Rządowy projekt ustawy - Prawo restrukturyzacyjne

– 115 –
3. W przypadku braku majątku potrzebnego na pokrycie kosztów przechowania ksiąg,
korespondencji lub dokumentów sąd zasądza od dłużnika na rzecz przechowawcy koszty
przechowania. W przypadku dłużnika będącego osobą prawną oraz osobową spółką
handlową sąd może zasądzić koszty przechowania od osób upoważnionych do
reprezentowania upadłego, określając osobę albo osoby ponoszące koszty przechowania. Na
postanowienie sądu przysługuje zażalenie wyłącznie dłużnikowi, osobie zobowiązanej do
ponoszenia kosztów oraz przechowawcy.
4. Jeżeli oddanie na przechowanie ksiąg, korespondencji lub dokumentów okaże się
niemożliwe, podlegają one złożeniu do właściwego archiwum wraz z aktami postępowania
restrukturyzacyjnego na koszt dłużnika, z wyjątkiem dokumentacji osobowej i płacowej, do
której zastosowanie ma przepis art. 51u ust. 3 ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym
zasobie archiwalnym (Dz. U. z 2011 r. Nr 123, poz. 698 i Nr 171, poz. 1016 oraz z 2014 r.
poz. 822). Koszty te ściąga się w trybie przepisów o egzekucji opłat sądowych. Przepis ust. 3
stosuje się odpowiednio.
Art. 327. 1. Jeżeli dłużnik nie odbierze swojego majątku w terminie wyznaczonym
przez zarządcę, sąd zarządza likwidację majątku i określa sposób likwidacji.
2. Jeżeli likwidacja majątku w sposób określony przez sąd okaże się niemożliwa lub
nadmiernie utrudniona, sąd może nakazać likwidację na koszt dłużnika przez przekazanie
majątku na cele dobroczynne lub w inny sposób. Przepis art. 326 ust. 3 stosuje się
odpowiednio.
3. Na postanowienie sądu w przedmiocie likwidacji przysługuje zażalenie.
Art. 328. 1. Po umorzeniu postępowania sanacyjnego każdy z wierzycieli w terminie
miesiąca od dnia wydania postanowienia o umorzeniu może wstąpić w miejsce zarządcy do
postępowań wszczętych przez zarządcę o uznanie za bezskuteczną czynności dokonanej przez
dłużnika z pokrzywdzeniem wierzycieli. Wstąpienie jest skuteczne po warunkiem
uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania.
2. W innych postępowaniach cywilnych dłużnik wchodzi do postępowania w miejsce
zarządcy.
TYTUŁ VI
Uproszczony wniosek o ogłoszenie upadłości
Art. 329. 1. W terminie przewidzianym do złożenia zażalenia na postanowienie
o umorzeniu postępowania restrukturyzacyjnego albo postanowienie o odmowie
– 116 –
zatwierdzenia układu, każda osoba uprawniona do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości
dłużnika zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. − Prawo upadłościowe może
złożyć uproszczony wniosek o ogłoszenie upadłości.
2. Uproszczony wniosek o ogłoszenie upadłości musi spełniać wymogi pisma
procesowego oraz zawierać żądanie ogłoszenia upadłości. Przepisów art. 22–25 ustawy z dnia
28 lutego 2003 r. − Prawo upadłościowe nie stosuje się.
3. O uprawnieniu, o którym mowa w ust. 1, należy pouczyć w obwieszczeniu
o umorzeniu postępowania restrukturyzacyjnego albo o odmowie zatwierdzenia układu.
Art. 330. Rozpoznanie uproszczonego wniosku o ogłoszenie upadłości wstrzymuje się
do czasu rozpoznania zażalenia na postanowienie o umorzeniu postępowania
restrukturyzacyjnego albo na postanowienie o odmowie zatwierdzenia układu.
Art. 331. W postępowaniu w przedmiocie ogłoszenia upadłości, mimo sprawowania
funkcji przez nadzorcę sądowego albo zarządcę, sąd może zastosować inne sposoby
zabezpieczenia zgodnie z przepisami o zabezpieczeniu określonymi w ustawie z dnia
28 lutego 2003 r. − Prawo upadłościowe.
Art. 332. Uproszczony wniosek o ogłoszenie upadłości jest rozpoznawany przez sąd
upadłościowy zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. − Prawo upadłościowe.
CZĘŚĆ III
PRZEPISY Z ZAKRESU MIĘDZYNARODOWEGO POSTĘPOWANIA
RESTRUKTURYZACYJNEGO
TYTUŁ I
Przepisy ogólne
Art. 333. Przepisów niniejszej części nie stosuje się, jeżeli umowa międzynarodowa,
której Rzeczpospolita Polska jest stroną, albo prawo organizacji międzynarodowej, której
Rzeczpospolita Polska jest członkiem, stanowi inaczej.
Art. 334. Każdy wierzyciel, którego miejsce zwykłego pobytu, miejsce zamieszkania
lub siedziba znajdują się za granicą, korzysta w postępowaniu restrukturyzacyjnym z praw,
które przysługują wierzycielowi krajowemu.
Art. 335. 1. Wierzyciel, który nie ma miejsca zamieszkania lub zwykłego pobytu albo
siedziby w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej,
– 117 –
jeżeli nie ustanowił w Rzeczypospolitej Polskiej pełnomocnika do prowadzenia sprawy, jest
obowiązany wskazać pełnomocnika do doręczeń w Rzeczypospolitej Polskiej.
2. W razie niewskazania pełnomocnika do doręczeń, przeznaczone dla tego wierzyciela
pisma sądowe pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia. Wierzyciela należy
o tym pouczyć przy pierwszym doręczeniu. Wierzyciela należy również pouczyć o tym, kto
może być ustanowiony pełnomocnikiem.
Art. 336. W sprawach nieuregulowanych przepisami niniejszej części stosuje się
odpowiednio przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego
dotyczące międzynarodowego postępowania cywilnego.
TYTUŁ II
Jurysdykcja krajowa
Art. 337.
1. Do wyłącznej jurysdykcji sądów polskich należą sprawy
restrukturyzacyjne, jeżeli w Rzeczypospolitej Polskiej znajduje się główny ośrodek
podstawowej działalności dłużnika (postępowanie główne).
2. Sądom polskim przysługuje również jurysdykcja, jeżeli dłużnik prowadzi
w Rzeczypospolitej Polskiej działalność gospodarczą albo ma miejsce zamieszkania lub
siedzibę albo majątek (postępowanie uboczne).
Art. 338. W sprawach restrukturyzacyjnych nie stosuje się przepisów dotyczących
umów o jurysdykcję.
Art. 339. Ustanowienie przez sąd zagraniczny zarządcy zagranicznego do
podejmowania czynności w Rzeczypospolitej Polskiej nie wyłącza jurysdykcji krajowej
sądów polskich.
TYTUŁ III
Współpraca z sądami zagranicznymi i zarządcami zagranicznymi
Art. 340. Sąd i sędzia-komisarz mogą porozumieć się bezpośrednio z sądem
zagranicznym i zarządcą zagranicznym, w tym również przez telefon, faks lub pocztę
elektroniczną.
Art. 341.
Nadzorca sądowy lub zarządca ustanowieni w postępowaniu
restrukturyzacyjnym porozumiewają się z sądem zagranicznym oraz z zarządcą zagranicznym
bezpośrednio lub za pośrednictwem sędziego-komisarza.
– 118 –
Art. 342. Sąd i sędzia-komisarz współpracują z sądem zagranicznym i zarządcą
zagranicznym w sprawach dotyczących tego samego dłużnika.
Art. 343. W ramach współpracy z sądem zagranicznym i zarządcą zagranicznym sąd
i sędzia-komisarz mogą podejmować działania, które zapewniają sprawne prowadzenie
postępowań restrukturyzacyjnych, a w szczególności przekazywać oraz zwracać się
o informacje:
1)
dotyczące majątku dłużnika i miejsca jego położenia, jak również informacje dotyczące
spraw sądowych i administracyjnych dotyczących dłużnika;
2)
o sposobie zabezpieczenia i restrukturyzacji zobowiązań;
3)
o zaspokojeniu poszczególnych wierzycieli.
CZĘŚĆ IV
ODRĘBNE POSTĘPOWANIA RESTRUKTURYZACYJNE
TYTUŁ I
Postępowanie restrukturyzacyjne wobec deweloperów
Art. 344. Przepisy niniejszego tytułu stosuje się w razie wszczęcia postępowania
restrukturyzacyjnego wobec dewelopera w rozumieniu przepisu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia
16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu
jednorodzinnego (Dz. U. Nr 232, poz. 1377), zwanej dalej „ustawą o ochronie nabywcy”.
Art. 345. Wobec dewelopera nie prowadzi się postępowania o zatwierdzenie układu.
Art. 346. Postępowanie określone w niniejszym tytule prowadzi się tak, aby, o ile
racjonalne względy na to pozwolą, doprowadzić do zaspokojenia nabywców w drodze
przeniesienia na nich własności lokali.
Art. 347. Ilekroć w przepisach niniejszego tytułu jest mowa o:
1)
nabywcy – oznacza to osobę fizyczną, osobę prawną, a także jednostkę organizacyjną
niebędącą osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wobec
której deweloper zobowiązał się do przeniesienia prawa, o którym mowa w art. 1 ustawy
o ochronie nabywcy i która zobowiązała się do spełnienia świadczenia pieniężnego na
rzecz dewelopera na poczet ceny nabycia tego prawa;
2)
przeniesieniu własności lokalu – oznacza to przeniesienie własności lokalu
mieszkalnego, a także przeniesienie własności nieruchomości gruntowej zabudowanej
– 119 –
domem jednorodzinnym lub użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej
i własności domu jednorodzinnego na niej posadowionego stanowiącego odrębną
nieruchomość;
3)
umowie deweloperskiej – oznacza to umowę między dłużnikiem a nabywcą, której
przedmiotem jest przeniesienie prawa, o którym mowa w art. 1 ustawy o ochronie
nabywcy.
Art. 348. W terminie jednego miesiąca od otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego,
propozycje układowe mogą zgłosić również nabywcy stanowiący co najmniej 20%
nabywców w ramach przedsięwzięcia deweloperskiego prowadzonego przez dłużnika.
Art. 349. 1. Propozycje układowe mogą także obejmować:
1)
wniesienie dopłat przez wszystkich albo niektórych nabywców i zaspokojenie ich przez
przeniesienie własności lokali, przy czym propozycje układowe mogą przewidywać
późniejszy zwrot dopłat z przychodów z realizacji przedsięwzięcia deweloperskiego;
2)
sprzedaż nieruchomości, na której prowadzone jest przedsięwzięcie deweloperskie,
z zachowaniem ciążących na niej ograniczonych praw rzeczowych, na rzecz
przedsiębiorcy, który przejmowałby zobowiązania wobec nabywców i zobowiązałby się
do kontynuacji przedsięwzięcia deweloperskiego, przy czym propozycje układowe
mogą przewidywać zmianę treści umów deweloperskich;
3)
określenie innych warunków kontynuacji przedsięwzięcia deweloperskiego i sposobów
jego finansowania;
4)
zamianę lokali pomiędzy wierzycielami lub zamianę lokalu na lokal niebędący
przedmiotem umowy deweloperskiej.
2. Przepis art. 152 stosuje się odpowiednio.
Art. 350. 1. Propozycje układowe mogą w różny sposób traktować nabywców
w zależności od tego, czy wniosą dopłaty, o których mowa w art. 349 ust. 1 pkt 1.
2. Do propozycji układowych przewidujących sposób restrukturyzacji, o którym mowa
w art. 349 ust. 1 pkt 2, załącza się sporządzone w formie aktu notarialnego nieodwołalne
oświadczenie woli przedsiębiorcy o nabyciu nieruchomości, na której prowadzone jest
przedsięwzięcie deweloperskie, wraz z ciążącymi na niej obciążeniami i o przejęciu
zobowiązań dłużnika w stosunku do nabywców. W razie prawomocnego zatwierdzenia
układu przewidującego sprzedaż nieruchomości na zasadach określonych w oświadczeniu
woli przedsiębiorcy, o którym mowa w niniejszym ustępie, oświadczenie to zastępuje jego