Stasio Podróżnik [###B...@o...pl.###] napisał:


Generalnie w zawiadomieniu należy napisać jak najwięcej. Ale ważne
jest, by oddzielić to co się wie, od tego czego się domyśla (najlepiej
argumentując z czego owe domysły wynikają). O ile w prostej sprawie
kryminalnej podawanie naruszonego przepisu karnego nie ma sensu, o
tyle przy sprawie gospodarczej warto wskazać prokuratorowi o który
przepis Ci chodzi.

Niby prokurator, to osoba uczona, ale tych przepisów karnych
rozsianych po różnych - czasem dziwnych - ustawach jest sporo. O ile
wiedza o tym, że kraść nie wolno jest dość rozpowszechniona. O tym, że
nie wolno kopiować programów jest już mniej wiadome. To sądzę, że
niewiele osób zdaje sobie sprawę, że wywiercenie kilku otworów w deklu
kanału sanitarnego w celu odprowadzenia wody deszczowej z podwórka
jest przestępstwem (nie wykroczeniem).

Generalnie warto stosować taką formułę zawiadomienia, że najpierw jest
konkluzja, czyli krótko w 2-3 zdaniach napisane o co podejrzewasz
jakąś tam osobę, zaś później uzasadnienie z podaniem ewentualnych
źródeł dowodowych. Jeśli uzasadnienie jest krótkie, to dowody można
wymienić na końcu. Przy dłuższym dobrze jest je umieszczać w miarę ich
ważności w tekście (na przykład jako przypisy). Niby każda forma jest
dobra, ale taka, jak opisałem jest po prostu czytelna. Nie wystarczy
mieć rację, ale trzeba jeszcze umieć przekonać do tego przede
wszystkim prokuratora. Bo to on potem jest gospodarzem postępowania i
to on będzie musiał ewentualnie przekonać sąd, że sprawca jest winien.
Często zawiadamiający o tym zapominają.