W dniu 2012-12-28 00:12, Andrzej Lawa pisze:
> W dniu 28.12.2012 00:06, Liwiusz pisze:
>
>> Różnica - jak pisałem ;) - jest subtelna, ale moim zdaniem istotna.
>> Sprzedałem Ci coś na fakturę bez podpisu, fakt, dałem dupy, ale
>
> A ja twierdzę, że kłamiesz i niczego nie sprzedałeś.

Być może masz rację. Przy odpowiednim rozegraniu, ukaranie takiego
"ogłaszacza" jest dość prawdopodobne.


> Hmmm... W sumie można uderzyć od strony próby wyłudzenia :)

Wyłudzić można kredyt w banku, w innym przypadku to nie jest karalne
(nie myl tego z oszustwem, którego tu nie ma).

> [ciach]
>
>> Tymczasem nie istnieje, bo nie może istnieć, rynek sprzedaży
>> wierzytelności z tytułu zadośćuczynień, jeśli nie są one stwierdzone
>> czymś więcej, niż tylko przeświadczeniem rzekomego wierzyciela - w
>> przeciwieństwie do rynku wierzytelności stwierdzonymi niepodpisanymi
>> fakturami.
>
> Bo?

Bo nie istnieje. To stan faktyczny.

> Czym się różni przeświadczenie, że coś sprzedałeś i ci się należy (choć
> póki co przed sądem tego nie dowiodłeś) od mojego przeświadczenia, że mi
> się należy za moje krzywdy? ;)
>
>> Generalnie uważam, że takie "szkalowanie" rzekomego dłużnika przez
>> Andrzeja szybko spowodowałoby, że to on stałby się dłużnikiem.
>
> Jakie szkalowanie? Ja tylko chcę sprzedać dług. Analogicznie uzasadniony
> i mający dokładnie tyle samo prawomocnych tytułów wykonawczych ;->

A skąd wiesz, że masz tę wierzytelność, i dodatkowo dokładnie w takiej
wysokości?

--
Liwiusz