On 2018-03-28, Shrek <...@w...pl> wrote:
> W dniu 28.03.2018 o 07:55, Marcin Debowski pisze:
>
>>> Ale bankierom też na słowie wierzysz i umów nie czytasz?
>>
>> Czytam, ale nie studiuję do tego całego prawa bankowego i bankowości
>> jako takiej.
>
> Więc jest duża szansa, że cię wydymają. Nie bez powodu te umowy mają po
> 50 stron i przeciętny prawnik ich nie zrozumie. Sytuację ratuje chyba
> tylko silna pozycja KNFu, bo inaczej to oni by się regularną gangsterką
> trudnili;)

Jesli prawnik tego nie zrozumie, to nie jest to dobry prawnik. A jesli
jest to dobry prawnik i nadal nie rozumie, to jest to zła umowa. Złych
umów sie nie podpisuje. Słabych prawników lepiej unikac.

> Na bydlaka może i masz mniejsze szanse, chociaż jak spacerujesz sobie w
> okolicach karkowskiego czy sejmu, to mogą wzrastać. Ale na takiego co
> zechce sobie z nudów twoje dane pozapisywać, poszukać roweru w plecaku
> to juz bardziej. Oczywiście możesz powiedzieć że nie masz nic do
> ukrycia, więc cię to nie dotyczy. Jak Snowden mówił podobnie jest z
> wolnością słowa i tymi co nie mają nic do powiedzenia.

Snowden znalazł się w sytuacji jakiej się znalazł i o ile nie uważasz go
za idiotę, to z pewnościa rozumiesz, że mówił o czymś odrobinę
ważniejszym niż osobiste przyzwolenie do zajrzenia we własny bagaż.
Dodatkowo, znakomitej wiekszości osób, które podniecają się takimi
cytatami, wydaje sie że to cos do powiedzenia. Że to własnie Oni,
bojownicy o wolność. Niestety, raczej nie.

Jest takie opowiadanie Mrożka, Ostatni Husarz. Krótkie. O Lucusiu. Można
znaleźć całe na sieci, a zaczyna się tak:

Lucuś nie lubił rosołu na kościach cielęcych i ustroju.

Lucuś jest bohaterem.

Zdarza się, że przychodzi do domu rozpromieniony, milczący, ale domowi
wiedzą, że gdyby chciał i mógł, to miałby wiele do powiedzenia.
Wieczorem żona pyta go nieśmiało, z nietajonym podziwem:

- Znów?...

Lucuś kiwa głową i przeciąga się w ramionach. Cała jego postać wyraża
męskość i siłę.

- Gdzie?... - zapytuje dalej żona, przejęta własnym zuchwalstwem.

On wstaje, podchodzi do drzwi, otwiera je nagłym ruchem i sprawdza, czy
nikt nie podsłuchuje. Sprawdził także rolety na oknach. Odpowiada
ściszonym głosem:

- Tam, gdzie zwykle...

- Ty... - powiada żona.

W tym słowie jest wszystko.

*******

Analogia nie do końca doskonała, ale tak to odrobinę widzę.

Dla klarowności: nie odnosze tego jakoś specjalnie do Ciebie, ale trochę
za mocno powiało mi pompą i patosem.

--
Marcin