Johnson wrote:

> Orzeczenie jest sprzed 5 lat.
Twierdzisz, że 1982 r. był 5 lat temu?

> znaczenia bo treść art. 184 kk z 1969 roku i art. 207 kk jest identyczna.

20 lat temu umorzonoby takie postępowanie - w tym przyznaję Ci rację.
Teraz już nie.
Przepis już wtedy był jasny - inne były wyłącznie interpretacje.
I umorzonoby wszystko poza przypadkiem wyjątkowego okrucieństwa - czyli
w ogóle nie przejmowano się zwykłą formą tego przestępstwa.
Ale interpretacje i podejście sądów zmieniły się nie tylko w kwestii
traktowania dzieci.

Równie niepoważnie traktowano wtedy np. sprawy pacjentów, którzy padli
ofiarą błędu w sztuce.

Pamiętaj, że wtedy panował jeszcze głęboki komunizm i na wiele spraw w
praktyce patrzono zupełnie inaczej.
> Bez znaczenia jest to że czy uważasz że krzywdzenie dziecka jest
> przestępstwem z art. 207 kk. Jeżeli czyn nie wyczerpuje znamion tego
> przestępstwa to nie będzie czynem zabronionym z tego artykułu.

To może przypomnę Ci znamiona tego przestępstwa:
Art. 207.
§ 1. Kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub
nad inną osobą
pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy
albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan
psychiczny lub fizyczny,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Akurat te dzieci były małoletnie, zależne od spraców i nieporadne.
A oprócz tego zamknięcie ich "za karę bo płakały" w łazience jest
znęcaniem się.
Bo nie rozważamy teraz mocno nieaktualnej interpretacji sprzed ponad 20
lat, tylko treść przepisu (choć nawet ta mocno zakurzona interpretacja
nie była aż tak ewidentna, jak twierdzisz).

Skoro można otrzymać karę 5 lat, a można tylko 3 miesięcy, to znaczy, że
znęcać też można się mocniej i słabiej i zamiar sprawcy też może być i
bezpośredni i ewentualny.

Wśród znamion tego przestępstwa nie ma ograniczenia do zamiaru
bezpośredniego. "Kto znęca się" - odrzucamy nieumyślność, ale
przestępstwo może być popełnione umyślnie zarówno w zamiarze
bezpośrednim, jak i ewentualnym.

Choć w przypadku tych przedszkolanek można się poważnie zastanawiać, czy
nie popełniły tego czynu w zamiarze bezpośrednim.

I pamiętaj, że mówimy teraz wyłącznie o formie zwykłej (czyli z zasady o
łagodniejszych przypadkach znęcania się), bo dla przypadków drastycznych
są 2 osobne paragrafy.

> Zaprzeczasz rzeczywistości to nie jest dobre dla prawnika.

Nie zauważasz, że rzeczywistość nie jest już taka sama,
jak w 1989 r. - to nie jest dobre dla prawnika.


--
MArta
m...@N...pl
Odpowiadając usuń NOSPAM z adresu