Użytkownik Moni napisał:

> Majka wrote:
>
>> Dzień dobry.
>>
>> Ciężko mi o tym pisać, ale mam strasznie leniwego i krnąbrnego syna. I
>> w związku z nim mam pytanie. Chodził do liceum, ale już pierwszy rok
>> zawalił i nie zdał. Zmienił na inne. W tym drugim pierwszą klasę jakoś
>> z oporami, ale zdał, a w drugiej od samego początku są problemy. Ma
>> mnóstwo nieobecności (a ja przecież nie mogę wszystkiego
>> usprawiedliwiać). Nawet nie wagaruje. Po prostu rano nie chce mu się
>> wstawać i tyle. Idzie sobie na drugą, trzecią lekcję, i uważa, że to
>> jest normalne. Nie pomogło nic. Ani prośby, ani groźby, ani psycholog.
>> Syn właśnie skończył 18 lat, i myślę, że z powodu nieobecności i ocen
>> (prawie same jedynki) może zostać usunięty ze szkoły.
>> I w związku z tym mam pytanie. Jak by sobie wytmyślił, że idzie do
>> następnej szkoły (nie żeby się uczyć, tylko żebyśmy musieli go nadal
>> utrzymywać), to czy ja z mężem nadal będziemy musieli go utrzymywać?
>> Proszę o niepisanie żadnych kąśliwych i złośliwych uwag. I tak mamy z
>> mężem gehennę i nerwówkę. Proszę tylko o opisanie stanu prawnego.
>> Wiem, że rodzice mają obowiązek utrzymywać uczące się dziecko do 25
>> roku życia. Ale czy musimy utrzymywać takiego lenia, co co chwilę
>> zmienia szkoły, i nie ma żadnych wyników?
>>
> Co za obrzydliwy list. Jak tak mozna. Tu trzeba spokojnie bez zadnej
> gehenny, histerii i nerwowki.

Jak można bez gehenny i nerwówki, skoro dzieciak nie chce chodzić ani do
szkoły ani do pracy? Moi rodzice też próbowali spokojnie. Myślisz, że
się dało?

> To nie lenistwo.Tak wy jak i psycholog
> mylicie sie bardzo.

A Ty wiesz lepiej od psychologa. Mimo, że nie rozmawiałaś z chłopakiem.
Masz szklaną kulę czy jak?

> Chlopak wyraznie ma problem i potrzebuje pomocy.
> Napewno od tego sie zaczelo ze w pewnym momencie troszeczke sobie
> poluzowal i zostal daleko z tylu za cala klasa.

Chwila moment, On zaczął od początku inną szkołę. Skoro tak, to wszelkie
zaległości powinny być nadrobione. Poza tym jeśli ma rzeczywiście
problemy z nauką, to korepetycje mogły by rozwiązać problem, a ja tu nie
widzę chęci nauki.

> Nie chodzi do szkoly bo wie ze nic nie umie i kazda lekcja jest dla
> niego kolejna dawka wstydu i pokazaniem "swiatu" ze jest bezwartosciowy.
> W takiej sytuacji zachowuje sie jak kazdy by sie zachowal, ma opory zeby
> tam isc.

Skąd wiesz dlaczego nie chodzi do szkoły?

> Co pozytywne to fakt ze jeszcze czasem tam idzie. On chce,ale
> pozostawiony samemu sobie nie ma szans.

Guzik prawda, idzie z nudów.

> Jak mozecie patrzec na sprawe
> przez pryzmat pieniedzy. To w koncu wasze dziecko.

Chłopak na nich pasożytuje. Wymaga papu nie dając nic w zamian. Taką
postawę może mieć przedszkolak, ale nie 18-latek.

> Pozostawiony sobie
> samemu nie da rady dogonic. To ze jest taki a nie inny to nie jego wina
> ale domu.Czegos w waszym domu brakowalo ze sie wykoleil.

Tu się zgodzę, tylko to nie wiele pomaga w rozwiązaniu problemu.

> Moge sobie tylko wyobrazic jak go traktujecie. Jedyne przyjazne "dusze"
> jakie mu zostaly to koledzy, nie ma sie wiec co dziwic ze po dobre slowo
> idzie do kolegow.

To niech koledzy dadzą jeść.

> Nie moze sie zaczac nagle dobrze uczyc bo najprawdopodobniej nie ma
> podstaw, a jezeli nawet ma, to nie da sie za jedno popoludnie nadrobic
> kilku miesiecznych zaleglosci.

Wyjaśniłem to wyżej.

> Wyrzucenie go z domu spowoduje ze wejdzie na droge przestepstwa, no bo w
> koncu za cos jedzenie bedzie musial kupic.

Możliwe.

> Jesli mu mowice jaki to bezwartosciowy on jest, jeszcze pogarsza jego
> stan psychiczny i odbiera mu chec do robienia czegokolwiek.

Myślisz, że mówienie komuś, że jest wartościowy, skoro On tylko bimba
rozwiąże sprawę?

> Jezeli chcecie mu pomoc to trzeba grzecznie porozmawiac w 4 oczy. Nie
> dwoje rodzicow bo stwarza to poczucie zagrozenia ( 2 przeciw 1). On i
> jedno z was, mniej agresywne. Bedzie ciezko bo wam nie ufa. Powiedziec
> ze pogodziliscie sie z tym ze straci rok, zaproponowac korepetycje,
> kursy, cokolwiek co podciagnie go do wymaganego poziomu. Trzeba czsu,
> pieniedzy i cierpliwosci a bedzie rezultat.

W przypadku mojego brata podobne metody nie poskutkowały. Poza tym w
dalszym ciągu zakładasz, że problemem jest zapóźnienie w nauce, a nie
zwykłe lenistwo. Chłopak ma pod dziób podstawione żarcie i o nic nie
musi się martwić. Od czasu do czasu pójdzie do szkoły, dla rozrywki. Po
co ma to zmieniać? On w ten sposób może pasożytować na rodzicach bardzo
długo. Znam przypadek, kiedy ojciec musiał utrzymywać 40-letniego syna,
bo temu nie chciało się iść do pracy.

--
Pozdrawiam,
Tapatik