Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji oraz niektórych innych ustaw

działań w zakresie dostarczania usług medialnych, jeżeli naruszają one przepisy ustawy, uchwały
Krajowej Rady, warunki koncesji lub wiążące go akty współregulacji.
4. Przewodniczący Krajowej Rady na podstawie uchwały tej Rady może wydać decyzję
nakazującą zaniechanie przez dostawcę usługi medialnej działań w zakresie, o którym mowa
w ust. 3.”;


10) po art. 14 dodaje się art. 14a w brzmieniu:

„Art. 14a. 1. Nadawca jest obowiązany do zapewnienia odbiorcom łatwego, bezpośredniego
i stałego dostępu do informacji umożliwiających identyfikację programu i jego nadawcy,
a w szczególności do informacji o:
1) nazwie programu;
2) nazwisku, nazwie lub firmie tego nadawcy;
3) adresie jego siedziby;
4) danych kontaktowych, w tym adresu korespondencyjnego, adresu poczty elektronicznej
oraz witryny internetowej.
2. Nadawca jest obowiązany do wskazania Krajowej Rady jako organu właściwego
w sprawach radiofonii i telewizji.
3. Krajowa Rada może określić, w drodze rozporządzenia, sposób zapewniania przez
nadawców dostępu do informacji umożliwiających identyfikację programu i jego nadawcy oraz
inne niż wskazane w ust. 1 informacje, uwzględniając potrzeby odbiorców, integralność
przekazów, sposób rozpowszechniania programu i oddziaływanie na interesy odbiorców oraz
dążąc do nieobciążania dostawców nadmiernymi utrudnieniami i kosztami w związku
z zapewnianiem informacji.”;


11) w art. 15:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Nadawcy programów radiowych, z wyłączeniem programów tworzonych w całości
w języku mniejszości narodowej lub etnicznej, lub w języku regionalnym w rozumieniu art. 19
ustawy z dnia 6 stycznia 2005 r. o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku

10
regionalnym (Dz. U. Nr 17, poz. 141, z późn. zm.), przeznaczają co najmniej 33 % kwartalnego
czasu nadawania w programie utworów słowno-muzycznych na utwory, które są wykonywane
w języku polskim.”,

b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4.
Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia, niższy udział w programie
telewizyjnym audycji, o których mowa w ust. 1 i 3, oraz w programie radiowym utworów,
o których mowa w ust. 2, dla:
1) nadawców w pierwszym roku rozpowszechniania przez nich programu,
2) programów wyspecjalizowanych, dla których brak jest wystarczającej liczby audycji,
o których mowa w ust. 1 i 3, lub utworów, o których mowa w ust. 2,
3) programów, na których nadawanie przyznano koncesję określającą, że programy te są
przeznaczone dla mniejszości narodowych i etnicznych oraz społeczności posługującej się
językiem regionalnym,
4) programów rozpowszechnianych wyłącznie w systemach teleinformatycznych
– uwzględniając konieczność zachowania proporcji audycji wytworzonych pierwotnie w języku
polskim i audycji europejskich, wpływ danej kategorii programów na odbiorców
i zróżnicowanie kulturowe audycji i utworów w programach.”;

12) w art. 15b:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Audycją europejską jest audycja:

1)
pochodząca z państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub
2) pochodząca z innego państwa będącego stroną Europejskiej konwencji o telewizji
ponadgranicznej, sporządzonej w Strasburgu dnia 5 maja 1989 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 32,
poz. 160 oraz z 2004 r. Nr 28, poz. 250), zwanej dalej „Europejską konwencją o telewizji
ponadgranicznej”, niestosującego środków dyskryminacyjnych w stosunku do audycji
pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej, lub
3) wytworzona w koprodukcji w ramach umowy dotyczącej sektora audiowizualnego
zawartej między Unią Europejską a innym państwem trzecim spełniająca wymagania

6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 62, poz. 550 oraz z 2009 r. Nr 31, poz. 206
i Nr 157, poz. 1241.
11
określone w tej umowie, jeżeli państwo to nie stosuje środków dyskryminacyjnych
w stosunku do audycji pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej.”,

b) uchyla się ust. 3 i 5;

13) art. 16 i 16a otrzymują brzmienie:
„Art. 16. 1. Przekazy handlowe powinny być łatwo rozpoznawalne. Reklamy i telesprzedaż
powinny także być łatwo odróżnialne od materiału redakcyjnego.
2. Reklamy i telesprzedaż odróżnia się w programie za pomocą środków wizualnych,
dźwiękowych lub przestrzennych.
3. Pojedyncze spoty reklamowe i telesprzedażowe są zakazane w programie, którego
nadawca uzyskał koncesję na rozpowszechnianie rozsiewcze naziemne.
4. Spoty reklamowe i telesprzedażowe nie mogą zajmować więcej niż 12 minut w ciągu
godziny zegarowej.
5. Ograniczenia określonego w ust. 4 nie stosuje się do:
1) ogłoszeń nadawcy niestanowiących autopromocji, zawierających jedynie informację
o jego audycjach lub produktach towarzyszących, wywodzących się bezpośrednio z audycji;
2) wymaganych prawem oznaczeń przekazów handlowych, w tym wskazań sponsorów.
6. Bloki programowe poświęcone wyłącznie telesprzedaży powinny być wyraźnie oznaczone
w sposób wizualny i dźwiękowy oraz nadawane w sposób nieprzerwany przez co najmniej
15 minut. Do bloków takich nie stosuje się ograniczenia określonego w ust. 4.
7. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia w programach
radiowych i telewizyjnych działalności reklamowej i telesprzedaży, w tym:
1) szczegółowy sposób ustalania czasu, o którym mowa w ust. 4,
2) warunki nadawania, w tym wyodrębniania, oznaczania i umieszczania, reklam
i telesprzedaży w programach,
3) wymagania dotyczące osób, których głos lub wizerunek jest wykorzystywany w reklamach,
z uwzględnieniem zakresu ograniczeń w prowadzeniu przez nie innych audycji
w programach radiowych i telewizyjnych,
4) zakres udostępniania przez nadawcę czasu wykorzystywanego na reklamy i telesprzedaż,
w tym maksymalny wymiar czasu w okresie rocznym dla jednego przedsiębiorcy lub
ugrupowania gospodarczego,
12
5) sposób prowadzenia i przechowywania przez nadawcę ewidencji czasu nadawanych reklam
i telesprzedaży oraz zakres danych objętych tą ewidencją,
6) szczegółowe wymagania dla ogłoszeń nadawców, o których mowa w ust. 5 pkt 1
– kierując się ochroną interesu odbiorców i samodzielności nadawców oraz uwzględniając
rozwój technik reklamowych.
Art. 16a. 1. Umieszczanie reklam lub telesprzedaży podczas audycji nie może naruszać
integralności audycji, przy uwzględnieniu naturalnych przerw w audycji, jej czasu trwania
i charakteru, ani uprawnień podmiotów praw do audycji.
2. W transmisjach zawodów sportowych zawierających przerwy wynikające z przepisów ich
rozgrywania oraz w transmisjach innych wydarzeń zawierających przerwy, reklamy lub
telesprzedaż mogą być nadawane wyłącznie w tych przerwach.
3. Filmy wyprodukowane dla telewizji, z wyłączeniem serii, seriali i audycji
dokumentalnych, oraz filmy kinematograficzne mogą zostać przerwane, w celu nadania reklam
lub telesprzedaży, wyłącznie jeden raz podczas każdego okresu pełnych 30 minut
przewidzianych w programie.
4. Audycje inne niż określone w ust. 2 mogą być przerywane w celu nadania reklam lub
telesprzedaży, jeżeli okres między kolejnymi przerwami w danej audycji wynosi w programie
telewizyjnym co najmniej 20 minut, a w programie radiowym co najmniej 10 minut.
5. Nie można przerywać w celu nadania reklam lub telesprzedaży:

1)
serwisów
informacyjnych;


2) audycji o treści religijnej;


3) audycji publicystycznych i dokumentalnych o czasie krótszym niż 30 minut;


4) audycji dla dzieci.
6. Nie można przerywać w celu nadania reklam lub telesprzedaży audycji w programach
publicznej radiofonii i telewizji, z wyjątkiem audycji, o których mowa w ust. 2.”;

14) w art. 16b:
a) w ust. 1:
– wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Zakazane jest nadawanie przekazu handlowego:”,
– w pkt 5 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
„6) substancji psychotropowych lub środków odurzających oraz środków spożywczych
13
lub innych produktów, w zakresie uregulowanym ustawą z dnia 29 lipca 2005 r.
o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485, z późn. zm.).”,
b) w ust. 2 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Zakazane jest nadawanie przekazów handlowych:”,
c) w ust. 3:
– wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Przekaz handlowy nie może:”,
– pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) zawierać treści dyskryminujących ze względu na rasę, płeć, narodowość, pochodzenie
etniczne, wyznanie lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek czy orientację seksualną;”,
d) po ust. 3 dodaje się ust. 3a i 3b w brzmieniu:
„3a. Audycjom dla dzieci nie powinny towarzyszyć przekazy handlowe dotyczące artykułów
spożywczych lub napojów zawierających składniki, których obecność w nadmiernych ilościach
w codziennej diecie jest niewskazana.
3b. Krajowa Rada, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw zdrowia, może
określić, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje artykułów spożywczych lub napojów zawierających składniki, których obecność
w nadmiernych ilościach w codziennej diecie jest niewskazana,
2) sposób umieszczania w programach przekazów handlowych dotyczących tych artykułów, tak
aby przekazy te nie towarzyszyły audycjom dla dzieci
– dążąc do zachęcenia nadawców do przeciwdziałania promowaniu niezdrowego odżywiania
wśród dzieci oraz uwzględniając charakter programów, ich wpływ na kształtowanie opinii
publicznej i oddziaływanie na interesy odbiorców, bez nakładania nieuzasadnionych obowiązków
na nadawców.”,
e) uchyla się ust. 4;
15) art. 16c otrzymuje brzmienie:
„Art. 16c. Zakazane są:
1) ukryte przekazy handlowe;

7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 66, poz. 469 i Nr 120, poz. 826, z 2007 r.
Nr 7, poz. 48 i Nr 82, poz. 558, z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 63, poz. 520, Nr 92, poz. 753 i Nr 98, poz. 817 oraz
z 2010 r. Nr 28, poz. 146, Nr 143, poz. 962, Nr 213, poz. 1396 i Nr 228, poz. 1486.
14