W dniu 21.01.2023 o 10:12, Marcin Debowski pisze:
>>> Też bym nie potrafił. Jakąś babkę wczoraj słyszałem w RMFFM z
>>> wyraźnym, choć nienachalnym wschodnim akcentem, za to mówiącą bardzo
>>> poprawną polszczyzną. Uznałem, że to Ukrainka, bo polski wschodni
>>> akcent jakoś wydaje mi się mocniejszy.
>> Sam ukraiński od rosyjskiego idzie odróżnić. Rosjanina i ukrainca
>> mówiącego po polsku już nie.
> Ukraiński jest najbardziej zbliżonym do polskiego jezykiem ze
> wszystkich głównego nurtu. OIDP cos z 80% się pokrywa.

Ja jestem z tych czasów, w których uczyło się rosyjskiego w szkole. 4
lata w podstawówce, 4 lata średnia szkoła i jeszcze 2 wyższej. Egzamin
państwowy i wydawało się, że człowiek umie ten język w stopniu
komunikatywnym. Gdy przyszło do praktyki okazało się, że Rosjanie nie
mówią tym językiem, którego nas uczono. Ten, który nas uczono, to było
coś w rodzaju Esperanto.

O ile gramatyka może i obleciała, choć z kolei do języka polskiego sporo
tej gramatyki zaciągnęliśmy choćby pod zaborami, to jak chodzi o słówka,
to oni używali nazewnictwa takiego, jak nasze potoczne. Bo wszyscy sporo
zaciągali z języków obcych - najczęściej angielskiego. Z Ukraińcami
zresztą z kolei ten problem, że wielu z nich używa po prostu języka
rosyjskiego. Nie tego literackiego, a potocznego.

Ja mieszkam blisko Słowacji i często tam bywam, albo oni u nas. Już
wiele lat temu doszliśmy do wniosku, że najlepiej, jak każdy mówi po
swojemu. Zrozumieć się da, a próby wypowiadania się w obcym języku
zawsze kończą komicznymi pomyłkami.

Ta sama zasada obowiązuje w wypadku wszystkich Słowian. Na Bałkanach
najlepiej mówić po Polsku i wszyscy Cię zrozumieją. Ich - w takim
podstawowym zakresie - też da się zrozumieć. Najwyżej zjesz obiad
złożony z dwóch zup :-)

>> Myślę, że jakby było 2 kacapów na 100 ukrainców to raczej długo by tam
>> nie popracowali obecnie.
> Jakoś też mi się tak wydaje.

No więc nienawiść międzynarodową generują media - moim zdaniem. Na
Bałkanach, gdy się rozpadała Jugosławia problemem była konieczności
opowiedzenia się po którejkolwiek stronie tych osób, którym naprawdę
było wszystko jedno, kto akurat w danym miejscu będzie rządził. Oni byli
jednym krajem niemal cały wiek. Była masa mieszanych małżeństw. Chodziło
o to, by dzieci mogły do szkoły chodzić, a rodzice do pracy i na spacer.
Las powinie służyć spacerom, a nie bieganiu z dymiącym kijem i zabawie w
"harcerzy".

Poczytajcie trochę o powstaniach śląskich i tym, jak to Ślązacy
postanowili zostać Polakami. Tam było pół na pół i Piłsudski musiał
trochę podrasować dążenia do Polski. Odradzająca się Polska zbrojnie
musiała zresztą podrasować polskość Ukrainy, czy Litwy.

O ile oczywiście Ukraina jako państwo jest zdecydowanie za zachowaniem
swojej integralności terytorialnej, to jakbyście mieli możliwość
pogadania z osobami, które mieszkają na terenach, po których czołgi
rujnują ogródki przydomowe, to ich zapał do tego konfliktu już jest
zdecydowanie mniejszy. Oczywiście wszyscy są za prowadzeniem tej wojny,
ale jak im w ogródku staje czołg i istnieje spora szansa, że za chwilę
do kuchni wpadnie jakiś pudłujący pocisk, to zapał trochę opada.
Zwłaszcza, gdy musisz z żoną i dziećmi już rok siedzieć w nieogrzewanej
piwnicy. Dumnie jest umierać za ojczyznę, ale głupotą jest szukanie
śmierci. Zanim Cię zabiją, to trzeba coś jeść i patrzenie na głodne
dzieci zdecydowanie zmniejsza radykalne pomysły - na misje staraliśmy
się zawsze wysyłać żonatych, bo tow zmaga potrzebę powrotu. Zresztą
chyba na to Rosjanie liczyli atakując w zimie. Tyle, że teraz już nie ma
innego wyjścia.

Ta wojna trwa już 9 lat. W Potopie Sienkiewicza była taka kultowa scena
walki Wołodyjowskiego i Kmicica. "Kończ Waść, wstydu oszczędź!". Ja
podobnie postrzegam akcję Rosjan z próbą wbicia czołgami do Kijowa.
Wobec braku możliwości rozstrzygnięcia konfliktu o wschodnie tereny
Ukrainy postawili wszystko na jedną kartę. Mogło się udać, ale się nie
udało.

Nie tylko Rosjanie takie dziwne akcje podejmowali w historii.
Poczytajcie o Powstaniu w Getcie Warszawskim. Przecież wiedzieli, że nie
wygrają. A atak Japończyków wysyłających największy swój pancernik z
paliwem na podróż tylko w jedną stronę? A powstanie Warszawskie podjęte
bez uzgodnienia z Rosjanami? Czasem po prostu robisz to, co trzeba i tyle.

Wracając do Ukrainy. Od początku - jak to górnolotnie brzmi - pisałem,
ze moim zdaniem Putin nie przemyślał akcji na półwyspie Krymskim i nie
wziął pod uwagę szeregu uwarunkowań lokalnych. Przede wszystkim Krym XXI
wieku był w znacznym stopniu uzależniony od Ukrainy. To, że tam
mieszkała większość Rosjan tego nie zmieniała. Oni tam wszystko mieli od
Ukrainy. Zresztą Ukraina też o tym wiedziała i sądziła, że Rosja o tym
wie i nie zaatakuje, bo to bez sensu na dłuższa metę. Na tym opierali
swoją doktrynę obronną. Wyszło "jak zwykle".

Rosja zaatakowała i uwikłała się w trwający już 9 lat konflikt, którego
tak naprawdę nie ma szansy nikt wygrać. W praktyce zrujnują wschodnie
tereny Ukrainy. Jak już tam zrównają wszystko z ziemią, to będzie jak na
Saharze. Ktoś od linijki walnie granicę na mapie. Bo nie będzie miało
większego znaczenia, która kupa gruzu do kogo należy. Szkoda tylko
ludzi. Na wojnie śmierć jednego żołnierza, to tragedia, ale tysięcy, to
statystyka.

Fajno jest pisać o odwadze, poświęceniu, honorze, jak sobie siedzisz w
ciepełku, odgrodzony od wojny kablami Internetu. Wojnę obserwujesz na
filmikach na Tik Tok. Jeśli ktoś miał takie doświadczenie, że musiał
leżeć i walczyć bardziej z hipotermią, niż wrogim snajperem. Obejrzał
zrujnowane miasto, w którym ludzie przecież muszą zamieszkać. Widział,
jak to jest, jak walnie pocisk i rozwali losowych żołnierzy, bo równie
dobrze mógł walnąć 50 metrów obok. To jego zapał do wszczynania
konfliktów jest trochę mniejszy.

Uważam, że na chwilę obecną obydwie strony tego konfliktu po prostu
robią, co muszą. To już dawno wykroczyło poza ramy zdrowego rozsądku i
nad tym już nikt nie panuje. Nikt nie ma pomysłu na rozwiązanie tego.
--
Robert Tomasik