Dnia Tue, 4 Jan 2005 14:13:41 +0100, Jotte napisał(a):

>> Mogę upomnieć moje własne dziecko w obecności rodzeństwa, czy nawet
>> dalszej rodziny? Mogę upomnieć chrześniaka lub dziecko sąsiada - u mnie
>> w domu, czy nawet na podwórku przy innych dzieciach?
> Rany, ale mieszasz pojęcia.
> Możesz, możesz - narób mu wstydu to na pewno będzie Cię kochać i szanować.

Kto mówi o narobieniu wstydu? Mowa o udzieleniu słownej reprymendy.
Dorosłej osobie, np. pijakowi w autobusie, który pcha się na kobietę i
śmierdzi, też można zwrócić publicznie uwagę. I co, naruszasz jego godność?

> może chcesz wzbudzać niechęć i strach? Wychowawca!

I kto tu pisze posty o podłożu doktrynalnym? ;-)

> Zresztą wszystko zależy od formy i kontekstu zdarzenia.

Ciepło, ciepło:-)

Wojciech Eichelberger pisał nie tak dawno w "Przekroju":
"Karanie i przemoc w mniej lub bardziej zakamuflowanej formie są
powszechnie obecne i niezbędne w procesie socjalizacji dzieci i młodzieży.
Z tego punktu widzenia przemocą jest stosowanie zakazów, stawianie granic,
domaganie się wypełniania poleceń itp. Proces socjalizacji jako taki jest
formą przemocy stosowanej wobec popędowego i emocjonalnego aspektu
dziecięcej natury.
Odpowiedzialność rodziców, pedagogów, psychologów, psychoterapeutów i
wychowawców sprowadza się więc do nieustannego rozstrzygania, ile, w jakiej
formie, w jakiej sytuacji, przez kogo i w stosunku do kogo oraz - co być
może jest tutaj najważniejsze - w jakim emocjonalnym kontekście
socjalizacyjna przemoc może być stosowana. (...)
Jeśli nakazy, zakazy, ograniczenia, polecenia i kary mieszczą się w
kontekście autentycznej miłości do dziecka i troski o jego losy, to
socjalizacyjna przemoc nie powinna przynosić złych efektów."

>> To samo mogę zrobić jako nauczyciel, w szczególności na forum grupy, bo
>> wychowanie w polskiej szkole z mocy prawa odbywa się na forum grupy.
> Jakiego prawa?

Twoi uczniowie mają wyłącznie nauczanie indywidualne?

> zauważ, że jest nas więcej

Żaden argument.

> Dyskusja, jak widać, jednoznacznego rozstrzygnięcia nie przynosi.

Poczytaj wyrok SN, który wkleiłem w jednym z postów i wyciągnij wnioski. W
szkole obowiązuje zakładowa podległość i to nie rodzice podejmują decyzje
co do metod nauczania, wychowania
i sprawowania opieki (z nielicznymi wyjątkami, jak np. nauczanie religii,
na które _wprost_ wskazuje ustawa albo przepisy wykonawcze).

>> Art. 24.
>> § 1. Ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może
>> żądać zaniechania tego działania, _chyba_że_ nie jest ono bezprawne.
> A jak jest? O tym, czy było ono bezprawne orzeknie sąd rozpatrując wniosek.

Na razie, mimo obietnic, nie sformułowałeś jeszcze pozwu.
A może masz jakieś orzecznictwo w podobnych sprawach?

>> Rozstrój zdrowia wywołany ograniczeniami co do stroju i wyglądu nałożony
>> na dziecko przez opiekuna-wychowawcę, dobre sobie!
> Nie zrozumiałeś. Rozstrój zdrowia spowodowany nie ograniczeniem wyglądu
> (zresztą również problematycznym), lecz zastosowaniem kary, którą uważasz za
> normalną metodę wychowawczą

Skoro rodzice i inne osoby tak postępują na co dzień, udzielają dziecku
reprymendy w obecności rodzeństwa choćby, i jakoś dzieci nie dostają z tego
powodu rozstroju zdrowia, to znaczy, że jest to normalne.

> a udzielonej w formie sprzecznej z ratyfikowaną przez Polskę Konwencją o prawach
dziecka.

Z grubej rury strzelasz. Podaj przepis.

> Jeśli sąd będzie miał wątpliwości, czy taki rozstrój nastąpił - powoła
> biegłego w celu wydania opinii.

Słuchałem już w życiu opinii biegłych psychologów i psychiatrów. Życzę Ci
powodzenia w poszukiwaniu takiego, który się podpisze pod Twoimi
twierdzeniami.

RG