W dniu 25-08-2010 09:17, spp pisze:
> W dniu 2010-08-25 09:05, Tomasz Kaczanowski pisze:
>
>> Zawsze można w takim wypadku zmienić pracę i niech szef się martwi...
>
> Żartujesz?
>
> W normalnej firmie osoba _niezastąpiona_ w pracy jest pierwszym
> kandydatem do zwolnienia.

Ponieważ jedno mi z drugiego nie chce wynikać, poproszę o rozwinięcie.

Dodam, że fakt iż jakiś pracownik jest niezastąpiony - jak zachoruje to
coś się wali, coś nie jest zrobione, nikt nie wie jak on robił to co
robił - to jest wina pracodawcy, ewentualnie bezpośredniego przełożonego
owego "skarbu" a dopiero na końcu wina tego pracownika.

Byłam kiedyś w sytuacji osoby "niezastąpionej".
Moje sugestie, żeby ktoś jeszcze zapoznał się z tym co robię, znał
hasła, procedury, albo chociaż gdzie co znaleźć, spotykały się z "tak,
tak, trzeba by o tym pomyśleć, może Krysia, może Hania, trzeba
pomyśleć". Myśleli 5 lat a jak złożyłam wypowiedzenie to się zrobił popłoch.

A ja miałam dość sytuacji, ze przed urlopem muszę zrobić co się da na
zapas a po powrocie odrobić zaległości, przywlec się do roboty z
gorączką albo kolką nerkową, bo jak mnie nie ma to moja działka leży
odłogiem.
I to nie z braku rąk do pracy jako takich, tylko olewania kwestii
organizacji pracy przez szefa.

Mam paru znajomych, którzy są lub jak ja, byli w sytuacji
"niezastąpionych". Ci co jeszcze są, szukają metody żeby zostać
zastępowalnymi i móc w końcy naprawdę wyjść z pracy o tej 17, nie tracąc
na tej zamianie za bardzo finansowo (bo kredyt, dziecko w drodze,
dziecko na studiach itp itd).


--
*** Stosujesz sie do powyższych teorii na własną odpowiedzialność ***

Magdalena "Maddy" Wołoszyk
JID m...@e...com.pl
GG: 5303813