Rządowy projekt ustawy - Prawo restrukturyzacyjne

– 45 –
3. Sędzia-komisarz, zmieniając skład rady wierzycieli, nie może odwołać członka rady
wierzycieli powołanego w trybie ust. 1 lub art. 123 ust. 1, chyba że żądają tego wierzyciele,
na wniosek których członek został powołany.
Art. 127. 1. Członkowie rady wierzycieli pełnią swoje obowiązki osobiście albo przez
pełnomocników.
2. Pełnomocnictwo jest składane przewodniczącemu rady, który składa je do akt
postępowania wraz z protokołem posiedzenia rady wierzycieli.
Art. 128. 1. Rada wierzycieli służy pomocą nadzorcy sądowemu albo zarządcy,
kontroluje ich czynności, bada stan funduszów masy, udziela zezwolenia na czynności, które
mogą być dokonane tylko za zezwoleniem rady wierzycieli, oraz wyraża opinię w innych
sprawach, jeżeli tego zażąda sędzia-komisarz, nadzorca sądowy albo zarządca lub dłużnik.
Przy wykonywaniu obowiązków rada wierzycieli kieruje się interesem ogółu wierzycieli.
2. Każdy z członków rady wierzycieli, jak również cała rada, ma prawo przedstawiać
sędziemu-komisarzowi swoje uwagi o działalności dłużnika, nadzorcy sądowego albo
zarządcy.
3. Rada wierzycieli może żądać od dłużnika, nadzorcy sądowego albo zarządcy
wyjaśnień oraz może badać księgi i dokumenty przedsiębiorstwa dłużnika w zakresie,
w jakim nie narusza to tajemnicy przedsiębiorstwa. Sędzia-komisarz rozstrzyga wątpliwości
co do zakresu uprawnienia członków rady do badania ksiąg i dokumentów dłużnika.
Art. 129. 1. Zezwolenia rady wierzycieli pod rygorem nieważności wymagają
następujące czynności dłużnika albo zarządcy:
1)
sprzedaż nieruchomości lub innych składników majątku o wartości oszacowania
powyżej 500 000 zł;
2)
obciążenie składników masy hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym i hipoteką
morską w celu zabezpieczenia wierzytelności nieobjętej układem;
3)
przeniesienie własności rzeczy lub prawa na zabezpieczenie wierzytelności nieobjętej
układem;
4)
obciążenie składników masy innymi prawami;
5)
zaciąganie kredytów i pożyczek;
6)
zawarcie umowy dzierżawy przedsiębiorstwa dłużnika lub jego zorganizowanej części
lub innej podobnej umowy.
– 46 –
2. Rada wierzycieli może udzielić zgody na zawarcie umowy kredytu lub pożyczki lub
ustanowienie zabezpieczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 2–4, jeżeli jest to niezbędne do
zachowania
zdolności
do
bieżącego
zaspokajania
kosztów
postępowania
restrukturyzacyjnego i zobowiązań powstałych po jego otwarciu lub zawarcia i wykonania
układu oraz zostało zagwarantowane, że środki zostaną przekazane dłużnikowi
i wykorzystane w sposób przewidziany przez uchwałę rady wierzycieli, a ustanowione
zabezpieczenie jest adekwatne do udzielonego kredytu lub pożyczki.
3. Czynności, o których mowa w ust. 1, dokonane za zezwoleniem rady wierzycieli nie
mogą być uznane za bezskuteczne w stosunku do masy upadłości.
Art. 130. 1. Rada wierzycieli na pierwszym posiedzeniu przyjmuje regulamin działania,
który określa w szczególności tryb posiedzeń, sposób zbierania głosów i zasady współpracy
rady z nadzorcą sądowym albo zarządcą oraz dłużnikiem, w tym sposób składania wniosków
do rady.
2. Rada wierzycieli na pierwszym posiedzeniu wybiera spośród swoich członków
przewodniczącego rady.
Art. 131. 1. Rada wierzycieli wykonuje czynności przez podejmowanie uchwał na
posiedzeniach rady, chyba że regulamin stanowi inaczej. Posiedzenia rady mogą odbywać się
przy użyciu środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość.
2. Jeżeli uchwała nie jest podejmowana na posiedzeniu, dla jej podjęcia konieczne jest
oddanie głosów przez wszystkich członków rady wierzycieli. W takim przypadku głosu nie
może oddać zastępca członka rady wierzycieli.
3. Uchwały rady wierzycieli są podejmowane w terminie dwóch tygodni od dnia
złożenia wniosku do rady.
Art. 132. 1. Uchwały rady wierzycieli są podejmowane większością głosów, jeżeli
ustawa nie stanowi inaczej.
2. Kontrolę czynności nadzorcy sądowego i zarządcy rada może sprawować przez
członka lub członków wskazanych w uchwale.
3. Uchwałę rady wierzycieli o zbadaniu ksiąg i dokumentów przedsiębiorstwa dłużnika
wykonują wskazani w uchwale członkowie rady wierzycieli lub, jeżeli są wymagane
wiadomości specjalne, inne osoby. Koszty badania nie stanowią kosztów postępowania i nie
obciążają dłużnika.
– 47 –
4. Z kontroli działalności dłużnika, nadzorcy sądowego albo zarządcy i badania ksiąg
i dokumentów rada wierzycieli składa sprawozdania sędziemu-komisarzowi. Z innych
czynności rada wierzycieli składa sprawozdanie na żądanie sędziego-komisarza.
Art. 133. 1. Na skutek uchwały rady wierzycieli podjętej w pełnym składzie, za którą
głosowało co najmniej czterech członków, sąd może zezwolić dłużnikowi na wykonywanie
zarządu w zakresie nieprzekraczającym zakresu zwykłego zarządu. W takim przypadku
zarządca nadal pełni swoją funkcję.
2. Na skutek uchwały rady wierzycieli podjętej w pełnym składzie, za którą głosowało
co najmniej czterech członków, albo na skutek uchwały rady wierzycieli podjętej zgodnie
z wnioskiem dłużnika sąd zmienia nadzorcę sądowego albo zarządcę i powołuje do pełnienia
tych funkcji osobę, o której mowa w art. 25, wskazaną przez radę wierzycieli, chyba że
byłoby to niezgodne z prawem, rażąco naruszałoby interes wierzycieli lub zachodzi
uzasadnione przypuszczenie, że wskazana osoba nie będzie należycie pełniła obowiązków.
Na postanowienie sądu odmawiające powołania osoby wskazanej przez radę zażalenie
przysługuje wyłącznie członkom rady wierzycieli oraz dłużnikowi.
3. Jeżeli rada wierzycieli składa się z trzech członków, uchwały, o których mowa
w ust. 1 i 2, muszą być podjęte jednomyślnie.
Art. 134. 1. Posiedzenie rady wierzycieli zwołuje przewodniczący, zawiadamiając
członków i zastępców o terminie, miejscu i przedmiocie posiedzenia. Regulamin może
określać sposób zawiadamiania członków rady. Pierwsze posiedzenie rady zwołuje nadzorca
sądowy albo zarządca niezwłocznie po powołaniu rady.
2. Posiedzeniu rady wierzycieli przewodniczy przewodniczący, chyba że regulamin
stanowi inaczej.
3. Posiedzenie rady wierzycieli może zwołać również sędzia-komisarz, który
przewodniczy posiedzeniu.
Art. 135. 1. Z posiedzenia rady wierzycieli spisuje się protokół. Protokół podpisują
obecni, a odmowę złożenia podpisu zaznacza się w protokole. Jeżeli posiedzenie odbywa się
przy użyciu środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość, protokół podpisuje
wyłącznie przewodniczący, ze wskazaniem przyczyny braku pozostałych podpisów, chyba że
co innego wynika z regulaminu rady wierzycieli.
2. Przewodniczący rady wierzycieli niezwłocznie po posiedzeniu przekazuje odpis
protokołu sędziemu-komisarzowi, a także nadzorcy sądowemu lub zarządcy, jeżeli nie byli
– 48 –
obecni na posiedzeniu. Do odpisu protokołu załącza się odpisy podjętych na posiedzeniu
uchwał.
3. Po podjęciu uchwały bez zwoływania posiedzenia rady wierzycieli przewodniczący
rady niezwłocznie przekazuje odpis uchwały sędziemu-komisarzowi.
Art. 136. 1. Uchwały rady wierzycieli podlegają zamieszczeniu w Centralnym Rejestrze
Restrukturyzacji i Upadłości.
2. W terminie tygodniowym od dnia zamieszczenia każdy z uczestników postępowania
oraz zarządca albo nadzorca sądowy może zgłosić zarzuty przeciwko uchwale. Zarzuty
wniesione po upływie terminu lub nieodpowiadające wymaganiom formalnym pisma
procesowego pozostawia się bez rozpoznania. Przepisu art. 130 § 1 ustawy z dnia
17 listopada 1964 r. − Kodeks postępowania cywilnego nie stosuje się.
3. Sędzia-komisarz rozpoznaje zarzuty w terminie trzech dni od dnia przedłożenia mu
zarzutów.
4. Sędzia-komisarz w wyniku rozpoznania zarzutów albo z urzędu w terminie czternastu
dni od dnia obwieszczenia może uchylić uchwałę rady wierzycieli, jeżeli uchwała jest
sprzeczna z prawem lub narusza interes wierzycieli. Na postanowienie sędziego-komisarza
służy zażalenie wyłącznie skarżącemu, dłużnikowi oraz członkom rady wierzycieli.
5. Wykonanie uchwały nie może nastąpić wcześniej niż po upływie czternastu dni od
dnia obwieszczenia. Sędzia-komisarz może wstrzymać wykonanie uchwały do czasu
uprawomocnienia się postanowienia w przedmiocie rozpoznania zarzutów lub postanowienia
o uchyleniu uchwały.
Art. 137. 1. Członkowi rady wierzycieli przysługuje prawo do zwrotu koniecznych
wydatków związanych z jego udziałem w posiedzeniu rady wierzycieli. Za udział
w posiedzeniu sędzia-komisarz może przyznać członkowi rady stosowne wynagrodzenie,
jeżeli uzasadnione to jest rodzajem i stopniem zawiłości sprawy oraz zakresem
wykonywanych prac. Wynagrodzenie to nie może przekraczać 3% miesięcznego przeciętnego
wynagrodzenia, o którym mowa w art. 58, za jeden dzień posiedzenia. Wynagrodzenie oraz
zwrot wydatków wchodzi w skład kosztów postępowania.
2. Postanowienie w sprawie wynagrodzenia i zwrotu wydatków wydaje sędzia-komisarz
po wysłuchaniu członka rady wierzycieli i nadzorcy sądowego albo zarządcy.
Art. 138. Członek rady wierzycieli odpowiada za szkodę wynikłą z nienależytego
pełnienia obowiązków.
– 49 –
Art. 139. 1. Jeżeli rada wierzycieli nie została ustanowiona, czynności zastrzeżone dla
rady wierzycieli wykonuje sędzia-komisarz.
2. Sędzia-komisarz wykonuje ponadto czynności zastrzeżone dla rady wierzycieli, jeżeli
rada nie wykona ich w terminie wyznaczonym przez sędziego-komisarza.
TYTUŁ V
Pomoc publiczna
Art. 140. 1. Jeżeli w postępowaniu restrukturyzacyjnym może dojść do udzielenia
przedsiębiorcy przez państwo lub przy użyciu zasobów państwowych wsparcia
w jakiejkolwiek formie, w szczególności poprzez redukcję w drodze układu wierzytelności,
rozłożenie na raty, odroczenie terminów płatności lub zawieszenie, z mocy prawa lub na
podstawie postanowienia sądu lub sędziego-komisarza, postępowań egzekucyjnych
prowadzonych w celu ich dochodzenia, udzielenie pożyczek, kredytów, poręczeń lub
gwarancji, plan restrukturyzacyjny dodatkowo zawiera:
1)
test prywatnego wierzyciela lub test prywatnego inwestora, stanowiący ocenę, czy
wsparcie udzielone w postępowaniu restrukturyzacyjnym i w trakcie wykonywania
układu będzie stanowiło pomoc publiczną;
2)
ocenę, dokonaną na podstawie informacji przedstawionych przez podmiot ubiegający się
o pomoc de minimis lub pomoc de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie, czy wsparcie
udzielone w postępowaniu restrukturyzacyjnym i w trakcie wykonywania układu spełnia
kryteria uznania go za pomoc de minimis lub pomoc de minimis w rolnictwie lub
rybołówstwie wraz z uzasadnieniem.
2. Test prywatnego wierzyciela stanowi ocenę działań wierzyciela publicznego
planowanych w postępowaniu restrukturyzacyjnym i w trakcie oraz w ramach wykonywania
układu dokonywaną w celu stwierdzenia, czy wierzyciel publiczny zachowuje się w danym
przypadku jak prywatny wierzyciel, działający w normalnych warunkach rynkowych,
w szczególności czy prywatny wierzyciel zaakceptowałby przewidziane w propozycjach
układowych warunki spłaty zobowiązań.
3. Test prywatnego wierzyciela zawiera:
1)
informację o prognozowanym stopniu zaspokojenia poszczególnych wierzycieli
publicznoprawnych w ramach wykonania układu, która zawiera następujące dane,
będące podstawą oceny, o której mowa w ust. 2: