Witam.
Może ktos mógły przedstawic mi jakąś wykładnię prawną dotyczącą udzielania
urlopów wypoczynkowych.
Chodzi o "przymuszenie" pracownika do wzięcia urlopu.
Czesto bywa tak, iż pracownik nie wykorzysta całego przysługującego mu
urlopu w danym roku kalendarzowym. I nie chodzi mi o takie osoby, które z
definicji nie chcą brac urlopów, albo ida tylko na parę dni.
Z jednej strony pewien prawnik tłumaczył mi, iz urlop jest dla pracownika i
nie mozna mu kazać iśc na urlop wg widzimisię pracodawcy. Z drugiej strony
istnieja przepisy mówiące o tym, że pracodawca pod groźbą kary musi udzielic
pracownikowi urlopu i urlop powinien byc wykorzystany najpóźniej w I
kwartale roku następnego. To tak skrótowo.

W wyniku takiej, a nie innej interpretacji tych przepisów , w moim zakładzie
pracy stworzono uchwałę, która mówi m.in., że:
1. Pracownik musi wykorzystać cały przysługujący mu urlop w danym roku
kalendarzowym.
2. W szczególnych przypadkach może go wykorzystać najpóźniej w I kwartale
następnego roku kalendarzowego.
3. Urlopy muszą być wykorzystywane zgodnie z "deklaracją" pracownika
zapisaną w planie urlopów na dany rok sporządzonym do 31.12. roku
poprzedniego.
4. W razie nie wpłynięcia wniosku o urlop na dni wynikajace z planu urlopów,
pracodawca sam wystawi pracownikowi karte urlopową i "wysle" pracownika na
urlop zgodnie z planem.


Czyli restrykcyjne podejscie do urlopów, chroniące pracodawcę przed ew.
płaceniem jakiś kar, a pomijające zupełnie interes pracownika.
A jak do tego ma sie przepis o tym, ze urlop niewykorzystany ulega
przedawnieniu po 3 latach? Czyli mozna nie wykorzystac urlopu .
Że nie wspomnę o fakcie, iz nie zawsze przełożeni chcą i mogą, ze względu na
zakres i charakter prac wykonywanych przez pracownika , udzielic mu urlopu
we wczesniej okreslonym terminie.

Może ktos mnie wspomoże i poda przepisy na których moznaby sie oprzec, by
wykazac niesłuszność stworzonych przez firme wymagań.

Pozdrawiam.
Mela