W dniu 2019-08-19 o 07:39, Shrek pisze:
> Całość - jakby się komuś chciało:
>
> Sygn. akt: VII P 761/17
>
> WYROK
>
> W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
> Dnia 30 maja 2019 r.
> Sąd Rejonowy dla Warszawy-żoliborza w Warszawie VII Wydział Pracy i
> Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym:
> Przewodnicząca: SSR Justyna Koszyka
> Ławnicy:    Andrzej Makowski, Ewa Miszczuk
> Protokolant:    Mirosława Pergał
>
> po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2019 r. w Warszawie na rozprawie sprawy
> z powództwa    A.S
> przeciwko    Krajowemu Ośrodkowi Wsparcia Rolnictwa
> o przywrócenie do pracy
> 1. oddała powództwo,
> 2. odstępuje od obciążania powódki kosztami procesu, w tym kosztami
> zastępstwa procesowego strony pozwanej.
>
>
>
>
>
> Sygnatura akt VII P 761/17
> UZASADNIENIE WYROKU Z DNIA 30 MAJA 2019 r.
> W pozwie z dnia 14 czerwca 2017 r. (data stempla pocztowego) powódka
> wniosła o przywrócenie do pracy w pozwanym Krajowym Ośrodku Wsparcia
> Rolnictwa w Warszawieraz zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kosztów
> procesu. Uzasadniając żądanie, powódka wskazała że od dnia 23 kwietnia
> 2001 r. była zatrudniona w Agencji Rynku Rolnego na stanowisku
> referenta. Od dnia 4 lutego 2017 r. powódka przebywała na urlopie
> macierzyńskim. W związku z wejściem w życie art. 51 ustawy z dnia 10
> lutego 2017 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Ośrodku Wsparcia
> Rolnictwa nie przedstawiono jej w ustawowym terminie propozycji
> kontynuacji zatrudnienia u pozwanego, co skutkowało wygaśnięciem
> stosunku pracy powódki z dniem 31 sierpnia 2017 roku. Powódka podniosła
> zarzut nadużycia prawa. Nadto wskazała, że przepis art. 177 KP
> uniemożliwia wypowiedzenie i rozwiązanie stosunku pracy. Nadto zarzuciła
> pozwanemu naruszenie art. 72 Konstytucji RP. Powódka powołała się także
> na dyrektywę Redy 92/85/EWG z dnia 19 października 1992 r. (pozew k.
> 5-7.) W odpowiedzi na pozew. z dnia 7 marca 2018 r. (data prezentaty
> sądu) pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na
> jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według
> norm przepisanych. (odpowiedź na pozew k. 46-51) Do niniejszego
> postępowania udział zgłosił Rzecznik Praw Obywatelskich. Wniósł o
> uwzględnienie oowództwa (pismo k. 82- 87).
> Do zamknięcia rozprawy strony pozostały przy swoich dotychczasowych
> stanowiskach procesowych.
>
> Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:
>
> Sygnatura akt VII P 761/17
> Powódka była zatrudniona w Agencji Rynku Rolnego w Warszawie od dnia 23
> kwietnia 2001 r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w
> wymiarze pełnego etatu, ostatnio na stanowisku referenta. Umowa ulegała
> zmianie w zakresie wynagrodzenia, stanowiska. dowody: akta osobowe cz. B
> -- umowy o pracę: k. 1, akta osobowe: aneksy, porozumienie k. 4, 8, 1718,
> 28, 35, 45, 50,58, 74, 90, 106, 107)
> W dniu 4 lutego 2017 r. powódka urodziła syna. Po tej dacie przebywała
> na urlopie macierzyńskim, następnie rodzicielskim. (dowody:
> przesłuchanie powódki k. 120; wniosek o udzielenie urlopu
> rodzicielskiego k. 10)
> Pełnomocnikiem do spraw utworzenia KOWR został Zbigniew Babalski,
> którego powołano zarządzeniem nr 10 Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z
> dnia 27 marca 2017 r. (Dz. Urz. MRiRW.2017.3)
> Powódka pismem z dnia 19 maja 2017 r. zwróciła się do pełnomocnika ds.
> utworzenia KOWR Zbigniewa Babalskiego o ponowne rozpatrzenie jej
> kandydatury w ramach naboru pracowników. ( dowód: pismo k. 23).
> Pełnomocnik odpowiedział powódce pismem z dnia 23 sierpnia 2017 r., że
> wniosek o rozważenie możliwości zatrudnienia nie mógł zostać
> uwzględniony. (dowód: pismo k. 24-26).
>
> Z dniem 31 sierpnia 2017 r. ustał byt prawny Agencji Rynku Rolnego.
> Z dniem 1 września 2017 r. utworzono pozwany Krajowy Ośrodek Wsparcia
> Rolnictwa (dalej w skrócie: _KOWR"). (okoliczność bezsporna)
> Jednym z celów zniesienia dwóch agencji było ograniczenie zatrudnienia w
> Agencji Nieruchomości Rolnych i Agencji Rynku Rolnego o 30 %. ( dowód:
> ocena skutków regulacji do projektu ustawy o KOWR k. 56-60)
>
> Od Prezesów Agencji Rynku Rolnego i Agencji Nieruchomości Rolnych
> pełnomocnik otrzymał wykazy pracowników wraz ze zbiorem danych
> koniecznych dla  realizacji dyspozycji art. 51 ust. 1 ustawy z dnia
> 10.02.2017 r. - Przepisy prowadzające ustawę o Krajowym Ośrodku Wsparcia
> Rolnictwa oraz § 4 ust. 2 zarządzenia nr 10 Ministra Rolnictwa i Rozwoju
> Wsi z dnia 27 marca 2017 r., w szczególności ze wskazaniem stanowisk
> pracy poszczególnych pracowników, warunków zatrudnienia oraz posiadanych
> kwalifikacji, a także stażu pracy w Agencji, według stanu na dzień
> przekazania.
> Kierując się uzyskanymi danymi, regulacjami ustawy z dnia 10 lutego 2017
> r. o Krajowym Ośrodku wsparcia Rolnictwa określającej zadania jednostki,
> a także limitem dostępnych środków na wynagrodzenia w ramach
> sporządzonego planu finansowego oraz wytycznymi ustalonymi w § 4 ust. 2
> wymienionego zarządzenia, pełnomocnik ustalił listę osób, którym
> zamierzał złożyć propozycje zatrudnienia KOWR. (dowody: oświadczenie k. 61)
> Powódka do dnia 31 maja 2017 r. nie otrzymała propozycji zatrudnienia u
> pozwanego.
> (okoliczność bezsporna)
> Stosunek powódki wygasł w dniu 31 sierpnia 2017 r. na podstawie art. 51
> ust. 7 pkt 3 ustawy z dnia 10 lutego 2017 r. Przepisy wprowadzające
> ustawę o Krajowym Ośrodku Wsparcia Rolnictwa.
> (dowody: świadectwo pracy, akta osobowe cz. C k. 1)
>
> Treść oraz prawdziwość tych dokumentów nie były kwestionowane przez
> strony, a i Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu,
> uwzględniając treść art. 245 k.p.c.
> Dodać należało, że stan faktyczny niniejszej sprawy w zakresie faktów
> istotnych dla jej rozstrzygnięcia nie był sporny pomiędzy stronami.
> Zasadniczy spór  sprowadzał się do wykładni przepisów prawa materialnego
> w kontekście roszczeń zgłoszonych przez powódkę.
> Sąd uwzględnił również częściowo przesłuchanie stron, w trybie art. 302
> § 1 k.p.c. ograniczone do przesłuchania powódki.
> Natomiast przesłuchanie powódki było jedynie częściowo przydatne dla
> poczynienia ustaleń faktycznych.
>
> Sąd Rejonowy zważył, co następuje:
>
> Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.
> Powódka w niniejszej sprawie żądała przywrócenia do pracy u pozwanego
> kwestionując zgodność z prawem stwierdzenia wygaśnięcia stosunku pracy
> łączącego ją ze zlikwidowaną Agencją Rynku Rolnego.
> Wskazać należy, że kodeks pracy przewiduje kilka odrębnych sposobów
> rozwiązania umowy o pracę: rozwiązanie za wypowiedzeniem, rozwiązanie
> bez wypowiedzenia bez winy pracownika, rozwiązanie urnowy o pracę z winy
> pracownika, rozwiązanie za porozumieniem stron i wygaśnięcie urnowy o
> pracę. Zgodnie z art. 63 KP umowa o pracę wygasa w przypadkach
> określonych w kodeksie pracy oraz w przepisach szczególnych. Stosownie
> do art. 67 KP w razie naruszenia przez pracodawcę przepisów niniejszego
> oddziału, pracownikowi przysługuje prawo odwołania do sądu pracy. W
> zakresie roszczeń stosuje się odpowiednio przepisy oddziału 6
> niniejszego rozdziału.
> W ocenie Sądu, wyżej powołane przepisy należy rozumieć w ten sposób, że
> samo wygaśnięcie umowy o pracę musi być określone w przepisie
> szczególnym, a tylko naruszenie przepisów ,,niniejszego oddziału"' daje
> pracownikowi prawo skutecznego odwołania się do sądu. Innymi słowy,
> przepisu art. 67 k.p. nie można wykładać w ten sposób, że jeśli jest
> wygaszenie stosunku pracy, ale nie ma naruszeń przepisów ,,niniejszego
> oddziału" to nie można się do sądu w ogóle odwołać. Przepis ten należy
> wyłożyć w ten sposób, że ilekroć wystąpi wygaszenie stosunku pracy, to
> można się do sądu odwołać, ale roszczenia określone w Oddziale 6 Kodeksu
> pracy przysługują, gdy narusza się przepisy Oddziału 7 (,,niniejszego").
> Przywrócenie do \pracy lub odszkodowanie w innych przypadkach wygaszenia
> przysługuje tylko wtedy, gdy przepisy przewidujące autonomiczny tryb
> wygaszania stosunku pracy, przewidują takowe roszczenia i określają
> warunki na jakich są one zasadne.
>
> Poza dyskusją jest, że przywoływane przez strony przedmiotowego
> postępowania przepisy ustaw:
> a)wygaszają stosunki pracy,
> b)nie wykluczają odwołania do sądu pracy,
> c)nie określają, aby za naruszenie procedury wygaszania przysługiwały
> pracownikowi roszczenia.
>
> Punktem wyjścia dla dalszych rozważań Sądu jest brzmienie przepisów
> ustawy z dnia 10 lutego 2017 r. -- Przepisy wprowadzające ustawę o
> Krajowym Ośrodku Wsparcia Rolnictwa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 624;
> dalej zwanej ,,ustawą wprowadzającą"). Zgodnie z jej art. 45 ust. L z
> dniem 31 sierpnia 2017 r. znosi się agencję Rynku Rolnego i Agencję
> Nieruchomości Rolnych. Zgodnie z ust. 2 tego ; artykułu, z dniem 1
> września 2017 r. tworzy się Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwom- a.
>
> W konsekwencji, z dniem 31 sierpnia 2017 r. doszło do zniesienia --
> ustania bytu prawnego -- podmiotu, który zatrudniał powódkę. Od dnia 1
> września 2017 r. powstał zupełnie nowy podmiot, w stosunku do którego
> nie można z góry uznać, że jest sukcesorem ogólnym Agencji Rynku Rolnego.
> Sukcesja prawna, jej zakres oraz warunki, zostały wprowadzone mocą
> kolejnego artykułu ustawy wprowadzającej, tj. art. 46 ust. 2, który
> warto przytoczyć w całości: Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa z dniem 1
> września 2017 r. z mocy prawa wstępuje w ogół praw i obowiązków
> znoszonej Agencji Rynku Rolnego, z wyjątkiem praw i obowiązków, w które
> wstępuje Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, w
> szczególności:
>
> 1)mienie Agencji Rynku Rolnego staje się mieniem Krajowego Ośrodka
> Wsparcia Rolnictwa;
> 2)wierzytelności i zobowiązania Agencji Rynku Rolnego stają się
> wierzytelnościami i zobowiązaniami Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa;
> 3)Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa staje się stroną umów i porozumień,
> których stroną jest Agencja Rynku Rolnego;
> 4)na Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa przechodzą prawa i obowiązki
> wynikające z: a) przepisów prawa, b) decyzji, postanowień i innych aktów
> administracyjnych.
>
> Z kolei przepis art. 51 ust. 5-7 przewiduje zasady częściowego
> następstwa prawnego w zakresie właśnie stosunków pracy. Powołane
> przepisy stanowią przepisy szczególne dotyczące następstwa prawnego do
> art. 23 ,,KP. Podsumowując powyższe przepisy, należy stwierdzić, że z
> dniem 31 sierpnia 2017 r. ustał byt prawny ARR, czyli pracodawcy
> powódki. Nowa instytucja --pozwany KOWR -- nie wstąpiła w miejsce
> poprzedniego pracodawcy, nie nastąpiło bowiem przejście zakładu pracy na
> nowego pracodawcę, ale likwidacja Agencji Rynku Rolnego i powstanie
> nowego podmiotu w postaci KOWR.
>
> Stosunek pracy powódki uległ zatem wygaśnięciu.
> Sam fakt, że KOWR przejął mienie, wierzytelności i zobowiązania, umowy i
> porozumienia oraz inne prawa i obowiązki, nie oznacza, że spełniły się
> warunki zastosowania w niniejszej sprawie art. 231 KP, który stanowi, że
> w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innegó pracodawcę
> staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy.
> Dawni pracownicy ARR, a obecni pracownicy KOWR, świadczą bowiem pracę w
> zupełnie innym niż wcześniej podmiocie. Nie doszło do przejścia zakładu
> pracy -- doszło do jego likwidacji i utworzenia innego bytu prawnego.
> Ustawodawca wprowadził jednak wyjątki od ustawowego wygaśnięcia
> stosunków pracy pracowników ARR. Zgodnie z art. 51 ust. 3 ustawy
> wprowadzającej, pełnomocnik w terminie do dnia 31 maja 2017 r.
> proponuje, na piśmie, zatrudnienie w Krajowym Ośrodku Wsparcia
> Rolnictwa, określając warunki pracy i płacy, w tym miejsce zatrudnienia,
> pracownikom Agencji Rynku Rolnego innym niż określeni w ust. 2 oraz
> pracownikom Agencji Nieruchomości Rolnych, stosując zasady
> wynagradzania, o których mowa w art. 50 ust. 1.
> Powyższy przepis nie został jednak zastosowany wobec powódki, która w
> terminie do dnia 31 maja 2017 r. nie otrzymała propozycji zatrudnienia u
> pozwanego.
>
> Jak stanowi natomiast z art. 51 ust. 7 ustawy wprowadzającej,
> dotychczasowy stosunek pracy pracowników Agencji Nieruchomości Rolnych i
> pracowników Agencji Rynku. Rolnego wygasa w dniu 31 sierpnia 2017 r.:
> 1) w przypadku złożenia oświadczenia o odmowie przyjęcia warunków
> zatrudnienia zaproponowanych na podstawie ust. 3 albo 4;
> 2) w przypadku niezłożenia w terminie oświadczenia, o którym mowa w ust.
> 5; 3) jeżeli w terminie do dnia 31 maja 2017 r. nie zostanie im
> zaproponowane zatrudnienie na podstawie ust. 3 albo 4.
> Zdaniem Sądu, skoro wobec powódki ziściły się wszystkie przesłanki
> wygaśnięcia stosunku pracy w zlikwidowanej ARR, zasadne było
> zastosowanie wprost art. 51 ust. 7 pkt 3 ustawy wprowadzającej, w czym
> nie można było dopatrzeć się naruszenia prawa.
>
> Należy zaznaczyć, iż pełnomocnik do spraw utworzenia KOWR Zbigniew
> Babalski został powołany na podstawie art. 49 ustawy wprowadzającej.
> Celem jego działania było podejmowanie czynności związanych z
> uregulowaniem stosunków pracy z pracownikami Agencji Nieruchomości
> Rolnych i Agencji Rynku Rolnego (art.ust. 1 pkt. 4 ustawy), a więc może
> tu chodzić tylko o czynności, o których mowa w art. 51 ustawy.
> Pełnomocnik, w świetle przepisów ustawy nie był zobowiązany analizować
> kto jest mniej lub bardziej przydatny do pozostawienia w zatrudnieniu.
> Analizując przekazane mu w trybie art. 51 ust. 1 ustawy dane, mógł
> podejmować w pełni swobodne decyzje w zakresie indywidualnych stosunków
> pracy, tylko z uwzględnieniem ograniczenia do analizy kwalifikacji i to
> oczywiście o charakterze formalnym. Pełnomocnik złożył oświadczenie, że
> nakaz uwzględniania kwalifikacji realizował, co oczywiście nie oznacza,
> że nastąpiło to poprzez wnikliwie porównanie konkretnej osoby z inną,
> zupełnie nic znaną mu osobą, przez osobę uplasowaną zupełnie daleko od
> pracodawcy. Miaro miejsce tylko i wyłącznie zapoznanie się z dokumentami
> o kwalifikacjach.
> Nie można więc przyjąć, aby Pełnomocnik czynności zaniechał i nie można
> stwierdzić, że naruszono przepisy wykonujące ustawowo określone
> wygaszanie stosunków pracy.
> Dalej, odnieść się należało do przywoływanych przez powódkę przepisów
> aktu prawa unijnego - dyrektywy Rady 92/85/EWG z dnia 19 października
> 1992 r. w sprawie wprowadzenia środków służących wspieraniu poprawy w
> miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic,
> które niedawno rodziły i pracownic karmiących piersią.
> W ocenie Sądu przywołana dyrektywa nie mogła znaleźć zastosowania w
> sprawie. Przepis art. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie i
> uchyleniu niektórych ustaw w związku z uzyskaniem przez Rzeczpospolitą
> Polską członkostwa w Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. nr 96 poz. 959)
> dodał do  Kodeksu pracy odnośnik nr 1 w brzmieniu: ,,Niniejsza ustawa
> dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw
> Wspólnot Europejskich -- pkt 15 dyrektywy 92/85/EWG z dnia 19
> października 1992 r. w sprawie wprowadzenia środków służących wspieraniu
> poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży,
> pracownic, które niedawno rodziły i pracownic karmiących piersią (Dz.
> Urz. WEL 348 z 28.11.1992 r.)". Na mocy podanej wyżej ustawy dyrektywa
> 92/85/EWG stała się w sposób pośredni elementem polskiego systemu
> prawnego. Państwo należące do Unii Europejskiej ma obowiązek wykonania
> dyrektywy w drodze  ustanowienia odpowiednich przepisów prawa krajowego.
> W Polsce nastąpiło to przy pomocy podanej wyżej ustawy zanim stała się
> ona członkiem UE.
>
> Przeciwnie zatemdo twierdzeń powódki, nie sposób mówić o bezpośredniej
> skuteczności przepisów wyżej powołanej dyrektywy 92/85/EWG. Twierdzenia
> powódki w zakresie powyższego zarzutu były ogólnikowe, natomiast ocena
> ewentualnych zastrzeżeń co do sposobu implementacji dyrektywy do
> polskiego porządku prawnego pozostawała poza kognicją Sądu orzekającego
> w niniejszej sprawie, która nie miała charakteru unijnego.
>
> Odnosząc się natomiast do zastrzeżeń powódki w przedmiocie korzystania
> przez nią z uprawnień związanych z rodzicielstwem, wskazać należy że
> art. 177 § 1 k.p. dotyczy jedynie przypadków wypowiedzenia i rozwiązania
> stosunku pracy, a nie wygaśnięcia stosunku pracy na podstawie regulacji
> zawartych w ustawie. W niniejszej sprawie powódka nie podlegała
> szczególnej ochronie przed wygaśnięciem stosunku pracy.
>
> Odnośnie ponoszonych przez powódkę zarzutów dotyczących naruszenia
> przepisów Konstytucji RP, Sąd zważył, że ocena działań ustawodawcy
> związanych z doborem przez niego trybu przekształcenia organów pozostaje
> poza oceną sądu pracy w niniejszym postępowaniu, a wątpliwości co do
> skutków działań ustawodawcy, wyrażone przez powódkę czy nawet Rzecznika.
> Praw Obywatelskich w przytaczanych w toku sprawy stanowiskach, nie mogą
> zostać rozstrzygnięte na kanwie niniejszej sprawy. Zastrzeżenia natury
> konstytucyjnej dotyczące w istocie likwidacji poprzedniego pracodawcy i
> ustanowienia nowego podmiotu, czyli wejścia w życie art.5 ust. 1 i 2
> ustawy wprowadzającej, nie mogą doprowadzić do skutecznego
> zakwestionowania tego przepisu w sądzie pracy, który rozpatruje
> roszczenia konkretnych pracowników. Niewątpliwie byt ARR ustał,
> utworzono pozwanego KOWR, stosunek pracy powódki z ARR wygasł i normy
> konstytucyjne nie mogą być kierowane przeciwko nowemu pracodawcy. Innymi
> słowy -- decyzja o likwidacji organu leży w gestii ustawodawcy;
> wygaśnięcie stosunków pracy jako skutek tej likwidacji nie budzi
> wątpliwości; tryb dobierania pracowników do zatrudnienia w nowym
> podmiocie wykonał organ niezależny od obu pracodawców, powołany
> zarządzeniem ministra. Jakiekolwiek ewentualne naruszenie przepisów
> Konstytucji przez ustawę wprowadzającą i zarządzenie cytowane powyżej --
> czego Sąd nie rozstrzyga -- nie mogą doprowadzić do uwzględnienia
> roszczeń powódki względem KOWR. Sąd nie znalazł również podstaw do
> uwzględnienia podnoszonego przez powódkę zarzutu naruszenia zasad
> współżycia społecznego przy zastosowaniu wobec niej regulacji art. 57
> ust 1 pkt 3 ustawy wprowadzającej. Na pytanie Sądu podczas przesłuchania
> powódki co do naruszenia przez pozwanego zasad współżycia społecznego
> powódka podała, że według niej doszło do naruszenia prawa, albowiem
> kobiety będące na urlopie macierzyńskim powinny być szczególnie
> chronione. Co do zasady powódka ma rację, przy czym ochrona ta nie jest
> absolutna. Wyjątki od takiej ochrony przewiduje nawet kodeks pracy. Jak
> zauważył Sąd Najwyższy, treść klauzuli generalnej zawartej w art. 8 k.p.
> przyjęta jest przedmiotowo, a nie podmiotowo. Nie kształtuje ona praw
> podmiotowych, nie zmienia i nie modyfikuje praw, jakie wynikają z innych
> przepisów prawa. Przepis ten upoważnia sąd do oceny, w jakim zakresie, w
> konkretnym stanie faktycznym, działanie lub zaniechanie uprawnionego nie
> jest uważane za wykonywanie jego prawa i nie korzysta z ochrony prawnej.
> (wyroki z dnia 22 lipca 2009 r., I PK 48/09, LEX nr 529757; z dnia 24
> listopada 2010 r., I PK 78/10, LEX nr 725005; z dnia 12 stycznia
> 2011 r., II PK 89/10, LEX nr 737386; z dnia 2 października 2012 r., II
> PK 56/12, LEX nr 1243024). Stosowanie art. 8 k.p. (podobnie jak art. 5
> k.c) pozostaje zatem w nierozłącznym związku z całokształtem
> okoliczności konkretnej sprawy (por.7-'5
> postanowienie Sqdu Najwyższego z dnia 11 kwietnia 2003 r., I PK 558/02,
> OSNP 2004 I:\
> /Jnr 16, poz. 283).
>
> Zgadzając się z zaprezentowanym wyżej stanowiskiem i odnosząc je
> do realiów rozpoznawanej sprawy, wskazać należało, że wygaśnięcie
> stosunku pracy, łączącego powódkę z ARR, nastąpiło z mocy art. 51 ust. 7
> pkt 3 ustawy wprowadzającej. Raz jeszcze uwypuklić trzeba, że zawarte w
> art. 67 k.p. odesłanie do przepisów art. 56-61 k.p. obejmuje przypadki
> wygaśnięcia stosunku pracy jedynie na podstawie przepisów Kodeksu pracy,
> nie zaś, jak w niniejszej sprawie, w ustawie pozakodeksowej. Przepis
> art. 8 k.p. jak wskazano wyżej, nie kształtuje praw podmiotowych i nie
> może stanowić samodzielnej podstawy materialnoprawnej  żądania.  Stąd
> też bezzasadny pozostawał zarzut powódki odnośnie rzekomego nadużycia
> prawa przy stwierdzeniu wygaśnięcia jej stosunku pracy z mocy ustawy.
> Reasumując, zważyć należało, że argumentacja powódki nie mogła
> doprowadzić do uwzględnienia powództwa. Dodać należało, że argumentacja
> powódki w zasadniczej mierze odnosiła się do kwestionowania zgodności z
> ustawą zasadniczą oraz prawem unijnym i międzynarodowym przepisów,
> będących postawą wygaśnięcia jej stosunku pracy. Natomiast ocena tych
> zarzutów pozostawała poza kompetencją Sądu orzekającego w sprawie.
> Mając powyższe na względzie, Sąd oddalił powództwo zarówno w zakresie
> roszczenia o przywrócenie do pracy, o czym orzekł jak w punkcie 1
> wyroku. Powódka nie podtrzymała roszczenia o wynagrodzenie, stąd nie
> było ono przedmiotem rozpoznania przez sąd.
> Sąd odstąpił od obciążania powódki kosztami procesu, mając na uwadze
> treść art. 102 KPC. W myśl powołanego przepisu w wypadkach szczególnie
> uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część
> kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Przepis powyższy
> ustanawia zasadę słuszności, będącą odstępstwem od zasady
> odpowiedzialności za wynik procesu. Przy ocenie przesłanek z art. 102
> KPC należy wziąć pod uwagę fakty związane z samym przebiegiem procesu,
> szczególną zawiłość lub precedensowy charakter sprawy albo subiektywne
> przekonanie powoda co do zasadności zgłoszonego roszczenia. Zdaniem
> Sądu, takie okoliczności zachodzą w niniejszej sprawie. Mając na uwadze
> charakter roszczeniapowódki, jej przekonanie co do zasadności
> zgłoszonego żądania, chęci podjęcia pracyu pozwanego Sąd odstąpił od
> obciążania powódki kosztami procesu.
> Mając na uwadze przytoczone wyżej motywy, na podstawie powołanych
> przepisów Sąd wyrokował jak w sentencji.
>

Ilo m-czna odprawę twoja żona dostała za zbiorowe zwolnienia-likwidację
tej :firmy"?
Na pośredniaku będzie mogła otrzymywać 80% wybagrodzenia przez pół roku.
Moze przynajmniej tych praepisóww nie zlikwidowali.


--
animka