Rządowy projekt ustawy o dyscyplinie wojskowej

6) wymienionego w pkt 12 – Minister Obrony Narodowej lub Naczelny Dowódca Sił
Zbrojnych.
2. Wyróżnień, o których mowa w art. 13, mogą udzielać:
1) wymienionego w pkt 1 – przełożony dyscyplinarny dowódcy pododdziału, oddziału lub
instytucji wojskowej;
2) wymienionego w pkt 2 – dowódca jednostki wojskowej;
3) wymienionego w pkt 3 – przełożeni dyscyplinarni określeni w rozporządzeniu, o którym
mowa w art. 15 ust. 1 pkt 2;
4) wymienionego w pkt 4 – Minister Obrony Narodowej lub Naczelny Dowódca Sił
Zbrojnych.
3. Przełożony dyscyplinarny może wystąpić do wyższego przełożonego dyscyplinarne-
go o udzielenie wyróżnienia, jeżeli sam nie jest uprawniony do jego udzielenia.
Art. 15.
1. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki i tryb wyróżniania;
2) przełożonych dyscyplinarnych uprawnionych do udzielania wyróżnień, o których mowa
w art. 14 ust. 1 pkt 2 i 5 oraz ust. 2 pkt 3;
3) rodzaje tytułów honorowych i wzory odznak tych tytułów;
4) rodzaje oraz wzory białej broni;
5) pododdziały, oddziały i instytucje wojskowe, które mogą być wyróżnione poszczególny-
mi rodzajami wyróżnień;
6) szczegółowe warunki tworzenia funduszu na wyróżnienia oraz dysponowania tym fundu-
szem.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, należy w szczególności uwzględnić:
1) rodzaje osiągnięć będących kryterium wyróżnienia, a zwłaszcza mających znaczenie dla
obronności państwa i Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz czynów świadczących
o ofiarności i odwadze podczas użycia Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza gra-
nicami państwa, jak również w akcjach humanitarnych, poszukiwawczych lub ratowni-
czych;
10
2) charakter wykonywanych zadań i odpowiedniość struktur organizacyjnych Ministerstwa
Obrony Narodowej oraz jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Naro-
dowej lub przez niego nadzorowanych, a także instytucji cywilnych, w których żołnierze
pełnią służbę, oraz możliwość odwieszenia obowiązku pełnienia zasadniczej służby woj-
skowej;
3) wysokość i sposób ustalania środków finansowych przeznaczonych na wyróżnienia,
a także sposób ustalania wielkości środków pozostających w dyspozycji dowódców jed-
nostek wojskowych oraz Ministra Obrony Narodowej, jednostki wojskowe, w których
tworzy się fundusz na wyróżnienia, organy uprawnione do tworzenia tego funduszu, spo-
sób ustalania jego środków oraz organy uprawnione do dysponowania tym funduszem;
4) uroczysty charakter udzielania wyróżnień, zgodnie z ceremoniałem wojskowym.
3. Minister Obrony Narodowej może, w drodze rozporządzenia, ustanowić inne rodzaje
wyróżnień, a także określić szczegółowe warunki i tryb oraz przełożonych dyscyplinarnych
uprawnionych do ich udzielania, jak również szczegółowe warunki tworzenia funduszu na
wyróżnienia i dysponowania tym funduszem, z uwzględnieniem:
1) rodzajów osiągnięć będących kryterium wyróżnienia, a zwłaszcza mających znaczenie dla
obronności państwa i Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz czynów świadczących
o ofiarności i odwadze podczas użycia Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza gra-
nicami państwa, jak również w akcjach humanitarnych, poszukiwawczych lub ratowni-
czych;
2) charakteru wykonywanych zadań i odpowiedniości struktur organizacyjnych Ministerstwa
Obrony Narodowej oraz jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Naro-
dowej lub przez niego nadzorowanych, a także instytucji cywilnych, w których żołnierze
pełnią służbę;
3) wysokości i sposobu ustalania środków finansowych przeznaczonych na wyróżnienia,
a także sposobu ustalania wielkości środków pozostających w dyspozycji dowódców jed-
nostek wojskowych oraz Ministra Obrony Narodowej, jednostek wojskowych, w których
tworzy się fundusz na wyróżnienia, organów uprawnionych do tworzenia tego funduszu,
sposobu ustalania jego środków oraz organów uprawnionych do dysponowania tym fun-
duszem;
4) uroczystego charakteru udzielania wyróżnień, zgodnie z ceremoniałem wojskowym.
11
DZIAŁ III
REAGOWANIE DYSCYPLINARNE
Rozdział 1
Zasady ogólne odpowiedzialności dyscyplinarnej
Art. 16.
1. Odpowiedzialność dyscyplinarną ponosi żołnierz, który popełnia przewinienie dys-
cyplinarne.
2. Przewinienie dyscyplinarne może być popełnione zarówno umyślnie, jak i nieumyśl-
nie.
3. Nie popełnia przewinienia dyscyplinarnego żołnierz, jeżeli nie można przypisać mu
winy w czasie popełniania tego czynu.
4. Obwinionego uważa się za niewinnego, dopóki jego wina nie zostanie stwierdzona
prawomocnym orzeczeniem organu orzekającego.
5. Niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść obwinionego.
6. W stosunku do sprawcy przewinienia dyscyplinarnego można poprzestać na zwróce-
niu mu uwagi albo przeprowadzeniu z nim rozmowy ostrzegawczej, jeżeli okoliczności spra-
wy nie budzą wątpliwości i uznaje się te działania za wystarczające.
Art. 17.
1. ołnierz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną za popełnienie przewinienia dyscy-
plinarnego, posiadającego jednocześnie znamiona innego czynu zabronionego, jeżeli to naru-
szenie prawa miało związek ze służbą wojskową, niezależnie od odpowiedzialności ponoszo-
nej na podstawie innych przepisów.
2. ołnierz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną również za:
1) czyny, za które właściwe organy są uprawnione do nakładania kar porządkowych lub
wymierzania kar pieniężnych, jeżeli właściwy organ wystąpił z wnioskiem o ukaranie
dyscyplinarne do dowódcy jednostki wojskowej lub kierownika instytucji cywilnej;
2) czyny o znamionach przestępstwa lub wykroczenia ściganego na wniosek dowódcy jed-
nostki wojskowej, jeżeli uprawniony dowódca lub kierownik instytucji cywilnej odstąpił
od złożenia wniosku;
12
3) czyny o znamionach przestępstwa lub wykroczenia albo przestępstwa skarbowego lub
wykroczenia skarbowego, jeżeli sąd lub prokurator albo inny organ uprawniony do orze-
kania w tych sprawach wystąpił do dowódcy jednostki wojskowej lub kierownika instytu-
cji cywilnej z wnioskiem o ukaranie dyscyplinarne.
3. Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o przewinieniu dyscyplinarnym, przepisy
te stosuje się również do czynów, o których mowa w ust. 1 i 2.
4. ołnierz za popełnienie czynu będącego naruszeniem wyłącznie zasad etyki oraz
godności i honoru żołnierza nie ponosi odpowiedzialności dyscyplinarnej.
Art. 18.
1. Sędziowie sądów wojskowych, będący żołnierzami, ponoszą odpowiedzialność dys-
cyplinarną za przewinienia dyscyplinarne na zasadach określonych w ustawie z dnia
21 sierpnia 1997 r. – Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. z 2007 r. Nr 226, poz. 1676
oraz z 2008 r. Nr 237, poz. 1651).
2. Prokuratorzy i asesorzy wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury, będący
żołnierzami, ponoszą odpowiedzialność dyscyplinarną za przewinienia dyscyplinarne na za-
sadach określonych w ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2008 r.
Nr 7, poz. 39).
Art. 19.
Odpowiedzialność dyscyplinarna na podstawie ustawy nie wyłącza odpowiedzialności
dyscyplinarnej za:
1) przewinienia dyscyplinarne polegające na naruszeniu przepisów o wykonywaniu specjal-
ności zawodowej – żołnierzy, których przynależność do samorządów zawodowych jest
obowiązkowa;
2) naruszenie przepisów obowiązujących w uczelni oraz za czyny uchybiające godności stu-
denta lub doktoranta – żołnierzy, którzy odbywają studia lub studia doktoranckie w uczel-
ni wojskowej;
3) postępowanie uchybiające obowiązkom nauczyciela akademickiego lub godności zawodu
nauczycielskiego – żołnierzy będących nauczycielami akademickimi.
13
Rozdział 2
Wymierzanie kar dyscyplinarnych i stosowanie środków dyscyplinarnych
Art. 20.
1. Organ orzekający wymierza obwinionemu karę dyscyplinarną lub stosuje wobec nie-
go środek dyscyplinarny według swojego uznania, w granicach przewidzianych ustawą,
uwzględniając stopień winy, stopień szkodliwości przewinienia dyscyplinarnego oraz cele
zapobiegawcze i wychowawcze, które przez ukaranie ma się osiągnąć.
2. Orzekając o ukaraniu, organ orzekający uwzględnia w szczególności sposób popeł-
nienia przewinienia dyscyplinarnego, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na obwinionym
obowiązków, rodzaj i rozmiar następstw przewinienia dyscyplinarnego oraz właściwości
i warunki osobiste żołnierza, przebieg jego służby przed popełnieniem przewinienia dyscypli-
narnego i zachowanie się żołnierza po jego popełnieniu.
3. Wymierzenie surowszej kary dyscyplinarnej albo zaostrzenie jej wymiaru lub zasto-
sowanie surowszego rodzaju środka dyscyplinarnego albo zaostrzenie jego wymiaru lub za-
stosowanie większej liczby środków dyscyplinarnych może nastąpić, jeżeli:
1) obwiniony działał wspólnie z innymi żołnierzami lub w obecności innych żołnierzy,
a także w obecności podwładnego, wspólnie z nim lub na jego szkodę;
2) obwiniony znajdował się pod wpływem alkoholu, substancji psychotropowej, środka za-
stępczego lub innych podobnie działających substancji i środków;
3) działanie obwinionego nastąpiło z niskich pobudek lub jego czyn zasługuje na szczególne
potępienie;
4) w następstwie przewinienia dyscyplinarnego zaistniały poważne skutki dla gotowości
i zdolności bojowej oraz interesu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
5) przewinienie dyscyplinarne zostało popełnione przed zatarciem ukarania, za inne przewi-
nienie dyscyplinarne.
4. Wymierzenie łagodniejszej kary dyscyplinarnej albo zmniejszenie jej wymiaru lub
zastosowanie lżejszego środka dyscyplinarnego albo zmniejszenie jego wymiaru lub zastoso-
wanie mniejszej liczby środków dyscyplinarnych może nastąpić, jeżeli obwiniony:
1) działał nieumyślnie;
2) podjął starania o zmniejszenie skutków popełnionego czynu;
14