Poselski projekt ustawy o podatku od usług finansowych

Druk nr 1225

Warszawa, 11 czerwca 2012 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja






Pani

Ewa Kopacz

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej



Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu niżej podpisani
posłowie wnoszą projekt ustawy:

- o podatku od usług finansowych.

Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy
upoważniamy pana posła Wincentego Elsnera.



(-) Maciej
Banaszak;
(-) Piotr
Paweł Bauć; (-) Robert Biedroń;
(-) Bartłomiej Bodio; (-) Jerzy Borkowski; (-) Artur Bramora; (-) Jan
Cedzyński; (-) Piotr Chmielowski; (-) Artur Dębski; (-) Marek Domaracki;
(-) Dariusz Cezar Dziadzio; (-) Wincenty Elsner; (-) Artur Górczyński;
(-) Anna
Grodzka;
(-) Michał Kabaciński;
(-) Adam
Kępiński;
(-) Krzysztof Kłosowski; (-) Henryk Kmiecik; (-) Sławomir Kopyciński;
(-) Roman Kotliński; (-) Jacek Kwiatkowski; (-) Andrzej Lewandowski;
(-) Tomasz Makowski; (-) Małgorzata Marcinkiewicz; (-) Maciej Mroczek;
(-) Jacek Najder; (-) Wanda Nowicka; (-) Michał Tomasz Pacholski;
(-) Janusz Palikot; (-) Wojciech Penkalski; (-) Andrzej Piątak; (-) Zofia
Popiołek; (-) Marek Poznański; (-) Andrzej Rozenek; (-) Adam Rybakowicz;
(-) Armand Kamil Ryfiński; (-) Paweł Sajak; (-) Marek Stolarski;
(-) Halina Szymiec-Raczyńska; (-) Maciej Wydrzyński.




Projekt z dnia ………… 2012 r.

USTAWA
z dnia……………………………2012 r.
o podatku od usług finansowych

Rozdział 1
Przepisy wstępne
Art. 1. 1. Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem od usług finansowych, zwanym dalej
„podatkiem”, usług finansowych świadczonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Podatek stanowi dochód budżetu państwa.

Art. 2. 1. Właściwym organem podatkowym dla podatników podatku jest naczelnik urzędu
skarbowego, który jest lub byłby właściwy dla podatku od towarów i usług, z zastrzeżeniem
ust. 2.
2. W przypadku podatników:
1) nieposiadających miejsca siedziby działalności gospodarczej na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, lecz posiadających oddział lub inne stałe miejsce
prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej -
właściwym organem podatkowym jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze
względu na miejsce siedziby oddziału;
2) nieposiadających miejsca siedziby działalności gospodarczej na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej albo nieposiadających oddziału lub innego stałego miejsca
prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej -
właściwym organem podatkowym jest Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego
Warszawa- ródmieście.
3. Właściwym organem podatkowym dla płatników podatku, o których mowa w art. 7, są
organy podatkowe właściwe dla tego podmiotu jako podatnika podatku, określone zgodnie z
ust.1.

Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1
1) ustawie o obrocie instrumentami finansowymi – rozumie się przez to ustawę z dnia 29
lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384,
z późn. zm.);

2) Prawie bankowym – rozumie się przez to ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo
bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm.);
3) ustawie o swobodzie działalności gospodarczej – rozumie się przez to ustawę z dnia 2
lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz.1807, z późn.
zm.);
4) krajowym zakładzie ubezpieczeń – rozumie się przez to przedsiębiorcę w
rozumieni. Ustawa ta regulowała zasady
opodatkowania publicznego obrotu wtórnego akcjami, a opodatkowaniu tym podatkiem
podlegała sprzedaż akcji w publicznym obrocie wtórnym, z wyjątkiem sprzedaży w pierwszej
ofercie publicznej.

1 Dz. U. Nr 123, poz. 602

20

W aktualnie obowiązującym stanie prawnym należy wskazać na podatek od czynności
cywilnoprawnych, regulowany ustawą z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności
cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649, ze zm.). Na mocy tej ustawy
opodatkowaniu podlega obrót prawami majątkowymi (w tym instrumentami finansowanymi).
Ustawa ta przewiduje jednak dość szeroki katalog wyłączeń od opodatkowania (art. 2) oraz
zwolnień od podatku (art. 8 i 9).

3. Informacja o rozwi zaniach obcych.
Należy zauważyć, że podatek od usług finansowych w przedstawianym charakterze
nie był jeszcze przedmiotem regulacji innych państw. Istnieją jednak pewne próby w zakresie
opodatkowania czynności dokonywanych na rynkach finansowych.
W niektórych państwach członkowskich Unii Europejskiej istnieją regulacje prawne
związane z opodatkowaniem sektora finansowego. Są to zarówno podatki, opłaty, składki, jak
i specjalne przepisy zawarte w ustawie budżetowej. Poniżej tytułem przykładu przedstawiono
wybrane państwa Unii Europejskiej, które zdecydowały się na nałożenie dodatkowych
obciążeń sektora finansowego, a w szczególności banków. Należy jednak podkreślić, że
żaden z wymienionych przykładów nie ma charakteru podatku od usług finansowych.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii posiada najbardziej rozbudowany sektor
finansowy Unii Europejskiej. Obciążenie podatkowe tego sektora w 2010 r. wyniosło 53,4
miliardy funtów, co stanowiło równoważność 11,2% wszystkich wpływów budżetowych. Od
2007 r. udział procentowy i kwotowy wszystkich obciążeń podatkowych systematycznie spada.
W 2009 roku wyniósł on 61,4 miliardy funtów (12,1%), natomiast w 2007 r. 67,8 miliardy
funtów (13,9%). Pomimo znacznego obciążenia sektora finansowego w Wielkiej Brytanii,
zdecydowano się na wprowadzenie dodatkowego podatku bankowego nakładanego na największe
podmioty. Podatek bankowy został nałożony na banki oraz towarzystwa budowlane.
Podstawę tego podatku stanowią dane wynikające z jednostkowych oraz skonsolidowanych
pozycji sprawozdań finansowych. Stawka podatku bankowego ulegała zmianom w zależności od
przedziału czasowego. W okresie między dniem l stycznia 2011 r. a dniem 28 lutego 2011 r.
stawka podatku wynosiła 0,05% dla zobowiązań krótkoterminowych i 0,025% dla zobowiązań
długoterminowych oraz kapitałów. Od dnia l marca 2011 r. do dnia 30 kwietnia 2011 r.
stawka była równa 0,1% w przypadku pozycji krótkoterminowych oraz 0,05% dla pozycji
długoterminowych. W kolejnym okresie, tj. między dniem l maja 2011 r. a dniem 31 grudnia

2 Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649, ze zm.

21
2011 r. obniżono stawki do 0,075% dla pierwszej grupy zobowiązań oraz do 0,0375% dla drugiej.
Od dnia l stycznia 2012 r. roku stawka ma pozostać na stałym poziomie 0,078% dla zobowiązań o
krótkim terminie zapadalności oraz 0,039% dla kapitałów oraz zobowiązań o długim terminie
zapadalności.
Państwem, które również zdecydowało się na wprowadzenie opodatkowania sektora
bankowego, jest Francja. Od dnia l stycznia 2011 r. funkcjonuje tam podatek bankowy. Jako
podstawę opodatkowania została przyjęta minimalna wartość kapitałów własnych wymaganych
do spełnienia wymogów wynikających ze wskaźników pokrycia zobowiązań. Wskaźniki te
wynikają z odpowiednich regulacji francuskiego prawa bankowego Ze względu na przyjętą
definicję podstawy, podatek ten nie przewiduje żadnych wyłączeń z podstawy opodatkowania.
Wartością graniczną, od której nałożony został podatek, jest wartość 500 milionów euro, przy
czym kwota ta odnosi się do wymogów kapitałowych. Przyjęta stawka podatku to 0,25%.
Spośród najbardziej rozwiniętych gospodarczo państw Unii Europejskiej Niemcy są
kolejnym krajem, który wprowadził dodatkowe obciążenie sektora bankowego. Niemiecka opłata
bankowa została wprowadzona jako dodatkowy element prawa upadłościowego i naprawczego.
W przeciwieństwie do rozwiązań brytyjskich oraz francuskich, niemiecka opłata zasila specjalny
fundusz bankowy. Podstawą opodatkowania jest wartość zobowiązania wynikająca z danych za
poprzedni okres sprawozdawczy. Opłata ta nie obejmuje depozytów klientów
indywidualnych oraz zobowiązań na rynku kapitałów własnych - chyba że drugą stroną
transakcji jest bank. Stawka podatkowa jest progresywna. Dla zobowiązań mniejszych niż 10
miliardów euro wynosi ona 0,02%, Drugi przedział mieści się między wartościami 10 a 100
miliardów euro - tutaj stawka podatkowa wynosi 0,03%. Ostatni przedział to zobowiązania
większe niż 100 miliardów euro, które zostały opodatkowane stawką 0,04%. Istnieje jeszcze
osobna kategoria pozabilansowych instrumentów pochodnych, dla której stawka to 0,00015%.
Podatek, który został wprowadzony na Węgrzech - w przeciwieństwie do pozostałych
omawianych rozwiązań - jest szerszą regulacją obejmującą nie tylko banki, lecz instytucje
finansowe. Podatek od instytucji finansowych opodatkowuje aktywa podmiotów gospodarczych
działających na szeroko rozumianym rynku usług finansowych. Stawka tego podatku jest
progresywna i zależy od wartości aktywów będących podstawą opodatkowania oraz rodzaju
prowadzonej działalności. W odniesieniu do banków stawka podatku przy aktywach
nieprzekraczających 50 miliardów forintów węgierskich wynosi 0,15%, a po przekroczeniu
tego progu zwiększa się do 0,53%.
Austria
wprowadziła tzw. opłatę stabilizacyjną, która weszła w życie z początkiem 2011
r. Opłata ta została nałożona na instytucje kredytowe oraz krajowe filie zagranicznych

22