Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych oraz niektórych innych ustaw

magazynowaniem biokomponentów nie będą zobowiązani do uzyskiwania wpisu w rejestrze
Prezesa ARR jako wytwórcy.
W art. 5 projektu ustawy zawarty został przepis przejściowy regulujący kwestie
postępowania w stosunku do tych przedsiębiorców, którzy przed dniem wejścia w życie
omawianej nowelizacji zostali wpisani do rejestru wytwórców. Zgodnie z tym przepisem,
jeżeli rodzaj i zakres wykonywanej przez wytwórcę działalności gospodarczej obejmował
wyłącznie magazynowanie lub wprowadzanie do obrotu biokomponentów, wytwórca,
w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie nowelizowanej ustawy może złożyć do organu
rejestrowego wniosek o rozszerzenie rodzaju i zakresu wykonywanej działalności
gospodarczej. Po bezskutecznym upływie powyższego terminu, organ rejestrowy wyda
decyzję administracyjną o wykreśleniu wytwórcy z rejestru wytwórców.
Skutkiem wprowadzenia powyższej zmiany jest zmiana definicji magazynowania,
zawarta w art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych, która
zostanie przeredagowana w taki sposób, aby swym zakresem nie obejmowała magazynowania
biokomponentów.
W projekcie ustawy zmieniona została także definicja pośrednika. Zgodnie z propozycją,
pośrednikiem będzie przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie:
1) zakupu, importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego biomasy przeznaczonej do
wytwarzania biokomponentów, a następnie jej sprzedaży lub zbycia w innej formie lub
2) zakupu biokomponentów, a następnie ich sprzedaży lub zbycia w innej formie.
Do ustawy zostanie wprowadzona definicja podmiotu sprowadzającego. Pod tym
pojęciem będzie się rozumieć przedsiębiorcę wykonującego działalność gospodarczą
w zakresie importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego biokomponentów, a następnie ich
sprzedaży lub zbycia w innej formie. Definicja podmiotu sprowadzającego została
wprowadzona do ustawy w celu włączenia do podmiotów rejestrowanych w rejestrach
Prezesa ARR tych przedsiębiorców, którzy zajmują się importem lub nabyciem
wewnątrzwspólnotowym biokomponentów. Zaproponowane rozwiązanie ma na celu
umożliwienie Prezesowi URE sprawowania kontroli nad ogółem podmiotów działających na
rynku w obszarach wytwarzania i obrotu biokomponentami wykorzystywanymi (lub
mogącymi mieć zastosowanie) do realizacji NCW na terytorium RP. Na skutek przyjętej
regulacji w zasadzie wszystkie biokomponenty pojawiające się na krajowym rynku, a zatem
te, które mogą być potencjalnie zaliczane do realizacji NCW, będą objęte systemem
monitorowania pod względem spełnienia KZR.
6


Wprowadzona zostanie definicja przetwórcy. Przetwórcą – zgodnie z projektem
regulacji – będzie przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie
przetwarzania biomasy, a następnie sprzedaży lub zbycia w innej formie produktów jej
przetworzenia, przeznaczonych do wytwarzania biokomponentów.
Zmiana definicji Narodowego Celu Wskaźnikowego wynika z konieczności
dostosowania tej definicji do wymogów dyrektywy w zakresie określania poziomów realizacji
celów krajowych. Definicja ta została dostosowana do przepisów art. 3 dyrektywy
2009/28/WE, mówiącego o celu w zakresie udziału energii odnawialnej w transporcie,
i uzyska brzmienie: Narodowy Cel Wskaźnikowy – minimalny udział biokomponentów
i innych paliw odnawialnych zużytych we wszystkich rodzajach transportu w ogólnej ilości
paliw ciekłych i biopaliw ciekłych zużywanych w ciągu roku kalendarzowego w transporcie
drogowym i kolejowym, liczony według wartości opałowej.
Z uwagi na fakt, iż zakres nowelizowanej ustawy, w kontekście wyznaczania celu
w zakresie udziału energii odnawialnej w transporcie, o którym mowa w dyrektywie
2009/28/WE, obejmuje jedynie biokomponenty oraz inne paliwa odnawialne zawarte
w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych, Narodowy Cel Wskaźnikowy nie obejmuje
wykorzystywanej w transporcie energii elektrycznej pochodzącej z odnawialnych źródeł.
Energia ta będzie uwzględniana jedynie przy wyznaczaniu określonego celu na 2020 r.
Ponadto, w związku z koniecznością wdrożenia mechanizmów weryfikacji KZR, do
przepisów ustawy wprowadzono instytucje wykorzystywania uznanych systemów
certyfikacji. Gwarantują one, przy założeniu zachowania zgodności z procedurami
wewnętrznymi uznanych systemów certyfikacji, że zrealizowany został wymóg spełnienia
KZR zgodnie z postanowieniami dyrektywy. W związku z wprowadzeniem ww. systemu
weryfikacji konieczne było wprowadzenie do projektu ustawy nowych, dotychczas nie-
funkcjonujących definicji.
Projekt ustawy wprowadza w tym kontekście następujące definicje: cykl życia
biokomponentu, cykl życia kopalnego odpowiednika biokomponentu, ograniczenie emisji
gazów cieplarnianych, wartość rzeczywista i wartość standardowa (zdefiniowane
w załączniku do ustawy), drewno pełnowartościowe, kopalny odpowiednik biokomponentu,
uznany system certyfikacji, administrator systemu certyfikacji, jednostka certyfikująca,
podmiot certyfikowany, certyfikat, świadectwo, poświadczenie oraz producent rolny.
7


W celu odróżnienia certyfikatów dotyczących KZR i certyfikatów potwierdzających
spełnienie wymagań jakościowych, do słownika pojęć w projekcie ustawy dodana została
definicja „certyfikatu jakości”.
Z uwagi na fakt, że w ustawie zostanie wprowadzony przepis, wynikający z postanowień
dyrektywy, zgodnie z którym do realizacji celów w zakresie stosowania energii ze źródeł
odnawialnych w transporcie wkład biokomponentów zawartych w paliwach ciekłych lub
biopaliwach ciekłych wytworzonych z odpadów i pozostałości, niespożywczego materiału
celulozowego i materiału lignocelulozowego uznaje się za dwukrotnie większy od wkładu
innych biokomponentów lub biopaliw ciekłych, konieczne jest wprowadzenie definicji
odpadów. Definicja ta będzie odwoływała się do definicji odpadów ulegających biodegradacji
z ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21, 888 i 1238), która
implementuje dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada
2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylającą niektóre dyrektywy (Dz. Urz. UE L 312
z 22.11.2008, str. 3).
Należy zaznaczyć, że w toku uzgodnień niniejszego projektu ustawy dyskutowana była
kwestia dotycząca zmian definicji biokomponentów, paliw ciekłych i biopaliw ciekłych
zawartych w art. 2 ust. 1 ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych, które polegałyby
na dodaniu w tych definicjach kodów CN lub umożliwienia określenia tego w akcie
wykonawczym do ustawy. Jednakże w przypadku wybranych towarów należących do ww.
grup, nie istnieje możliwość wskazania jednoznacznie kodu CN. W związku z powyższym,
będą one wskazywane w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy o biokomponentach
i biopaliwach ciekłych oraz ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania
i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. Nr 169, poz. 1200, z późn. zm.), w których określa się
wymagania jakościowe dla konkretnych paliw ciekłych, biopaliw ciekłych oraz
biokomponentów.
Dodawany art. 3a.
Po art. 3 dodany został art. 3a w brzmieniu: „W sprawach dotyczących działalności
regulowanej, nieuregulowanych w niniejszej ustawie, stosuje się przepisy ustawy z dnia
2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej” (Dz. U. z 2013 r. poz. 672, z późn.
zm.) (dalej „ustawa o SDG”).
Przepis powyższego artykułu będzie miał zastosowanie do wszystkich przepisów
dotyczących działalności regulowanej uregulowanej w ustawie, a więc do działalności
prowadzonej przez wytwórców, podmioty sprowadzające, administratorów systemów
8


certyfikacji i jednostki certyfikujące. Nie będzie natomiast miał zastosowania do działalności
prowadzonej przez rolników w zakresie wytwarzania przez nich biopaliw ciekłych na własny
użytek, ponieważ prowadzona przez nich działalność nie jest działalnością gospodarczą
w rozumieniu ustawy o SDG. Wskutek wprowadzenia przedmiotowego przepisu, usunięte
zostaną przepisy art. 10, których treść została już skonsumowana przepisem art. 3a.
Do zakresu prowadzenia rejestru i kwestii dotyczących spraw nieuregulowanych,
a odnoszących się do działań Prezesa ARR w zakresie rejestracji rolników, nie będą mogły
mieć zastosowania przepisy ustawy o SDG, gdyż, zgodnie z art. 3 ustawy o SDG, przepisów
przedmiotowej ustawy nie stosuje się do działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie
upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa
i rybactwa śródlądowego.
Zmiany dokonane w art. 4–10
Konieczne będzie wprowadzenie zmian również w art. 4, w związku ze zmianą definicji
wytwórcy. Na skutek ww. zmiany, podmioty zajmujące się jedynie magazynowaniem
biokomponentów nie będą zobowiązane do uzyskania wpisu do rejestru prowadzonego przez
Prezesa ARR.
Jednocześnie, jak już wspomniano powyżej, pozostałe podmioty zostaną zobowiązane
do uaktualnienia wpisu w zakresie prowadzonej działalności w taki sposób, w jaki określa to
nowa definicja (będą to podmioty, które wytwarzają, a następnie dokonują sprzedaży lub
zbycia w innej formie biokomponentów lub przeznaczają je do wytworzenia paliw ciekłych
lub biopaliw ciekłych).
W celu dostosowania przepisów ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych do
przepisów ustawy o SDG zmieniony został przepis art. 5. Dokonanie wpisu do rejestru
wytwórców będzie dokonywane nie w drodze decyzji administracyjnej, ale będzie traktowane
jako czynność materialno-techniczna, po dokonaniu której wnioskodawcy wydawane będzie
przez organ rejestrowy zaświadczenie o dokonaniu wpisu do rejestru. W nowelizowanej
ustawie nie określa się trybu dokonywania wpisu do rejestru, gdyż jest on już określony
w ustawie o SDG.
Rozszerzony został katalog warunków, jakie powinien spełniać wytwórca ubiegający się
o wpis do rejestru (dodany pkt 4 do art. 5 ust. 1), zgodnie z którym biokomponenty
wprowadzane do obrotu muszą (1) posiadać certyfikat jakości oraz (2) spełniać szczegółowe
wymagania jakościowe, które zostały określone w ustawie.

9


Zmiany dokonane w art. 11 i art. 12
Zmiany wprowadzone w art. 11 obecnie obowiązującej ustawy związane są
z wprowadzeniem definicji przetwórcy i związaną z tym koniecznością uzupełnienia
dotychczasowego zakresu art. 11. W związku z powyższym w art. 11 w ust. 1 pkt 1 i 2 zostały
zmienione w taki sposób, aby umowy kontraktacji mogły być zawierane również między
producentem rolnym a przetwórcą, a umowy dostawy między wytwórcą a przetwórcą.
Jednocześnie w art. 12 wprowadzona zostanie następująca zmiana: pkt 1 otrzyma
brzmienie:
„1) określenie ilości i rodzajów:
a) surowców rolniczych przewidzianych do dostarczenia przez producenta rolnego lub
b) biomasy przewidzianej do dostarczenia przez przetwórcę lub pośrednika
– w poszczególnych latach obowiązywania umowy;”.
Nowy rozdział 2a
W nowym rozdziale 2a Zasady wykonywania działalności gospodarczej w zakresie
nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu biokomponentów wprowadzono przepisy
analogiczne do tych zawartych w art. 4–9 regulujące funkcjonowanie podmiotów
sprowadzających.
Jedynie
podmioty
sprowadzające
dokonujące
nabycia
wewnątrzwspólnotowego biokomponentów w procedurze zawieszenia poboru akcyzy
i zajmujące się magazynowaniem biokomponentów, zgodnie z przepisami art. 12b, będą
zobowiązane posiadać skład podatkowy.
Ponadto przepisem dodatkowym w rozdziale 2a w stosunku do tych, które regulują
funkcjonowanie wytwórców, jest przepis zawarty w art. 12a ust. 2, zgodnie z którym czasowe
świadczenie usług w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 4 marca 2010 r.
o świadczeniu usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wymaga uzyskania wpisu do
rejestru podmiotów sprowadzających.
Zmiany w art. 21
W art. 21 ust. 2 rozszerzono katalog paliw samoistnych, które mogą być przedmiotem
produkcji przez producenta rolnego, oraz wprowadzono doprecyzowanie, zgodnie z którym
roczny limit produkcji ww. paliw w wysokości 100 litrów na powierzchni użytków rolnych –
będzie wyliczany na podstawie powierzchni, która jest w posiadaniu rolnika w dniu 1 stycznia
roku, w którym limit będzie wyznaczany.
W art. 21 ust. 3 również rozszerzono katalog biopaliw ciekłych, które rolnicy mogą
wytwarzać na własny użytek, o: biobutanol, bio propan-butan oraz skroplony lub sprężony
10