Rządowy projekt ustawy o dyscyplinie wojskowej

4) oficerów posiadających stopień generała brygady (kontradmirała) lub wyższy – oficer
posiadający stopień wojskowy generała brygady (kontradmirała) lub wyższy.
2. Rzeczników dyscyplinarnych wyznacza przełożony dyscyplinarny zajmujący stano-
wisko służbowe co najmniej dowódcy jednostki wojskowej albo kierownik instytucji cywil-
nej, spośród żołnierzy zawodowych.
3. W toku postępowania dyscyplinarnego rzecznik dyscyplinarny jest niezależny,
w granicach określonych ustawą.
4. Z tytułu pełnienia funkcji rzecznika dyscyplinarnego żołnierzowi przysługuje mie-
sięczne dodatkowe wynagrodzenie, określone w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 56
pkt 3.
5. Przełożony dyscyplinarny, o którym mowa w ust. 2, odwołuje rzecznika dyscypli-
narnego wskutek:
1) zaistnienia okoliczności, które stanowią podstawę zwolnienia z czynnej służby wojsko-
wej;
2) prawomocnego skazania przez sąd za przestępstwo lub wykroczenie albo przestępstwo
skarbowe lub wykroczenie skarbowe;
3) prawomocnego ukarania karą dyscyplinarną lub zastosowania środka dyscyplinarnego;
4) rozformowania jednostki wojskowej albo likwidacji instytucji cywilnej lub przeniesienia
żołnierza do innej jednostki wojskowej albo instytucji cywilnej, z zastrzeżeniem ust. 7.
6. Przełożony dyscyplinarny, o którym mowa w ust. 2, może odwołać rzecznika dyscy-
plinarnego wskutek:
1) wyznaczenia na inne stanowisko służbowe wymagające wykonywania zadań poza do-
tychczasowym miejscem służby lub w znacznym stopniu utrudniających pełnienie funkcji
rzecznika dyscyplinarnego;
2) niewykonywania obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku służbowym nie-
przerwanie przez okres dłuższy niż trzy miesiące w ciągu roku kalendarzowego;
3) zrzeczenia się przez niego pełnienia funkcji rzecznika dyscyplinarnego.
7. Rzecznika dyscyplinarnego, który po przeniesieniu do innej jednostki wojskowej
nadal pozostaje w podległości służbowej przełożonego dyscyplinarnego, o którym mowa
w ust. 2, można nie odwoływać z tej funkcji.
5
Art. 6.
1. Sądem wojskowym właściwym do orzekania lub rozpatrzenia odwołania i zażalenia
albo wniosku o wzruszenie prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego jest wojskowy sąd
garnizonowy lub wojskowy sąd okręgowy obejmujący swoją właściwością jednostkę woj-
skową albo instytucję cywilną, w której żołnierz pełnił służbę w chwili:
1) złożenia wniosku o wydanie orzeczenia dyscyplinarnego w sprawie jego dotyczącej;
2) złożenia odwołania od orzeczenia lub zażalenia od postanowienia;
3) złożenia wniosku o wzruszenie prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego;
4) zwolnienia z czynnej służby wojskowej, jeżeli jego sprawa jest rozpoznawana po tym
zwolnieniu.
2. W sprawach dyscyplinarnych wojskowy sąd garnizonowy orzeka jednoosobowo,
a wojskowy sąd okręgowy w składzie trzyosobowym.
Art. 7.
1. Czynności związane z reagowaniem dyscyplinarnym i informacje ich dotyczące, za-
warte w rozkazie lub decyzji oraz dokumentacji i ewidencji dyscyplinarnej, są jawne wyłącz-
nie dla uczestników tych czynności oraz innych uprawnionych na podstawie ustawy osób,
chyba że ustawa stanowi inaczej.
2. W trakcie reagowania dyscyplinarnego nie stosuje się drogi służbowej, chyba że
ustawa stanowi inaczej.
Art. 8.
1. Do biegu terminu określonego w ustawie nie wlicza się dnia, od którego liczy się da-
ny termin.
2. Jeżeli termin jest oznaczony w miesiącach, koniec terminu przypada na dzień mie-
siąca, który odpowiada początkowemu dniowi terminu; jeżeli w miesiącu nie ma takiego dnia,
koniec terminu przypada w ostatnim dniu tego miesiąca.
3. Jeżeli termin upływa w dniu ustawowo wolnym od pracy, koniec terminu przypada
na najbliższy dzień roboczy.
4. Termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało:
6
1) złożone przez żołnierza w dowództwie jednostki wojskowej lub w kierownictwie instytu-
cji cywilnej, w której pełni służbę;
2) złożone przez osobę pozbawioną wolności w administracji odpowiedniego zakładu;
3) złożone przez członka załogi polskiego okrętu wojennego dowódcy okrętu;
4) złożone w polskim urzędzie konsularnym;
5) nadane w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego.
5. Pismo omyłkowo wniesione przed upływem terminu do niewłaściwego organu
w postępowaniu dyscyplinarnym uważa się za wniesione z zachowaniem terminu.
6. Organ orzekający lub odwoławczy odmawia przyjęcia pisma wniesionego po termi-
nie lub przez osobę nieuprawnioną, a także wspólnie przez obwinionych.
Art. 9.
W kwestiach nieuregulowanych w ustawie w sprawach o przewinienia dyscyplinarne
w postępowaniu przed sądem wojskowym stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia
6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.3)).
DZIAŁ II
WYRÓ NIANIE
Art. 10.
1. ołnierzowi może być udzielone wyróżnienie za czyny świadczące o ofiarności
i odwadze lub za szczególne osiągnięcia w wykonywaniu zadań służbowych.
2. Byłemu żołnierzowi, za zasługi, określone w ust. 1, może być udzielone wyróżnie-
nie, o którym mowa w art. 11 ust. 1 pkt 3 i 8 – 12, przy czym pośmiertnie wyłącznie w for-
mie, o której mowa w art. 11 ust. 1 pkt 8, 10 i 12.
3. Udzielenie wyróżnienia stwierdza się w rozkazie lub decyzji.
4. Jednorazowo nie można wyróżnić więcej niż dwoma wyróżnieniami.
Art. 11.
1. Wyróżnieniami są:
1) zatarcie ukarania przed upływem terminu określonego w ustawie;
2) pochwała;
7
3) list gratulacyjny;
4) pismo pochwalne ze zdjęciem wyróżnionego żołnierza na tle:
a) flagi
państwowej Rzeczypospolitej Polskiej lub wojskowej,
b) sztandaru jednostki wojskowej lub bandery wojennej;
5) urlop nagrodowy;
6) nagroda rzeczowa;
7) nagroda pieniężna;
8) wpisanie zasług żołnierza do kroniki jednostki wojskowej;
9) odznaka honorowa;
10) tytuł honorowy;
11) honorowa broń biała;
12) wpisanie zasług żołnierza do Księgi Honorowej Wojska Polskiego.
2. Ukaranego żołnierza nie można wyróżnić, jeżeli jednocześnie nie jest mu udzielane wy-
różnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.
3. Urlopu nagrodowego jednorazowo udziela się na czas od trzech do sześciu dni robo-
czych.
4. Łączny wymiar urlopów nagrodowych w ciągu roku kalendarzowego nie może prze-
kroczyć dwunastu dni, przy czym w przypadku pełnienia czynnej służby wojskowej przez
okres krótszy niż rok, wymiar ten nie może przekroczyć liczby dni równej liczbie rozpoczę-
tych miesięcy tej służby.
5. Nagrodę rzeczową może stanowić przedmiot o wartości nie wyższej od dwukrotnego
najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego, obowiązującego w dniu udzie-
lenia tej nagrody.
6. Wysokość nagrody pieniężnej nie może być wyższa od dwukrotnego uposażenia za-
sadniczego, ostatnio otrzymanego przez wyróżnionego żołnierza.
Art. 12.
Pododdziały, oddziały i instytucje wojskowe można wyróżnić za:
8
1) czyny połączone z ofiarnością i odwagą żołnierzy tych pododdziałów i oddziałów, doko-
nane w czasie wojny lub w strefie działań wojennych;
2) szczególne osiągnięcia w wykonywaniu zadań służbowych, w tym szkoleniowych
w czasie pokoju, w razie ogłoszenia mobilizacji lub stanów nadzwyczajnych, użycia Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w kraju i poza granicami państwa w działaniach
antyterrorystycznych, akcjach humanitarnych, poszukiwawczych lub ratowniczych,


a także w zwalczaniu klęsk żywiołowych oraz likwidacji ich skutków.
Art. 13.
Wyróżnieniami dla pododdziałów, oddziałów i instytucji wojskowych są:
1) dyplom uznania;
2) wpisanie nazwy i osiągnięć pododdziału do kroniki jednostki wojskowej;
3) tytuł honorowy;
4) wpisanie nazwy i osiągnięć oddziału lub instytucji wojskowej do Księgi Honorowej
Wojska Polskiego.
Art. 14.
1. Wyróżnień, o których mowa w art. 11, mogą udzielać:
1) wymienionych w pkt 1 – 3 i 5 – każdy przełożony dyscyplinarny;
2) wymienionych w pkt 4 – przełożeni dyscyplinarni określeni w rozporządzeniu,
o którym mowa w art. 15 ust. 1 pkt 2;
3) wymienionych w pkt 6 i 7 – przełożony dyscyplinarny zajmujący stanowisko służbowe
dowódcy jednostki wojskowej albo wyższe, jeżeli stanowiska te zostały zaszeregowane
do stopnia etatowego co najmniej majora (komandora podporucznika), lub kierownik
instytucji cywilnej;
4) wymienionych w pkt 8 – przełożony dyscyplinarny zajmujący stanowisko służbowe do-
wódcy jednostki wojskowej albo wyższe, jeżeli stanowiska te zostały zaszeregowane do
stopnia etatowego co najmniej majora (komandora podporucznika);
5) wymienionych w pkt 9 – 11 – Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej oraz przełożeni dyscy-
plinarni określeni w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 pkt 2;
9