Rządowy projekt ustawy o rolnictwie ekologicznym

określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 13, zwane dalej „inspektorami
rolnictwa ekologicznego”.
2. Rejestr inspektorów rolnictwa ekologicznego, o którym mowa w ust. 1, prowadzi
Główny Inspektor.
3. Do rejestru inspektorów rolnictwa ekologicznego, o którym mowa w ust. 1, mogą być
wpisane osoby:
1) które posiadają wiedzę teoretyczną i praktyczną niezbędną do prowadzenia
kontroli, o której mowa w art. 7 ust. 1, potwierdzoną zdanym egzaminem albo
2) wobec których decyzja o uznaniu kwalifikacji, wydana na podstawie przepisów
o

zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej, stała się ostateczna.
4. Egzamin, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, jest zdawany co 3 lata przed komisją
kwalifikacyjną powołaną przez Głównego Inspektora.
5. Osobie wpisanej do rejestru inspektorów rolnictwa ekologicznego, o którym mowa
w ust. 1, Główny Inspektor wydaje zaświadczenie o wpisie do tego rejestru zawierające
informacje o rodzajach specjalizacji do prowadzenia kontroli, o której mowa w art. 7 ust. 1,
oraz imienną pieczęć.
6. Skreślenie z rejestru inspektorów rolnictwa ekologicznego, o którym mowa
w ust. 1, następuje w przypadku:
1) śmierci;
2) wykazania, w ramach sprawowanego nadzoru, o którym mowa w art. 8,
nierzetelnego lub stronniczego prowadzenia kontroli, o której mowa w art. 7 ust. 1.
7. Skreślenie z rejestru inspektorów rolnictwa ekologicznego, o którym mowa
w ust. 1, w zakresie rodzajów specjalizacji do prowadzenia kontroli, o której mowa w art. 7
ust. 1, następuje w przypadku:
1) rezygnacji złożonej przez inspektora rolnictwa ekologicznego w zakresie tych
rodzajów specjalizacji;
2) wykazania, w ramach sprawowanego nadzoru, o którym mowa w art. 8,
oczywistej nieudolności lub niedbałości przy prowadzeniu kontroli, o której
mowa w art. 7 ust. 1, w zakresie tych rodzajów specjalizacji;

15
3) upływu 3 lat od dnia zdania egzaminu, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, chyba że
przed upływem tego okresu inspektor rolnictwa ekologicznego ponownie zda
taki egzamin w zakresie tych rodzajów specjalizacji.
8. Wpisu albo skreślenia z rejestru inspektorów rolnictwa ekologicznego, o którym
mowa w ust. 1, w przypadkach określonych w ust. 6 pkt 2 i ust. 7 pkt 2 dokonuje się na
podstawie decyzji wydanej przez Głównego Inspektora.
9. Skreślenie z rejestru inspektorów rolnictwa ekologicznego, o którym mowa
w ust. 1, w przypadkach określonych w ust. 6 pkt 1 i ust. 7 pkt 1 i 3 następuje z mocy prawa,
bez wydawania decyzji.
10. Rejestr inspektorów rolnictwa ekologicznego, o którym mowa w ust. 1, jest
prowadzony na stronie internetowej administrowanej przez Inspekcję.
11. Rejestr inspektorów rolnictwa ekologicznego, o którym mowa w ust. 1, zawiera
imiona i nazwiska osób wpisanych do tego rejestru oraz informację o zakresie rodzajów
specjalizacji do prowadzenia kontroli, o której mowa w art. 7 ust. 1.
12. Za przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, pobiera się opłatę,
która stanowi dochód budżetu państwa.
13. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) potwierdzane egzaminem, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, rodzaje specjalizacji do
prowadzenia kontroli, o której mowa w art. 7 ust. 1,
2) szczegółowy zakres zagadnień, których znajomość jest wymagana do uzyskania
poszczególnych rodzajów specjalizacji do prowadzenia kontroli, o której mowa
w art. 7 ust. 1,
3) warunki i sposób przeprowadzenia egzaminu, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, w tym
jego dokumentowanie,
4) sposób powoływania i skład komisji kwalifikacyjnej,
5) wzór zaświadczenia o zdaniu egzaminu, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, i wzór
imiennej pieczęci, o której mowa w ust. 5,
6) wysokość i sposób wnoszenia opłat za przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa
w ust. 3 pkt 1, oraz wysokość wynagrodzenia członków komisji kwalifikacyjnej
– mając na względzie rzetelność i przejrzystość przeprowadzenia egzaminu, o którym
mowa w ust. 3 pkt 1, zapewnienie spełniania przez jednostki certyfikujące warunków

16
określonych w art. 27 ust. 5 lit. b ppkt (ii) rozporządzenia nr 834/2007 oraz rzeczywiste
koszty przeprowadzenia egzaminu i funkcjonowania komisji kwalifikacyjnej.

Art. 22. Minister właściwy do spraw rolnictwa jest organem właściwym w sprawie
przekazywania informacji oraz występowania do Komisji Europejskiej i państw
członkowskich w zakresie określonym w przepisach dotyczących rolnictwa ekologicznego.

Art. 23. Na
zasadach
określonych w przepisach o finansach publicznych,
z uwzględnieniem przepisów o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej,
z budżetu państwa można:
1) udzielać dotacji na:
a) prowadzenie
badań dotyczących rolnictwa ekologicznego,
b) dofinansowanie badań związanych z uznaniem środka do produkcji
ekologicznej za spełniający wymagania określone w przepisach dotyczących
rolnictwa ekologicznego,
c) dofinansowanie kosztów kontroli producentów ekologicznych,
d) dofinansowanie działań promocyjnych i informacyjnych w rolnictwie
ekologicznym;
2) dofinansować realizację umów lub porozumień zawieranych w ramach
międzynarodowej współpracy dotyczącej koordynacji badań dotyczących
rolnictwa ekologicznego.

Art. 24. 1. Jednostka certyfikująca, która:
1) nie przekazuje wykazu, o którym mowa w art. 4 ust. 6, lub przekazuje go niezgodnie
z określonym terminem, lub przekazuje go niezgodnie z określoną formą lub
sposobem, lub przekazuje ten wykaz zawierający nieprawdziwe lub niekompletne
informacje, które mogą istotnie wpływać na możliwość sprawowanego nadzoru,
o którym mowa w art. 8,
2) nie wykonuje obowiązku powiadomienia określonego w art. 7 ust. 2 pkt 1 lub 2 lub
wykonuje ten obowiązek niezgodnie z określonym terminem,

17
3) nie przekazuje danych lub informacji, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 5, lub
przekazuje nieprawdziwe lub niekompletne dane lub informacje,
4) nie ogłasza lub nie udostępnia wykazu, o którym mowa w art. 9 ust. 3, lub ogłasza lub
udostępnia go niezgodnie z określoną formą lub sposobem, lub ogłasza lub udostępnia
ten wykaz zawierający nieprawdziwe lub niekompletne dane lub informacje, które
mogą utrudnić porównywalność danych lub informacji objętych tym wykazem,
5) nie przekazuje wykazu lub sprawozdania, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2, lub
przekazuje je niezgodnie z określonym terminem, lub przekazuje je niezgodnie
z określoną formą lub sposobem, lub przekazuje ten wykaz lub to sprawozdanie
zawierające nieprawdziwe lub niekompletne dane lub informacje, które mogą istotnie
wpływać na możliwość sprawowania nadzoru, o którym mowa w art. 8
– podlega karze pieniężnej w wysokości stanowiącej równowartość do dziesięciokrotnego
przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej za rok poprzedzający
rok wymierzenia tej kary, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego
w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” na podstawie
przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, zwanego dalej
„przeciętnym wynagrodzeniem”.
2. Jednostka certyfikująca, która:
1) wydaje certyfikat dla produktów niespełniających wymagań określonych w przepisach
dotyczących rolnictwa ekologicznego lub dla produktów wymienionych w art. 1 ust. 2
rozporządzenia nr 834/2007, a nieznajdujących się w zakresie upoważnienia określonym
w decyzji, o której mowa w art. 5 ust. 1,
2) uznaje okres, w którym była prowadzona produkcja ekologiczna, lub okres konwersji
w rozumieniu art. 2 lit. h rozporządzenia 834/2007 niezgodnie z przepisami dotyczącymi
rolnictwa ekologicznego lub dla produktów wymienionych w art. 1 ust. 2 rozporządzenia
nr 834/2007, a nieznajdujących się w zakresie upoważnienia określonym w decyzji,
o której mowa w art. 5 ust. 1,
3) prowadzi kontrolę, o której mowa w art. 7 ust. 1, niezgodnie z zasadami lub sposobem
określonym na podstawie art. 27 rozporządzenia nr 834/2007 lub z zasadami lub
sposobem określonym na podstawie tego artykułu lub w przepisach wydanych na
podstawie tego artykułu,
4) nie wykonuje działań naprawczych, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 4,

18
5) działa niezgodnie z zakresem udzielonego upoważnienia,
6) nie przekazuje wykazu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1, lub przekazuje go
niezgodnie z określonym terminem, lub przekazuje go niezgodnie z określoną formą lub
sposobem, lub przekazuje ten wykaz zawierający nieprawdziwe lub niekompletne dane
lub informacje, które mogą istotnie wpływać na udzielaną producentom ekologicznym
pomoc finansową,
7) prowadzi kontrolę, o której mowa w art. 7 ust. 1, za pośrednictwem osób niewpisanych do
rejestru inspektorów rolnictwa ekologicznego, o którym mowa w art. 21 ust. 1, lub
w zakresie niezgodnym z zakresem rodzajów specjalizacji do prowadzenia tej kontroli
– podlega karze pieniężnej w wysokości stanowiącej równowartość do dwudziestokrotnego
przeciętnego wynagrodzenia.
3. Kara pieniężna:
1) o której mowa w ust. 1, nie może być wyższa niż 5 % przychodu jednostki
certyfikującej osiągniętego w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok
wymierzenia tej kary;
2) o której mowa w ust. 2, nie może być wyższa niż 10 % przychodu jednostki
certyfikującej osiągniętego w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok
wymierzenia tej kary.
4. Kara pieniężna, o której mowa w ust. 1 lub 2, jest wymierzana przez Głównego
Inspektora w drodze decyzji.
5. Przepisu ust. 3 nie stosuje się, jeżeli jednostka certyfikująca nie osiągnęła przychodu
w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok wymierzenia kar pieniężnych.
6. Postępowanie w sprawie wymierzenia kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2 pkt 6,
Główny Inspektor wszczyna na wniosek Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji
Rolnictwa.

Art. 25. 1. Kto:
1) uniemożliwia organowi Inspekcji prowadzenie czynności kontrolnych w ramach
nadzoru, o którym mowa w art. 8, podlega karze pieniężnej w wysokości do
dwudziestokrotnego przeciętnego wynagrodzenia;

19