Zdania są podzielone. Osobiście uważam, że wzmianka uczyniona na fakturze
podpisanej przez odbierającego jest wystarczającym dowodem treści zawartej
przez nich umowy, co opieram na tym, iż do ważności takiej umowy wymagana
jest forma pisemna, która w tym wypadku jest zachowana. W sumie faktura sama
w sobie zawiera wszystkie wymagane dla takiej umowy dane, czyli strony
umowy, datę zawarcia oraz treść umowy (sprzedaż, i w tym wypadku
zastrzeżenie własności).

Spotkałem się jednak z poglądem odmiennym, mówiącym iż dla ważności takiego
zastrzeżenia konieczne jest sporządzenie stosownej umowy sprzedaży z taką
klauzulą. Pogląd ten wyraziła swego czasu jedna z Prokuratur Rejonowych w
trakcie prowadzonego postępowania, gdy okazało się, że nabywca pomimo
nieuregulowania należności rzecz dalej odsprzedał a sprzedawca nie był w
stanie zaspokoić swoich roszczeń.

No i na koniec zastanawiam się, czy to w ogóle ma sens. Jak sprzedaż, to
sprzedaż. Czy czasem nie powinno być tak, że umowa użyczenia (czy inna, bo
się nie zastanawiałem) i faktura pro forma, a po zapłacie faktura sprzedaży.
Czy to nie jest bezpieczniejsze?

Tak, czy inaczej nie masz prawa nigdzie jechać i niczego odbierać. Albo
dobra wola nabywcy i zwrot rzeczy. Albo wezwanie pisemne do zwrotu i po
odmowie zawiadomienie organów ścigania o przywłaszczeniu należącej do Ciebie
rzeczy (bo nie chce zwrócić pomimo pisemnego wezwania Twojej rzeczy).
--
Jestem tylko człowiekiem i mogę się mylić. Przedstawiony wyżej
punkt widzenia jest moją prywatną opinią i upraszam o nie trakto-
wanie jego jako bezwzględnie obowiązującego stanu prawnego.


--
Serwis Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/