W dniu 19.08.2023 o 01:29, Marcin Debowski pisze:
>> Błądzisz. Jest masa ludzi, która po prostu chce zerwać kontakt.
> Ale tego nie wiesz w momencie zaginięcia. Jakby żona czy dorosła córka
> znajomego nagle zniknęły to powiedziałbyś mu, że to nic takiego, nie
> nalezy tego ruszać i może za parę lat się znajdą?

Czasem wiem. List, albo jakaś wiadomość do znajomych. Czasem z kontekstu
to wynika. A czasem nie wiadomo i trzeba szukać.
>
>> Nastolatki, co to im rodzice każą się uczyć, a oni chcą świat poznawać.
>> Małżonkowie, co to mają dość. No i ta druga strona nagle się orientuje,
>> że nie ma kogo zmuszać. No to na Policję, by ta doprowadziła "zaginionego".
>>
>> Policja ma świadomość tego i na tę okoliczność ma taką procedurę, że
>> znajdujemy zaginionego i pytamy, czy chce się znaleźć. Jak nie, to się
>> zgłaszającego powiadamia, że znaleziono i tyle - bez szczegółów.
> No i bardzo dobrze. Ale nadal nie jest to sytuacja zwyczajna nad którą
> należy przejść do porządku dziennego.

Czasem nie, a czasem tak.
>
>> No to ludzie zaczęli kombinować. A to twierdzą, że życiu zaginionego
>> zagraża niebezpieczeństwo. Musi brać witaminę "C" i już - przykładowo
>> ? A to jest to osoba nieletnia - powiedz szczerze, jak dziewczyna
>> mająca 17 lat pojedzie bez zgody rodziców do chłopaka, albo z nim w
>> góry, to trzeba ją koniecznie natychmiast śmigłowcem szukać? Ewentualnie
>> sad rodzinny niech się wypowie, czy się nie zdemoralizowała, bo mamy nie
>> słucha i tyle.
> Nie trzeba, ale po raz kolejny, nie jest to sytuacja typu nic się nie
> stało i nic nie powinno się robić. Niezywczajność sytuacji nie musi od
> razu implikować ogólnopolskiej czy ogólnoeuropejskiej akcji z
> przeczesywaniem lasów i stawów, ale pytanie wyjściowe było "czemu
> policja ma mu przeszkadzać", a nie, jakie są powody zaginięcia.

--
(~) Robert Tomasik