Rządowy projekt ustawy o działalności leczniczej

11) wysokość opłaty za przechowywanie zwłok pacjenta przez okres dłuższy niż
72 godziny od osób lub instytucji uprawnionych do pochowania zwłok na
podstawie ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu
zmarłych (Dz. U. z 2000 r. Nr 23, poz. 295, z późn. zm.6)), oraz od
podmiotów, na zlecenie których przechowuje się zwłoki w związku z
toczącym się postępowaniem karnym;
12) wysokość opłat za udzielane świadczenia zdrowotne, inne niż finansowane ze
środków publicznych;
13)
sposób kierowania jednostkami lub komórkami organizacyjnymi
przedsiębiorstwa podmiotu.
2. Regulamin organizacyjny może określać sposób prowadzenia badań naukowych i
prac badawczo–rozwojowych lub realizacji celów naukowych i dydaktycznych
oraz uczestniczenia w przygotowywaniu osób do wykonywania zawodu
medycznego i kształceniu osób wykonujących zawód medyczny.
3. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 9, 11 i 12, podaje się do wiadomości
pacjentów w sposób zwyczajowo przyjęty.
4. Do regulaminu organizacyjnego praktyk zawodowych nie stosuje się przepisów
ust. 1 pkt 3, 6 – 8, 11 i 13.
5. Do regulaminu organizacyjnego podmiotów leczniczych udzielających świadczeń
ambulatoryjnych nie stosuje się przepisu ust. 1 pkt 11.

Art. 24. 1. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej podmiotu
wykonującego działalność leczniczą obejmuje szkody będące następstwem
udzielania świadczeń zdrowotnych albo niezgodnego z prawem zaniechania
udzielania świadczeń zdrowotnych.
2. Ubezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, obejmuje także szkody wyrządzone
działaniem lub zaniechaniem osób wymienionych w art. 85 ust. 5 pkt 6.
3. Przepis ust. 1 nie narusza przepisów art. 120 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. –
Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.7)).

6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2002
r. Nr 113, poz. 984, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568, z 2006 r. Nr 220, poz. 1600, z 2008 r. Nr 216,
poz. 1367, z 2009 r. Nr 98, poz. 817 oraz z 2010 r. Nr 182, poz. 1228.
7) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113,
poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120,
poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr
123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196,

15
4. Spełnienie obowiązku, o którym mowa w ust. 1, ustala się na podstawie
dokumentu ubezpieczenia, potwierdzającego zawarcie umowy tego
ubezpieczenia, wystawionego przez zakład ubezpieczeń.
5. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy czynności, których obowiązek
ubezpieczenia wynika z przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych.
6. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej,
Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych i Krajowej Rady Diagnostów
Laboratoryjnych oraz Polskiej Izby Ubezpieczeń, określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres ubezpieczenia obowiązkowego, o którym
mowa w ust. 1, termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę
gwarancyjną, biorąc pod uwagę rodzaje działalności leczniczej i rodzaje
podmiotów wykonujących tę działalność.
Dział II
Zasady funkcjonowania podmiotów leczniczych
Rozdział 1
Podmiot leczniczy wykonujący działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne
i całodobowe świadczenia zdrowotne

Art. 25. 1. Podmiot leczniczy wykonujący działalność leczniczą w rodzaju
stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne jest obowiązany:
1) w razie pogorszenia się stanu zdrowia pacjenta, powodującego zagrożenie
życia lub w razie jego śmierci, niezwłocznie zawiadomić wskazaną przez
pacjenta osobę lub instytucję, lub przedstawiciela ustawowego;
2) w razie śmierci pacjenta:
a) należycie przygotować zwłoki poprzez ich umycie i okrycie, z
zachowaniem godności należnej osobie zmarłej, w celu ich wydania

poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081, z 2004 r. Nr
96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz. 1252 i Nr 240, poz. 2407, z 2005 r. Nr 10, poz. 71, Nr 68, poz. 610,
Nr 86, poz. 732 i Nr 167, poz. 1398, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 133, poz. 935, Nr 217, poz. 1587 i Nr
221, poz. 1615, z 2007 r. Nr 64, poz. 426, Nr 89, poz. 589, Nr 176, poz. 1239, Nr 181, poz. 1288 i Nr 225, poz.
1672, z 2008 r. Nr 93, poz. 586, Nr 116, poz. 740, Nr 223, poz. 1460 i Nr 237, poz. 1654, z 2009 r. Nr 6, poz.
33, Nr 56, poz. 458, Nr 58, poz. 485, Nr 98, poz. 817, Nr 99, poz. 825, Nr 115, poz. 958, Nr 157, poz. 1241 i Nr
219, poz. 1704 oraz z 2010 r. Nr 105, poz. 655, Nr 135, poz. 912 i Nr 182, poz. 1228.

16
osobie lub instytucji uprawnionej do ich pochowania, o której mowa w
ustawie z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych,
b) przechowywać zwłoki nie dłużej niż przez 72 godziny, licząc od
godziny, w której nastąpiła śmierć pacjenta.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, nie stanowią przygotowania
zwłok zmarłego pacjenta do pochowania.
3. Nie pobiera się opłat za czynności, o których mowa w ust. 1.
4. Zwłoki pacjenta mogą być przechowywane w chłodni dłużej niż 72 godziny,
jeżeli:
1) nie mogą zostać wcześniej odebrane przez osoby lub instytucje uprawnione do
pochowania zwłok pacjenta;
2) w związku ze zgonem zostało wszczęte dochodzenie albo śledztwo, a
prokurator nie zezwolił na pochowanie zwłok;
3) przemawiają za tym inne niż wymienione w pkt 1 i 2 ważne przyczyny za
zgodą albo na wniosek osoby lub instytucji uprawnionej do pochowania zwłok
pacjenta.
5. Dopuszcza się pobieranie opłaty za przechowywanie zwłok pacjenta przez okres
dłuższy niż określony w ust. 1 pkt 2 lit. b, od osób lub instytucji uprawnionych do
pochowania zwłok na podstawie ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach
i chowaniu zmarłych, oraz od podmiotów, na zlecenie których przechowuje się
zwłoki w związku z toczącym się postępowaniem karnym. Opłaty nie pobiera się,
jeżeli przepisy odrębne tak stanowią.
6. W przypadku, o którym mowa w art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o
cmentarzach i chowaniu zmarłych, dopuszcza się pobieranie od gminy opłaty za
przechowywanie zwłok pacjenta, za okres przypadający po upływie 3 dni od dnia
powiadomienia gminy o konieczności pochowania zwłok pacjenta w związku z
niepochowaniem ich przez inne uprawnione osoby lub instytucje.
7. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, sposób
postępowania podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w
rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne ze zwłokami pacjenta
w przypadku śmierci pacjenta, uwzględniając konieczność poszanowania
godności należnej zmarłemu.


17
Art. 26. 1. Wypisanie, jeżeli przepisy odrębne nie stanowią inaczej, następuje:
1) gdy stan zdrowia pacjenta nie wymaga dalszego udzielania świadczeń
zdrowotnych;
2) na żądanie pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego;
3) gdy pacjent w sposób rażący narusza porządek lub przebieg procesu
udzielania świadczeń zdrowotnych, a nie zachodzi obawa, że odmowa lub
zaprzestanie udzielania świadczeń zdrowotnych może spowodować
bezpośrednie niebezpieczeństwo dla jego życia lub zdrowia albo życia lub
zdrowia innych osób.
2. Jeżeli przedstawiciel ustawowy żąda wypisania pacjenta, którego stan zdrowia
wymaga dalszego udzielania świadczeń zdrowotnych, można odmówić wypisania
do czasu wydania w tej sprawie orzeczenia przez właściwy ze względu na
miejsce udzielania świadczeń zdrowotnych sąd opiekuńczy, chyba że przepisy
odrębne stanowią inaczej.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, niezwłocznie zawiadamia się właściwy sąd
opiekuńczy o odmowie wypisania i jej przyczynach.
4. Pacjent występujący z żądaniem, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jest informowany
przez lekarza o możliwych następstwach zaprzestania dalszego udzielania świadczeń
zdrowotnych. Pacjent taki składa pisemne oświadczenie o wypisaniu na własne
żądanie. W przypadku braku takiego oświadczenia lekarz sporządza adnotację w
dokumentacji medycznej.

Art. 27. 1. Gmina właściwa ze względu na miejsce zamieszkania, a w przypadku
niemożności ustalenia miejsca zamieszkania, właściwa ze względu na ostatnie
miejsce pobytu pacjenta, pokrywa koszty transportu sanitarnego pacjenta
małoletniego lub osoby niezdolnej do samodzielnej egzystencji do miejsca
pobytu, jeżeli przedstawiciel ustawowy pacjenta albo osoba, na której w stosunku
do pacjenta ciąży ustawowy obowiązek alimentacyjny, nie odbiera pacjenta w
wyznaczonym terminie.
2. Kierownik niezwłocznie zawiadamia wójta (burmistrza, prezydenta) o
okolicznościach, o których mowa w ust. 1, i organizuje transport sanitarny na
koszt gminy określonej w tym przepisie. Gminie przysługuje roszczenie o zwrot
kosztów transportu sanitarnego od przedstawiciela ustawowego pacjenta albo od

18
osoby, na której w stosunku do pacjenta ciąży ustawowy obowiązek
alimentacyjny.
3. Gmina pokrywa koszty transportu sanitarnego, o którym mowa w ust. 1, na
podstawie rachunku wystawionego przez kierownika, o którym mowa w ust. 2.
4. Pacjent, którego stan zdrowia nie wymaga dalszego udzielania stacjonarnych i
całodobowych świadczeń zdrowotnych, lub osoba, na której w stosunku do
pacjenta ciąży ustawowy obowiązek alimentacyjny, ponoszą koszty pobytu
pacjenta, począwszy od upływu terminu, o którym mowa w ust. 1, niezależnie od
uprawnień do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych określonych w przepisach
odrębnych.

Art. 28. 1. Zwłoki pacjenta mogą być poddane sekcji, w szczególności, gdy zgon tej
osoby nastąpi przed upływem 12 godzin od przyjęcia, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Przeprowadzenie albo zaniechanie sekcji zarządza kierownik, a jeżeli kierownik
nie jest lekarzem, to upoważniony przez niego lekarz albo lekarz upoważniony
przez zarząd spółki kapitałowej.
3. Zwłoki pacjenta nie są poddawane sekcji, jeżeli przedstawiciel ustawowy tej
osoby wyraził sprzeciw lub uczyniła to ta osoba za życia.
4. O zaniechaniu sekcji zwłok z przyczyny określonej w ust. 3 sporządza się
adnotację w dokumentacji medycznej i załącza sprzeciw, o którym mowa
w ust. 3.
5. Przepisów ust. 1–4 nie stosuje się w przypadkach:
1) określonych w Kodeksie postępowania karnego i Kodeksie karnym
wykonawczym oraz aktach wykonawczych wydanych na ich podstawie;
2) gdy przyczyny zgonu nie można ustalić w sposób jednoznaczny;
3) określonych w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób
zakaźnych u ludzi.
6. W dokumentacji medycznej pacjenta sporządza się adnotację o dokonaniu albo
zaniechaniu sekcji zwłok, z odpowiednim uzasadnieniem.

Art. 29. 1. Dokonanie sekcji zwłok nie może nastąpić wcześniej niż po upływie
12 godzin od stwierdzenia zgonu.

19