Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw
Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw
projekt mający na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej
- Kadencja sejmu: 7
- Nr druku: 2162
- Data wpłynięcia: 2014-02-14
- Uchwalenie: Projekt uchwalony
- tytuł: Ustawa o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw
- data uchwalenia: 2014-07-11
- adres publikacyjny: Dz.U. poz. 1101
2162-cz-1
– 55 –
53) po art. 217 dodaje się art. 217a–217d w brzmieniu:
„Art. 217a. 1. Ustalając w pozwoleniu zintegrowanym sposób i częstotliwość
wykonywania badań zanieczyszczenia gleby i ziemi substancjami powodującymi ryzyko
oraz wykonywania pomiarów zawartości tych substancji w wodach gruntowych, w tym
pobierania próbek, o których mowa w art. 211 ust. 6 pkt 4, uwzględnia się, że:
1)
badania zanieczyszczenia gleby i ziemi wykonuje się co najmniej raz na 10 lat,
2)
pomiary zawartości substancji w wodach gruntowych, w tym pobieranie próbek,
wykonuje się co najmniej raz na 5 lat
– o ile takie badania lub pomiary nie opierają się na systematycznej ocenie ryzyka,
o której mowa w art. 211 ust. 6 pkt 4.
2. Badania lub pomiary, o których mowa w ust. 1, wykonuje się:
1)
przez laboratorium, o którym mowa w art. 147a ust. 1 pkt 1 lub ust. 1a;
2)
w sposób umożliwiający ich ilościowe porównanie z wynikami badań i pomiarów
zawartymi w raporcie początkowym, jeżeli taki raport dla danej instalacji jest
wymagany.
3. Prowadzący instalację przekazuje wyniki badań lub pomiarów organowi
właściwemu do wydania pozwolenia w terminie miesiąca od dnia ich wykonania.
Art. 217b. 1. Przed przystąpieniem do zakończenia eksploatacji instalacji, dla
której wymagany był raport początkowy, prowadzący instalację sporządza i przedkłada
organowi właściwemu do wydania pozwolenia raport końcowy o stanie końcowym
zanieczyszczenia gleby, ziemi i wód gruntowych na terenie zakładu substancjami
powodującymi ryzyko, zwany dalej „raportem końcowym”.
2. Jeżeli prowadzący instalację nie przedłożył raportu końcowego, to
w przypadkach, o których mowa w art. 193 ust. 1 pkt 2, 5, 7 i 8, organ właściwy do
wydania decyzji stwierdzającej wygaśnięcie pozwolenia zintegrowanego nakłada na
dotychczasowego prowadzącego instalację, dla której wymagany był raport początkowy,
obowiązek sporządzenia i przedłożenia raportu końcowego, określając termin
wykonania tego obowiązku nie dłuższy niż 12 miesięcy od dnia stwierdzenia
wygaśnięcia pozwolenia.
3. Raport końcowy zawiera:
1)
informacje na temat planowanego sposobu użytkowania terenu, o ile takie
informacje są dostępne;
– 56 –
2)
nazwy substancji powodujących ryzyko, które były wykorzystywane,
produkowane lub uwalniane przez wymagające pozwolenia zintegrowanego
instalacje, położone na terenie zakładu;
3)
informacje na temat zanieczyszczenia gleby, ziemi i wód gruntowych na terenie
zakładu substancjami powodującymi ryzyko stosowanymi, produkowanymi lub
uwalnianymi przez wymagające pozwolenia zintegrowanego instalacje, położone
na terenie zakładu, w tym wyniki badań zanieczyszczenia gleby i ziemi tymi
substancjami, oraz pomiarów zawartości tych substancji w wodach gruntowych,
w tym pobierania próbek, wykonanych przez laboratorium, o którym mowa
w art. 147a ust. 1 pkt 1 lub ust. 1a.
4. Raport końcowy sporządza się w sposób umożliwiający ilościowe porównanie
zawartych w nim wyników badań i pomiarów z wynikami badań i pomiarów zawartymi
w raporcie początkowym.
Art. 217c. 1. Sporządzając raport początkowy, wykonując badania lub pomiary,
o których mowa w art. 211 ust. 6 pkt 4, oraz sporządzając raport końcowy, w celu
przedstawienia informacji na temat zanieczyszczenia substancjami powodującymi
ryzyko gleby, ziemi i wód gruntowych na terenie zakładu, ocenę zanieczyszczenia
powierzchni ziemi prowadzi się w sposób określony w przepisach wydanych na
podstawie art. 101a ust. 5.
2. W raporcie początkowym, w dokumentacji badań lub pomiarów oraz w raporcie
końcowym, o których mowa w ust. 1, informacje na temat zanieczyszczenia
substancjami powodującymi ryzyko gleby, ziemi i wód gruntowych na terenie zakładu
przedstawia się w postaci opisu tekstowego, zestawień tabelarycznych oraz map
wskazujących zasięg zanieczyszczenia.
Art. 217d. 1. Jeżeli organ właściwy do wydania pozwolenia stwierdził
zanieczyszczenie substancjami powodującymi ryzyko gleby, ziemi lub wód gruntowych
na terenie zakładu, przesyła odpowiednio kopię raportu początkowego, kopię wyników
badań lub pomiarów, o których mowa w art. 217a ust. 3, lub kopię raportu końcowego
regionalnemu dyrektorowi ochrony środowiska.
2. Ustalając w planie remediacji, o którym mowa w art. 101l ust. 4 lub art. 101m
ust. 2, lub art. 101o ust. 2 ustawy albo w art. 13 ust. 3 pkt 2 lub art. 15 ust. 2 pkt 3, lub
art. 17 ust. 2a ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku
i ich naprawie, sposób przeprowadzenia remediacji dla terenu zakładu, na którym jest
– 57 –
eksploatowana instalacja wymagająca uzyskania pozwolenia zintegrowanego oraz
wskutek której eksploatacji nastąpiło zanieczyszczenie, można uwzględnić, że usunięcie
zanieczyszczenia zostanie odłożone do czasu zakończenia eksploatacji instalacji, jeżeli
prowadzący instalację wykaże, że nie stwarza to znaczącego zagrożenia dla zdrowia
ludzi lub stanu środowiska.
3. W przypadku określonym w ust. 2, jako sposób przeprowadzenia remediacji
ustalony w planie remediacji, wskazuje się:
1)
planowane działania w celu zapobieżenia lub zmniejszenia dalszego
zanieczyszczenia, w tym działania w celu ograniczenia lub wyeliminowania emisji
zanieczyszczenia lub usunięcia pierwotnego źródła zanieczyszczenia;
2)
jeżeli jest taka potrzeba – sposób ograniczenia rozprzestrzeniania się
zanieczyszczenia;
3)
sposób kontrolowania zanieczyszczenia poprzez okresowe prowadzenie badań
zanieczyszczenia gleby i ziemi w określonym czasie.
4. Przed przystąpieniem do zakończenia eksploatacji instalacji wymagającej
uzyskania pozwolenia zintegrowanego ustala się nowy plan remediacji, na podstawie
odpowiednio art. 101l ust. 4 lub art. 101m ust. 1 pkt 2, lub art. 101o ust. 2 ustawy albo
art. 13 ust. 3 pkt 2 lub art. 15 ust. 1 pkt 2, lub art. 17 ust. 2a ustawy z dnia 13 kwietnia
2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie, którego celem jest
doprowadzenie gleby, ziemi i wód gruntowych na terenie zakładu do:
1)
stanu określonego w raporcie początkowym – jeżeli w raporcie początkowym nie
stwierdzono występowania zanieczyszczenia gleby, ziemi lub wód gruntowych;
2)
stanu niestwarzającego znaczącego zagrożenia dla zdrowia ludzi oraz stanu
środowiska – jeżeli w raporcie początkowym stwierdzono występowanie
zanieczyszczenia gleby, ziemi lub wód gruntowych.
5. W decyzji ustalającej nowy plan remediacji stwierdza się wygaśnięcie
wcześniejszej decyzji lub jej części w zakresie dotyczącym terenu zakładu.”;
54) art. 218 i art. 219 otrzymują brzmienie:
„Art. 218. Organ administracji zapewnia możliwość udziału społeczeństwa, na
zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu
informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska
oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, w postępowaniu, którego przedmiotem
jest:
– 58 –
1)
wydanie pozwolenia zintegrowanego dla nowej instalacji;
2)
wydanie decyzji zmieniającej pozwolenie zintegrowane dotyczącej istotnej zmiany
instalacji;
3)
wydanie pozwolenia z odstępstwem, o którym mowa w art. 204 ust. 2, lub jego
zmiana polegająca na udzieleniu takiego odstępstwa;
4)
wydanie decyzji o zmianie pozwolenia zintegrowanego wynikającej z analizy,
o której mowa w art. 216 ust. 1 pkt 2.
Art. 219. 1. W razie możliwości wystąpienia znaczącego transgranicznego
oddziaływania na środowisko na terytorium innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, w przypadku nowej lub istotnie zmienianej instalacji wymagającej
uzyskania pozwolenia zintegrowanego, stosuje się odpowiednio przepisy działu VI
ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego
ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania
na środowisko, z tym że przez dokumentację, o której mowa w art. 108 ust. 1 pkt 1 tej
ustawy, rozumie się część wniosku o wydanie pozwolenia zintegrowanego, która
umożliwi państwu, na którego terytorium może oddziaływać instalacja wymagająca
uzyskania takiego pozwolenia, ocenę możliwego znaczącego transgranicznego
oddziaływania na środowisko.
2. Właściwy organ przekazuje państwu, o którym mowa w ust. 1, decyzję
udzielającą nowe lub zmienione w wyniku istotnej zmiany instalacji pozwolenie
zintegrowane wraz z uzasadnieniem zawierającym w szczególności:
1)
wyniki konsultacji przeprowadzonych przed podjęciem decyzji oraz wyjaśnienie
sposobu ich uwzględnienia w decyzji;
2)
wykaz dokumentów referencyjnych BAT istotnych dla danej instalacji lub
działalności;
3)
sposób określenia warunków pozwolenia, w tym dopuszczalnych wielkości emisji,
w odniesieniu do najlepszych dostępnych technik oraz wielkości emisji
określonych w konkluzjach BAT.”;
55) w art. 305a ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli nie są spełnione warunki
prowadzenia pomiarów, o których mowa w art. 147a, w tym pobierania próbek.”;
– 59 –
56) w tytule V w dziale III dodaje się rozdział 5 w brzmieniu:
„Rozdział 5
Przepisy szczególne dotyczące kar za niespełnianie warunków uznawania za
dotrzymane maksymalnych emisji substancji ze źródeł spalania paliw, o których mowa
w przepisach wydanych na podstawie art. 146h
Art. 315d. W przypadku niedotrzymywania maksymalnych emisji substancji,
o których mowa w art. 146h pkt 2, z uwzględnieniem warunków uznawania ich za
dotrzymane, o których mowa w art. 146h pkt 4, prowadzący instalację, o którym mowa
w art. 146g, ponosi administracyjną karę pieniężną.
Art. 315e. Karę, o której mowa w art. 315d, wymierza, w drodze decyzji,
wojewódzki inspektor ochrony środowiska, biorąc pod uwagę każdą wprowadzoną do
powietrza ilość substancji przekraczającą maksymalne emisje substancji, określone dla
źródła spalania paliw w przepisach wydanych na podstawie art. 146h pkt 2, przy czym
jednostkowa stawka kary wynosi 15 zł za każdy kilogram substancji.”
57) w art. 319 dodaje się ust. 5–7 w brzmieniu:
„5. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio w sytuacji, gdy przedsięwzięcie,
którego wykonanie zapewniło usunięcie przyczyn wymierzenia kar, zostało
zrealizowane przed wydaniem przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska,
decyzji wymierzającej administracyjną karę pieniężną.
6. Wydanie przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska decyzji
orzekającej o zmniejszeniu lub umorzeniu kary, w sytuacji, o której mowa w ust. 5,
wymaga złożenia wniosku do wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, przed
upływem terminu, w którym powinna być ona uiszczona.
7. Przepisy ust. 5 i 6 stosuje się odpowiednio do odraczania terminu opłaty za
korzystanie ze środowiska.”;
58) po art. 335 dodaje się art. 335a–335d w brzmieniu:
„Art. 335a. 1. Kto nie prowadzi badań zanieczyszczenia gleby i ziemi, będąc do
tego obowiązany decyzją wydaną na podstawie art. 101f ust. 1 lub nie przechowuje
wyników badań w wymaganym okresie wbrew art. 101f ust. 4,
podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto nie zapewnia wykonania badań przez laboratorium
zgodnie z art. 101f ust. 2.
53) po art. 217 dodaje się art. 217a–217d w brzmieniu:
„Art. 217a. 1. Ustalając w pozwoleniu zintegrowanym sposób i częstotliwość
wykonywania badań zanieczyszczenia gleby i ziemi substancjami powodującymi ryzyko
oraz wykonywania pomiarów zawartości tych substancji w wodach gruntowych, w tym
pobierania próbek, o których mowa w art. 211 ust. 6 pkt 4, uwzględnia się, że:
1)
badania zanieczyszczenia gleby i ziemi wykonuje się co najmniej raz na 10 lat,
2)
pomiary zawartości substancji w wodach gruntowych, w tym pobieranie próbek,
wykonuje się co najmniej raz na 5 lat
– o ile takie badania lub pomiary nie opierają się na systematycznej ocenie ryzyka,
o której mowa w art. 211 ust. 6 pkt 4.
2. Badania lub pomiary, o których mowa w ust. 1, wykonuje się:
1)
przez laboratorium, o którym mowa w art. 147a ust. 1 pkt 1 lub ust. 1a;
2)
w sposób umożliwiający ich ilościowe porównanie z wynikami badań i pomiarów
zawartymi w raporcie początkowym, jeżeli taki raport dla danej instalacji jest
wymagany.
3. Prowadzący instalację przekazuje wyniki badań lub pomiarów organowi
właściwemu do wydania pozwolenia w terminie miesiąca od dnia ich wykonania.
Art. 217b. 1. Przed przystąpieniem do zakończenia eksploatacji instalacji, dla
której wymagany był raport początkowy, prowadzący instalację sporządza i przedkłada
organowi właściwemu do wydania pozwolenia raport końcowy o stanie końcowym
zanieczyszczenia gleby, ziemi i wód gruntowych na terenie zakładu substancjami
powodującymi ryzyko, zwany dalej „raportem końcowym”.
2. Jeżeli prowadzący instalację nie przedłożył raportu końcowego, to
w przypadkach, o których mowa w art. 193 ust. 1 pkt 2, 5, 7 i 8, organ właściwy do
wydania decyzji stwierdzającej wygaśnięcie pozwolenia zintegrowanego nakłada na
dotychczasowego prowadzącego instalację, dla której wymagany był raport początkowy,
obowiązek sporządzenia i przedłożenia raportu końcowego, określając termin
wykonania tego obowiązku nie dłuższy niż 12 miesięcy od dnia stwierdzenia
wygaśnięcia pozwolenia.
3. Raport końcowy zawiera:
1)
informacje na temat planowanego sposobu użytkowania terenu, o ile takie
informacje są dostępne;
– 56 –
2)
nazwy substancji powodujących ryzyko, które były wykorzystywane,
produkowane lub uwalniane przez wymagające pozwolenia zintegrowanego
instalacje, położone na terenie zakładu;
3)
informacje na temat zanieczyszczenia gleby, ziemi i wód gruntowych na terenie
zakładu substancjami powodującymi ryzyko stosowanymi, produkowanymi lub
uwalnianymi przez wymagające pozwolenia zintegrowanego instalacje, położone
na terenie zakładu, w tym wyniki badań zanieczyszczenia gleby i ziemi tymi
substancjami, oraz pomiarów zawartości tych substancji w wodach gruntowych,
w tym pobierania próbek, wykonanych przez laboratorium, o którym mowa
w art. 147a ust. 1 pkt 1 lub ust. 1a.
4. Raport końcowy sporządza się w sposób umożliwiający ilościowe porównanie
zawartych w nim wyników badań i pomiarów z wynikami badań i pomiarów zawartymi
w raporcie początkowym.
Art. 217c. 1. Sporządzając raport początkowy, wykonując badania lub pomiary,
o których mowa w art. 211 ust. 6 pkt 4, oraz sporządzając raport końcowy, w celu
przedstawienia informacji na temat zanieczyszczenia substancjami powodującymi
ryzyko gleby, ziemi i wód gruntowych na terenie zakładu, ocenę zanieczyszczenia
powierzchni ziemi prowadzi się w sposób określony w przepisach wydanych na
podstawie art. 101a ust. 5.
2. W raporcie początkowym, w dokumentacji badań lub pomiarów oraz w raporcie
końcowym, o których mowa w ust. 1, informacje na temat zanieczyszczenia
substancjami powodującymi ryzyko gleby, ziemi i wód gruntowych na terenie zakładu
przedstawia się w postaci opisu tekstowego, zestawień tabelarycznych oraz map
wskazujących zasięg zanieczyszczenia.
Art. 217d. 1. Jeżeli organ właściwy do wydania pozwolenia stwierdził
zanieczyszczenie substancjami powodującymi ryzyko gleby, ziemi lub wód gruntowych
na terenie zakładu, przesyła odpowiednio kopię raportu początkowego, kopię wyników
badań lub pomiarów, o których mowa w art. 217a ust. 3, lub kopię raportu końcowego
regionalnemu dyrektorowi ochrony środowiska.
2. Ustalając w planie remediacji, o którym mowa w art. 101l ust. 4 lub art. 101m
ust. 2, lub art. 101o ust. 2 ustawy albo w art. 13 ust. 3 pkt 2 lub art. 15 ust. 2 pkt 3, lub
art. 17 ust. 2a ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku
i ich naprawie, sposób przeprowadzenia remediacji dla terenu zakładu, na którym jest
– 57 –
eksploatowana instalacja wymagająca uzyskania pozwolenia zintegrowanego oraz
wskutek której eksploatacji nastąpiło zanieczyszczenie, można uwzględnić, że usunięcie
zanieczyszczenia zostanie odłożone do czasu zakończenia eksploatacji instalacji, jeżeli
prowadzący instalację wykaże, że nie stwarza to znaczącego zagrożenia dla zdrowia
ludzi lub stanu środowiska.
3. W przypadku określonym w ust. 2, jako sposób przeprowadzenia remediacji
ustalony w planie remediacji, wskazuje się:
1)
planowane działania w celu zapobieżenia lub zmniejszenia dalszego
zanieczyszczenia, w tym działania w celu ograniczenia lub wyeliminowania emisji
zanieczyszczenia lub usunięcia pierwotnego źródła zanieczyszczenia;
2)
jeżeli jest taka potrzeba – sposób ograniczenia rozprzestrzeniania się
zanieczyszczenia;
3)
sposób kontrolowania zanieczyszczenia poprzez okresowe prowadzenie badań
zanieczyszczenia gleby i ziemi w określonym czasie.
4. Przed przystąpieniem do zakończenia eksploatacji instalacji wymagającej
uzyskania pozwolenia zintegrowanego ustala się nowy plan remediacji, na podstawie
odpowiednio art. 101l ust. 4 lub art. 101m ust. 1 pkt 2, lub art. 101o ust. 2 ustawy albo
art. 13 ust. 3 pkt 2 lub art. 15 ust. 1 pkt 2, lub art. 17 ust. 2a ustawy z dnia 13 kwietnia
2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie, którego celem jest
doprowadzenie gleby, ziemi i wód gruntowych na terenie zakładu do:
1)
stanu określonego w raporcie początkowym – jeżeli w raporcie początkowym nie
stwierdzono występowania zanieczyszczenia gleby, ziemi lub wód gruntowych;
2)
stanu niestwarzającego znaczącego zagrożenia dla zdrowia ludzi oraz stanu
środowiska – jeżeli w raporcie początkowym stwierdzono występowanie
zanieczyszczenia gleby, ziemi lub wód gruntowych.
5. W decyzji ustalającej nowy plan remediacji stwierdza się wygaśnięcie
wcześniejszej decyzji lub jej części w zakresie dotyczącym terenu zakładu.”;
54) art. 218 i art. 219 otrzymują brzmienie:
„Art. 218. Organ administracji zapewnia możliwość udziału społeczeństwa, na
zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu
informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska
oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, w postępowaniu, którego przedmiotem
jest:
– 58 –
1)
wydanie pozwolenia zintegrowanego dla nowej instalacji;
2)
wydanie decyzji zmieniającej pozwolenie zintegrowane dotyczącej istotnej zmiany
instalacji;
3)
wydanie pozwolenia z odstępstwem, o którym mowa w art. 204 ust. 2, lub jego
zmiana polegająca na udzieleniu takiego odstępstwa;
4)
wydanie decyzji o zmianie pozwolenia zintegrowanego wynikającej z analizy,
o której mowa w art. 216 ust. 1 pkt 2.
Art. 219. 1. W razie możliwości wystąpienia znaczącego transgranicznego
oddziaływania na środowisko na terytorium innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, w przypadku nowej lub istotnie zmienianej instalacji wymagającej
uzyskania pozwolenia zintegrowanego, stosuje się odpowiednio przepisy działu VI
ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego
ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania
na środowisko, z tym że przez dokumentację, o której mowa w art. 108 ust. 1 pkt 1 tej
ustawy, rozumie się część wniosku o wydanie pozwolenia zintegrowanego, która
umożliwi państwu, na którego terytorium może oddziaływać instalacja wymagająca
uzyskania takiego pozwolenia, ocenę możliwego znaczącego transgranicznego
oddziaływania na środowisko.
2. Właściwy organ przekazuje państwu, o którym mowa w ust. 1, decyzję
udzielającą nowe lub zmienione w wyniku istotnej zmiany instalacji pozwolenie
zintegrowane wraz z uzasadnieniem zawierającym w szczególności:
1)
wyniki konsultacji przeprowadzonych przed podjęciem decyzji oraz wyjaśnienie
sposobu ich uwzględnienia w decyzji;
2)
wykaz dokumentów referencyjnych BAT istotnych dla danej instalacji lub
działalności;
3)
sposób określenia warunków pozwolenia, w tym dopuszczalnych wielkości emisji,
w odniesieniu do najlepszych dostępnych technik oraz wielkości emisji
określonych w konkluzjach BAT.”;
55) w art. 305a ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli nie są spełnione warunki
prowadzenia pomiarów, o których mowa w art. 147a, w tym pobierania próbek.”;
– 59 –
56) w tytule V w dziale III dodaje się rozdział 5 w brzmieniu:
„Rozdział 5
Przepisy szczególne dotyczące kar za niespełnianie warunków uznawania za
dotrzymane maksymalnych emisji substancji ze źródeł spalania paliw, o których mowa
w przepisach wydanych na podstawie art. 146h
Art. 315d. W przypadku niedotrzymywania maksymalnych emisji substancji,
o których mowa w art. 146h pkt 2, z uwzględnieniem warunków uznawania ich za
dotrzymane, o których mowa w art. 146h pkt 4, prowadzący instalację, o którym mowa
w art. 146g, ponosi administracyjną karę pieniężną.
Art. 315e. Karę, o której mowa w art. 315d, wymierza, w drodze decyzji,
wojewódzki inspektor ochrony środowiska, biorąc pod uwagę każdą wprowadzoną do
powietrza ilość substancji przekraczającą maksymalne emisje substancji, określone dla
źródła spalania paliw w przepisach wydanych na podstawie art. 146h pkt 2, przy czym
jednostkowa stawka kary wynosi 15 zł za każdy kilogram substancji.”
57) w art. 319 dodaje się ust. 5–7 w brzmieniu:
„5. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio w sytuacji, gdy przedsięwzięcie,
którego wykonanie zapewniło usunięcie przyczyn wymierzenia kar, zostało
zrealizowane przed wydaniem przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska,
decyzji wymierzającej administracyjną karę pieniężną.
6. Wydanie przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska decyzji
orzekającej o zmniejszeniu lub umorzeniu kary, w sytuacji, o której mowa w ust. 5,
wymaga złożenia wniosku do wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, przed
upływem terminu, w którym powinna być ona uiszczona.
7. Przepisy ust. 5 i 6 stosuje się odpowiednio do odraczania terminu opłaty za
korzystanie ze środowiska.”;
58) po art. 335 dodaje się art. 335a–335d w brzmieniu:
„Art. 335a. 1. Kto nie prowadzi badań zanieczyszczenia gleby i ziemi, będąc do
tego obowiązany decyzją wydaną na podstawie art. 101f ust. 1 lub nie przechowuje
wyników badań w wymaganym okresie wbrew art. 101f ust. 4,
podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto nie zapewnia wykonania badań przez laboratorium
zgodnie z art. 101f ust. 2.
Dokumenty związane z tym projektem:
- 2162-cz-1 › Pobierz plik
- 2162-cz-2 › Pobierz plik