W dniu 24.10.2021 o 11:44, Krzysztof kw1618 pisze:

>> I poza ławnikami tak nie było sędziego? Po za tym jeszcze była możliwość
>> apelacji.
> Właśnie z dwa razy została uniewinniona, z braku jednoznacznych dowodów,
> oskarżenie wnosiło o ponowne rozpatrzenie, czy apelację i ten trzeci
> skład 5-osobowy w 2 sędziów 3 ławników głosami 3:2 skazał oskarżoną.
> Dość niecodzienna sytuacja, zdaniem dziennikarzy, że sędziowie zawodowi
> wpisali w akta zdanie odrębne do wyroku.

Czemu nie wniesiono apelacji?

> Podobno nie zbadano wątku, ani nie szukano byłego pracownika, który
> dzień albo dwa przed zabójstwem był widziany przez współwłaściciela
> butiku i nawet rozmawiali. Były pracownik chciał niby zaświadczenie o
> zatrudnieniu po które nigdy się nie zgłosił.

Skoro pokrzywdzona twierdziła, że postrzeliła ją ta kobieta, to jaki
sens było szukać tego faceta? Żeby go przesłuchać, czy nie zabił kobiety?

> Podobno analizy balistyczne nie potwierdzały jednoznacznie, że zabójstwa
> mogła dokonać 23letnia kobieta, ze względu na swoją fizjonomię.

To już tylko jakiś kretyn mógł w opinii napisać. O ile w wypadku
pistoletu drobnej budowy ciała osoba będzie miała problem z oddaniem
DRUGIEGO strzału, bowiem automatyka broni może nie wybrać kolejnego
naboju. To nie wiem, co ma budowa ciała do strzelania z rewolweru. Może,
gdyby zabójstwa dokonano z .357 MAGNUM, ale i to zabić da radę, a
jedynie może jej uszkodzić rękę - po strzale.

> Oskarżona na chwilę zabójstwa miała alibi kandydatów na teściów i ci
> nigdy się z tego alibi nie wycofali.

Nie mnie tu oceniać zasadność wyroku, ale argumenty przeciwko - jak
rozumiem przytaczane przez dziennikarzy - są po prostu "od czapy". Ten z
alibi jest akurat najtrafniejszy, tylko piszesz, ze to alibi na chwilę
PO ZABÓJSTWIE, a nei chwilę zabójstwa.

> Na ubraniu oskarżonej nie było śladów prochu, ani innych śladów, że
> strzelała z broni palnej

To znaczy jakich śladów - poza drobinami prochu dziennikarze - się
spodziewali w tym wypadku? Nie wiem, po jakim czasie była możliwość
zbadania podejrzanej. Nie wiemy, czy było wiadomo, w co była ubrana.

> I jeszcze kilka innych wątków nie zbadanych.
>
Pytanie, czy te wątki były warte zbadania. Bo zarzut, że nie znaleziono
jakiegoś faceta starającego się dwa dni wcześniej o zaświadczenie o
zatrudnieniu przy zeznaniu ofiary, że strzelała znana jej kobieta, to
naprawdę jest po prost niedorzeczny. Równie dobrze można podnieść, że
nie zbadali, czy to mafia włoska jej nie chciała zabić.
>
>> W wypadku KOMENDY nie było żadnego świadka ani dowodu. Świadek
>> powiedział policjantom, że wizerunek KOMENDY pasuje do jakiegoś tam
>> portretu - z tego co pamiętam. IO na tej podstawie go skazano. Co innego
>> świadek (ofiara), która wskazuje napastnika.
>
> Dziennikarze wyczytali w aktach sprawy, że ofiara, po wybudzeniu w
> szpitalu nie wskazała oskarżonej podczas pierwszego przesłuchania, a
> dopiero podczas jednego z kolejnych.

Oczywiście jest to dziwne. Tylko 20 lat później co można w tej sprawie
zrobić? Mamy takie prawo, że faktycznie ławnicy mogą skazać osobę.
Dziwne, że we trzech się uwzięli na tę kobietę.
>
> Jest sugestia dziennikarzy, że ponieważ w aktach sprawy jest dużo
> zabezpieczonego materiału dowodowego, to warto do tej sprawy wrócić,
> odnaleźć osoby, które posiadają jakąś wiedzę sprzed 24 lat, pobrać
> materiały i porównać z tymi co są w aktach. Podobno jest taka możliwość.
>
I tak będziemy wracać i ponownie badać wszystkie sprawy, o których
szanowni panowie dziennikarze usłyszą? W wypadku KOMENDY celnym zarzutem
było to, że nie było żadnego dowodu po prostu. To, że KOMENDA spotykał
się z ofiarą, to nie dowód, ze ją zabił. Przecież tam nie było żadnego
powiązania.

Opublikowano - z tego co pamiętam - portret pamięciowy sprawcy i jakaś
kobieta zauważyła, że pasuje on do określonej osoby, którą dało się w
dodatku powiązać z ofiarą. Tu oczywistym problemem był brak dowodów na
działanie tego konkretnego sprawcy. Nie można dowieść, ze tego nie
zrobił, ale nie ma dowodów, że zrobił.

W wypadku o którym tu piszemy jest dowód przeciwko sprawcy - zeznania
ofiary. Zeznania ofiary znającej napastniczkę. I oczywiście można się
zastanowić nad obaleniem tego zeznania, tylko trzeba by było znać
szczegóły sprawy. Jaki interes miała ofiara we wskazaniu tego
konkretnego sprawcy? Chciała ukryć tożsamość faktycznego sprawcy? - to
pierwsza pobudka nasuwająca się. Bo przecież mogła równe dobrze
powiedzieć, że nie pamięta.

Generalnie - moim zdaniem - można by się "pobawić" w weryfikację, ale
wykazanie, że kobieta zabić nie mogła po takim okresie czasu bedzie
trudne, zaś wiadomo, ze dowód winy jest - ofiara.
--
Robert Tomasik