Rządowy projekt ustawy o Służbie Celnej

Art. 147. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia:
1) grupy uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy,
2) zaszeregowanie stanowisk służbowych do poszczególnych grup uposażenia
zasadniczego oraz odpowiadające im wysokości tego uposażenia ustalone
z zastosowaniem mnożników kwoty bazowej
- uwzględniając zróżnicowanie uposażenia zasadniczego w poszczególnych grupach tego
uposażenia, a także charakter i rodzaje stanowisk służbowych w poszczególnych jednostkach
organizacyjnych.
Art. 148. 1. Funkcjonariusze otrzymują następujące dodatki do uposażenia
zasadniczego:
1) dodatek za wieloletnią służbę;
2) dodatek za stopień służbowy w wysokości uzależnionej od posiadanego stopnia;
3) dodatek funkcyjny na stanowisku kierowniczym lub samodzielnym;
4) dodatki uzasadnione szczególnymi właściwościami, kwalifikacjami i umiejętnościami;
5) dodatki uzasadnione szczególnymi zadaniami, warunkami lub miejscem pełnienia
służby.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, warunki otrzymywania
dodatków do uposażenia, o których mowa w ust. 1 pkt 2 – 5, wysokość dodatków,
uwzględniając okoliczności uzasadniające przyznanie dodatków, okresowe podwyższenie lub
obniżenie tych dodatków, jak również rodzaje i wysokość dodatków przysługujących
funkcjonariuszowi ze względu na szczególne właściwości, kwalifikacje, umiejętności,
zadania, warunki albo miejsce pełnienia służby.
Art. 149. Uposażenie jest płatne miesięcznie.
Art. 150. 1. Funkcjonariusz odwołany ze stanowiska służbowego lub przeniesiony na
stanowisko służbowe zaszeregowane do niższej grupy uposażenia zasadniczego zachowuje
prawo do uposażenia zasadniczego pobieranego na poprzednio zajmowanym stanowisku
przez okres 6 miesięcy.

80

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do funkcjonariuszy przeniesionych na niższe
stanowisko służbowe na podstawie art. 168 ust. 1 pkt 7 oraz funkcjonariuszy przeniesionych
na własną prośbę.
Art. 151. 1. Funkcjonariuszowi zawiesza się uposażenie w przypadku:
1) samowolnego opuszczenia miejsca pełnienia służby;
2) niepodjęcia służby;
3) zawinionej niemożności pełnienia służby.
2. W przypadku gdy okoliczności, o których mowa w ust. 1, zostaną uznane za
usprawiedliwione, funkcjonariuszowi wypłaca się zawieszone uposażenie. W przypadku
nieobecności nieusprawiedliwionej funkcjonariusz traci za każdy dzień nieobecności 1/30
część uposażenia miesięcznego. Jeżeli funkcjonariusz pobrał już za czas nieusprawiedliwionej
nieobecności uposażenie, potrąca mu się odpowiednią część uposażenia przy najbliższej
wypłacie.

Art. 152. 1. W przypadku urlopu lub choroby funkcjonariusz otrzymuje uposażenie
zasadnicze i inne świadczenia pieniężne należne na zajmowanym stanowisku służbowym.
2. Przepis ust. 1 stosuje się także w razie niemożności wykonywania służby z innych
przyczyn uprawniających do świadczeń określonych w przepisach o świadczeniach
pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, przez okres
określony w tych przepisach.
3. W razie niezdolności do służby z powodu choroby spowodowanej wypadkiem przy
pełnieniu służby lub chorobą zawodową funkcjonariusz zachowuje prawo do świadczeń
pieniężnych z ubezpieczenia społecznego z tytułu wypadków przy pełnieniu służby i chorób
zawodowych, przez okres określony w przepisach o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego.
Art. 153. 1. Dodatek za wieloletnią służbę przysługuje po 2 latach służby, w wysokości
wynoszącej 2 % uposażenia zasadniczego.
2. Dodatek, o którym mowa w ust. 2, wzrasta o 1 % za każdy dalszy rok służby, aż do
osiągnięcia 20 % uposażenia zasadniczego po 20 latach służby, oraz o 0,5 % za każdy
następny rok służby – łącznie do wysokości 25 % po 30 latach służby.

81
3. Do okresów służby uprawniających do dodatku, o którym mowa w ust. 1, wlicza się
poprzednie zakończone okresy służby lub zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy
odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą
uprawnienia pracownicze.
4. Do okresów pracy, o których mowa w ust. 1 i 2, nie wlicza się okresów zatrudnienia
w partii komunistycznej (Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii
Robotniczej), a także w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia
18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa
państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2007 r. Nr 63, poz. 425,
z późn. zm.).
5. Dodatek za wieloletnią służbę jest wypłacany, począwszy od pierwszego dnia
miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym funkcjonariusz nabył prawo
do tego dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca.
Art. 154. 1. Funkcjonariuszom przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości:
1) po 20 latach służby – 75 %,
2) po 25 latach służby – 100 %,
3) po 30 latach służby – 150 %,
4) po 35 latach służby – 200 %,
5) po 40 latach służby – 300 %,
6) po 45 latach służby – 400 %
- miesięcznego uposażenia.
2. Do okresów służby uprawniających do nagrody jubileuszowej wlicza się poprzednie
zakończone okresy służby lub zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych
przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia
pracownicze.
3. Do okresów pracy, o których mowa w ust. 2, nie wlicza się okresów zatrudnienia
w partii komunistycznej (Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii
Robotniczej), a także w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia
18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa
państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, sposób obliczania i wypłacania

82
nagrody jubileuszowej, biorąc pod uwagę udokumentowanie okresów pełnienia służby lub
zatrudnienia uprawniające do nagrody jubileuszowej w określonej wysokości.
Art. 155. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje nagroda roczna w wysokości nie wyższej
niż wysokość jednomiesięcznego uposażenia.
2. W razie pełnienia służby przez część roku kalendarzowego, nagrodę roczną
przyznaje się proporcjonalnie do liczby pełnych miesięcy kalendarzowych służby. Okresy
służby krótsze od miesiąca kalendarzowego sumuje się, przyjmując, że każde 30 dni służby
stanowi pełny miesiąc kalendarzowy.
3. Do okresu służby, o którym mowa w ust. 2, nie wlicza się okresów:
1) korzystania przez funkcjonariusza z urlopu bezpłatnego lub wychowawczego;
2) nieobecności funkcjonariusza z powodu choroby oraz z powodów, o których mowa
w art. 152 ust. 2 i 3;
3) zawieszenia funkcjonariusza w pełnieniu obowiązków służbowych w przypadkach,
o których mowa w art. 103, chyba że w wyniku postępowania karnego lub
postępowania karnego skarbowego funkcjonariusz został uniewinniony albo
postępowanie to zostało umorzone wobec braku ustawowych znamion czynu
zabronionego lub niepopełnienia przestępstwa.
4. Nagrody rocznej nie przyznaje się w przypadku:
1) popełnienia przez funkcjonariusza, ściganego z oskarżenia publicznego przestępstwa
umyślnego lub przestępstwa skarbowego popełnionego umyślnie, stwierdzonego
prawomocnym wyrokiem sądu;
2) wymierzenia funkcjonariuszowi prawomocnym orzeczeniem dyscyplinarnym kary,
o której mowa w art. 168 ust. 1 pkt 4 – 10;
3) zwolnienia funkcjonariusza ze służby w przypadkach, o których mowa w art. 104 pkt
4 albo w art. 105 pkt 2.
5. Nagroda roczna może ulec obniżeniu od 20 % do 50 % w stosunku do wysokości
określonej w ust. 1 w przypadku:
1) popełnienia przez funkcjonariusza przestępstwa, innego niż określone w ust. 4 pkt 1,
stwierdzonego prawomocnym wyrokiem sądu;
2) wymierzenia funkcjonariuszowi prawomocnym orzeczeniem dyscyplinarnym kary,
o której mowa w art. 168 ust. 1 pkt 1-3;

83
3) niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie odbywania służby stałej,
stwierdzonego w dwóch następujących po sobie ocenach okresowych lub opiniach
służbowych, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy.
6. Przyznanie nagrody rocznej zawiesza się, jeżeli przeciwko funkcjonariuszowi toczy
się postępowanie karne, karne skarbowe lub dyscyplinarne o czyn popełniony w roku
kalendarzowym, za który nagroda jest przyznawana – do czasu zakończenia tego
postępowania.
7. W przypadkach, o których mowa w ust. 4 i 5, nagrody rocznej nie przyznaje się lub
się ją obniża za rok kalendarzowy, w którym funkcjonariusz:
1) popełnił przestępstwo stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu;
2) naruszył obowiązki służbowe, stwierdzone prawomocnym orzeczeniem
dyscyplinarnym;
3) otrzymał drugą kolejną negatywną opinię lub ocenę z powodu niewywiązywania się
z obowiązków służbowych w okresie odbywania służby.
8. O nieprzyznaniu lub obniżeniu nagrody rocznej decyduje kierownik urzędu.
9. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób ustalania wysokości i termin wypłaty nagrody rocznej mając na
względzie prawidłowe dokonywanie wypłat.
Art. 156. 1. rodki finansowe w wysokości 20 % dochodów uzyskanych przez Skarb
Państwa tytułem przepadku rzeczy lub korzyści majątkowych pochodzących z ujawnionych
przez funkcjonariuszy, byłych funkcjonariuszy oraz byłych funkcjonariuszy Inspekcji Celnej
przestępstw i wykroczeń przeciwko mieniu oraz przestępstw skarbowych i wykroczeń
skarbowych przeznacza się na fundusz motywacyjny na nagrody dla funkcjonariuszy, którzy
przyczynili się bezpośrednio do ich ujawnienia, oraz dla funkcjonariuszy, którzy przyczynili
się do uzyskania tych dochodów.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze zarządzenia,
warunki i tryb przyznawania i wypłacania nagród, o których mowa w ust. 1, uwzględniając
relacje wysokości indywidualnej nagrody do uzyskanych dochodów Skarbu Państwa oraz
nakład pracy funkcjonariusza.
Art. 157. 1. Funkcjonariuszowi odbywającemu podróże służbowe na obszarze kraju
przysługują należności z tytułu podróży służbowych.

84