> W nawiazaniu do wczesniejszego pytania o wymiar urlopu - tzn nieprzerwane
14
> dni kalendarzowych, otrzymalem odpowiedz ze sa to kolejne dni tygodnia,
> soboty, niedziele swieta, ale czy ten zapis nie jest sprzeczny z tym ktory
> mowi nam ile mamy dni do wykorzytsania po przepracowanych latach i jest tu
> tylko mowa o dniach roboczych??? (18, 20, 26 dni roboczych po 10 latach
> pracy) Jak to sie ma do zapisu o nieprzerwanych 14 dniach urlopu liczonego
w
> dniach kalendarzowych. Mysle chyba ze nie zamieszalem z tym za bardzo.

Kude mole ..... zacznijmy od początku .... a na początku był kua kodeks
pracy.

a wg kodeksu to:

Art. 152. § 1. Pracownikowi przysługuje prawo do corocznego, nieprzerwanego,
płatnego urlopu wypoczynkowego, zwanego dalej "urlopem".
§ 2. Pracownik nie może zrzec się prawa do urlopu.

Art. 154. § 1. Wymiar urlopu wynosi:
1) 18 dni - po roku pracy,
2) 20 dni - po 6 latach pracy,
3) 26 dni - po 10 latach pracy.
§ 2. Urlopu udziela się w dni robocze, za które uważa się wszystkie dni, z
wyjątkiem niedziel i świąt określonych w odrębnych przepisach. Dni wolnych
od pracy wynikających z rozkładu czasu pracy w pięciodniowym tygodniu pracy
nie wlicza się do urlopu.
§ 3. Jeżeli pracownik wykonuje dozwoloną pracę w niedziele i święta, z
wyłączeniem przypadku określonego w art. 139 pkt 1, urlopu udziela się w dni
kalendarzowe, które zgodnie z obowiązującym pracownika rozkładem czasu pracy
są dla niego dniami pracy, z zastrzeżeniem § 4 i 5.
§ 4. Pracownikowi objętemu jednym z systemów czasu pracy, o których mowa w
art. 129^4 i 142, jeżeli rozkład jego czasu pracy przewiduje większą liczbę
dni wolnych od pracy w okresie rozliczeniowym niż przypadająca w tym okresie
łączna liczba niedziel, świąt i dni wolnych od pracy, wynikających z
rozkładu czasu pracy w pięciodniowym tygodniu pracy, urlopu udziela się w
dni, które są dla tego pracownika dniami pracy i dniami wolnymi od pracy, w
takiej proporcji, w jakiej te dni występują w czasie wykonywania pracy,
zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy.
§ 5. Przepis § 4 stosuje się także do pracownika zatrudnionego w niepełnym
wymiarze czasu pracy, którego rozkład czasu pracy przewiduje dni pracy i
dni, w których nie ma on obowiązku wykonywania pracy.

Art. 154^1. Do okresu zatrudnienia, od którego zależy prawo do urlopu i
wymiar urlopu, wlicza się okresy poprzedniego zatrudnienia, bez względu na
przerwy w zatrudnieniu oraz sposób ustania stosunku pracy.

Art. 155. § 1. Do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu, wlicza się
z tytułu ukończenia:
1) zasadniczej lub innej równorzędnej szkoły zawodowej - przewidziany
programem nauczania czas trwania nauki, nie więcej jednak niż 3 lata,
2) średniej szkoły zawodowej - przewidziany programem nauczania czas
trwania nauki, nie więcej jednak niż 5 lat,
3) średniej szkoły zawodowej dla absolwentów zasadniczych (równorzędnych)
szkół zawodowych - 5 lat,
4) średniej szkoły ogólnokształcącej - 4 lata,
5) szkoły policealnej - 6 lat,
6) szkoły wyższej - 8 lat.
Okresy nauki, o których mowa w pkt 1-6, nie podlegają sumowaniu.
§ 2. Jeżeli pracownik pobierał naukę w czasie zatrudnienia, do okresu pracy,
od którego zależy wymiar urlopu, wlicza się bądź okres zatrudnienia, w
którym była pobierana nauka, bądź okres nauki, zależnie od tego, co jest
korzystniejsze dla pracownika.
Art. 155^1. § 1. W roku kalendarzowym, w którym ustaje stosunek pracy z
pracownikiem uprawnionym do kolejnego urlopu, pracownikowi przysługuje
urlop:
1) u dotychczasowego pracodawcy - w wymiarze proporcjonalnym do okresu
przepracowanego u tego pracodawcy w roku ustania stosunku pracy, chyba że
przed ustaniem tego stosunku pracownik wykorzystał urlop w przysługującym mu
lub w wyższym wymiarze,
2) u kolejnego pracodawcy - w wymiarze:
a) proporcjonalnym do okresu pozostałego do końca danego roku
kalendarzowego - w razie zatrudnienia na czas nie krótszy niż do końca
danego roku kalendarzowego,
b) proporcjonalnym do okresu zatrudnienia w danym roku kalendarzowym - w
razie zatrudnienia na czas krótszy niż do końca danego roku kalendarzowego,
z zastrzeżeniem § 2.
§ 2. Pracownikowi, który przed ustaniem stosunku pracy w ciągu roku
kalendarzowego wykorzystał urlop w wymiarze wyższym niż wynikający z § 1 pkt
1, przysługuje u kolejnego pracodawcy urlop w odpowiednio niższym wymiarze;
łączny wymiar urlopu w roku kalendarzowym nie może być jednak niższy niż
wynikający z okresu przepracowanego w tym roku u wszystkich pracodawców.
§ 21. Przepis § 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio do pracownika podejmującego
pracę u kolejnego pracodawcy w ciągu innego roku kalendarzowego niż rok, w
którym ustał jego stosunek pracy z poprzednim pracodawcą.
Art. 155^2. § 1. Przepis art. 155^1 § 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio do
pracownika powracającego do pracy u dotychczasowego pracodawcy w ciągu roku
kalendarzowego po trwającym co najmniej 1 miesiąc okresie:
1) urlopu bezpłatnego,
2) urlopu wychowawczego,
3) odbywania zasadniczej służby wojskowej lub jej form zastępczych,
okresowej służby wojskowej, przeszkolenia wojskowego albo ćwiczeń
wojskowych,
4) tymczasowego aresztowania,
5) odbywania kary pozbawienia wolności,
6) nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy.
§ 2. Jeżeli okres, o którym mowa w § 1, przypada po nabyciu przez pracownika
prawa do urlopu w danym roku kalendarzowym, wymiar urlopu pracownika
powracającego do pracy w ciągu tego samego roku kalendarzowego ulega
proporcjonalnemu obniżeniu, chyba że przed rozpoczęciem tego okresu
pracownik wykorzystał urlop w przysługującym mu lub w wyższym wymiarze.

Art. 155^3. Przy ustalaniu wymiaru urlopu na podstawie przepisów art. 155^1
i 155^2 niepełny dzień urlopu zaokrągla się w górę do pełnego dnia; urlop
należny pracownikowi w danym roku kalendarzowym nie może jednak przekroczyć
wymiaru wynikającego z przepisu art. 154 § 1.

Art. 158. Pracownikowi, który wykorzystał urlop za dany rok kalendarzowy, a
następnie uzyskał w ciągu tego roku prawo do urlopu w wyższym wymiarze,
przysługuje urlop uzupełniający.

Art. 159. § 1. Pracownik zatrudniony przy pracy sezonowej uzyskuje prawo do
urlopu w wymiarze 1,5 dnia za każdy przepracowany miesiąc.
§ 2. Urlop przewidziany w § 1 wlicza się do urlopu należnego pracownikowi w
danym roku kalendarzowym z tytułu pracy niesezonowej.

Art. 161. Pracodawca jest obowiązany udzielić pracownikowi urlopu w tym roku
kalendarzowym, w którym pracownik uzyskał do niego prawo.
Art. 162. Na wniosek pracownika urlop może być podzielony na części. W takim
jednak przypadku co najmniej jedna część wypoczynku powinna trwać nie mniej
niż 14 kolejnych dni kalendarzowych.
Art. 163. § 1. Urlopy powinny być udzielane zgodnie z planem urlopów. Plan
urlopów ustala pracodawca, biorąc pod uwagę wnioski pracowników i
konieczność zapewnienia normalnego toku pracy. Planem urlopów nie obejmuje
się części urlopu udzielanego pracownikowi zgodnie z art. 167^2.
§ 11. Pracodawca nie ustala planu urlopów, jeżeli zakładowa organizacja
związkowa wyraziła na to zgodę; dotyczy to także pracodawcy, u którego nie
działa zakładowa organizacja związkowa. W takich przypadkach pracodawca
ustala termin urlopu po porozumieniu z pracownikiem. Przepis § 1 zdanie
drugie i trzecie stosuje się odpowiednio.
§ 2. Plan urlopów podaje się do wiadomości pracowników w sposób przyjęty u
danego pracodawcy.
§ 3. Na wniosek pracownicy udziela się jej urlopu bezpośrednio po urlopie
macierzyńskim; dotyczy to także pracownika-ojca wychowującego dziecko, który
korzysta z urlopu macierzyńskiego.

Art. 164. § 1. Przesunięcie terminu urlopu może nastąpić na wniosek
pracownika umotywowany ważnymi przyczynami.
§ 2. Przesunięcie terminu urlopu jest także dopuszczalne z powodu
szczególnych potrzeb pracodawcy, jeżeli nieobecność pracownika spowodowałaby
poważne zakłócenia toku pracy.

Art. 165. Jeżeli pracownik nie może rozpocząć urlopu w ustalonym terminie z
przyczyn usprawiedliwiających nieobecność w pracy, a w szczególności z
powodu:
1) czasowej niezdolności do pracy wskutek choroby,
2) odosobnienia w związku z chorobą zakaźną,
3) powołania na ćwiczenia wojskowe albo na przeszkolenie wojskowe na czas d
o 3 miesięcy,
4) urlopu macierzyńskiego,
pracodawca jest obowiązany przesunąć urlop na termin późniejszy.

Art. 166. Część urlopu nie wykorzystaną z powodu:
1) czasowej niezdolności do pracy wskutek choroby,
2) odosobnienia w związku z chorobą zakaźną,
3) odbywania ćwiczeń wojskowych albo przeszkolenia wojskowego przez czas do
3 miesięcy,
4) urlopu macierzyńskiego
pracodawca jest obowiązany udzielić w terminie późniejszym.

Art. 167. § 1. Pracodawca może odwołać pracownika z urlopu tylko wówczas,
gdy jego obecności w zakładzie wymagają okoliczności nieprzewidziane w
chwili rozpoczynania urlopu.
§ 2. Pracodawca jest obowiązany pokryć koszty poniesione przez pracownika w
bezpośrednim związku z odwołaniem go z urlopu.

Art. 167^1.W okresie wypowiedzenia umowy o pracę pracownik jest obowiązany
wykorzystać przysługujący mu urlop, jeżeli w tym okresie pracodawca udzieli
mu urlopu. W takim przypadku wymiar udzielonego urlopu, z wyłączeniem urlopu
zaległego, nie może przekraczać wymiaru wynikającego z przepisów art. 155^1.

Art. 167^2. Pracodawca jest obowiązany udzielić na żądanie pracownika i w
terminie przez niego wskazanym nie więcej niż 4 dni urlopu w każdym roku
kalendarzowym. Pracownik zgłasza żądanie udzielenia urlopu najpóźniej w dniu
rozpoczęcia urlopu.

Art. 167^3.Łączny wymiar urlopu wykorzystanego przez pracownika na zasadach
i w trybie określonych w art. 167^2 nie może przekroczyć w roku
kalendarzowym 4 dni, niezależnie od liczby pracodawców, z którymi pracownik
pozostaje w danym roku w kolejnych stosunkach pracy.
Art. 168. Urlopu niewykorzystanego w terminie ustalonym zgodnie z art. 163
należy pracownikowi udzielić najpóźniej do końca pierwszego kwartału
następnego roku kalendarzowego; nie dotyczy to części urlopu udzielanego
zgodnie z art. 167^2.
Art. 171. § 1. W razie niewykorzystania przysługującego urlopu w całości lub
w części z powodu:
1) rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy,
2) powołania pracownika do zasadniczej, okresowej lub zawodowej służby
wojskowej, do służby wojskowej w charakterze kandydata na żołnierza
zawodowego albo do odbycia przeszkolenia wojskowego trwającego dłużej niż 3
miesiące,
przysługuje ekwiwalent pieniężny.
§ 2. Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, pracodawca jest
obowiązany wypłacić pracownikowi ekwiwalent pieniężny w razie
niewykorzystania urlopu z powodu skierowania do pracy za granicą.
§ 3. Pracodawca nie ma obowiązku wypłacenia ekwiwalentu pieniężnego, o
którym mowa w § 1, w przypadku gdy strony postanowią o wykorzystaniu urlopu
w czasie pozostawania pracownika w stosunku pracy na podstawie kolejnej
umowy o pracę zawartej z tym samym pracodawcą bezpośrednio po rozwiązaniu
lub wygaśnięciu poprzedniej umowy o pracę z tym pracodawcą.
Art. 172.Za czas urlopu pracownikowi przysługuje wynagrodzenie, wypłacane
nie później niż w terminie wypłaty wynagrodzenia u pracodawcy dla tego
pracownika, jakie by otrzymał, gdyby w tym czasie pracował. Zmienne
składniki wynagrodzenia mogą być obliczane na podstawie przeciętnego
wynagrodzenia z okresu 3 miesięcy poprzedzających miesiąc rozpoczęcia
urlopu; w przypadkach znacznego wahania wysokości wynagrodzenia okres ten
może być przedłużony do 12 miesięcy.

po przeczytaniu ... najlepiej dokładnym zadaj pytanie

pozdrawiam
fart

wg mnie wszystko jasne .... ale jak nieeeee to pytaj dalej :)))