Daniel Pyra wrote:

> Natomiast w poruszanej przez art. 33a PP - jeśli PP mówi, że
> "przewoźnik lub osoba przez niego upoważniona ma prawo [...] żądać
> okazania dokumentu umożliwiającego stwierdzenie tożsamości podróżnego
> [...]" to jest to wyznaczenie *maksymalnej* granicy tego, co wolno
> żądać przewoźnikowi.

Uważam, że nie jest - brak podstawy prawnej. Zaznaczam, co nie jest
zabronione, jest dozwolone. Pomijając już fakt, co to znaczy "maksymalna
granica". Czy przewoźnik może żądać okazania w taki sposób, aby móc się
z dokumentem zapoznać? Czy przewoźnik może żądać okazania poza pojazdem?
Czy przewoźnik może żądać okazania w celu zrobienia fotokopii? Każde z
tych żądań wykracza lub nie wykracza poza "okazanie", zależy z której
strony spojrzeć. Oczywiście mowa o żądaniu skutecznym, tj. takim którego
można dochodzić w sądzie.

> Czyli de facto zakazu podejmowania działań wykraczających poza
> żądanie okazania dokumentów. Nieco "krzywą", ale dość obrazową
> analogią jest *nakaz* jazdy prosto przez skrzyżowanie, który jest
> równocześnie *zakazem* skrętu w lewo lub w prawo.

Znak jest znakiem *nakazu*, a nie prawa. Gdyby znak nazywał się "prawo
do jazdy prosto", nie zabraniałby on jazdy w lewo. Przykład: znak D-18.
Sam w sobie nie zabrania parkowania przed takim znakiem, chyba że
wcześniej był znak B-36, albo OIDP D-40 (a może jeszcze jakieś inne).

> Innymi słowy, interpretacja, że w regulaminie przewoźnik mógłby
> zapisać prawo do żądania wręczania dokumentów prowadzi do
> absurdalnego wniosku - że zapis z PP można by bez najmniejszej straty
> dla treści ustawy wykreślić - no bo jaki byłby jego cel?

A no moim zdaniem cel jest taki, że przewoźnik nie musi pisać w
regulaminie nic o okazywaniu dokumentów, bo może dochodzić sobie tego
okazania na podstawie ustawy. Innymi słowy, wystarczy być przewoźnikiem
żeby móc skutecznie żądać okazania dokumentu (po spełnieniu warunków z 33a).

--
Pozdrawiam,
Piotr Kubiak
(jeśli chcesz do mnie napisać, to domyślisz się jak odszyfrować adres
z nagłówka)