Rządowy projekt ustawy o efektywności energetycznej

przedmiotem jest realizacja przedsięwzięcia służącego poprawie efektywności energetycznej
z podmiotami takimi jak przedsiębiorstwa oszczędzania energii typu ESCO.

Jednostka sektora publicznego będzie zobowiązana informować społeczeństwo
o prowadzonych działaniach i uzyskiwanych oszczędnościach na swojej stronie internetowej
lub w inny sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości.
Wzorcowa rola sektora publicznego w dużej mierze wiązać się będzie z koniecznością
przeprowadzenia działań, często o charakterze inwestycyjnym. Niezbędne będzie w tym
przypadku zagwarantowanie, aby wykorzystanie potencjalnych oszczędności energii
następowało w sposób efektywny ekonomicznie, czyli przynoszący oszczędności finansowe
po uwzględnieniu niezbędnych nakładów inwestycyjnych.
Według informacji zawartych w opracowaniu Instytutu Badań nad Gospodarką Rynkową
z 1999 r. pt. „Zakres sektora publicznego w Polsce” (autorzy: E. Malinowska, W. Misiąg, A.
Miedzielski, J. Pancewicz) do sektora finansów publicznych zalicza się ponad

55 000 jednostek i instytucji. Prawdopodobnie liczba tych jednostek i instytucji uległa do
dnia dzisiejszego zwiększeniu (obecnie nie są prowadzone statystyki liczby wszystkich
jednostek sektora finansów publicznych). Według szacunków Ministerstwa Finansów, na
chwilę obecną łączna powierzchnia budynków jednostek administracji rządowej wynosi
ok. 8 500 000 m².

Zgodnie z art. 11 projektowanej ustawy, jednostka sektora publicznego sporządza,
co najmniej raz na 10 lat, audyt energetyczny w rozumieniu ustawy

z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów, eksploatowanych
obiektów budowlanych, w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane
(Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118, z poźn. zm.), o powierzchni powyżej 250 m², których
jest właścicielem lub zarządcą.
Ustalając ww. próg 250 m², kierowano się potrzebą zachowania spójności z progiem
ustalonym w projekcie nowelizacji dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej
budynków. Artykuł 11 projektu dyrektywy nakłada obowiązek wydawania świadectw
charakterystyki energetycznej budynkom, użytkowanym przez jednostkę sektora publicznego,
których powierzchnia użytkowa przekracza 250 m².

33
Według szacunków Krajowej Agencji Poszanowania Energii, przeciętny koszt
termomodernizacji 1 metra kwadratowego budynku kształtuje się na poziomie 60 PLN2),
natomiast przeciętny koszt audytu energetycznego budynku na poziomie 3 000 PLN.
Poniżej przedstawiono szacunkowy koszt realizacji inwestycji proefektywnościowych
przez jednostki sektora publicznego oraz przeprowadzenia audytów energetycznych w latach
2011 – 2015.

Koszt inwestycji dokonanych przez
180 000 000 PLN
sektor publiczny (tj. administracja
rządowa)
w latach 2011 – 2015
Powierzchnia użytkowa
3 000 000 m2 3)
Koszt termomodernizacji m2
60 PLN
Koszt przeprowadzenia audytów 5 550 000 PLN
energetycznych w latach 2011 – 2015
Koszt wykonania audytu
3 000 PLN4)
energetycznego
RAZEM
185 550 000 PLN
obciążenia finansowe jednostek
sektora finansów publicznych
(administracja rządowa)
w latach 2011 – 2015

Jednocześnie warto podkreślić, że każda z inwestycji proefektywnościowych będzie
corocznie przynosiła korzyści finansowe związane ze zmniejszeniem rachunków za energię
(w okresie co najmniej 15 lat), a jednocześnie w każdym kolejnym roku będą realizowane
także nowe inwestycje, dając tym samym dodatkowe oszczędności.
Regulacje zawarte w art. 10 i 11 projektu ustawy nie będą wywoływały nadmiernych
obciążeń budżetu państwa. Osiągnięcie oszczędności energii w budynkach administracji
publicznej nie będzie powodowało potrzeby przeprowadzania kosztownych inwestycji.
W wielu przypadkach wystarczy zmiana organizacji funkcjonowania jednostek sektora
publicznego (np. sposobu organizacji pracy urzędu, reżimu korzystania z energii


2) Zgodnie z opracowaniem Krajowej Agencji Poszanowania Energii S.A. przeciętny koszt termomodernizacji
1m² powierzchni budynku, dla budynków sektora publicznego, szacuje się na poziomie 60 zł/m².
3) Zakłada się, że około 35 % łącznej powierzchni budynków sektora finansów publicznych zostanie poddanych
termomodernizacji.
4) Informacje na temat przeciętnego kosztu audytu energetycznego pochodzą z Krajowej Agencji Poszanowania
Energii S.A.


34
na stanowiskach pracy, czy korzystania z klimatyzacji, ogrzewania, wietrzenia pomieszczeń
itp).
Jednostki sektora publicznego mogą realizować obowiązek określony w art. 10 i 11 projektu
ustawy bez potrzeby zgłaszania dodatkowego zapotrzebowania środków finansowych
w ramach ustawy budżetowej. Jednocześnie należy zauważyć, że na rynku dostępne będą
różne formy finansowania pozabudżetowego jak np. finansowanie przez stronę trzecią,
oraz umowy z przedsiębiorstwami oszczędzania energii typu ESCO.
Ponadto należy zauważyć, że Rada Ministrów przyjęła w dniu 20 października 2009 r.
rozporządzenie w sprawie rodzajów programów i projektów przeznaczonych do realizacji
w ramach Krajowego systemu zielonych inwestycji (Dz. U. Nr 187, poz. 1445).
Rozporządzenie określa rodzaje projektów i programów, które mają m.in. zmniejszać
energochłonność polskiej gospodarki oraz zmniejszać zapotrzebowanie na energię cieplną
i elektryczną. Działania te będą finansowane z „Krajowego systemu zielonych inwestycji”
(za jego pomocą dzielone są środki ze sprzedaży jednostek przyznanej emisji, które
przeznacza się m.in. na poprawę efektywności energetycznej, czyste technologie węglowe,
odnawialne źródła energii oraz odzysk i wykorzystanie metanu). W związku z powyższym
jednostki sektora publicznego będą mogły realizować projekty z zakresu efektywności
energetycznej wykorzystując wsparcie z „Krajowego systemu zielonych inwestycji”.
Należy stwierdzić, że rozwój rynku środków poprawy efektywności energetycznej będący
skutkiem wprowadzenia mechanizmu białych certyfikatów, a także realizacji obowiązku
nałożonego na sektor publiczny, spowoduje zwiększone wpływy do budżetu państwa.
Rozwijające się przedsiębiorstwa oferujące realizację przedsięwzięć energooszczędnych
np. przedsiębiorstwa budowlano-montażowe, przemysłu materiałów budowlanych

oraz przemysłu maszynowego itd. będą płacić nie tylko wyższe kwoty z tytułu podatku VAT,
ale także z tytułu podatku CIT. Wzrost zatrudnienia w tych firmach spowoduje z kolei wzrost
dochodów budżetu z tytułu podatku PIT. Ponadto należy odnotować, że wzrost zatrudnienia
w tych przedsiębiorstwach wpłynie na zmniejszenie wydatków związanych z wypłatą
zasiłków dla bezrobotnych.
W pełnym rachunku korzyści należałoby również uwzględnić pozytywne skutki
środowiskowe, związane z niższym obciążeniem z tytułu emisji do atmosfery pyłów i gazów.
Projekt ustawy implementuje postanowienia dyrektywy nakładające na państwa
członkowskie dodatkowe obowiązki w zakresie analizy krajowego potencjału dla wzrostu
efektywności energetycznej, oceny postępów w realizacji celów dyrektywy oraz obowiązku

35
składania okresowych raportów z danymi statystycznymi potwierdzającymi uzyskiwane
oszczędności energii. Wprowadzenie ustawowego obowiązku wydawania i umarzania
świadectw efektywności energetycznej jest jednocześnie rozszerzeniem zakresu obowiązków
dla Urzędu Regulacji Energetyki.
Dla wypełnienia tych nowych obowiązków w sektorze rządowym zachodzi konieczność
dostosowania i ewentualnej rozbudowy istniejących struktur, co będzie wymagać
odpowiedniego wzmocnienia kadrowego Urzędu Regulacji Energetyki, który będzie
odpowiedzialny za wydawanie świadectw efektywności energetycznej i kontrolowanie
wykonania obowiązku ustawowego. Liczba podmiotów, którym będą wydawane świadectwa
efektywności energetycznej będzie wyższa niż w przypadku działającego już systemu
świadectw pochodzenia dla odnawialnych źródeł energii i kogeneracji. Wzmocnienie
kadrowe może być zrealizowane w drodze zmian organizacyjnych urzędu.
Obecnie w Urzędzie Regulacji Energetyki w Departamencie Przedsiębiorstw Energetycznych
jest zatrudnionych 8 osób zajmujących się wydawaniem i umarzaniem świadectw
pochodzenia energii elektrycznej wytwarzanej w źródłach odnawialnych oraz wydawaniem
i umarzaniem świadectw pochodzenia energii elektrycznej wytwarzanej w wysokosprawnej
kogeneracji, a także monitorowaniem realizacji przez przedsiębiorstwa energetyczne
obowiązku uzyskania i przedstawienia do umorzenia tych świadectw oraz uiszczenia opłat
zastępczych. Łącznie zespół ten obsługuje ok. 1
300 podmiotów zobligowanych

do przedkładania Prezesowi URE do umarzania świadectw pochodzenia bądź uiszczania
opłaty zastępczej.
W przypadku świadectw efektywności energetycznej szacuje się, że liczba podmiotów
zobligowanych do przedstawienia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki tych świadectw
do umorzenia lub uiszczenia opłaty zastępczej będzie wynosiła ok. 1 460.
W związku z tym przyjęto, że do obsługi systemu białych certyfikatów w Urzędzie Regulacji
Energetyki należy zatrudnić dodatkowo 20 osób, tj.:
8 osób – zajmujących się wystawianiem świadectw efektywności energetycznej,

umarzaniem tych świadectw oraz ich rozliczaniem,
4 osoby – zajmujące się organizowaniem przetargów,
8 osób – zajmujących się weryfikacją audytów i prowadzeniem rejestru audytorów.
Koszt funkcjonowania systemu białych certyfikatów przedstawia się następująco:



36
Liczba
Łączne koszty
zaangażowanych w administracji
Urzędzie Regulacji
Energetyki
etaty
mln PLN /rok
20
2 – 3

Należy podkreślić, że system białych certyfikatów, jako mechanizm rynkowy powoduje
najmniejsze obciążenie budżetowe w porównaniu z innymi, możliwymi do wprowadzenia,
przewidzianymi dyrektywą, mechanizmami poprawiającymi efektywność energetyczną
oraz umożliwia jednoczesne wykorzystanie istniejącego potencjału oszczędności energii
w sposób efektywny energetycznie, tzn. pozwala osiągnąć jak największe oszczędności
energii w jak najkrótszym czasie.
W przypadku jednostek samorządu terytorialnego, zgodnie z proponowanymi w projekcie
ustawy rozwiązaniami, uwypuklona zostanie rola środków poprawy efektywności
energetycznej w opracowywanych przez wójtów (burmistrzów, prezydentów miast)
projektach założeń do planów zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe.
Założenia te będą opracowywane w formie uchwały przyjmowanej przez Radę Gminy.
Należy również podkreślić, że jednostka samorządu terytorialnego będzie zobowiązana
do sporządzania, co najmniej raz na 10 lat, audytu energetycznego w rozumieniu ustawy
z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów eksploatowanych
obiektów budowlanych, w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane
(Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118, z poźn. zm.), o powierzchni powyżej 250 m², których
jest właścicielem lub zarządcą. Ponadto będzie zobowiązana do stosowania co najmniej
jednego ze środków poprawy efektywności energetycznej, wymienionych w art. 10 ust. 2
projektowanej ustawy. Obciążenia finansowe dla jednostek samorządowych z tytułu pełnienia
przez nie wzorcowej roli w zakresie racjonalnego gospodarowania energią przedstawiają się
następująco:
Ilość jednostek Przeciętny koszt audytu Obciążenia finansowe rocznie dla
samorządu
energetycznego budynku
jednostek samorządu terytorialne-
terytorialnego
go z tytułu realizacji obowiązku
określonego w art. 10 ust. 4
projektowanej ustawy w ciągu
roku
Ok. 25 tys.5)
3 000 PLN
7, 5 mln PLN6)

5) Aktualnie nie są prowadzone statystyki dotyczące powierzchni użytkowej budynków zajmowanych
przez jednostki sektora publicznego. W związku z tym przyjęto założenie, że 1/2 budynków jednostek sektora
publicznego przekracza powierzchnię 250 m².
6) Audyt jest przeprowadzany raz na 10 lat zgodnie z art. 11 projektu ustawy.

37