Rządowy projekt ustawy o działalności leczniczej

2. Jeżeli zachodzi potrzeba pobrania ze zwłok komórek, tkanek lub narządów,
przeprowadzenie sekcji zwłok przed upływem 12 godzin, przy zachowaniu zasad
i trybu przewidzianych w przepisach o pobieraniu, przechowywaniu i
przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów, może zarządzić kierownik, a jeżeli
kierownik nie jest lekarzem, to upoważniony przez niego lekarz albo lekarz
upoważniony przez zarząd spółki kapitałowej.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do osób osadzonych zmarłych w zakładach karnych
i aresztach śledczych.

Art. 30. 1. Podmiot leczniczy wykonujący działalność leczniczą w rodzaju
stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne może, w zakresie świadczeń
zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych, na okres nieprzekraczający
3 miesięcy, zaprzestać działalności leczniczej:
1) całkowicie;
2) częściowo w zakresie jednej lub więcej jednostek lub komórek
organizacyjnych, przedsiębiorstwa tego podmiotu, związanych bezpośrednio z
udzielaniem tych świadczeń.
2. Czasowe zaprzestanie działalności, o którym mowa w ust. 1, wymaga zgody
wojewody.
3. Kierownik występuje do wojewody z wnioskiem o udzielenie zgody, o której
mowa w ust. 2.
4. Kierownik podmiotu leczniczego:
1) utworzonego przez Ministra Obrony Narodowej występuje do wojewody z
wnioskiem, o którym mowa w ust. 3, po uzyskaniu zgody jednostki
organizacyjnej właściwej do spraw zdrowia podległej Ministrowi Obrony
Narodowej;
2) wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe
świadczenia zdrowotne utworzonego przez uczelnię medyczną występuje do
wojewody z wnioskiem, o którym mowa w ust. 3, po uzyskaniu zgody rektora
uczelni albo odpowiednio dyrektora Centrum Medycznego Kształcenia
Podyplomowego.
5. Wniosek kierownika powinien zawierać określenie przyczyny, proponowany
okres oraz zakres zaprzestania działalności.

20
6.
Wojewoda przed wyrażeniem zgody zasięga opinii dyrektora właściwego
oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia. Niewydanie opinii w
terminie 7 dni jest równoznaczne z wydaniem opinii pozytywnej.
7. Wojewoda wydaje zgodę albo odmawia jej wydania, w drodze decyzji
administracyjnej, w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku.
8. W przypadku gdy zaprzestanie działalności leczniczej:
1) jest spowodowane siłą wyższą,
2) wynika z decyzji administracyjnej podjętej na podstawie odrębnych przepisów
– kierownik informuje wojewodę o czasowym całkowitym albo częściowym
zaprzestaniu działalności, w terminie 3 dni roboczych od dnia zaistnienia
okoliczności powodujących zaprzestanie tej działalności.

Art. 31. 1. W przypadku czasowego zaprzestania działalności leczniczej całkowicie
lub częściowo, w zakresie jednej lub kilku jednostek lub komórek
organizacyjnych przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego wykonującego
działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia
zdrowotne, bez zachowania trybu określonego w art. 30, wojewoda nakłada, w
drodze decyzji administracyjnej, na kierownika tego podmiotu karę pieniężną w
wysokości do trzykrotnego miesięcznego wynagrodzenia tej osoby, wyliczonego
na podstawie wynagrodzenia za ostatnie 3 miesiące poprzedzające miesiąc, w
którym nałożono karę.
2. Karę pieniężną uiszcza się w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji
administracyjnej.
3. Przy ustalaniu wysokości kary pieniężnej wojewoda jest obowiązany uwzględniać
rodzaj i wagę stwierdzonych naruszeń.
4. Kara pieniężna podlega egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji.
5. Do kary pieniężnej stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.8))

8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 85, poz. 727, Nr 86,
poz. 732 i Nr 143, poz. 1199, z 2006 r. Nr 66, poz. 470, Nr 104, poz. 708, Nr 143, poz. 1031, Nr 217, poz. 1590 i
Nr 225, poz. 1635, z 2007 r. Nr 112, poz. 769, Nr 120, poz. 818, Nr 192, poz. 1378 i Nr 225, poz. 1671, z 2008 r.
Nr 118, poz. 745, Nr 141, poz. 888, Nr 180, poz. 1109 i Nr 209, poz. 1316, 1318 i 1320, z 2009 r. Nr 18, poz. 97,
Nr 44, poz. 362, Nr 57, poz. 466, Nr 131, poz. 1075, Nr 157, poz. 1241, Nr 166, poz. 1317, Nr 168, poz. 1323, Nr
213, poz. 1652 i Nr 216, poz. 1676 oraz z 2010 r. Nr 40, poz. 230, Nr 57, poz. 355, Nr 127, poz. 858, Nr 167, poz.
1131 i Nr 182, poz. 1228.

21
dotyczące terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych oraz odsetek od tych
zobowiązań.
6. Na decyzję w sprawie kary pieniężnej przysługuje skarga do sądu
administracyjnego.

Art. 32. 1. W szpitalu stosuje się znaki identyfikacyjne osób zatrudnionych i
pacjentów.
2. Osoby zatrudnione w szpitalu są obowiązane nosić w widocznym miejscu
identyfikator zawierający imię i nazwisko oraz funkcję tej osoby.
3. Pacjentów szpitala zaopatruje się w znaki identyfikacyjne. Przepisu zdania
pierwszego nie stosuje się wobec osób pozbawionych wolności.
4. W szpitalu będącym zakładem opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności
stosuje się numeryczne znaki identyfikacyjne osób zatrudnionych.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) warunki i tryb zaopatrywania pacjentów przyjmowanych do szpitala w znaki
identyfikacyjne,
2) sposób postępowania w razie stwierdzenia braku znaków identyfikacyjnych
pacjentów szpitala
– kierując się potrzebą zapewnienia identyfikacji pacjentów i ich bezpieczeństwa oraz
koniecznością poszanowania ochrony danych osobowych.

Rozdział 2
Podmioty lecznicze o szczególnej regulacji

Art. 33. 1. Do samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej tworzonych
i nadzorowanych przez:
1) Ministra Sprawiedliwości oraz do państwowych jednostek budżetowych
tworzonych i nadzorowanych przez tego ministra, posiadających w strukturze
organizacyjnej szpital, ambulatorium, ambulatorium z izbą chorych lub lekarza
podstawowej opieki zdrowotnej nie stosuje się przepisów art. 27 i 28, art. 30 i 31
oraz art. 40–45, działu III oraz działu VI;

22
2) Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub
Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz do państwowych jednostek
budżetowych tworzonych i nadzorowanych przez tych ministrów, posiadających
w strukturze organizacyjnej szpital, ambulatorium, ambulatorium z izbą chorych
lub lekarza podstawowej opieki zdrowotnej nie stosuje się przepisów działu VI.

2. Dla podmiotów leczniczych utworzonych przez Ministra Sprawiedliwości dla
osób pozbawionych wolności przepisy ustawy stosuje się odpowiednio, przy
uwzględnieniu ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy
(Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm.9)) i ustawy z dnia 10 kwietnia 2010 r. o
Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 79, poz. 523 i Nr 182, poz. 1228) oraz przepisów
wydanych na ich podstawie.

Art. 34. 1. Minister, centralny organ administracji rządowej albo wojewoda może
nałożyć na podmiot leczniczy będący:
1) spółką kapitałową, w której jedynym albo większościowym udziałowcem albo
akcjonariuszem, jest Skarb Państwa, którego uprawienia wykonuje ten organ,
2) samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej lub państwową jednostką
budżetową, dla których jest podmiotem tworzącym
– obowiązek wykonania określonego zadania.
2. Jednostka samorządu terytorialnego może nałożyć na podmiot leczniczy będący:
1) spółką kapitałową, w której jedynym albo większościowym udziałowcem albo
akcjonariuszem, jest ta jednostka,
2) samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej lub samorządową
jednostką budżetową, dla których ta jednostka jest podmiotem tworzącym
– obowiązek wykonania określonego zadania.

9) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931,
z 2000 r. Nr 60, poz. 701 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 111, poz. 1194, z 2002 r. Nr 74,
poz. 676 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179, poz. 1750, z 2004 r. Nr
93, poz. 889, Nr 210, poz. 2135, Nr 240, poz. 2405, Nr 243, poz. 2426 i Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 163,
poz. 1363 i Nr 178, poz. 1479, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i Nr 226, poz. 1648, z 2007 r. Nr 123, poz. 849, z
2008 r. Nr 96, poz. 620 i Nr 214, poz. 1344, z 2009 r. Nr 8, poz. 39, Nr 22, poz. 119, Nr 62, poz. 504, Nr 98,
poz. 817, Nr 108, poz. 911, Nr 115, poz. 963, Nr 190, poz. 1475, Nr 201, poz. 1540 i Nr 206, poz. 1589 oraz z
2010 r. Nr 34, poz. 191, Nr 40, poz. 227, Nr 125, poz. 842 i Nr 182, poz. 1229.

23
3. W przypadku nałożenia obowiązku wykonania zadań w trybie, o którym mowa w
ust. 1 albo 2, zapewnia się środki na pokrycie wydatków związanych z wykonaniem
tych zadań, chyba że wykonanie zadania następuje odpłatnie na podstawie umowy.
4. W razie poniesienia szkody przez podmiot leczniczy przy wykonywaniu zadań
wykonywanych w trybie ust. 1 albo 2, organ nakładający obowiązek ich wykonania
jest obowiązany do jej naprawienia.

Art. 35. Ministrowie, o których mowa w art. 33 ust. 1, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zdrowia, każdy w zakresie swojego działania, określą, w
drodze rozporządzenia, zakres i tryb sprawowania nadzoru i kontroli
samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz państwowych
jednostek budżetowych, o których mowa w art. 33 ust. 1, uwzględniając:
1) kontrolę zgodności ich działań z przepisami prawa oraz regulaminem
organizacyjnym, szczególne warunki działania tych podmiotów, a także
kontrolę prawidłowości gospodarowania mieniem oraz środkami publicznymi,
2) kontrolę wykonywania czynności związanych z udzielaniem świadczeń
zdrowotnych,
3) sposób pozyskiwania informacji i wyjaśnień w trakcie kontroli od kierownika
oraz od osób zatrudnionych w tym podmiocie,
4) sposób wykonywania i dokumentowania czynności kontrolnych oraz sposób
sporządzenia protokołu kontroli,
5) tryb rozpatrywania uwag i zastrzeżeń kierownika do przebiegu kontroli
– mając na uwadze konieczność sprawnego i bezstronnego przeprowadzenia kontroli
oraz przepisy o finansach publicznych.

Art. 36. 1. Jednostka budżetowa, której podmiotem tworzącym jest Minister Obrony
Narodowej, posiadająca w swojej strukturze ambulatorium z izbą chorych,
wykonuje działalność leczniczą w zakresie świadczeń podstawowej opieki
zdrowotnej lub świadczeń lekarza dentysty, a także stacjonarnych i
całodobowych świadczeń zdrowotnych innych niż szpitalne, udzielanych dla
żołnierzy.
2. Jednostka budżetowa, której podmiotem tworzącym jest minister właściwy do
spraw wewnętrznych, Minister Sprawiedliwości lub Szef Agencji

24