Dnia Tue, 31 Jan 2012 10:04:55 +0100, Andrzej Lawa napisał(a):

> W dniu 31.01.2012 09:58, Leszek Kowalski pisze:
>
>> Tylko czemu doręczenie DOWOLNEJ osobie znajdującej się w domu jest już
>> skuteczne?
>> Adresat może przez to nie mieć żadnej możliwości zapoznania się z pismem.
>>
>
> Najlepsze jaja są, jeśli np. chodzi o sprawę rozwodową mieszkających
> jeszcze razem stron ;->

Realna polska...
Podobny przypadek do poniższego, był opisywany zdaje się w 2007r.... ale
Tam doszło ponadto do zasądzenia KOLOSALNYCH alimentów...facet dowiedział
się że ma kilkadziesiąt tysięcy zadłużenia :/

No proszę bardzo:
http://www.nie.com.pl/art21680.htm

===================================
Czapka rozwódka

Kto odbiera pocztę, ten wygrywa.

Jakoś tak między jedną kanapką a drugą pan Olek dowiedział się od
kochającej do tej pory żony, że właśnie są po rozwodzie. - Jak to? - rycząc
ze śmiechu nad krotochwilą małżonki, pytał pan Olek. - Przecież musiałbym o
tym wiedzieć. W Polsce - krztusząc się wciąż z radości, dodał - sądy nie
mogą zmienić człowiekowi życia w taki sposób, że on o tym nie ma pojęcia.
Kobieta, z którą przeżył 16 lat, może nie jest idealna, za to ma poczucie
humoru, myślał, no, no, takie jaja przy śniadaniu... Ale żona się upierała
i traktowała go, jak gdyby byli rozwiedzeni. Poszedł więc do oddziału VI
Sądu Okręgowego w Warszawie, by to wszystko sprawdzić. I przeżył największy
szok swojego życia.
Tam dogrzebał się do akt swojego (!) procesu rozwodowego, o którym nie miał
najmniejszego pojęcia. Nie bez trudu - nikt bowiem nie mógł przypomnieć
sobie tego procesu, dopiero umyślny list do przewodniczącego sprawił, że po
niespełna miesiącu poszukiwań miał akta w ręku. Z nich wynika, że proces
odbył się pół roku temu. Został wydany wyrok zaoczny, a winnym rozkładu
pożycia został uznany pan Olek. Prawo do opieki nad małoletnim synem sąd
przyznał pokrzywdzonej przez łobuza małżonce, co zrozumiałe, skoro rozwalił
rodzinę. No i oczywiście alimenty na dziecko. Niemałe, ponad 1000 zł. Pan
Olek zastanawiał się, jakim cudem sąd mógł uznać, że może działać na
zasadzie sądu kapturowego i mieć w dupie zasady prawa, na przykład równości
stron. Odpowiedź też była w aktach. Sąd stwierdza, że w aktach znajduje się
notatka woźnego sądowego o doręczeniu wezwania pozwanemu. Sąd postanowił
uznać pozwanego za powiadomionego o terminie. Niby w porządku, gdyby nie
zapisek sądowej woźnej: Będąc z wezwaniem u pana (...) pod adresem (...) w
Warszawie w dniu 4.03.2005 o godzinie 16 nie zastałam nikogo. Sąd, ho, ho,
okręgowy, mając zatem czarno na białym, że facet mógł nie wiedzieć o
sprawie i wyroku, stwierdza, że ,,został zapoznany"! Chociaż jednocześnie w
papierach znajduje liczne koperty z wezwaniem na rozprawy z adnotacją
poczty, że nie zostały one podjęte przez adresata. Nigdy żadnego awizo w
tej sprawie pan Olek nie widział na oczy w swojej skrzynce. Niebywałe.
Świeży rozwodnik złożył sprzeciw od wyroku. Sąd okręgowy w odpowiedzi
pokazał mu miejsce, w które może go pocałować pan Oluś, i odrzucił sprzeciw
od wyroku, argumentując logicznie, że jest po terminie. To oczywiste, skoro
dowiedział się o sprawie pół roku po jej zakończeniu! Ale to nie jest dla
sądu okręgowego żaden argument. Biedaczysko złożył zażalenie do sądu
apelacyjnego. Ten na szczęście uznał, że zażalenie pana Olka jest jak
najbardziej uzasadnione. Uzasadnienie postanowienia powinno wywołać
rumieniec na twarzy sędzi sądu okręgowego, która orzekała w tej sprawie.
Wyrok sądu okręgowego precz! Sprawa może toczyć się od początku. W czerwcu
tego roku pan Olek znalazł w łazience wetknięte za lustro pismo z sądu, że
od stycznia (!) trwa kolejna sprawa rozwodowa, sąd nie rozumie przecież, że
osoba chcąca się rozwieść często nadal mieszka ze współmałżonkiem. Może
odbierać lub kwitować jego korespondencję i postępować z nią zgodnie z
własnym interesem. Pismo stwierdza, że pan Olek ma płacić na syna alimenty,
chociaż udowadnia z rachunkami w ręku, że płacił na rodzinę, i to niemało,
bowiem mieszkali wciąż razem. Na razie złożył kolejny sprzeciw i czeka.
Teraz nie zagląda do skrzynki, tylko raz w tygodniu lata od razu na pocztę,
czy nie ma dla niego jakichś pism, a także raz w miesiącu bawi w Sądzie
Okręgowym w Warszawie. Tak na wszelki wypadek...
Gdy w ramach utrudnień w przeprowadzaniu rozwodów postanowiono, że w tak
ważnej sprawie muszą orzekać sądy okręgowe, tłumaczono ciemnej masie
Polaków, że tylko taki szczebel zapewni odpowiednią powagę decyzjom o
rozpadzie rodziny. Dziś wiadomo, że się nie udało, ponieważ i sąd okręgowy
może być gejzerem humoru i zabawowego podejścia do sprawy tak radosnej jak
rozwód.
================================================