On Mon, 23 Apr 2012, Nixe wrote:

> "Johnson" <j...@n...pl> napisał
>> Ale jak już mam napisać coś więcej, to po opisie to czarno matkę widzę.
>> "mojego syna" a nie "naszego syna" (ciekawe postrzeganie dziecka);
>
> Owszem, jest to jej syn. Co nie wyklucza bycia synem także i ojca.
> Tylko co ma piernik do wiatraka? Napisała tak, a nie inaczej.

Wez sama stronę prawna.
Spróbuj wziac i odwrócic poszczególne zachowania: czy jakby to
samo dziecko próbowało nie odbierac telefonów od matki, to byłoby
"nękanie" (poprzez próby dzwonienia)?

> "Syn [...] był wielokrotnie świadkiem "niemiłych" zdarzeń
> wobec mnie, kilka razy również usłyszał wiele niemiłych słów od taty"
> To już mało istotne szczegóły?

Nie, ale naswietlane z jednej strony, i to trzeba przyznać.
Fakt, że z opisu wynika iż ojciec nie brał udziału w wychowaniu
to jedno, zas choćby argumentacja że "a jak próbuję to matka mi
to utrudnia" to drugie (juz zupełnie bez względu na to, czy
inicjatywa faktycznie pochodzi ze strony matki, choć przyznasz,
że wydaje się to prawdopodobne).
Z prawnego p. widzenia Johnson napisał: nie ma ograniczenia
władzy rodzicielskiej. Czyli matka powinna każde zachowanie (np.
owo nieodbieranie telefonów) traktować jak wyżej: "a co by było,
jakby *moich* telefonów nie odbierał?"
Nieposłuszeństwo wymagajace konsekwencji wychowaczych czy
cos innego?

pzdr, Gotfryd