Rządowy projekt ustawy o podatku akcyzowym

41
przedsiębiorców – numer w Krajowym Rejestrze Sądowym lub w ewidencji działalności
gospodarczej; oprócz numeru identyfikacyjnego REGON – również numer identyfikacji
podatkowej (NIP). Wskazać należy, że w dotychczasowym stanie prawnym, zgodnie z
rozporządzeniem w sprawie zezwoleń na prowadzenie składu podatkowego, działalności jako
zarejestrowany handlowiec oraz niezarejestrowany handlowiec, a także na wykonywanie
czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego, podmiot ubiegający się o wydanie
zezwolenia obowiązany był do dołączenia do wniosku decyzji o nadaniu NIP. Dodatkowo
zobowiązano wnioskodawcę do wskazania planowanej lokalizacji składu podatkowego. W
celu zapewnienia sprawnej komunikacji z podmiotami wprowadzono również obowiązek
wskazania we wniosku adresu poczty elektronicznej. W niniejszym przepisie wprowadzono
także obowiązek zamieszczenia we wniosku dodatkowych informacji dotyczących
proponowanego zabezpieczenia akcyzowego oraz liczby już prowadzonych przez
wnioskodawcę składów podatkowych.
Art. 47 ust. 4 – stanowi częściowe wyłączenie stosowania ust. 3 w odniesieniu do
rolników występujących z wnioskiem o wydanie zezwolenia na prowadzenie składu
podatkowego, w którym będą wykonywane wyłącznie czynności polegające na wytwarzaniu
na własny użytek estru lub czystego oleju roślinnego (zgodnie z ustawą z dnia 25 sierpnia
2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych).
Art. 47 ust. 5 – daje podstawę do traktowania wniosku o wydanie zezwolenia na
prowadzenie pierwszego składu podatkowego jako wniosku o nadanie numeru akcyzowego
prowadzącego skład podatkowy, w celu uproszczenia procedury jego nadawania.
Art. 47 ust. 6 – powtarza treść art. 32 ust. 3 obecnie obowiązującej ustawy o podatku
akcyzowym.
Art. 47 ust. 7–11 – dotyczą obowiązku powiadamiania przez prowadzącego skład
podatkowy właściwego naczelnika urzędu celnego o zmianach danych zawartych we wniosku
o wydanie zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego oraz w wydanym zezwoleniu.
Obowiązek w tym zakresie wynika również z obowiązujących obecnie regulacji, jednakże
projektowane przepisy, w celu wyeliminowania wątpliwości interpretacyjnych,
doprecyzowują przedmiotową materię. Przede wszystkim przepis ust. 8 wprowadza
obowiązek w zakresie powiadamiania o planowanej zmianie danych zawartych w zezwoleniu
(skutkującą koniecznością zmiany zezwolenia) przed dokonaniem tej zmiany (w przypadkach
gdy przepisy nie przewidują obowiązku uzyskania nowego zezwolenia). Natomiast ust. 9
przewiduje, że ww. powiadomienie będzie stanowiło jednocześnie wniosek o zmianę
zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego w zakresie dotyczącym zgłoszonej zmiany,
co będzie miało pozytywny wpływ na skrócenie i uproszczenie procedury związanej z
wydaniem decyzji zmieniającej zezwolenie. Tak jak dotychczas, zmiana miejsca prowadzenia
składu podatkowego będzie wymagała w każdym przypadku uzyskania nowego zezwolenia;
regulacja w tym zakresie została jedynie przeniesiona do ustawy z rozporządzenia
wykonawczego. Dodatkowo doprecyzowano również inne sytuacje, w których konieczne
będzie uzyskanie nowego zezwolenia. W dotychczasowym stanie prawnym kwestie
dotyczące sytuacji wymagających zmiany lub wydania nowego zezwolenia budziły bowiem
liczne wątpliwości interpretacyjne.
Art. 48 ust. 1 i 2 – zmiana polega na doprecyzowaniu w stosunku do obecnie
obowiązującej regulacji kwestii związanych z nadawaniem numeru akcyzowego podmiotowi
prowadzącemu skład podatkowy i numeru akcyzowego składu podatkowego – są to bowiem
dwa różne numery. Numer prowadzącego skład podatkowy świadczy o przyznaniu
podmiotowi statusu podmiotu prowadzącego skład podatkowy i identyfikuje podatnika
prowadzącego skład podatkowy (lub składy podatkowe). Z kolei numer akcyzowy składu

42
podatkowego jest indywidualnym numerem każdego składu podatkowego. Względy
praktyczne przemawiają za koniecznością nadawania tych numerów w odrębnych decyzjach,
co nie wynikało wprost z dotychczasowej regulacji. W praktyce zdarzały się przypadki, że
numer akcyzowy podmiotu prowadzącego skład podatkowy przyznawany był w zezwoleniu
na prowadzenie pierwszego składu podatkowego. W przypadku, gdy podmiot rozszerzał
swoją działalność i uzyskiwał kolejne zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego
powstawała wątpliwość, czy powinien on uzyskać nowy numer prowadzącego skład
podatkowy, czy też numer ten powinien mu zostać przepisany z pierwszego zezwolenia na
prowadzenie składu podatkowego. Z drugiej strony, gdy podmiot prowadzący kilka składów
podatkowych chciał zrezygnować z pierwszego składu, to cofnięcie zezwolenia na ten skład
powodowało, że tracił on także numer akcyzowy prowadzącego skład podatkowy, który
właśnie w tym pierwszym zezwoleniu został mu nadany. Proponowane przepisy eliminują
powyższe wątpliwości jasno wskazując, że numer akcyzowy prowadzącego skład podatkowy
jest wydawany jednorazowo, w odrębnej decyzji, natomiast jest on następnie jedynie
wpisywany do każdego zezwolenia na prowadzenie przez podatnika składu podatkowego.
Tym samym rezygnacja z prowadzenia jednego z kilku składów podatkowych nie pozbawi
podatnika statusu podmiotu prowadzącego skład podatkowy.
Art. 48 ust. 3 i 4 – formułują katalog informacji, które powinny być zawarte w
zezwoleniu na prowadzanie składu podatkowego, niezbędnych organowi podatkowemu
wykonującemu zadania z zakresu nadzoru i kontroli podatkowej.
Art. 49 – zmiana uszczegóławia obowiązek podatnika do podawania w
administracyjnym dokumencie towarzyszącym numeru składu podatkowego, a w deklaracji
podatkowej wszystkich numerów akcyzowych składów podatkowych, których ta deklaracja
dotyczy. Z dotychczasowych przepisów nie wynikało, który numer akcyzowy należy
wpisywać w administracyjnym dokumencie towarzyszącym – prowadzącego skład
podatkowy, czy składu podatkowego, z którego wyroby akcyzowe są wyprowadzane w
procedurze zawieszenia poboru akcyzy. Przyjęte rozwiązanie, zgodnie z którym w ADT
należy umieszczać numeru konkretnego składu podatkowego, z którego wyprowadza się
wyroby, wynika z faktu, iż obowiązek posiadania numeru akcyzowego podmiotu
prowadzącego skład podatkowy nie wynika z przepisów wspólnotowych.
Art. 50 ust. 1 – doprecyzowuje przypadki, w stosunku do dotychczas obowiązującej
regulacji, w których naczelnik urzędu celnego odmawia wydania zezwolenia na prowadzenie
składu podatkowego. Dotychczasowe przepisy ustawy o podatku akcyzowym powodowały
trudności interpretacyjne, co do istnienia podstawy do odmowy wydania zezwolenia w
przypadku, gdy podmiot występujący z wnioskiem nie spełniał wymaganych ustawą
warunków.
Art. 50 ust. 2–4 – reguluje sytuacje dotyczące cofania zezwoleń na prowadzenie
składu podatkowego. Przepisy w przedmiotowym zakresie stanowią, co do zasady,
powtórzenie obowiązujących dotychczas regulacji określonych w art. 35 ust. 2-4 ustawy o
podatku akcyzowym.
W stosunku do obecnego brzmienia art. 35, w projekcie ustawy wskazano, że podstawą do
cofnięcia zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego jest nie tylko utrata ważności
złożonego zabezpieczenia akcyzowego, ale również upływ terminu ważności zwolnienia z
obowiązku złożenia tego zabezpieczenia, jeżeli podmiot nie uzyskał, przed upływem tych
terminów, nowego zabezpieczenia lub nowego zwolnienia z obowiązku złożenia
zabezpieczenia.
Dodatkowo wprowadzono do projektu ustawy przesłankę cofnięcia zezwolenia, w przypadku
gdy w okresie pierwszych 3 miesięcy prowadzonej działalności podmiot rozpoczynający

43
działalność w zakresie wyrobów tytoniowych, napojów alkoholowych lub olejów smarowych
zadeklaruje osiągnięcie w danym roku minimalnej wysokości obrotu tymi wyrobami i nie
osiągnie, proporcjonalnie do tego okresu, zadeklarowanych minimalnych wysokości obrotu.
W dotychczasowym stanie prawnym przedmiotowa przesłanka cofnięcia zezwolenia była
określona w rozporządzeniu w sprawie zezwoleń na prowadzenie składu podatkowego,
działalności jako zarejestrowany handlowiec oraz niezarejestrowany handlowiec, a także na
wykonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego.
Art. 50 ust. 5 – doprecyzowuje dotychczasowy przepis art. 35 ust. 5 ustawy o podatku
akcyzowym, poprzez dodanie, że także upływ okresu, na który zostało wydane zezwolenie na
prowadzenie składu podatkowego, skutkuje koniecznością poinformowania o tym –
odpowiednio: właściwego organu prowadzącego rejestr działalności regulowanej, organu
rejestrowego wskazanego w art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o
biokomponentach i biopaliwach ciekłych, organu koncesyjnego lub zezwalającego na
prowadzenie działalności gospodarczej.
Art. 51 ust. 1 – proponowane brzmienie znosi dotychczasowy termin powiadamiania
naczelnika urzędu celnego o dokonywanej wysyłce wyrobów akcyzowych, wynoszący co
najmniej 3 dni przed dniem dokonania wysyłki. W wielu przypadkach stosowanie
minimalnego 3–dniowego terminu odstaje od realiów życia gospodarczego, z uwagi na
szybkość dokonywania obrotu gospodarczego, ograniczając tym samym funkcjonowanie
podmiotów w tym zakresie. Proponowana treść artykułu nie ogranicza kontroli nad obrotem
wyrobami akcyzowymi przemieszczanymi w procedurze zawieszenia poboru akcyzy,
pozwala natomiast na bardziej elastyczne prowadzenie obrotu gospodarczego przez podmioty
prowadzące składy podatkowe.
Art. 51 ust. 3 – z uwagi na treść art. 38 ust. 1 pkt 2 stanowiącego, iż zawieszenie
poboru akcyzy ma zastosowanie, jeżeli wyroby akcyzowe bezpośrednio po dokonaniu przez
podmiot prowadzący skład importu i dopuszczeniu ich do obrotu są przemieszczane do składu
podatkowego tego podmiotu na terytorium kraju, wprowadzono w art. 51 ust. 3 obowiązek
wystawienia w takim przypadku przez podmiot prowadzący skład podatkowy
administracyjnego dokumentu towarzyszącego i przedstawienia tego dokumentu właściwemu
naczelnikowi urzędu celnego wraz ze zgłoszeniem wyrobów do procedury dopuszczenia do
obrotu.
Art. 51 ust. 4 i 5 – doprecyzowano zapisy odnoszące się do prowadzenia ewidencji
wyrobów akcyzowych w składzie podatkowym poprzez wskazanie, że ewidencja ta może być
prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim poinformowaniu
właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia; wskazano również na
konieczność przechowywania do celów kontroli ewidencji wyrobów akcyzowych
prowadzonej w składzie podatkowym przez okres 5 lat. Dotychczas regulacje w
przedmiotowym zakresie zawarte były w przepisach wykonawczych do ustawy.
Art. 51 ust. 6 – wskazuje na konieczność potwierdzania przez podmiot prowadzący
skład podatkowy odbioru wyrobów akcyzowych na administracyjnym dokumencie
towarzyszącym oraz przedstawienia tego dokumentu właściwemu naczelnikowi urzędu
celnego do opieczętowania go urzędowymi pieczęciami, co ma uniemożliwić ponowne użycie
tego dokumentu. Obecnie właściwy naczelnik urzędu celnego, opieczętowując
administracyjny dokument towarzyszący, potwierdza jednocześnie fakt odbioru wyrobów
akcyzowych przez odbiorcę.
Art.
52
– określa zasady i warunki wydawania zezwolenia na wyprowadzanie jako
podatnik wyrobów akcyzowych z cudzego składu podatkowego poza procedurą zawieszenia
poboru akcyzy, zwanego „zezwoleniem wyprowadzenia”. Konieczność uzyskania w tym

44
przypadku zezwolenia przez właściciela wyrobów akcyzowych wynika z faktu, że to
właściciel wyrobów został uznany za podatnika podatku akcyzowego w sytuacji, gdy
wyprowadza je z cudzego składu podatkowego poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy.
W klasycznej sytuacji oraz zgodnie z całą konstrukcją opodatkowania przyjętą w projekcie
ustawy, podatnikiem jest co do zasady podmiot prowadzący skład podatkowy, na którego
nałożono obowiązki w zakresie złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, uzyskania zezwolenia na
prowadzenie składu podatkowego, składania deklaracji oraz dokonywania rozliczeń i wpłat
podatku akcyzowego w odpowiednich terminach. W związku z tym w tej szczególnej
sytuacji, w której podatnikiem jest właściciel wyrobów akcyzowych wyprowadzanych z
cudzego składu podatkowego zasadnym stało się nałożenie na niego analogicznych
obowiązków, jakie ciążyłyby w klasycznej sytuacji na podmiocie prowadzącym skład
podatkowy, gdyby to on był podatnikiem. Z uwagi na treść art. 9 ust. 4, zgodnie z którym
podatnikiem z tytułu wyprowadzenia ze składu podatkowego poza procedurą zawieszenia
poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych niebędących własnością podmiotu prowadzącego skład
podatkowy, jest właściciel tych wyrobów, konieczne było określenie wymogów, jakie
podmiot ten (właściciel) powinien w tym przypadku spełnić. Ponieważ w sytuacji, o której
mowa powyżej, właściciel wyrobów akcyzowych staje się podatnikiem i przejmuje obowiązki
podmiotu prowadzącego skład podatkowy w zakresie złożenia deklaracji podatkowej i zapłaty
akcyzy, w projekcie ustawy wprowadzono obowiązek uzyskania przez niego zezwolenia na
wyprowadzanie wyrobów akcyzowych ze składu podatkowego podmiotu prowadzącego ten
skład.
Przedmiotowe zezwolenie będzie dotyczyło konkretnego składu podatkowego i będzie
wydawane na czas oznaczony, nie dłuższy niż 3 lata, albo na czas nieoznaczony (podobnie
jak zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego). W ramach wydanego zezwolenia
podmiot będący właścicielem wyrobów akcyzowych będzie mógł zatem dokonywać wielu
czynności wyprowadzenia tych wyrobów ze składu podatkowego poza procedurą zawieszenia
poboru akcyzy. Zezwolenie wyprowadzenia będzie wydawane podmiotom spełniającym
odpowiednie warunki, które zostały określone podobnie jak dla podmiotu ubiegającego się o
wydanie zezwolenia na prowadzenie produkcyjnego składu podatkowego.
W związku z powyższym podobnie określono również: elementy, które powinny być zawarte
we wniosku o wydanie przedmiotowego zezwolenia, zasady powiadamiania właściwego
naczelnika urzędu celnego o zmianach danych zawartych we wniosku oraz przypadki, w
których organ odmawia wydania, zmienia lub cofa zezwolenie (patrz uzasadnienie do art. 46,
47 i 50 projektu). Różnice dotyczą jedynie obowiązku dołączenia do wniosku o wydanie
zezwolenia pisemnej zgody podmiotu prowadzącego skład podatkowy na magazynowanie w
tym składzie wyrobów akcyzowych podmiotu występującego z wnioskiem, co wynika ze
specyfiki zezwolenia wyprowadzenia. Dodatkowo we wniosku podmiot ubiegający się o
wydanie zezwolenia wyprowadzenia jest obowiązany wskazać adres, pod którym
zlokalizowany jest skład podatkowy, z którego będzie wyprowadzał wyroby akcyzowe poza
procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jak również numer akcyzowy tego składu
podatkowego. W konsekwencji, w wydanym zezwoleniu, właściwy naczelnik urzędu celnego
będzie obowiązany określić adres składu podatkowego, z którego wyroby akcyzowe będą
wyprowadzane, oraz wskazać numer akcyzowy tego składu podatkowego.
W niniejszym przepisie przewidziano również obowiązek przekazania kopii zezwolenia
wyprowadzenia przez podmiot, który je uzyskał, podmiotowi prowadzącemu skład
podatkowy przed wyprowadzeniem wyrobów akcyzowych ze składu podatkowego poza
procedurą zawieszenia poboru akcyzy.
Dodatkowo zobowiązano podmiot prowadzący skład podatkowy do informowania
właściwego naczelnika urzędu celnego, ostatniego dnia każdego miesiąca, o wyrobach

45
akcyzowych wyprowadzonych w tym okresie ze składu podatkowego poza procedurą
zawieszenia poboru akcyzy oraz o podmiotach, które dokonały takiego wyprowadzenia.
Art. 53 ust. 1 i 2 – zobowiązują ministra właściwego do spraw finansów publicznych
do określenia, w drodze rozporządzenia, szczegółowych warunków prowadzenia składów
podatkowych oraz zakresu danych, które powinny znajdować się w ewidencji wyrobów
akcyzowych prowadzonej przez podmiot prowadzący skład podatkowy i sposobu jej
prowadzenia.
Art. 53 ust. 3 i 4 – przewidują delegacje fakultatywne dla ministra właściwego do
spraw finansów publicznych do określenia, w drodze rozporządzenia, szczegółowych
warunków dokonywania przeładunku wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia
poboru akcyzy poza składem podatkowym, jak również sytuacji, w których podmioty
ubiegające się o wydanie zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego typu
magazynowego lub przeładunkowego nie muszą spełnić dodatkowych warunków uzyskania
zezwolenia określonych w art. 46 ust. 3.

Rozdział 3
Zarejestrowani handlowcy

Art. 54–56 – w stosunku do dotychczas obowiązującej ustawy o podatku akcyzowym,
dokonano zmian polegających na zastąpieniu wyrazów „miejsce odbioru i przechowywania”
wyrazami „miejsce odbioru”, ponieważ zarejestrowany handlowiec nie może przechowywać
wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy.
Art. 54 ust. 1 – proponowana zmiana brzmienia przepisu nie ma charakteru
merytorycznego. Zmiana ma na celu ujednolicenie użytej w ustawie terminologii poprzez
zastąpienie wyrazów „naczelnika urzędu celnego” wyrazami „właściwego naczelnika urzędu
celnego” oraz dostosowanie treści przepisu do zmienionej definicji zarejestrowanego
handlowca znajdującej się w art. 2 pkt 13. Ponadto przepis został doprecyzowany poprzez
jednoznaczne stwierdzenie, iż dany podmiot może uzyskać więcej niż jedno zezwolenie na
nabywanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany handlowiec.
Art. 54 ust. 2 – w pierwszym zdaniu doprecyzowano dotychczasowe regulacje
określone w art. 39 ust. 6 ustawy o podatku akcyzowym, poprzez wskazanie, że
zarejestrowany handlowiec jest obowiązany posiadać tytuł prawny do korzystania z
wyodrębnionego miejsca przeznaczonego do odbierania wyrobów akcyzowych. W zdaniu
drugim jednoznacznie wskazano zaś, iż dla każdego miejsca odbioru wyrobów akcyzowych
właściwy naczelnik urzędu celnego wydaje odrębne zezwolenie na nabywanie wyrobów
akcyzowych jako zarejestrowany handlowiec. W ten sposób wykluczono możliwość
określania w jednym zezwoleniu na nabywanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany
handlowiec więcej niż jednego miejsca odbioru.
Art. 54 ust. 3 – zmiana polega na doprecyzowaniu danych, jakie powinny zostać
zawarte we wniosku o wydanie zezwolenia na nabywanie wyrobów akcyzowych jako
zarejestrowany handlowiec. Dane te zostały określone podobnie jak w przypadku wniosku o
wydanie zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego (patrz uzasadnienie do art. 47 ust.
3).
Art. 54 ust. 4 – nakłada obowiązek załączenia do wniosku o wydanie zezwolenia na
nabywanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany handlowiec planu miejsca odbioru