postępowania dłużnik odzyskuje prawo zarządu majątkiem, jeżeli
był go pozbawiony lub było ono ograniczone, chyba że układ stanowi inaczej.
2. W przypadku złożenia uproszczonego wniosku o otwarcie postępowania sanacyjnego
albo o ogłoszenie upadłości dłużnik odzyskuje prawo zarządu majątkiem, jeżeli był go
pozbawiony lub było ono ograniczone z chwilą prawomocnego oddalenia lub odrzucenia
wniosku albo umorzenia postępowania w przedmiocie otwarcia postępowania sanacyjnego
albo ogłoszenia upadłości.
Art. 325. 1. Zarządca, z zastrzeżeniem art. 27 ust. 2, po uprawomocnieniu się
postanowienia o umorzeniu postępowania restrukturyzacyjnego albo postanowienia
odmawiającego zatwierdzenia układu wyda niezwłocznie dłużnikowi jego majątek, księgi,
korespondencję i dokumenty. W razie potrzeby sąd wyda postanowienie nakazujące
przymusowe odebranie majątku. Postanowienie to jest podstawą egzekucji bez nadawania mu
klauzuli wykonalności.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku uprawomocnienia się
postanowienia o zatwierdzeniu układu, chyba że postanowienia układu stanowią inaczej.
Art. 326. 1. Jeżeli dłużnik nie odbiera ksiąg, korespondencji lub dokumentów
w terminie wyznaczonym przez zarządcę, zarządca oddaje je na przechowanie na koszt
dłużnika. Zarządca może wstrzymać wydanie dłużnikowi majątku potrzebnego na pokrycie
kosztów przechowania ksiąg, korespondencji lub dokumentów do czasu ich odebrania przez
dłużnika.
2. Zarządca pokrywa koszty przechowania z funduszów masy, gdy posiada płynne
środki pozwalające na pokrycie tych kosztów. W przypadku braku płynnych środków
zarządca dokonuje za zgodą sądu likwidacji majątku w celu pokrycia kosztów przechowania
ksiąg, korespondencji lub dokumentów.