Rządowy projekt ustawy o podatku akcyzowym

55
4. Przedstawiciel podatkowy jest obowiązany do powiadamiania właściwego naczelnika
urzędu celnego o zmianach danych zawartych we wniosku, o którym mowa w ust. 1, w
terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana, z zastrzeżeniem ust. 5, 7 i 8.
5. Powiadomienia o planowanej zmianie danych zawartych w zezwoleniu na
wykonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego należy dokonywać
przed dokonaniem tej zmiany, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.
6. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 5, stanowi jednocześnie wniosek o zmianę
zezwolenia w zakresie dotyczącym zgłoszonej zmiany.
7. Zmiana przedstawiciela podatkowego lub sprzedawcy określonych w zezwoleniu na
wykonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego wymaga w każdym
przypadku uzyskania nowego zezwolenia.
8. Jeżeli przedstawiciel podatkowy zamierza nabywać wewnątrzwspólnotowo wyroby
akcyzowe należące do innej niż będąca przedmiotem dotychczasowej działalności grupy
wyrobów akcyzowych wymienionej w art. 2 pkt 1, obowiązany jest uzyskać nowe zezwolenie
na wykonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego.
9.
Do odmowy wydania, cofnięcia lub wygaśnięcia zezwolenia na wykonywanie
czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego stosuje się odpowiednio art. 50.

Art. 78. 1. W przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych, od
których akcyza została zapłacona na terytorium kraju, przysługuje zwrot akcyzy:
1) podatnikowi, który dokonał dostawy wewnątrzwspólnotowej tych wyrobów akcyzowych,
albo
2) podmiotowi, który nabył te wyroby akcyzowe od podatnika i dokonał ich dostawy
wewnątrzwspólnotowej
– na pisemny wniosek złożony do właściwego naczelnika urzędu celnego przed rozpoczęciem
dostawy wewnątrzwspólnotowej wraz z dokumentami potwierdzającymi zapłatę akcyzy na
terytorium kraju.
2. W przypadku eksportu wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona na
terytorium kraju, przysługuje zwrot akcyzy:
1) podatnikowi, który dokonał eksportu tych wyrobów akcyzowych, albo
2) podmiotowi, który nabył te wyroby akcyzowe od podatnika i dokonał ich eksportu
– na pisemny wniosek złożony do właściwego naczelnika urzędu celnego w ciągu roku od
dnia dokonania eksportu wraz z dokumentami, o których mowa w ust. 4.
3. Podatnik lub podmiot, o których mowa w ust. 1, występujący z wnioskiem o zwrot
akcyzy są obowiązani po dokonaniu dostawy wewnątrzwspólnotowej przedłożyć właściwemu
naczelnikowi urzędu celnego:
1) dokumenty towarzyszące przemieszczaniu wyrobów akcyzowych;
2)
potwierdzenie otrzymania wyrobów akcyzowych przez odbiorcę z państwa
członkowskiego Wspólnoty Europejskiej na uproszczonym dokumencie towarzyszącym
lub na kopii dokumentu handlowego, o którym mowa w art. 73 ust. 2, lub na dokumencie,
o którym mowa w art. 45 ust. 6;
3) dokument potwierdzający zapłatę akcyzy lub złożenie deklaracji w państwie
członkowskim Wspólnoty Europejskiej bądź złożenie zabezpieczenia albo dokument
potwierdzający, iż akcyza w tym państwie nie jest wymagana.

56
4. Podatnik lub podmiot, o których mowa w ust. 2, występujący z wnioskiem o zwrot
akcyzy są obowiązani przedłożyć właściwemu naczelnikowi urzędu celnego:
1) dokumenty potwierdzające zapłatę akcyzy na terytorium kraju;
2) udokumentowane potwierdzenie wywozu wyrobów akcyzowych z terytorium kraju poza
obszar celny Wspólnoty Europejskiej, w rozumieniu art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady
(EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks
Celny, w sposób zgodny z przepisami prawa celnego.
5. Zwrotowi nie podlega akcyza w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej i eksportu
wyrobów akcyzowych oznaczonych znakami akcyzy, a także kwota akcyzy niższa od
minimalnej kwoty zwrotu.
6. Właściwy naczelnik urzędu celnego dokonuje weryfikacji wniosku o zwrot akcyzy w
oparciu o dokumenty, o których mowa w ust. 1, 3 i 4.
7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia,
tryb i terminy dokonywania zwrotu akcyzy, o którym mowa w ust. 1 i 2, minimalną kwotę
zwrotu oraz wzór wniosku o zwrot akcyzy, uwzględniając:
1) konieczność zapewnienia informacji dotyczących ilości dostarczanych
wewnątrzwspólnotowo lub eksportowanych wyrobów akcyzowych;
2) konieczność prawidłowego określenia kwot zwracanej akcyzy;
3) ekonomiczną opłacalność dokonania zwrotu akcyzy.

Art. 79. 1. W przypadku reklamacji wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą uznanej
przez podmiot prowadzący skład podatkowy, podmiot ten może dokonać obniżenia kwoty
akcyzy, do której zapłacenia jest zobowiązany, o kwotę akcyzy zapłaconej od reklamowanych
wyrobów.
2. Podmiot prowadzący skład podatkowy może dokonać obniżenia, o którym mowa w ust.
1, w przypadku:
1) wykorzystania reklamowanych wyrobów akcyzowych do produkcji wyrobów
akcyzowych;
2) zniszczenia reklamowanych wyrobów akcyzowych w składzie podatkowym.
Rozdział 7
Zezwolenia

Art. 80. 1. Wydanie, odmowa wydania, zmiana oraz cofnięcie zezwolenia:
1) na prowadzenie składu podatkowego,
2) na nabywanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany handlowiec,
3) na nabycie wyrobów akcyzowych jako niezarejestrowany handlowiec,
4) na wykonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego,
5) na prowadzenie działalności jako podmiot pośredniczący,
6) wyprowadzenia
– następuje w drodze decyzji.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy sposób wydawania oraz cofania zezwoleń, o których mowa w ust. 1;
2) wzory wniosków o wydanie zezwoleń, o których mowa w ust. 1, a także sposób
dokumentowania spełnienia warunków, od których uzależnione jest wydanie danego
zezwolenia.

57
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, wydając rozporządzenie, o którym
mowa w ust. 2, uwzględni:
1) potrzebę uzyskania dostatecznych informacji o podatniku, w szczególności wpływających
na określenie zabezpieczenia akcyzowego i potrzebę prawidłowego działania podmiotu;
2) konieczność zapewnienia swobody przepływu wyrobów akcyzowych.

Rozdział 8
Normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych i dopuszczalne normy
zużycia wyrobów akcyzowych

Art. 81. 1. Właściwy naczelnik urzędu celnego ustala, w drodze decyzji, dla
poszczególnych podmiotów, na ich wniosek:
1) normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych;
2) dopuszczalne normy zużycia napojów alkoholowych:
a) objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy, w przypadku ich użycia do produkcji
innych wyrobów,
b) o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 3, w przypadku ich użycia przez podmiot
zużywający.
2. Właściwy naczelnik urzędu celnego, w drodze decyzji, wydanej z urzędu dla
poszczególnych podmiotów:
1) może ustalić:
a) normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych,
b) dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych
– o których mowa w ust. 1;
2) ustala dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych określonych w art. 85 ust. 2,
znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy i objętych zerową stawką
akcyzy, w przypadku ich zużycia do produkcji innych wyrobów.
3. W przypadku posiadania przez podatnika więcej niż jednego zezwolenia na
prowadzenie składu podatkowego, normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych
lub dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych, o których mowa w ust. 1 i 2, ustala
się odrębnie dla każdego składu podatkowego.
4. Właściwy naczelnik urzędu celnego, ustalając normy dopuszczalnych ubytków
wyrobów akcyzowych oraz dopuszczalne normy ich zużycia, uwzględni:
1) rodzaj wyrobów akcyzowych;
2) specyfikę poszczególnych etapów produkcji i pozostałych czynności, w trakcie których
może dojść do powstania ubytków wyrobów akcyzowych;
3) warunki techniczne i technologiczne występujące w danym przypadku;
4) maksymalne normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych określone w
rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 5.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) wysokość maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków niektórych wyrobów
akcyzowych powstających w czasie wykonywania niektórych czynności, w trakcie
których może dojść do powstania ubytków wyrobów akcyzowych;
2) szczegółowy zakres i sposób ustalania norm dopuszczalnych ubytków wyrobów
akcyzowych lub dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych;

58
3) sposób rozliczania ubytków wyrobów akcyzowych, w szczególności w przypadkach
rozpoczęcia czynności, w trakcie których może dojść do powstania ubytków wyrobów
akcyzowych, lub zmiany warunków technicznych i technologicznych przy dokonywaniu
tych czynności, do czasu ustalenia w tych przypadkach przez właściwego naczelnika
urzędu celnego norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych.
6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, wydając rozporządzenie, o którym
mowa w ust. 5, uwzględni:
1) rodzaj wyrobów akcyzowych;
2) specyfikę poszczególnych etapów produkcji i pozostałych czynności, w trakcie których
może dojść do powstania ubytków wyrobów akcyzowych;
3) warunki techniczne i technologiczne występujące w danym przypadku.

Dział IV

Wyroby akcyzowe – przepisy szczegółowe

Rozdział 1
Wyroby energetyczne i energia elektryczna


Art. 82. 1. Do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby:
1) objęte pozycjami CN od 1507 do 1518 00, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub
napędowych;
2) objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715;
3) objęte pozycjami CN 2901 i 2902;
4) oznaczone kodem CN 2905 11 00, niebędące pochodzenia syntetycznego, jeżeli są
przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
5) objęte pozycją CN 3403;
6) objęte pozycją CN 3811;
7) objęte pozycją CN 3817;
8) oznaczone kodami CN 3824 90 91 i 3824 90 97, jeżeli są przeznaczone do celów
opałowych lub napędowych;
9) pozostałe wyroby, z wyłączeniem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, o
którym mowa w art. 86 ust. 1, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub
używane jako paliwa silnikowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych –
bez względu na kod CN;
10) pozostałe wyroby będące węglowodorami, z wyłączeniem torfu, przeznaczone do użycia,
oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa opałowe lub jako dodatki lub domieszki
do paliw opałowych – bez względu na kod CN.
2. Paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do
użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.
3. Paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do
użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o
których mowa w ust. 2.
4. Biokomponentami są biokomponenty w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o
biokomponentach i biopaliwach ciekłych.


59
Art. 83. 1. Produkcją wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy jest wytwarzanie
lub przetwarzanie wyrobów energetycznych, w tym również mieszanie lub
przeklasyfikowanie komponentów paliwowych, rozlew gazu skroplonego do butli gazowych,
a także barwienie i znakowanie wyrobów energetycznych.
2. Nie uznaje się za produkcję wyrobów energetycznych uzyskiwania niewielkiej ilości
wyrobów energetycznych jako produktu ubocznego w procesie wytwarzania wyrobów
niebędących wyrobami akcyzowymi. Za niewielką ilość uważa się ilość wyrobów
energetycznych, jeżeli przychód osiągnięty z ich sprzedaży stanowi nie więcej niż 0,1%
całości przychodu, w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od
osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.12)), uzyskanego z prowadzonej
działalności gospodarczej za poprzedni rok obrotowy lub deklarowanego w przypadku
rozpoczęcia działalności gospodarczej.
3. Podmiot uzyskujący, jako produkt uboczny, niewielką ilość wyrobów energetycznych,
o której mowa w ust. 2, jest obowiązany do:
1) pisemnego powiadomienia właściwego naczelnika urzędu celnego o rodzaju prowadzonej
działalności i rodzaju uzyskiwanych wyrobów – w terminie 14 dni od dnia uzyskania po
raz pierwszy tych wyrobów;
2) przedstawienia właściwemu naczelnikowi urzędu celnego pisemnej informacji odnośnie
do uzyskanego przychodu, z wyszczególnieniem ilości uzyskanych wyrobów, o których
mowa w ust. 2, a także wysokości przychodu osiągniętego ze sprzedaży tych wyrobów –
na zakończenie każdego roku obrotowego.
4. Nie uznaje się za produkcję wyrobów energetycznych dodawania do paliw silnikowych
lub paliw opałowych dodatków lub domieszek w ilości stanowiącej nie więcej niż 0,2%
objętości wyrobu energetycznego zawierającego te dodatki, z wyłączeniem barwienia i
znakowania wyrobów energetycznych, o którym mowa w art. 86 ust. 1.

Art. 84. 1. Podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w
zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15oC lub w
kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość energetyczna brutto, wyrażona w gigadżulach
(GJ).
2. Podstawą opodatkowania energii elektrycznej jest jej ilość, wyrażona w
megawatogodzinach (MWh).
3. Za użycie olejów opałowych lub olejów napędowych, o których mowa w ust. 4,
niezgodnie z przeznaczeniem uznaje się również ich posiadanie lub sprzedaż ze zbiornika
podłączonego do odmierzacza paliw.
4. Podstawą opodatkowania w przypadku użycia do celów napędowych, z wyłączeniem
celów żeglugi:
1) olejów opałowych,
2) olejów napędowych przeznaczonych do celów żeglugi
– jest ich ilość, wyrażona w litrach, która może być przechowywana w zbiorniku
podłączonym do odmierzacza paliw lub w zbiorniku pojazdu bądź innego środka
przewozowego.
5. Za odmierzacz paliw określony w odrębnych przepisach uznaje się instalację
pomiarową przeznaczoną do tankowania pojazdów silnikowych, małych łodzi i małych
samolotów.